เหมือนจะรักลุงมากกว่าพ่อ

แม่กะพ่อของเรา คือไม่ได้แต่งงานกันค่ะ แต่อยู่กันฉันสามี ภรรยาตั้งแต่แม่มีเราและก็น้อง เราก็ไม่ค่อยได้เจอหน้าเค้าเลย เรียกว่า ไม่เจอกันเลยจะดีกว่าค่ะ ได้ยินแต่เสียงผ่านโทรศัพท์ เกือบทุกวัน แต่ลุงนี้เราจะโทรเองตลอดว่า ลุงอยู่ไหน ทำอะไร พาเราไปเที่ยวได้มั้ย? ซึ่งกับพ่อเราไม่เคยถามเลย และเวลาเรมบอกลุงว่า พาเราไปนั้นหน่อยนี้หน่อย เค้าก็จะพาเราไป เราอยากได้อะไรเค้าก็ให้ แต่พ่อ เค้าก็โอนมาให้เราทุกเดือนนะค่ะ แต่เราไม่ทราบเพระตอนนั้น ด้วยความที่เด็กอะค่ะ จะสนใจอะไรละค่ะ จนมาปีที่แล้วนี้แหละค่ะที่เราทราบว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาพ่อโอนเงินให้เรา แต่เพื่อนเข้าใจมั้ยค่ะว่า ความผูกพันธ์ของเราไม่ได้สร้างทางเสียงโทรศัพท์(คนอาจจะสร้างได้แต่เรา ไม่ได้จริงๆค่ะ) เราอยากเจอเค้า อยากให้เค้ามาหาเรา อยากให้เค้าพาเราไปเที่ยว อยากให้เค้าอยู่กะเรา แต่ตอนนั้นมันเป็นไปไม่ได้ แต่ลุงที่พาเราไปเที่ยงทุกเสาร์ ทุกอาทิตย์ เราได้เจอหน้ากันได้วิ่งเล่นกัน ได้ทำกิจกรรมกันในครอบครัว มันก็มีความผูกพันธ์มากกว่าพ่ออยู่แล้วค่ะ(สำหรับเรานะค่ะ) มีอยู่ช่วงนึกพ่อมา แล้วแม่บอกว่า ถ่ายรูปด้วยกัน เราก็จะบอก ไม่ถ่ายอะแม่ แต่พอลุงมาถ่ายกะเรา เราก็ถ่ายรูปกะลุง คือเราก็งงกะตัวเองนะว่า ทำไมเค้ารือพ่อทำไมเราไม่ถ่ายกะเค้าล่ะ จนมาวันนี้เค้ามาหาเราทุกวันเลย  แต่มันก็เหมือนไม่สามารถสร้างความผูกพันธ์ได้เพราะเราโตแล้วด้วยแหละค่ะ เราไม่เคยมาแบบ มาพ่อขอหอมหน่อย กอดหน่อยไรงี้ ไม่เคยมีไงค่ะเราเลย ไม่กล้าที่จะให้เค้ากอด เค้มหอมเรา แต่ลุงนี้ เราให้เค้ากอด ให้หอมได้ตามสบายเลยค่ะ..อยากถามเพื่อนว่า เราจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ต่อไปดีหรือเปล่าค่ะ หรือควรแก้ไขตรงไหนดีค่ะ  *หากกระทู้นี้สร้างความ่พอใจแก่เพื่อน ก็ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ*