ความฝัน!!!! ต่างคนต่างมีความฝันของแต่ละคน  แต่จะมีสักกี่คนที่ทำความฝันของตนให้เป็นจริง บางคนไปไม่ถึงฝันก็ล้มเลิกกลางคัน >>>สำหรับฉัน         ฉันเป็นเด็กบ้านนอกคนหนึ่ง เรียนโรงเรียนบ้านมาตั้งแต่อนุบาลถึง ป.6  พอจะเข้ามัธยมก็อยากเรียนโรงเรียนในเมืองเหมือนเด็กคนอื่นบ้าง ตอนนั้นก็คิดเแต่ว่าต้องสอบให้ได้แต่..เอิ่ม..การอ่านหนังสือนี่สิ ฉันไปซื้อหนังสือเตรียมสอบเข้า ม.1 ของโรงเรียนสวนกุหลาบ และโรงเรียนหอวัง แต่ไม่ได้ไปสอบ 2 โรงเรียนนี้นะก็ไม่เข้าใจตัวเองไปซื้อมาทำไมว้าาา พอเริ่มอ่าน อ่านหนังสือก็ไม่เป็นจำแต่ข้อถูกแล้วทำใหม่ทำอยู่อย่างเนี้ย (ทำแบบจำเอาว่างั้นเหอะ) แล้วมันจะได้อะไรหล่ะ  ก็ไม่ได้อะไรเล้ยย ก็บอกแล้วว่าอ่านหนังสือไม่เป็นจริงๆ  และแล้วแรงขี้เกียจในตัวมีมากกว่าแรงขยัน  ณ เวลานั้น เดินออกจากบ้านมือถือเสียมไหล่สะพายข้องเดินลงทุ่ง หาหอย หาปู จากนั้นไม่นานเสียงแม่ก็ลอยมา  "มาเมียเฮียนเดี่ยวนี้ หนังสือบ่จักอ่าน มันสิสอบได้บ้อ"ภาษาอีสานบ้านเฮา) นึกว่าฝันมองตามเสียง แม่ยืนเอาไม้เรียวชี้หน้า ก็โดนไปเต็มๆแล้วก็ไปอ่านหนังสือ
         พอไปสอบแล้วผลออกมาไม่ติด ขาดอีก 1 คะแนน แต่พอดีโชคยังเข้าข้างจับฉลากได้(สมัยนั้นมีจับฉลากด้วยนะ) ก็ดีใจมีที่เรียนแล้วโว้ย ก็เรียนไปเรื่อยๆไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอนาคตอยากเป้นอะไรจนกระทั่งอยู่ ม.5 ได้ไปฟังแนะแนวการเรียนต่อนายร้อยตำรวจหญิง  คือ ชอบอ่ะ เท่ น่าศรัทธา เกิดแรงฮึดในใจ เอาว่ะ!!จะเดินตามทางนี้ จะเอาดีทางนี้ให้ได้ และนี่คือจุดเริ่มต้นความฝันของฉัน  ^____^
        ตั้งแต่วันนั้นมาเริ่มอ่านหนังสืออย่างจริงจัง ทำโจทย์ เรียนพิเศษติวนายร้อยโดยเฉพาะเริ่มเรียน 1 ทุ่ม เลิกเรียน 4 ทุ่ม ซึ่งสถาบันสอนพิเศษอยู๋ในเมืองห่างจากบ้านประมาณ 20 กิโลเมตร ขับรถมอเตอร์ไซด์กลับบ้านเองทุกวัน ถึงบ้านก็อ่านหนังสือ ทำโจทย์ นอนตี 2 ตื่นตึ 5 ทุกวันทำแบบนี้ไปกระทั่งถึงวันสอบ คนสมัครทั้งหมดประมาณ 8พันกว่า(ปี 2555นะ) รับ60 คน ทางโรงเรียนติวพาไปสอบ ไปด้วยกัน 5 คน  คือ ฉัน เพื่อน พี่ แม่ของพี่ และคนขับรถตู้ นอนพักที่กรุงเทพ 1 คืน
            พอถึงวันสอบ 26 ก.พ. 2555 ก็ออกเดินทาง เวลา 10 โมงเช้า ไปสอบที่ ม.รามคำแหง(หัวหมาก 1) เดินดูอาคารสอบพร้อมเรียบร้อย ใจตอนนั้นโคตรตื่นเต้น เเล้วก็เข้าห้องสอบ เวลา 12.00 น.ถอดรองเท้า ถุงเท้า เข็มขัด คนแบบเเน่นมากๆๆๆๆ ก่อนลงมือทำข้อสอบได้ระลึกถึงคุณพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ลูกจะทำให้เต็มที่ ลูกจะต้องทำความฝันให้เป็นจริงให้ได้!!!แล้วเริ่มทำข้อสอบ พอสอบเสร็จก็กลับเลย
       ****วันประกาศผลสอบ  29 ก.พ. 2555*****ประกาศหลัง 19.00น.รับจริง 60 คนแต่รวมตัวจริงและตัวสำรองทั้งหมด 240 คน วันนี้ตื่นเต้นมาก ข้าวปลาไม่เป็นอันจะกิน  พอถึงเวลา 19.00 น. แม่ก็มาลุ้นช่วยอยุ่ข้างๆ เปิดดูรายชื่อทีละแผ่นมีทั้งหมด 12 แผ่น แผ่นละ 20 คน เปิดดูแผ่นที่ 1 ไม่มีชื่อ แผ่นที่ 2 ก็ยังไม่มี แผ่นที่ 3 ภาวนาในใจมีด้วยเถิ้ด เพี้ยง...(งานนี้ไสยศาสตร์ก็มาแฮะ) ก็ไม่มีอีก แผ่นที่ 4  5 6 ก็ไม่มี  เริ่มใจไม่ดีแล้ว พอถึงแผ่นที่ 7  เฮ้ยยยยย!!!!
ชื่อเรา..........สอบติดลำดับที่ 78 ใจเต้นแบบไม่เป็นจังหวะ เข้าใจภาวะยิ้มทั้งน้ำตาเลยตอนนั้น  รีบกระโดดกอดแม่ "แม่หนูติดนายร้อยแล้วแม่" แล้วรีบวิ่งมาบอกพ่อ "พ่อหนูติดนายร้อยแล้วพ่อ"พ่อกับแม่แทบไม่อยากเชื่อว่าไอ้ลูกสาวคนนี้มันจะทำได้  ^________^
     จากนั้นก็เริ่มไปวิ่งให้พ่อขับรถตาม วิ่งประมาณ 1 กิโลเมตร ขากลับวิ่งไม่ไหวนังรถกลับกับพ่อเฉยเลย วันต่อมาก็ไปซ้อมเอง ทั้งเหนื่อย แต่ฝืน ท่องไว้ในใจอดทนไว้ อดทนไว้!!! แล้วพ่อก็พาไปว่ายน้ำ พ่อเป็นคนขับรถ  พอถึงที่หมายพ่อก็บอกให้ลงจากรถถึงแล้ว ไอ้เราก็มองหาสระว่ายน้ำก็ไม่มี เห็นแต่บ่อน้ำแบบ.....ใหญ่มาก นี่มันบึงชัดๆ>>>>เอิ่มพ่อคะสระมันชันนะคะ พ่อก็บอกว่าเออไม่เป็นไรน่าเป็นอะไรเดี๋ยวพ่อช่วยเอง สภาพฉันตอนนั้นใส่เสื้อกีฬาสีแดงตัวใหญ่ๆของป้า กางเกงกีฬาขาสั้น พ่อบอกเอ้าลงมาเริ่มว่าย.....ไอ้เราก็จัดเลยคะ(ด้วยความว่ากลัวพ่อ พ่อเป็นคนดุแบบเงียบๆ ขึมๆ)  ด้วยความที่ไม่เคยเรียนว่ายน้ำเลย ไม่เคยรู้ว่าเขาว่ายกันแบบไหน บอกตัวเองเอาว่ะ ว่ายตามสไตน์เรานี่แหละเราเป็นครูเองก็ได้วะ เริ่มว่ายยังไม่ถึงไหนเลย ก็หนักสิครับ แขนเสื้อมันใหญ่ต้านน้ำอย่างดี พ่อๆๆๆๆๆๆหนูหนักหนูพอแล้วนะ พ่อก็ได้แต่หัวเราะ แล้วบอกว่าจะผ่านมั๊ยว่ายแบบนี้ T___T แล้วก็กลับบ้านอย่างหงอยๆ