สวัสดีเพื่อนๆพี่ๆน้องๆชาวพันทิปทุกท่าน เรามีเรื่องที่อยากจะมาเล่าให้ฟังกัน เรื่องที่ทุกๆคนเคยเป็นกับตัวเองไม่ว่าจะเป็นรุ่นเดียวกัน รุ่นน้อง หรือรุ่นพี่ กระทั่งคนรู้จักแหละคนไม่รู้จัก ทุกคนน่าจะเคย "แอบชอบ" กันบ้างแหละ
เรื่องมีอยู่ว่า วันหนึ่งเราคุยเฟสกับคนๆหนึ่ง ก็คุยกันธรรมดาไม่ได้คิดอะไรจริงจัง เป็นคนในพื้นที่เดียวกัน แต่เราไม่เคยเห็นหน้ากัน เราก็คุยไปเรื่อยๆเพราะเป็นคนชอบคุย กับคนๆนี้ พี่เขาก็อารมณ์ดี คารมดี น่าตาก็พอดี ไม่ถึงกับหล่อไม่ถึงกับขี้เหร่ (จากการคาดการณ์ตามลักษณะของรูปโปรไฟล์นะ) แรกๆเราก็ชวนพี่เขาคุยไปเรื่อยนู้นนี้นั้น พี่เขาก็คุยสนุกแต่นานๆตอบที หลังๆก็เริ่มคุยกันบ่อยขึ้น เราก็บ้าคุยกับคนที่ไม่เคยเห็นหน้าได้ตั้งแต่เช้ายันดึก (9.00-02.00น.โดยประมาณ) คุยแบบนี้. คุยเรื่องสัพเพเหระกันแบบนี้ คุยทุกวันนะ ซึ่งมีแต่เราเป็นฝ่ายทักไปก่อน คุยกันได้ประมาณสองเดือน อยู่ๆพี่เขาก็มีคำถามมาถามเรา ซึ่งเราไม่กล้าตอบ พี่เขาถามว่า "ชอบพี่หรอ" เราก็อึ้งไปเลย ตอบไม่ได้ว่าชอบและชอบมาก 555 แต่ตอนนั้นคิดว่า คนเราคุยกันไม่ดี่เดือนจะให้ตอบคำถามแบบนี้เลยหรอ เราเลยไม่ตอบ บ่ายเบี่ยงเรื่องอื่นๆตลอด จนวันหนึ่งพี่เขาก็บล็อคเฟสเราซึ่งเราไม่รู้สาเหตุเลยว่าบล็อคทำไม มารู้ทีหลังว่าพี่เขาปิดเฟสนั้นไปแล้ว คิดๆไปแล้วก็อยากจะย้อนเวลา ทำไมเราถึงไม่ตอบ อย่างน้อยเขาจะได้รับรู้ความรู้สึกของเรา แต่ผิดที่เราเองที่ปากแข็ง....
แต่ตอนนี้ก็ยังชอบเหมือนเดิมนะ เพราะเราเคยถามพี่เขาว่า ถ้ามีคนมาบอกว่าชอบจะทำไง พี่เขาตอบว่า ก็ฟังแต่เราจะยังไม่ตอบว่าเราชอบหรือเราไม่ชอบ ถ่าคนที่พูดเป็นคนที่เราชอบอยู่แล้วด้วย ก็ยินดีนะแต่จะรอเวลาที่เหมาะสมแล้วค่อยบอก เราเลยเถียงกลับว่า ไม่ยอมบอกเขาเดียวเขาก็คิดว่าไม่ชอบเขา เขาก็เลิกชอบดิ พี่เขาเลยตอบว่า ถ้าคนมันชอบจริงๆอ่ะ นานแค่ไหนก็จะชอบและรอได้เสมอแหละ เราจำคำพูดนี้ของพี่ได้เสมอแหละ อยากบอกว่า เนี้ยยังรอนะแต่ถ้าพี่มีแฟนแล้วอ่ะ ก็ยังชอบนะเพราะพี่เป็นแรงผลักดันให้น้องสอบติดได้ทำงานด้วยนะ คุณจะเป็นคนสำคัญในใจฉันตลอดไปนะ #คุณตำรวจในความฝัน
แอบชอบ
เรื่องมีอยู่ว่า วันหนึ่งเราคุยเฟสกับคนๆหนึ่ง ก็คุยกันธรรมดาไม่ได้คิดอะไรจริงจัง เป็นคนในพื้นที่เดียวกัน แต่เราไม่เคยเห็นหน้ากัน เราก็คุยไปเรื่อยๆเพราะเป็นคนชอบคุย กับคนๆนี้ พี่เขาก็อารมณ์ดี คารมดี น่าตาก็พอดี ไม่ถึงกับหล่อไม่ถึงกับขี้เหร่ (จากการคาดการณ์ตามลักษณะของรูปโปรไฟล์นะ) แรกๆเราก็ชวนพี่เขาคุยไปเรื่อยนู้นนี้นั้น พี่เขาก็คุยสนุกแต่นานๆตอบที หลังๆก็เริ่มคุยกันบ่อยขึ้น เราก็บ้าคุยกับคนที่ไม่เคยเห็นหน้าได้ตั้งแต่เช้ายันดึก (9.00-02.00น.โดยประมาณ) คุยแบบนี้. คุยเรื่องสัพเพเหระกันแบบนี้ คุยทุกวันนะ ซึ่งมีแต่เราเป็นฝ่ายทักไปก่อน คุยกันได้ประมาณสองเดือน อยู่ๆพี่เขาก็มีคำถามมาถามเรา ซึ่งเราไม่กล้าตอบ พี่เขาถามว่า "ชอบพี่หรอ" เราก็อึ้งไปเลย ตอบไม่ได้ว่าชอบและชอบมาก 555 แต่ตอนนั้นคิดว่า คนเราคุยกันไม่ดี่เดือนจะให้ตอบคำถามแบบนี้เลยหรอ เราเลยไม่ตอบ บ่ายเบี่ยงเรื่องอื่นๆตลอด จนวันหนึ่งพี่เขาก็บล็อคเฟสเราซึ่งเราไม่รู้สาเหตุเลยว่าบล็อคทำไม มารู้ทีหลังว่าพี่เขาปิดเฟสนั้นไปแล้ว คิดๆไปแล้วก็อยากจะย้อนเวลา ทำไมเราถึงไม่ตอบ อย่างน้อยเขาจะได้รับรู้ความรู้สึกของเรา แต่ผิดที่เราเองที่ปากแข็ง....
แต่ตอนนี้ก็ยังชอบเหมือนเดิมนะ เพราะเราเคยถามพี่เขาว่า ถ้ามีคนมาบอกว่าชอบจะทำไง พี่เขาตอบว่า ก็ฟังแต่เราจะยังไม่ตอบว่าเราชอบหรือเราไม่ชอบ ถ่าคนที่พูดเป็นคนที่เราชอบอยู่แล้วด้วย ก็ยินดีนะแต่จะรอเวลาที่เหมาะสมแล้วค่อยบอก เราเลยเถียงกลับว่า ไม่ยอมบอกเขาเดียวเขาก็คิดว่าไม่ชอบเขา เขาก็เลิกชอบดิ พี่เขาเลยตอบว่า ถ้าคนมันชอบจริงๆอ่ะ นานแค่ไหนก็จะชอบและรอได้เสมอแหละ เราจำคำพูดนี้ของพี่ได้เสมอแหละ อยากบอกว่า เนี้ยยังรอนะแต่ถ้าพี่มีแฟนแล้วอ่ะ ก็ยังชอบนะเพราะพี่เป็นแรงผลักดันให้น้องสอบติดได้ทำงานด้วยนะ คุณจะเป็นคนสำคัญในใจฉันตลอดไปนะ #คุณตำรวจในความฝัน