หากชีวิตไร้ชีวาอุราร้าว        
สักกี่ก้าวหนาวร้อนคงอ่อนล้า
เพราะมีเราก้าวผ่านกาลเวลา        
อุปสรรคหนักหนาพาประคอง

ทนน้ำคำย้ำเย้ยคอยเอ่ยว่า        
ทนสายตาตำหนิที่เราสอง
ทนกระซิบนินทาน้ำตานอง        
ทนกลัดหนองอุรารานเราผ่านมา

จึงความรักสลักสร้างหนทางก้าว    
ผ่านวันหนาวดาวร้อน ผ่อนรักษา
ประคองมือผสานใจในแววตา    
แทนคำมั่นสัญญาของชีวี

เหมือนจะคล้ายกำหนดบททดสอบ    
เลือกให้ตอบรักมั่นหรือปันหนี
ระยะห่างหนทางนั้นมากมี        
ระยะชิดฤดีนี้ใกล้-ไกล

แม้นคำตอบ...มิอาจรู้        
จะขอสู้ชูรักประจักษ์ไข
หากแม้นหมายพิสูจน์บริสุทธิ์ใด    
จะแล่เนื้อหัวใจเป็นพยาน

แม้นคำตอบ...ยังพร่าเลือน        
จะใช้เดือนเขียนฟ้าภาษาหวาน
หากดาวดับมืดสลัวชั่วกัปกาล    
ทรมานควักแววตาพอเจ้าไป

แม้นคำตอบ...เสียงแผ่วเบา        
จะกรีดเอาเลือดฉานมาขานไข
ร้อยเรียงรสพจนาของหัวใจ...        
ว่าชีวิตนี้มอบให้ใคร...ฉันให้เธอ...