สาวเจ้ากับหนุ่มหน้าสึม (- ,-) [ณ มอสี่]

สวัสดีครับ ผม"นิล" (มาจากชื่อนิลภัทรซึ่งล้อกับชื่อจริงซึ่งมีภัทรเหมือนกัน) ชื่อที่ลุงของผมชอบเเกล้งเรียกผิดสมัยเด็กๆครับ ผมก็เป็นเด็กผู้ชายธรรมดาๆ (หน้าตาบ้านๆ ฐานะปานกลาง ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ เล่นกีฬาได้เกือบทุกชนิดครับ เเต่ไม่เก่งสักกะอย่าง555 ขี่เป็นเเต่จักรยาน ว่ายนํ้าก็ไม่ได้ ดนตรีก็เล่นไม่เป็น เรียนก็ปกติครับดาษๆทั่วไปครับ ซึ่งธรรมดามากๆๆๆชีวิตผมเนี่ย555) ผมเป็นคนๆหนึ่งที่ไม่เคยจะเข้าใจความรักอะไรกับใครเค้า ในใจก็อยากมีเเฟนเเหล่ะครับเเต่ทํายังไงได้หน้าเฮียกๆอย่างนี้ใครเค้าจะเอา555 ผมเป็นคนที่ชอบวาดฝันหน่ะครับ ผมเชื่อว่าผมการมีตัวตนอยู่ก็เพื่อสานฝันของตัวเราเอง ผมเชื่ออย่างงั้นนะ(สักวันถ้ามีโอกาสก็อยากจะมีครอบครัวที่อบอุ่นอย่างใครเขา ครอบครัวผมไม่สมบรูณหน่ะครับ เเต่ผมก็ไม่ได้เก็บมันมาเป็นปมด้อยของตัวเองนะเเต่บางทีในใจลึกๆมันก็อดไม่ได้555 ไม่เอาไม่ดราม่าละ 555) ผมก็เป็นคนหนึ่งนะที่เเบบเจอคําว่า "ผู้ชายดีๆคงจะมีเเต่ในนิยาย" ผมได้ยิน ผมก็ขึ้นนะบางที ผมก็คิดว่าอย่างน้อยผมก็น่าจะเป็นผู้ชายดีๆบ้าง ถึงจะไม่ได้ดีเลิศเลอไปกว่าใคร เเต่ผมก็คิดว่าผมก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร รักใครชอบใครก็ทุ่มเทให้ มั่นคง เป็นเเค่คนธรรมดาคนหนึ่งที่มีความเป็นมนุษย์ มีนํ้าใจเเก่เพื่อนร่วมโลก เป็นสุภาพบุรุษ(ผมก็รู้นะว่าบางทีการที่มาพูดปาวๆว่าตัวเองเป็นคนดีอย่างนั้นดีอย่างนี้มันจะเป็นคนดีจริงหรอวะ เเต่ถ้ามองกลับกันพวกคุณๆทั้งหลายก็จงเชื่อเถอะครับ ผมขอเป็นหนึ่งเสียงว่าผู้ชายดีๆหน่ะยังมีอยู่เพียงเเต่เขาไม่รู้จักวิธีการเข้าหาหรือเขินอายอะไรก็เเล้วเเต่ พูดเเล้วขึ้น ยาวววเลย 555 ขอโทษน้าขอพูดหน่อยเถอะในเมื่อมีโอกาสเเล้ว อิอิ)อ่า วันนี้ข้าพเจ้าจะมาเล่าเรื่องความรักที่มีอิทธิพลกับชีวิตช่วงนึงของผม มาๆเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ณ ตอนนั้นประมาณมัธยมสี่ ผมชอบผู้หญิงอยู่คนหนึ่งครับ ผมเจอเธอครั้งเเรกที่โดมกลางโรงเรียนซึ่งมีไว้สําหรับเคารพธงชาติในตอนเช้าของวัน ตอนนั้นมันเหมือนยังกะในหนังเลยครับ (- .-) ผมหันไปเจอเธอโลกมันก็ดูเหมือนหมุนช้าลง ซึ่งผมไม่เข้าใจว่ามันใช่รักเเรกพบรึเปล่า(ซึ่งผมก็เออออห่อหมกว่ามันใช่55)...ใช่ครับ! <3 ผมตกหลุมรักเธอเข้าอย่างจัง ซึ่งผมก็ไม่รู้จักความรักเเบบหนุ่มสาวหรอกครับ จะรู้เเต่ว่าเจอเธอคนนั้นทีไรใจมันสั่นทุกที ทําตัวไม่ถูก ลิ้นก็เเข็งพูดไม่ออก จะพูดก็ไม่กล้ากลัวจะพูดอะไรผิดไปจนทําให้เธอหายจากชีวิตผมไปผมก็เลยสรุปเอาว่าผมชอบเธอ ชอบเธอมากๆ) (>///<) เช้าวันนั้นผมไม่เป็นอันเข้าเเถวเลยครับ ชําเรืองมองมาเเต่ด้านหลังของเเถว (ห้องเลขคู่จะเข้าเเถวต่อกันครับ) ซึ่งผมมาทราบภายหลังจากเพื่อนๆในห้องว่าเธอชื่อ"ใหม่"นามสมมติ)เธอเข้ามาศึกษาต่อมัธยมปลายที่โรงเรียนที่ผมเรียนอยู่ซึ่งเป็นห้องเรียนส่งเสริมวิทยาศาสตร์ อ่อผมลืมบอกไปครับว่าผมก็อยู่ห้องกิ๊ฟ ซึ่งห้องเรียนของพวกเราจะอยู่ชั้นเดียวกันในโซนเดียวกันของอาคารเรียน ซึ่งผมเป็นคนที่เขินอายทางด้านการเเสดงความรักอยู่เเล้ว...ครับ! ผมไม่กล้าเเม้เเต่จะไปทําความรู้จัก ขอเบอร์ ขอไลน์ ขอเฟส หรือเเม้กระทั่งการบอกความในใจ ผมจําได้ว่าเคยคุยกับเธอไม่ถึงห้าประโยค ตลอดสามปีของช่วงมัธยมปลายวัยขบเผาะของผม 555 (พูดเเล้วก็อนาถตัวเองครับ55555 (T .T) ) เเล้วรู้ไหมครับว่าประโยคที่ผมได้สนทนากับเธอล้วนเเล้วเเต่เป็นเพื่อนสนิทของผมเป็นคนปูให้ทั้งสิ้น 55555 (พูดเเล้วก็รักเพื่อนหว่ะมาจุ๊บทีสาลี่กรอบ555)นั่นหล่ะฮะ ความสุขเล็กๆของคนอย่างผม คือ การได้พบกับเธอในสามช่วงของวัน ตอนเช้าก่อนไปเคารพธงชาติก็เดินไปให้ก่อนเวลานิดนึง พอเดินผ่านห้องของเจ้าหล่อน ผมก็ทําฟอร์มเป็นมองเข้าไปในห้องดูบ่งดูบอร์ดอะไรไปเรื่อยเเต่ที่จริงก็เเค่อยากเห็นหน้าก็เท่านั้น (>///<) เช้าไหนเจอก็ฟินไปสิครับ (-///-) เเต่ถ้าไม่เจอก็เฟลเล็กๆ55 (คิดในใจว่ายังมีกลางวันกะเย็นเว้ยไอ่หนุ่มใจร่มๆเข้าไว้) ตอนกลางวันถึงเวลาพักกลางวันมุขเดิมครับ หลังจากซื้อข้าวกล่องจากสหกรณ์ได้ก็รีบวิ่งขึ้นมาเจอเธอก็มื้ออาหาร เเต่ถ้าเจอตอนเช้าเเล้วหรือเธอไม่อยู่ที่ห้องก็จะไปที่โรงอาหารเเทนครับ(เผื่อฟลุ๊คเจอ เเค่ผัดมาม่าก็ยังกะหมี่ฮ่องกงเเล้วหล่ะครับ555) (-///-) ตกเย็น ถ้าเป็นเวรก็จะมีโอกาสเธอมากกว่าวันปกติหน่อยเพราะเธอจะกลับบ้านช้าครับ (เเต่ไม่ช้าเท่าผม ป๊ะป๋าของเธอมารับนะครับ) พอลงมาจากอาคารเรียน ก็ตามประสาวัยรุ่นตอนต้นหน่ะครับ เล่นบอลเล่นบาสไปเรื่อย พอใกล้จะถึงเวลาที่เธอ(ตามที่ผมสืบมา) ผมก็จะเดิมมาคุยกับเพื่อนๆอีกกลุ่มที่บริเวณที่กลุ่มก๊วนที่เรานั่งกับเป็นประจํา เเละมองเธอรํ่าลากับเพื่อนๆเเละนั่งรถผ่านหน้าไป เเต่เเล้ววันนึง......
ปล.เรื่องนี้นํามาจากเรื่องจริงของชีวิตของผม
ขอเช็คเรทติ้งก่อนนะถ้าดีจะมาลํานําต่อน้า ><
วันนั้นอึนๆนอนไม่หลับมันมีเรื่องคาใจอยู่มากมาย เลยขอพิมพ์เกริ่นๆอะไรสักหน่อยเพราะพึ่งเริ่มเขียนกระทู้เป็นครั้งเเรกครับ ฝากด้วยจ๊า 555
ณ 05:51