หลังจากที่ตั่งกระทู้ก่อนนี้นะครับเรื่อง เรื่องอึดอัดของครอบครัวผม
http://pantip.com/topic/32879996
ก็ได้อ่านความคิดเห็นก็เลยลองทำชีวิตให้ปกติเหมือนแต่ก่อนดู ไม่พยายามหาเรื่อง ไม่ค่อยขัดใจ ไม่ชวนทะเลาะ ทำเหมือนไม่มีอะไร คิดซะว่าเลี้ยงลูก อยู่ได้ประมาณอาทิตเดียวครับ วันนั้นผมผมเลิกงานดึกเหนื่อยเลยไม่ทำกับข้าว ซื้อข้าวกล่องจากข้างนอกมากิน โทรถามเธอเอาอะไรมั๊ยเธอบอกอะไรก็ได้ ผมเลยซื้อข้าวมันไก่มาฝาก บอกเธอวางไว้บนโตะนะเธอก็ขานรับ ตนนั้นผมปวดหัวเลยรีบเข้านอน ประมาณเที่ยงคืนเธอเล่นเน็ตเสร็จ หิวมาปลุกผม บอก ไม่อยากกินข้าวมันไก่ไปซื้อข้าวเซเว่นให้หน่อย ผมก็บอกไปเองดิเค้าปวดหัว เธอบอกใส่ชุดนอนแล้วไม่อยากไปแบบนี้ ผมถอนหายใจหวบ ไม่อยากมีปัญหาเลยฝืนตัวเองปั่นจักรยานไปหน้าปากซอยซื้อข้าวเซเว่นให้เธอ กลับมานอนไม่ถึง 10 นาทีปลุกผมอีก บอกอยากกินน้ำซุปข้าวมันไก่ที่ผมซื้อมาตอนแรกด้วยแต่มันเย็นแล้ว ลุกไปอุ่นให้หน่อยดิ ตอนนั้นไข้ผมขึ้นมากเลยตะคอกใส่ไป “บอกว่าปวดหัวอุ่นแค่นี้ทำเองก็ได้นะ ไม่มีปัญญากินก็ไม่ต้องกิน” ได้ยินเสียงตอบแค่ว่า “เออ!!!” ตอนเช้าตื่นมาเธอไม่เข้าห้องนอนนอนอยู่หน้าห้อง(เหมือนจะให้ผมง้อ) แต่ผมทนไม่ไหวจริงๆ ดึกก็ดึกแถมผมไม่สบายอีก ผมว่าวันนี้ต้องคุยกันให้ได้ ตอนเธอยังหลับอยู่ผมแอบพาลูกไปฝากไว้ที่บ้านแม่ผม แล้วกลับมาว่าจะเครียร์ ไม่เจอเธอ รอประมาณครึ่งชัวโมงเธอขับรถกลับมาพร้อมโยนสลิปโอนเงินธนาคาร ที่ผมเคยโอนให้ โอนเงินกลับมาบัญชีผม แล้วบอกผมว่า “ทำแค่นี้ทำให้ไม่ได้ เมื่อก่อนยังทำได้เลย เปลี่ยนไปขนาดนี้ไม่ต้องอยู่ด้วยกันแล้ว ”บอกอีกว่าผมกลับจากเลิกงานให้พาไปรับลูกเธอจะพาลูกไปด้วย
หลังจากฟังเธอพูด ผมไปถึงที่ทำงานเริ่มค้นหาในอินเตอร์เน็ตว่าถ้าหย่ากันแล้วเรามีสิทธิมากขนาดใหนที่จะได้เลี้ยงดูลูก จนได้โทรปรึกษาทนายคนหนึ่ง ได้คำตอบมาคือ ผมมีสิทธิที่จะได้ดูแลลูกเพราะหากเธอไม่ยินยอมเราสามารถฟ้องเพื่อรับสิทธิเลี้ยงดูลูก เนื่องจากหน้าที่การงาน นิสัยของเธอก็ประพฤติตัวไม่เหมาะสม สามารถ ฟ้องได้แต่แนะนำให้คุยกันเองก่อน ผมได้ฟังก็เริ่มสบายใจขึ้น หลังเลิกงานกลับถึงบ้านเธอเก็บกระเป๋าของเธอเรียบร้อยเตรียมออกไปแล้ว บอกให้ผมรีบพาไปรับลูก ผมจึงบอกไปว่าจะไปก็ไปแต่เธอดิ เอาลูกไปลำบากด้วยทำไม เธอบอกรักลูกมาก(จริงๆที่ผมคิดคือเธอจะเอาลูกมาอ้างเพื่อให้ผมง้อเธอกลับมา ผมจะได้เป็นคนผิด) เลยบอกเธอไปว่าคุยกับทนายแล้วผมมีสิทธิจะเลี้ยงลูกถ้ายังทำตัวแบบนี้อีก เธอเงียบไปนานเลยครับ แล้วก้ลากกระเป่าเดินออกจากบ้านให้ผมคิดว่าเธอจะเดินกลับบ้านเธอเองผมบอกไปส่งมั๊ย เธอบอกไม่ต้องสนใจ(มุขนี้เธอเคยใช้มาก่อนแล้ว ผมรู้นิสัยเธอว่าเดินไปไม่ได้ไกลหลอกครับ) ผมก็บอกแล้วแต่ แล้วผมก็เข้าบ้านไป
ซักพักไม่ถึง 5 นาทีเธอโทรเข้าเบอร์ผม ร้องให้มาเลยทีนี้ บอกผมไม่รักเธอแล้วใช่มั๊ย อะไรทำให้ผมเปลี่ยนไปขนาดนี้ ผมใจแข็งไม่พอไม่ตอบเธอแล้ววางสาย อีก 5 นาทีโทรมาขอร้องบอกรักลูกมากอยากขอโอกาศดูแลดูอีกครั้ง ผมก็ไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้วก็พูด อยากมาก็มาดิ แปปเดียวเดินมากึงบ้านเลยครับ (ที่ว่าเดินออกไปถึงแค่ข้างกำแพงบ้านเองครับ) หลังจากนั้นเธอก็สันญาจะเปลี่ยนนู้นนั่นนี่ครับ นี่ก็ได้ 2-3 วันแล้วที่ว่าเธอเปลี่ยนตัวเองก็มีทำงานบ้านบ้าง คุยกับผมเพราะขึ้นบ้าง แต่ที่เหลือก็เหมือนเดิม ผมยังทำอาหารให้เธอ(เธอทำไม่เป็น) และอีกอย่างเธอโอนเงินเข้าบัญชีผมหมดแล้วผมสบายใจขึ้นมากเลยโอนคืนบัญชีเธอ 5,000 ไว้ให้ใช้อย่าหวังว่าจะคืนหมด555 และหวังว่าเธอจะดีขึ้นต่อไป ถึงซักอาทิตก่อนค่อยทะเลาะกันใหม่ก้ยังดี
ขอบคุณสำหลับความคิดเหนกระทู้ก่อนหน้าครับ ที่ทำคิดได้หลายๆอย่าง
เมื่อถึงเวลาหมดความอดทนจริงๆ ลองคิดดีๆ ก็มีทางออกเสสอ
http://pantip.com/topic/32879996
ก็ได้อ่านความคิดเห็นก็เลยลองทำชีวิตให้ปกติเหมือนแต่ก่อนดู ไม่พยายามหาเรื่อง ไม่ค่อยขัดใจ ไม่ชวนทะเลาะ ทำเหมือนไม่มีอะไร คิดซะว่าเลี้ยงลูก อยู่ได้ประมาณอาทิตเดียวครับ วันนั้นผมผมเลิกงานดึกเหนื่อยเลยไม่ทำกับข้าว ซื้อข้าวกล่องจากข้างนอกมากิน โทรถามเธอเอาอะไรมั๊ยเธอบอกอะไรก็ได้ ผมเลยซื้อข้าวมันไก่มาฝาก บอกเธอวางไว้บนโตะนะเธอก็ขานรับ ตนนั้นผมปวดหัวเลยรีบเข้านอน ประมาณเที่ยงคืนเธอเล่นเน็ตเสร็จ หิวมาปลุกผม บอก ไม่อยากกินข้าวมันไก่ไปซื้อข้าวเซเว่นให้หน่อย ผมก็บอกไปเองดิเค้าปวดหัว เธอบอกใส่ชุดนอนแล้วไม่อยากไปแบบนี้ ผมถอนหายใจหวบ ไม่อยากมีปัญหาเลยฝืนตัวเองปั่นจักรยานไปหน้าปากซอยซื้อข้าวเซเว่นให้เธอ กลับมานอนไม่ถึง 10 นาทีปลุกผมอีก บอกอยากกินน้ำซุปข้าวมันไก่ที่ผมซื้อมาตอนแรกด้วยแต่มันเย็นแล้ว ลุกไปอุ่นให้หน่อยดิ ตอนนั้นไข้ผมขึ้นมากเลยตะคอกใส่ไป “บอกว่าปวดหัวอุ่นแค่นี้ทำเองก็ได้นะ ไม่มีปัญญากินก็ไม่ต้องกิน” ได้ยินเสียงตอบแค่ว่า “เออ!!!” ตอนเช้าตื่นมาเธอไม่เข้าห้องนอนนอนอยู่หน้าห้อง(เหมือนจะให้ผมง้อ) แต่ผมทนไม่ไหวจริงๆ ดึกก็ดึกแถมผมไม่สบายอีก ผมว่าวันนี้ต้องคุยกันให้ได้ ตอนเธอยังหลับอยู่ผมแอบพาลูกไปฝากไว้ที่บ้านแม่ผม แล้วกลับมาว่าจะเครียร์ ไม่เจอเธอ รอประมาณครึ่งชัวโมงเธอขับรถกลับมาพร้อมโยนสลิปโอนเงินธนาคาร ที่ผมเคยโอนให้ โอนเงินกลับมาบัญชีผม แล้วบอกผมว่า “ทำแค่นี้ทำให้ไม่ได้ เมื่อก่อนยังทำได้เลย เปลี่ยนไปขนาดนี้ไม่ต้องอยู่ด้วยกันแล้ว ”บอกอีกว่าผมกลับจากเลิกงานให้พาไปรับลูกเธอจะพาลูกไปด้วย
หลังจากฟังเธอพูด ผมไปถึงที่ทำงานเริ่มค้นหาในอินเตอร์เน็ตว่าถ้าหย่ากันแล้วเรามีสิทธิมากขนาดใหนที่จะได้เลี้ยงดูลูก จนได้โทรปรึกษาทนายคนหนึ่ง ได้คำตอบมาคือ ผมมีสิทธิที่จะได้ดูแลลูกเพราะหากเธอไม่ยินยอมเราสามารถฟ้องเพื่อรับสิทธิเลี้ยงดูลูก เนื่องจากหน้าที่การงาน นิสัยของเธอก็ประพฤติตัวไม่เหมาะสม สามารถ ฟ้องได้แต่แนะนำให้คุยกันเองก่อน ผมได้ฟังก็เริ่มสบายใจขึ้น หลังเลิกงานกลับถึงบ้านเธอเก็บกระเป๋าของเธอเรียบร้อยเตรียมออกไปแล้ว บอกให้ผมรีบพาไปรับลูก ผมจึงบอกไปว่าจะไปก็ไปแต่เธอดิ เอาลูกไปลำบากด้วยทำไม เธอบอกรักลูกมาก(จริงๆที่ผมคิดคือเธอจะเอาลูกมาอ้างเพื่อให้ผมง้อเธอกลับมา ผมจะได้เป็นคนผิด) เลยบอกเธอไปว่าคุยกับทนายแล้วผมมีสิทธิจะเลี้ยงลูกถ้ายังทำตัวแบบนี้อีก เธอเงียบไปนานเลยครับ แล้วก้ลากกระเป่าเดินออกจากบ้านให้ผมคิดว่าเธอจะเดินกลับบ้านเธอเองผมบอกไปส่งมั๊ย เธอบอกไม่ต้องสนใจ(มุขนี้เธอเคยใช้มาก่อนแล้ว ผมรู้นิสัยเธอว่าเดินไปไม่ได้ไกลหลอกครับ) ผมก็บอกแล้วแต่ แล้วผมก็เข้าบ้านไป
ซักพักไม่ถึง 5 นาทีเธอโทรเข้าเบอร์ผม ร้องให้มาเลยทีนี้ บอกผมไม่รักเธอแล้วใช่มั๊ย อะไรทำให้ผมเปลี่ยนไปขนาดนี้ ผมใจแข็งไม่พอไม่ตอบเธอแล้ววางสาย อีก 5 นาทีโทรมาขอร้องบอกรักลูกมากอยากขอโอกาศดูแลดูอีกครั้ง ผมก็ไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้วก็พูด อยากมาก็มาดิ แปปเดียวเดินมากึงบ้านเลยครับ (ที่ว่าเดินออกไปถึงแค่ข้างกำแพงบ้านเองครับ) หลังจากนั้นเธอก็สันญาจะเปลี่ยนนู้นนั่นนี่ครับ นี่ก็ได้ 2-3 วันแล้วที่ว่าเธอเปลี่ยนตัวเองก็มีทำงานบ้านบ้าง คุยกับผมเพราะขึ้นบ้าง แต่ที่เหลือก็เหมือนเดิม ผมยังทำอาหารให้เธอ(เธอทำไม่เป็น) และอีกอย่างเธอโอนเงินเข้าบัญชีผมหมดแล้วผมสบายใจขึ้นมากเลยโอนคืนบัญชีเธอ 5,000 ไว้ให้ใช้อย่าหวังว่าจะคืนหมด555 และหวังว่าเธอจะดีขึ้นต่อไป ถึงซักอาทิตก่อนค่อยทะเลาะกันใหม่ก้ยังดี
ขอบคุณสำหลับความคิดเหนกระทู้ก่อนหน้าครับ ที่ทำคิดได้หลายๆอย่าง