เรื่องของเราอะ มันเริ่มต้นจากการที่เพื่อนเราเล่นเว็บ เว็บหนึ่ง ซึ่งคุยกับคนทั่วโลก คล้ายๆ FB แต่มันไม่แจ้งเตือนเวลามีคนตอบ แล้วหลังจากนั้น ด้วยรสนิยมที่ชอบฝรั่งของเรา เราก็เลยเล่นมั้ง 55 เราได้คุยกับผู้คนมากมายทั้งชายและหญิง แล้ววันหนึ่งเราก็ชอบผช คนหนึ่งเป็นคนจีน เขาเป็นคนน่ารักนะ เราจะคอยให้กำลังใจกันเสมอ แต่เพราะ ตอนนี้เขาอยู่ เกรด 12 หรือ ม.6 บ้านเรา เราเลยไม่ค่อยมีเวลาได้คุยกันมาก เราเลยรู้สึกเหงานิดหน่อย หาเพื่อนคุยไปเรื่อยๆ แล้ววันหนึ่ง เราก็ได้คุยกับคนฝรั่งเศสคนหนึ่ง เขานิสัยดีเหมือนกัน แต่เรากำลังจะปิดเว็บแล้ว เราเลยขอไลน์เขามา จากนั้นเราก็คุยกันทุกวันๆ เรื่อยๆ มา แต่ช่วงแรกๆเราไม่ค่อยตอบเขานะ ถึงแม้ว่าเราจะเป็นคนขอไลน์เขามาก็เถอะ เพราะเราชอบคนจีนมากกว่าตอนนั้น แต่เราก็ยังคุยกันมาเรื่อยๆจนติดเป็นนิสัย วันหนึ่งเราเลยเล่มเกมกับเขา คือ question game คือเกมถามตอบนั้นแหละ เปลี่ยนกันถามคนละหนึ่งคำถาม ใครแพ้ต้องทำตามคนชนะอะไรประมาณนี้ เราเลยถามเขาว่า
เรา: คุณมีแฟนหรือยัง?
เขา: มี เป็นผญไทย
(ตอนนั้นหัวใจเราเต้นแรงมาก) เราเลยถามต่อ
เรา: ใครหรอ?
เขา: เป็นคนกรุงเทพ (ซึ่งเราอยู่เชียงใหม่)
ตอนนั้นเรารู้สึกหน้าแตกมากๆเลย เราก็เลยบอก เออ เราก็มีนะ เป็นคนจีน ไรงี้ จะได้ดูว่าเราไม่ได้คิดอะไร เราพยายามที่จะเลิกคุย แล้วคุยกับคนจีนคนเดียว แต่มันรู้สึกชิน ที่คุยกับเขาทุกๆวัน เราไม่รู้ทำไมเวลาที่เขาพูดถึงแฟนเขา เรารู้สึกเหมือนมีคนเอามีเมาแทงที่หน้าอกดังจึ้ก ! มันอาจดูเวอร์ แต่จริง เราเลยพยายามไม่ถามมาก พอช่วงหลังๆ เขาก็มาบ่นว่า เขาเริ่มไม่แน่ใจว่าผญคนนั้นรักเขาจริงๆหรือเปล่า เพราะ 4-5 วันแล้วที่ผญคนนั้นไม่ตอบ เราก็ปลอบเขาไปทั้งที่ในใจโครตเจ็บ จนกระทั่งมาวันหนึ่ง วันที่ 04/10/14 วันนั้นไม่รู้ทำไมเรารู้สึกซึมๆ เสียใจอะไรไม่รู้อะ เวลาเขาทักมา เราก็ตอบแนวๆประชดประชัน วันนั้นทั้งวันเรา ตอบแบบ ถามคำตอบคำ เขาก็ถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า แต่เราก็บอกว่า เออ เราโอเคนะ ไม่ได้เป็นอะไร เราก็ไม่อยากให้เขาไม่สบายใจอะนะ เลยทำเป็นมีความสุข เพราะยังไงเขาก็ไม่เห็นอยู่ละว่าเราเป็นอะไร แล้วประมาณตอนเย็นๆ เขาก็บอกว่า มีอะไรจะบอก แล้วเขาก็ส่งรูปๆหนึ่งมา คือรูปนี้
เราก็ถามว่า
เรา: หมายความว่าไงอะ?
เขา: คุณรู้อยู่แล้ว
เรา: แต่คุณมีแฟนแล้วนะ
เขา: ใช่ แต่ฉันไม่รู้สึกว่า เขาเป็นแฟนฉันเลย ฉันคุยกับคุณมากกว่าเขาอีก จนฉันคิดว่าคุณเป็นแฟนของฉัน ไม่ใช่เขา
เรา: หืออ แต่คุณแน่ใจแล้วหรอ
เขา: ใช่
เรา: แล้วถ้าเขากลับมา คุณจะทำยังไง?
เขา: ฉันไม่รู้จักเขาแล้วหล่ะ เพราะเขาลืมฉันไปแล้ว
เรา: ...
เขา: เป็นแฟนฉันนะ
เรา: คุณแน่ใจแล้วนะ?
เขา: ครับ
เรา: ok
จากวันที่เราตอบตกลงเขาไป เขากับเราก็รักกันดีนะ ช่วงแรกๆอาจจะเขินๆกันนิดหน่อย ไม่ค่อยกล้าเปิดกล้อง เพราะเรากลัวว่าเขาไม่ชอบ (รูปกับตัวจริงมันต่างกันอย่างชัดเจน55) เราเปิดกล้องกันครั้งแรกตอนวันเกิดเขา ครั้งที่2ก็วันเปิดเรา เรากับเขาเกิดเดือนเดียวกัน คือตุลาคม หลังจากนั้น เวลาที่มีเวลาว่างเราก็จะเปิดกล้องกันทุกๆวัน แม้ว่าเราจะหน้าสดคุยกับเขา แต่เขาก็ยังรักเราอยู่ นับว่าหายากมาก ผชที่รับหน้าสดของเราได้55 แต่เพราะเขาอยู่มหาลัยแล้ว ละเวลาของเราก็ไม่ได้ตรงกัน ห่างกัน 6 ชม. วันจันทร์-ศุกร์ เราเลยไม่ค่อยมีเวลาคุยกับเขามาก หรือเวลาที่เขาเลิกเรียนไวก็ประมาณดึกๆบ้านเรา เราก็จะเปิดกล้องนั่งดูเขาทำงาน เพราะ เขาเรียนหมอ เลยต้องตั้งใจมากๆ เวลาที่เขาคุยกับเราเขาตอบไวมาก หรือว่าที่เปิดกล้องเขาจะไม่แตะมือถือเลย เราเลยแน่ใจว่าเขารักเราคนเดียว (คิดว่างั้นนะ) ตอนนี้ก็ใกล้จะ 2 เดือนของเรากับเขาแล้ว ก่อนหน้านี้เราคุยกันมาก่อนประมาณ 4-5 เดือน ยังไงก็ช่วงเป็นกำลังใจให้เราด้วยนะ
- คนเราถ้ารักกันจริง เรื่องระยะทางไม่ใช่ปัญหา
-ตอนนี้เราอยู่ ม.5 แล้วแฟนเราอยู่ปี1 น้าเราสัญญาว่า ถ้ามีที่เรียนดีๆ (มหาลัย) น้าจะให้ไปฝรั่งเศส (ดีใจ)
- เราไม่แน่ใจ ว่าเราไปแย่งเขามาหรือเปล่า ตามความคิดของทุกคนคิดว่าไงอะ?
- เป็นกระทู้แรกของเรา ถ้าผิดพลาดตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะคะ
First love with foeigner...รักแรก
เรา: คุณมีแฟนหรือยัง?
เขา: มี เป็นผญไทย
(ตอนนั้นหัวใจเราเต้นแรงมาก) เราเลยถามต่อ
เรา: ใครหรอ?
เขา: เป็นคนกรุงเทพ (ซึ่งเราอยู่เชียงใหม่)
ตอนนั้นเรารู้สึกหน้าแตกมากๆเลย เราก็เลยบอก เออ เราก็มีนะ เป็นคนจีน ไรงี้ จะได้ดูว่าเราไม่ได้คิดอะไร เราพยายามที่จะเลิกคุย แล้วคุยกับคนจีนคนเดียว แต่มันรู้สึกชิน ที่คุยกับเขาทุกๆวัน เราไม่รู้ทำไมเวลาที่เขาพูดถึงแฟนเขา เรารู้สึกเหมือนมีคนเอามีเมาแทงที่หน้าอกดังจึ้ก ! มันอาจดูเวอร์ แต่จริง เราเลยพยายามไม่ถามมาก พอช่วงหลังๆ เขาก็มาบ่นว่า เขาเริ่มไม่แน่ใจว่าผญคนนั้นรักเขาจริงๆหรือเปล่า เพราะ 4-5 วันแล้วที่ผญคนนั้นไม่ตอบ เราก็ปลอบเขาไปทั้งที่ในใจโครตเจ็บ จนกระทั่งมาวันหนึ่ง วันที่ 04/10/14 วันนั้นไม่รู้ทำไมเรารู้สึกซึมๆ เสียใจอะไรไม่รู้อะ เวลาเขาทักมา เราก็ตอบแนวๆประชดประชัน วันนั้นทั้งวันเรา ตอบแบบ ถามคำตอบคำ เขาก็ถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า แต่เราก็บอกว่า เออ เราโอเคนะ ไม่ได้เป็นอะไร เราก็ไม่อยากให้เขาไม่สบายใจอะนะ เลยทำเป็นมีความสุข เพราะยังไงเขาก็ไม่เห็นอยู่ละว่าเราเป็นอะไร แล้วประมาณตอนเย็นๆ เขาก็บอกว่า มีอะไรจะบอก แล้วเขาก็ส่งรูปๆหนึ่งมา คือรูปนี้
เราก็ถามว่า
เรา: หมายความว่าไงอะ?
เขา: คุณรู้อยู่แล้ว
เรา: แต่คุณมีแฟนแล้วนะ
เขา: ใช่ แต่ฉันไม่รู้สึกว่า เขาเป็นแฟนฉันเลย ฉันคุยกับคุณมากกว่าเขาอีก จนฉันคิดว่าคุณเป็นแฟนของฉัน ไม่ใช่เขา
เรา: หืออ แต่คุณแน่ใจแล้วหรอ
เขา: ใช่
เรา: แล้วถ้าเขากลับมา คุณจะทำยังไง?
เขา: ฉันไม่รู้จักเขาแล้วหล่ะ เพราะเขาลืมฉันไปแล้ว
เรา: ...
เขา: เป็นแฟนฉันนะ
เรา: คุณแน่ใจแล้วนะ?
เขา: ครับ
เรา: ok
จากวันที่เราตอบตกลงเขาไป เขากับเราก็รักกันดีนะ ช่วงแรกๆอาจจะเขินๆกันนิดหน่อย ไม่ค่อยกล้าเปิดกล้อง เพราะเรากลัวว่าเขาไม่ชอบ (รูปกับตัวจริงมันต่างกันอย่างชัดเจน55) เราเปิดกล้องกันครั้งแรกตอนวันเกิดเขา ครั้งที่2ก็วันเปิดเรา เรากับเขาเกิดเดือนเดียวกัน คือตุลาคม หลังจากนั้น เวลาที่มีเวลาว่างเราก็จะเปิดกล้องกันทุกๆวัน แม้ว่าเราจะหน้าสดคุยกับเขา แต่เขาก็ยังรักเราอยู่ นับว่าหายากมาก ผชที่รับหน้าสดของเราได้55 แต่เพราะเขาอยู่มหาลัยแล้ว ละเวลาของเราก็ไม่ได้ตรงกัน ห่างกัน 6 ชม. วันจันทร์-ศุกร์ เราเลยไม่ค่อยมีเวลาคุยกับเขามาก หรือเวลาที่เขาเลิกเรียนไวก็ประมาณดึกๆบ้านเรา เราก็จะเปิดกล้องนั่งดูเขาทำงาน เพราะ เขาเรียนหมอ เลยต้องตั้งใจมากๆ เวลาที่เขาคุยกับเราเขาตอบไวมาก หรือว่าที่เปิดกล้องเขาจะไม่แตะมือถือเลย เราเลยแน่ใจว่าเขารักเราคนเดียว (คิดว่างั้นนะ) ตอนนี้ก็ใกล้จะ 2 เดือนของเรากับเขาแล้ว ก่อนหน้านี้เราคุยกันมาก่อนประมาณ 4-5 เดือน ยังไงก็ช่วงเป็นกำลังใจให้เราด้วยนะ
- คนเราถ้ารักกันจริง เรื่องระยะทางไม่ใช่ปัญหา
-ตอนนี้เราอยู่ ม.5 แล้วแฟนเราอยู่ปี1 น้าเราสัญญาว่า ถ้ามีที่เรียนดีๆ (มหาลัย) น้าจะให้ไปฝรั่งเศส (ดีใจ)
- เราไม่แน่ใจ ว่าเราไปแย่งเขามาหรือเปล่า ตามความคิดของทุกคนคิดว่าไงอะ?
- เป็นกระทู้แรกของเรา ถ้าผิดพลาดตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะคะ