จะเปลี่ยนตัวเองหรือเปลี่ยนแฟนดีค่ะ ?

หนูคบกับแฟนมานานแล้วค่ะ แต่ปัญหาของเราไม่ใช่เรื่องรูปลักษณ์ภายนอกหรอกนะค่ะ
แต่มันเป็นปัญหาที่เหนื่อยและหนักใจมากค่ะ

หนูเป็นผู้หญิงที่น่าตาดีค่ะ แต่แฟนหนูเค้าไม่หล่อเลย แต่เค้ามีความสามารถทางด้านศิลปะค่ะ อะไรก็ไม่รู้ทำให้เราได้รักกันค่ะ
ช่วงแรกๆ หวานมากค่ะ เราดูเป็นคู่รักที่เหมาะสมมาก ถึงแม้เค้าจะไม่หล่อ แต่หนูรักเค้ามาก โดยที่หนูยังไม่รู้ตัวว่าเค้าใช่ความไม่หล่อนี่แหละค่ะ
มาทำให้หนูใจอ่อนและยอมเค้าเสมอ เพียงเพราะแค่เค้าบอกว่า " ใช่สิ.. " อะไรประมาณนี้ทำให้หนูยอมเค้ามาตลอด เวลาหนูโกรธเค้างอนเค้า
หรือน้อยใจเค้าหนูก็ไม่เคยบอกเค้า ได้แต่เก็บความรู้สึกไว้ในใจ เพราะหนูรู้ว่าหนูเเป๊บเดียวหนูก็จะหายถ้าอารมย์ดีขึ้น หนูเลยกลายเป็นพวก
งอนเองหายเอง.. เค้าเลยไม่เคยง้อหนู บางทีเวลาหนูงอนเค้าก็งอนหนูตอบ สุดท้ายหนูก็ต้องไปตามง้อเค้า แรกๆหนูก็คิดแบบแง่ดีไปเองว่า
คู่เรานี่ก็น่ารักดีเนอะ ไม่เหมือนใครดี .. ทำนองนี้เพื่อปลอบใจตัวเองไปเรื่อย จนนานเข้าเป็นปี หนูเริ่มเหนื่อยล้า เริ่มเบื่อที่จะต้องเป็นที่
รองรับอารมย์ของเค้า บางทีหนูบ่นเค้าก็บอกว่าให้หนูเลิกๆกับเค้าไปเถอะ เค้าไม่ดีพอไม่มีอะไรจะให้ มีแต่ใจกินไม่ได้หรอก เลิกๆกับเค้าไปเถอะ..
มันทำให้หนูหวนนึกถึงวันที่เราร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา หนูเป็นอันต้องยอมตลอด ตั้งแต่คบกันมาหนูไม่เคยสร้างปัญหาให้เค้าต้องไม่สบายใจ
แต่เค้าจะเป็นคนที่มีปัญหาตลอด จนบางทีหนูเก็บเอามาคิดจนกลายเป้นเรื่องของตัวเองไปด้วย เค้าปัญหากับครอบครัวเค้า พ่อเค้าก็ว่าหนู
แต่ทุกคนในครอบครัวเค้ากลับมาฝากเค้าไว้ให้หนูดูแล หนูเจ็บปวดกับคำที่พ่อเค้าว่าหนูก็มากพอแล้ว แต่หนูก็บอกใครไม่ได้ อ่อนแอไม่ได้
เพราะหนูเป็นแฟนเค้า เป็นคนเดียวที่ทนเค้าได้ หนูต้องเป็นกำลังใจให้เค้า ตลอดเวลาที่ผ่านมาหนูก็พยายามทำตัวให้เป็นตัวของตัวเองมากที่สุด
พยายามองโลกในแง่บวกมากๆ บางทีหนูเครียดเรื่องของเค้าในขณะที่เค้าดูเฉยๆ แต่หนูก็ยอมเห็นเค้าลำบาคไม่ได้จริงๆ
จนบางที พ่อแม่หนูก็ว่าหนู ว่าจะทนเพ้อเจ้อทำไม หนูก็เป็นคนสวยหาแฟนได้สบายๆ หนูก็ได้แต่ยิ้มๆ
หนูไม่รู้ว่าจะทนต่อไปเพื่ออนาคตของเรา หรือจากเค้าไปเพื่ออนาคตของหนู ถ้าหนูจากเค้าไปหนูคงเจ็บปวดมาก หนูสับสนมากค่ะ.