คืออยากรู้ว่า พวกคุณคิดยังไงกัน เช่น พอแม่ อายุประมาณ 40-60 ปี ขอย้ายมาอยู่บ้านลุก นั่งๆนอนๆอยู่บ้าน ค่อยใช้เงินของลูกๆไปวันๆ ทั้งๆที่พวกเค้าก็ก็ไม่ได้เจ็บป่วย ยังคงทำงานได้ ลูกๆต้องรับภาระทั้งๆที่พวกเค้ายังทำตัวให้เป็นภาระ คือ วันๆไม่ทำอะไร ใช้เงินของลูกอย่างเดียว แต่พอลูกบอกให้ลองไปหางานทำ หรือทำกิจกรรมดูบ้าง พูดในทำนองว่ารางกายยังไม่เจ็บป่วยหรือยังไม่หมดเรี่ยวแรง ให้ไปหางานทำ ดีกว่าอยู่บ้าน ให้ลูกเลี้ยงไปวันๆ แต่ก็กลับถูกพ่อแม่ด่าว่าไอลูกทรพี ไม่สำนึกบุญคุณ ตามคำด่ายอดฮิตของคนไทย เรื่องนี้พ่อผมพูดกับผมว่า พ่อผมเกียดพ่อแม่แบบนี้ที่สุด ที่ต้องให้ลูกๆมาค่อยรับใช้ทั้งๆที่ตัวเองยังดีอยู่ พ่อบอกผมว่า ในอนาคตลูกไม่ต้องมาดูแลพ่อตอนแก่เฒาหรอก ไม่ต้องส่งเงินมาให้ด้วย(ถ้าไม่จำเป็นต้องใช้) ถ้าลุกมีบ้าน ไม่ต้องให้พ่อย้ายไปด้วย พ่ออยู่มาถึงขนาดนี้ไม่ต้องมาดูแลพ่อหรอก พ่ออยากให้ลูกไปให้ได้ดีที่สุด แต่ก็ควรไม่ลืมพ่อแม่ แวะเวียนมาหาบ้างก็ได้ ไม่จำเป็นต้องมาค่อยปรนนิบัติรับใช้ตอนแก่เฒา แค่นี้ก็เป็นลูกที่ดีได้แล้ว คือส่วนมากพ่แม่คนไทยคาดหวัง(หรือมากกว่านั้น)ให้ลูกๆต้องมาดูแลตนเองเมือยามแก่เฒาไม่มีเรี่ยวแรงซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่ดีมากๆ แต่พวกพ่อแม่ที่ร่ายกายยังดี สุขภาพแข็งแรง แต่กลับต้องการให้ลูกๆดูแล แค่ดูแลไม่ว่า แต่ต้องให้เงินใช้ ย้ายมาบ้านลูกและไม่ทำอะไรเลย ผมมองว่เป็นพ่อแม่ที่แย่มาก ขอบคุณครับ
คิดยังไงกับพ่อแม่ที่หวังแต่เงินของลูกๆอย่างเดียว