สวัสดีชาวพันทิปทุกท่าน นี่เป็นครั้งแรกของเราที่ตั้งกระทู้ เพื่อขอพื้นที่ระบายและหากใครมีทางออกดีๆให้กับเราได้ช่วยแนะนำมาได้นะค่ะ...และก่อนอื่นขอแจ้งก่อนว่ามือที่ 3,4,5,6... นั้นไม่ใช่มือของชู้,กิ๊ก เมียน้อย,ผัวน้อย,แต่อย่างใด แต่เป็น พ่อปู่ แม่ย่า พี่ป้าน้าอาและอีกมากมายหลายคน...
,,,,,เรื่องมีอยู่ว่า เรากับสามีแต่งงานกันเมื่อ 6 ปีที่แล้ว แต่งเพราะความรักที่เรามีให้กัน ใช้เวลาในการศึกษาดูใจกันมา 7 ปีกว่าๆ แต่!!!พ่อแม่สามีไม่อยากให้แต่ง เพราะเราเป็น"พาหะธารัสซีเมีย"
หลายคนอาจสงสัยว่าทำไมถึงยอมให้คบกันถ้าท่านไม่อยากให้แต่ง ที่ยอมเพราะลูกชายดื้อคบ พ่อแม่สามีพยายามจับแยกจับห่างกันก็บ่อยครั้ง แต่ไม่สำเร็จ ก็เพราะค่ะว่ารักที่เรา 2 คนมีให้กัน ในที่สุดท่านก็ยอม แต่ยอมแบบไม่ยอมรับเราเต็ม 100 ดูๆไปเหมือนว่ายอมๆให้คบกันเดียวลูกชายเค้าเบื่อเราก็คงทิ้งเราเอง 55555 แต่ในที่สุดก็ไม่ทิ้งและพอเข้าไปบอกว่าจะแต่งงานหลังจากฝ่าฟันอุปสรรคทั้งหลายมาได้ พ่อสามีเรียกเราคุยเป็นการส่วนตัว เหมือนเข้าห้องสอบสวนกันเลยที่เดียว ฟังๆดูที่ท่านสอบสวนเรา ไม่อยากให้แต่งเพราะเราเป็นธารัสซีเมีย เดียวแต่งไปก็มีลูกมีหลานให้ไม่ได้ เพราะท่านมีลูกชายคนเดียว (แต่ก็มีลูกสาวด้วย1คน) แต่ในที่สุดเราก็ได้แต่ หลังจากแต่งกันก็จับแยกกันเลยให้สามีเราไปทำงานต่างจังหวัด พอเราจะตามไปหางานทำกับสามีก็อ้าง 108 เหตุผล เราก็ยอมฟังและทำตาม ด้วยหวังว่าเราจะไม่ดื้อกับพ่อแม่สามี เพื่อให้ท่านรักและเอ็นดูเราบ้าง เป็นแบบนี้เรื่อยมา มีอยู่ช่วงนึ่งที่เราตกงานเราก็เลยตัดสินใจเปิดร้านเช่าชุดนาฏศิลป์ เปิดแรกๆลูกค้าก็ยังไม่ค่อยมี แต่ก็ได้งานเล็กๆเรื่อยๆ ท่านก็มองว่ารายได้ไม่ดีไม่พอปากพอท้อง ก้เลยให้เราไปอยู่บ้านท่านเพื่อให้ไปทำงานใกล้กับที่ท่านทำงาน ของท่านทำห่างจากบ้านไม่ถึงโล แต่ของเราห่างจากที่ทำงานประมานเกือบๆ10 โล (เป็นครูสอนพิเศษโครงการครูไทยแข็มแข็ง สอนอยู่รร.ที่ชนบท ทั้ง รร.รวมผอ.แล้วมีครู 4 คน เด็ก มี 100กว่าคน มีอาคารเรียน 1 อาคาร 3 ห้องเรียน เด็กๆเรียนห้องเดียวกันเอาค่ะ ป.1-3 ,ป.3-6 ,และห้องอนุบาลอีก 1 ห้อง ) ระยะทางไม่ใช่ปัญหา แต่การเดินทางไปทำงาน ปัญหาใหญ่เลยค่ะ ระหว่าทางมีแต่ป่าและทุ่งนาเลยค่ะ ถนนลูกลังเลยค่ะ มีหลุม มีบ่อตลอดทาง ท่านให้เราขี่มอเตอร์ไซส์ไปทำงาน ทั้งๆที่เราขับไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่ เราก็อ่ะทนไป แต่ถ้าวันไหนฝนตกสิค่ะปัญหาใหญ่เลยค่ะ กว่าเราจะขับไปถึงทั้งเปียก ทั้งดินที่กระเด็น สะภาพดูไม่จืดเลยค่ะ ไปถึงรร.เด็กบางคนถึงขั้นหัวเราะกับสะภาพคุณครูเลยทีเดียว ส่วนท่าน มีรถยนต์ 2 คัน ท่านขับ 1 คัน จอดให้ฝุ่นเกาะอีก 1 คัน และเราก็ขับรถเป็น ก็ไม่ให้เรา ถ้าว่าห่วงรถก็น่าจะไปส่งเราหน่อยก็ได้ ไปส่งแค่วันที่ฝนตกก็ได้ ซึ้งจริงๆท่านเป็นถึงผอ.ของอีกรร.แต่ก็ปล่อยให้เราไปเอง ขับรถฝ่าฝนฝ่าลมไปน้ำตาก็ไหลเราก็ไม่อยากให้ทางบ้านเรารู้กลัวแม่จะเนียดและคิดมาก ก็ได้แต่ทน และ ทน และทน ทนต่อไป บางครั้งเราทนไม่ได้ก็มีระบายกับสามีบ้างก็ต้องทะเลาะกันอีก จนในที่สุดก็หมดระยะของโครงการจ้าง เราก็เลยกลับมาเปิดร้านตามเดิม เปิดไม่ถึง 3 เดือน มีสอบครูอัตราจ้างที่ต่างจังหวัดอีก เราก็ไม่อยากไปเพราะอยากเปิดร้านให้มันจริงจัง เพราะลงทุนกับการเปิดร้านไปเยอะ ท่านก็โกรธหาว่าเราดื้อ เราก็ไปสอบตามที่ท่านต้องการ และเราสอบติดด้วย ปิดร้านอีกค่ะ ไปเป็นครูอีก คราวนี้เรากับสามีห่างจากกันยิ่งกว่าเดิม แต่เราและสามีไม่เคยนอกใจกันและกันยังคงรักกันเช่นเคยแต่ปัญหาระยะหาและพ่อ แม่สามีเข้ามาจัดกานทุกอย่างให้ ทำให้เรา 2 คนเริ่มห่างและเจอกันน้อยลง ผ่านไปหลายปี ทางบ้านเราอยากให้เรามีลูกเพราะอายุก็เลยเลข 3 แล้ว แต่ทางบ้านสามีไม่แยากให้มี กลัวเรามีไม่ได้ กลัว เราคลอดแล้วตาย เด็กจะกลาบเป็นภาระให้เค้า (อ่อลืมบอกทางบ้านเราจน บ้านเค้าฐานะปานกลาง) เค้าก็เลยไม่อยากให้มี เราก็คุยกับสามีว่าถ้ามีเราก็เข้าไปปรึกษาหมอ วางแผนครอบครัว ถ้าหมอว่ามีได้ก็จะมี แต่ถ้าหมอว่ามีไม่ได้เราก็ไม่มี ก็แจ้งท่านไป ท่านบอกว่า หมออยากได้ตังค์เค้าก็ต้องว่ามีได้สิ ซะงั้น!!! เรากับสามีก็เข้าปรึกษาหมอ วางแผนครอบครัว เจาะเลือดตรวจโน่น นี่ นั้น ทั้งคู่เลย หมดไปเกือบหมื่น พอผลเลือดออกมา หมอบอกมีได้เราเป็นแคาพาหะธารัสซีเมีย มันไม่อันตรายขนาดนั้นและตัวสามีก็แข็งแรงดีทุกอย่างไม่มีโรคใดๆเพราะฉนั้นมีได้ลูกก็มีโอกาสเป็นพาหะเหมือนแม่ 25% แต่ถ้าโชคดีอาจไม่เป็นเลยก็ได้ เราจะตัดสินใจจะมี แต่หมอให้เราดูแลร่างกายและกินยาบำรุง ผ่านไป 4 เดือนเราตั้งท้องสมใจ พอรู้ว่าตัวเองท้องก็รีบกลับไปหาหมอท่านเดิมและฝากครรภ์ทันที่ เด่วมาต่อนะค่ะ อีกยาว...
เมื่อมีมือที่ 3,4,5,6...เข้ามาในชีวิตครอบครัว,,,ใครจะทนได้
,,,,,เรื่องมีอยู่ว่า เรากับสามีแต่งงานกันเมื่อ 6 ปีที่แล้ว แต่งเพราะความรักที่เรามีให้กัน ใช้เวลาในการศึกษาดูใจกันมา 7 ปีกว่าๆ แต่!!!พ่อแม่สามีไม่อยากให้แต่ง เพราะเราเป็น"พาหะธารัสซีเมีย"
หลายคนอาจสงสัยว่าทำไมถึงยอมให้คบกันถ้าท่านไม่อยากให้แต่ง ที่ยอมเพราะลูกชายดื้อคบ พ่อแม่สามีพยายามจับแยกจับห่างกันก็บ่อยครั้ง แต่ไม่สำเร็จ ก็เพราะค่ะว่ารักที่เรา 2 คนมีให้กัน ในที่สุดท่านก็ยอม แต่ยอมแบบไม่ยอมรับเราเต็ม 100 ดูๆไปเหมือนว่ายอมๆให้คบกันเดียวลูกชายเค้าเบื่อเราก็คงทิ้งเราเอง 55555 แต่ในที่สุดก็ไม่ทิ้งและพอเข้าไปบอกว่าจะแต่งงานหลังจากฝ่าฟันอุปสรรคทั้งหลายมาได้ พ่อสามีเรียกเราคุยเป็นการส่วนตัว เหมือนเข้าห้องสอบสวนกันเลยที่เดียว ฟังๆดูที่ท่านสอบสวนเรา ไม่อยากให้แต่งเพราะเราเป็นธารัสซีเมีย เดียวแต่งไปก็มีลูกมีหลานให้ไม่ได้ เพราะท่านมีลูกชายคนเดียว (แต่ก็มีลูกสาวด้วย1คน) แต่ในที่สุดเราก็ได้แต่ หลังจากแต่งกันก็จับแยกกันเลยให้สามีเราไปทำงานต่างจังหวัด พอเราจะตามไปหางานทำกับสามีก็อ้าง 108 เหตุผล เราก็ยอมฟังและทำตาม ด้วยหวังว่าเราจะไม่ดื้อกับพ่อแม่สามี เพื่อให้ท่านรักและเอ็นดูเราบ้าง เป็นแบบนี้เรื่อยมา มีอยู่ช่วงนึ่งที่เราตกงานเราก็เลยตัดสินใจเปิดร้านเช่าชุดนาฏศิลป์ เปิดแรกๆลูกค้าก็ยังไม่ค่อยมี แต่ก็ได้งานเล็กๆเรื่อยๆ ท่านก็มองว่ารายได้ไม่ดีไม่พอปากพอท้อง ก้เลยให้เราไปอยู่บ้านท่านเพื่อให้ไปทำงานใกล้กับที่ท่านทำงาน ของท่านทำห่างจากบ้านไม่ถึงโล แต่ของเราห่างจากที่ทำงานประมานเกือบๆ10 โล (เป็นครูสอนพิเศษโครงการครูไทยแข็มแข็ง สอนอยู่รร.ที่ชนบท ทั้ง รร.รวมผอ.แล้วมีครู 4 คน เด็ก มี 100กว่าคน มีอาคารเรียน 1 อาคาร 3 ห้องเรียน เด็กๆเรียนห้องเดียวกันเอาค่ะ ป.1-3 ,ป.3-6 ,และห้องอนุบาลอีก 1 ห้อง ) ระยะทางไม่ใช่ปัญหา แต่การเดินทางไปทำงาน ปัญหาใหญ่เลยค่ะ ระหว่าทางมีแต่ป่าและทุ่งนาเลยค่ะ ถนนลูกลังเลยค่ะ มีหลุม มีบ่อตลอดทาง ท่านให้เราขี่มอเตอร์ไซส์ไปทำงาน ทั้งๆที่เราขับไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่ เราก็อ่ะทนไป แต่ถ้าวันไหนฝนตกสิค่ะปัญหาใหญ่เลยค่ะ กว่าเราจะขับไปถึงทั้งเปียก ทั้งดินที่กระเด็น สะภาพดูไม่จืดเลยค่ะ ไปถึงรร.เด็กบางคนถึงขั้นหัวเราะกับสะภาพคุณครูเลยทีเดียว ส่วนท่าน มีรถยนต์ 2 คัน ท่านขับ 1 คัน จอดให้ฝุ่นเกาะอีก 1 คัน และเราก็ขับรถเป็น ก็ไม่ให้เรา ถ้าว่าห่วงรถก็น่าจะไปส่งเราหน่อยก็ได้ ไปส่งแค่วันที่ฝนตกก็ได้ ซึ้งจริงๆท่านเป็นถึงผอ.ของอีกรร.แต่ก็ปล่อยให้เราไปเอง ขับรถฝ่าฝนฝ่าลมไปน้ำตาก็ไหลเราก็ไม่อยากให้ทางบ้านเรารู้กลัวแม่จะเนียดและคิดมาก ก็ได้แต่ทน และ ทน และทน ทนต่อไป บางครั้งเราทนไม่ได้ก็มีระบายกับสามีบ้างก็ต้องทะเลาะกันอีก จนในที่สุดก็หมดระยะของโครงการจ้าง เราก็เลยกลับมาเปิดร้านตามเดิม เปิดไม่ถึง 3 เดือน มีสอบครูอัตราจ้างที่ต่างจังหวัดอีก เราก็ไม่อยากไปเพราะอยากเปิดร้านให้มันจริงจัง เพราะลงทุนกับการเปิดร้านไปเยอะ ท่านก็โกรธหาว่าเราดื้อ เราก็ไปสอบตามที่ท่านต้องการ และเราสอบติดด้วย ปิดร้านอีกค่ะ ไปเป็นครูอีก คราวนี้เรากับสามีห่างจากกันยิ่งกว่าเดิม แต่เราและสามีไม่เคยนอกใจกันและกันยังคงรักกันเช่นเคยแต่ปัญหาระยะหาและพ่อ แม่สามีเข้ามาจัดกานทุกอย่างให้ ทำให้เรา 2 คนเริ่มห่างและเจอกันน้อยลง ผ่านไปหลายปี ทางบ้านเราอยากให้เรามีลูกเพราะอายุก็เลยเลข 3 แล้ว แต่ทางบ้านสามีไม่แยากให้มี กลัวเรามีไม่ได้ กลัว เราคลอดแล้วตาย เด็กจะกลาบเป็นภาระให้เค้า (อ่อลืมบอกทางบ้านเราจน บ้านเค้าฐานะปานกลาง) เค้าก็เลยไม่อยากให้มี เราก็คุยกับสามีว่าถ้ามีเราก็เข้าไปปรึกษาหมอ วางแผนครอบครัว ถ้าหมอว่ามีได้ก็จะมี แต่ถ้าหมอว่ามีไม่ได้เราก็ไม่มี ก็แจ้งท่านไป ท่านบอกว่า หมออยากได้ตังค์เค้าก็ต้องว่ามีได้สิ ซะงั้น!!! เรากับสามีก็เข้าปรึกษาหมอ วางแผนครอบครัว เจาะเลือดตรวจโน่น นี่ นั้น ทั้งคู่เลย หมดไปเกือบหมื่น พอผลเลือดออกมา หมอบอกมีได้เราเป็นแคาพาหะธารัสซีเมีย มันไม่อันตรายขนาดนั้นและตัวสามีก็แข็งแรงดีทุกอย่างไม่มีโรคใดๆเพราะฉนั้นมีได้ลูกก็มีโอกาสเป็นพาหะเหมือนแม่ 25% แต่ถ้าโชคดีอาจไม่เป็นเลยก็ได้ เราจะตัดสินใจจะมี แต่หมอให้เราดูแลร่างกายและกินยาบำรุง ผ่านไป 4 เดือนเราตั้งท้องสมใจ พอรู้ว่าตัวเองท้องก็รีบกลับไปหาหมอท่านเดิมและฝากครรภ์ทันที่ เด่วมาต่อนะค่ะ อีกยาว...