ที่จะเล่า+สอบถามนี้ มันก็เป็นเรื่องที่จะเหมือนนิยายหรือละครน้ำเน่าก็ว่าได้นะคะ แต่มันเป็นละครที่มันออกมาเป็นชีวิตจริงของเราเอาเป็นว่าเราขอเล่าอย่างละเอียดเลยนะคะ
เราเป็นเป็นลูกคนสุดท้อง อันนี้มันก็ไม่แปลกอะไรหรอกคะ แต่พอเราเริ่มโตขึ้นเราก็สงสัยว่า ทำไมพี่ๆของเราเขาอายุมากกว่าเราจัง ทั้งๆที่พี่ของเพื่อนในห้องนี้ ประมาณมัธยมอยู่เลย แต่พี่ของเราเขาทำงานเรียนจบกันหมดแล้วจนแต่งงานแล้วอะคะ ส่วนพ่อแม่เราเราก็สงสัยว่าทำไมเขาอายุมากจัง พ่อแม่เพื่อนเราอยู่ที่ 30กว่าๆ แต่พ่อแม่เราปาเข้าไป60แล้วทั้งๆที่เราก็ยังอยู่มัธยมต้น ตอนนั้นก็ยังไม่ค่อยอะไรคะ แต่พอมาถึงตอนมัธยมปลาย เพื่อนเราก็ถามว่าพ่อแม่อายุเท่าไหร่พอเราตอบไปเพื่อนมันก็ตั้งประเด็นมาให้เราเลยคะว่าพ่อแม่แกทำไมอายุมากจัง เราเริ่มมาคิดแล้วคะตอนนั้น ก็แลยลองปรึกษาเพื่อนดู มันแนะนำให้ไปดูทะเบียนบ้านคะ เพราะมันบอกว่ามันมีกรณีที่เราอาจจะไม่ใช่ลูกเขาอยู่ และแน่นอนคะ พ่อกับแม่ไม่เคยให้เราแตะทะเบียนบ้านเลย เวลาจะสมัครเข้าโรงเรียนจะต้องให้เราออกมารอข้างนอกส่วนพ่อกับแม่ก็เข้าไปคุยกับครูที่โรงเรียนนั้นๆข้างใน อันนี้เราก็สงสัยคะแต่ก็ยังไม่เท่าไหร่ จนวันหนึ่งเราลองไปค้นหาแฟ้มที่พ่อแม่มีเอกสารของเราทั้งหมดในนั้นเราก็เปิดดูทะเบียนบ้านคะ(ตอนนั้นพ่อแม่ไม่อยู่) ผลก็คือ แม่ของเราที่ระบุไว้ในทะเบียนบ้านไม่ใช่ชื่อและนามสกุลแม่เราเลยคะ พ่อก็ไม่ใช่ แต่นามสกุลของพ่อเราใช้ นามสกุลของพ่อคนปัจจุบันคือคนที่เราอาศัยอยู่อะคะ และคุณพ่อของเราก็เป็นลูกของคุณพ่อคนปัจจุบันของเราสรุปว่าพ่อขคนปัจจุบันของเราเป็นคุณตาของเราคะ แล้วที่เราช็อคก็คือ พ่อของเราเราเคยเจอเขานานๆครั้งแต่คือเจอเขาในนามของลูกชายพ่อคนปัจจุบันของเราคะแล้วถ้ามองอีกมุมหนึ่งก็ถือว่าเป็นพี่ของเราคะ เราเคยเจอพ่อแท้ๆเราครั้งหนึ่งพร้อมลูกกับเมียใหม่เขา ถามว่าเราช็อคมั้ยที่เรามารู้ว่าพ่อเป็นคนที่คิดว่าเป็นพี่มาตลอด ส่วนแม่ก็ไม่ใช่แม่แท้ๆแต่เป็นใครไม่รู้ แล้วเรามีที่อยู่แม่คะเขาอยู่เชียงราย เราเคยคิดที่อยากจะไปหาเขาแต่ก็ไม่รู้จะไปยังไงไม่รู้ว่าเขาจะอยากให้เราไปเจอรึเปล่าด้วย ในทะเบียนบ้านยังระบุว่าเราเป็นลูกคนที่2ด้วย เราเลยคิดว่าเขาอาจจะหย่ากันแล้วก็แบ่งลูกกันไปเลี้ยง เอาง่ายๆคือพ่อคนปัจจุบันที่เลี้ยงเราอยู่คือคุณตาของเรา กับภรรยาใหม่ท่าน คือคุณตามีเมียคนปัจจุบันเป็นคนที่3แล้วละคะคือคนที่เราเรียกเขาว่าแม่อยู่นี้ แต่ที่เราไม่รู้สึกเสียใจคือทั้งสองดีกับเรามากเลี้ยงดูเราเหมือนลูกแท้ๆจนไม่รู้สึกเศร้าละมั้งคะ คุณพ่อเราเราปล่อยตามยถากรรมไปแล้วละคะไม่ได้เจอกันนานมากแล้วแต่ก็อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆแต่สิ่งที่เราอยากพบคือคุณแม่คะเราไม่เคยเห็นหน้าแม่เลย อยากเจอพี่ชายหรืออาจจะเป็นพี่สาวเราด้วย แน่นอนว่าเรื่องนี้พ่อกับแม่คนปัจจุบันเรายังไม่รู้คะว่าเรารู้แล้วแล้วในเมื่อเขาไม่อยากบอกให้รู้เราก็จะยังไม่ถามคะเขาคงไม่อยากให้เรารู้จริงๆไม่งั้นคงบอกไปแล้ว
แต่ยังไง เราก็อยากจะถามว่าถ้าเป็นคุณเองคุณจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดีคะ ควรถามพ่อกับแม่ปัจจุบันของเราตรงๆหรือจะเก็บเอาไว้แล้วปล่อยมันไป หรือคุณอาจจะทำอย่างอื่น เราอยากรู้ความเห็นของทุกคนนะคะ
ขอบคุณคะ
ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำยังไงกับเรื่องนี้คะ
เราเป็นเป็นลูกคนสุดท้อง อันนี้มันก็ไม่แปลกอะไรหรอกคะ แต่พอเราเริ่มโตขึ้นเราก็สงสัยว่า ทำไมพี่ๆของเราเขาอายุมากกว่าเราจัง ทั้งๆที่พี่ของเพื่อนในห้องนี้ ประมาณมัธยมอยู่เลย แต่พี่ของเราเขาทำงานเรียนจบกันหมดแล้วจนแต่งงานแล้วอะคะ ส่วนพ่อแม่เราเราก็สงสัยว่าทำไมเขาอายุมากจัง พ่อแม่เพื่อนเราอยู่ที่ 30กว่าๆ แต่พ่อแม่เราปาเข้าไป60แล้วทั้งๆที่เราก็ยังอยู่มัธยมต้น ตอนนั้นก็ยังไม่ค่อยอะไรคะ แต่พอมาถึงตอนมัธยมปลาย เพื่อนเราก็ถามว่าพ่อแม่อายุเท่าไหร่พอเราตอบไปเพื่อนมันก็ตั้งประเด็นมาให้เราเลยคะว่าพ่อแม่แกทำไมอายุมากจัง เราเริ่มมาคิดแล้วคะตอนนั้น ก็แลยลองปรึกษาเพื่อนดู มันแนะนำให้ไปดูทะเบียนบ้านคะ เพราะมันบอกว่ามันมีกรณีที่เราอาจจะไม่ใช่ลูกเขาอยู่ และแน่นอนคะ พ่อกับแม่ไม่เคยให้เราแตะทะเบียนบ้านเลย เวลาจะสมัครเข้าโรงเรียนจะต้องให้เราออกมารอข้างนอกส่วนพ่อกับแม่ก็เข้าไปคุยกับครูที่โรงเรียนนั้นๆข้างใน อันนี้เราก็สงสัยคะแต่ก็ยังไม่เท่าไหร่ จนวันหนึ่งเราลองไปค้นหาแฟ้มที่พ่อแม่มีเอกสารของเราทั้งหมดในนั้นเราก็เปิดดูทะเบียนบ้านคะ(ตอนนั้นพ่อแม่ไม่อยู่) ผลก็คือ แม่ของเราที่ระบุไว้ในทะเบียนบ้านไม่ใช่ชื่อและนามสกุลแม่เราเลยคะ พ่อก็ไม่ใช่ แต่นามสกุลของพ่อเราใช้ นามสกุลของพ่อคนปัจจุบันคือคนที่เราอาศัยอยู่อะคะ และคุณพ่อของเราก็เป็นลูกของคุณพ่อคนปัจจุบันของเราสรุปว่าพ่อขคนปัจจุบันของเราเป็นคุณตาของเราคะ แล้วที่เราช็อคก็คือ พ่อของเราเราเคยเจอเขานานๆครั้งแต่คือเจอเขาในนามของลูกชายพ่อคนปัจจุบันของเราคะแล้วถ้ามองอีกมุมหนึ่งก็ถือว่าเป็นพี่ของเราคะ เราเคยเจอพ่อแท้ๆเราครั้งหนึ่งพร้อมลูกกับเมียใหม่เขา ถามว่าเราช็อคมั้ยที่เรามารู้ว่าพ่อเป็นคนที่คิดว่าเป็นพี่มาตลอด ส่วนแม่ก็ไม่ใช่แม่แท้ๆแต่เป็นใครไม่รู้ แล้วเรามีที่อยู่แม่คะเขาอยู่เชียงราย เราเคยคิดที่อยากจะไปหาเขาแต่ก็ไม่รู้จะไปยังไงไม่รู้ว่าเขาจะอยากให้เราไปเจอรึเปล่าด้วย ในทะเบียนบ้านยังระบุว่าเราเป็นลูกคนที่2ด้วย เราเลยคิดว่าเขาอาจจะหย่ากันแล้วก็แบ่งลูกกันไปเลี้ยง เอาง่ายๆคือพ่อคนปัจจุบันที่เลี้ยงเราอยู่คือคุณตาของเรา กับภรรยาใหม่ท่าน คือคุณตามีเมียคนปัจจุบันเป็นคนที่3แล้วละคะคือคนที่เราเรียกเขาว่าแม่อยู่นี้ แต่ที่เราไม่รู้สึกเสียใจคือทั้งสองดีกับเรามากเลี้ยงดูเราเหมือนลูกแท้ๆจนไม่รู้สึกเศร้าละมั้งคะ คุณพ่อเราเราปล่อยตามยถากรรมไปแล้วละคะไม่ได้เจอกันนานมากแล้วแต่ก็อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆแต่สิ่งที่เราอยากพบคือคุณแม่คะเราไม่เคยเห็นหน้าแม่เลย อยากเจอพี่ชายหรืออาจจะเป็นพี่สาวเราด้วย แน่นอนว่าเรื่องนี้พ่อกับแม่คนปัจจุบันเรายังไม่รู้คะว่าเรารู้แล้วแล้วในเมื่อเขาไม่อยากบอกให้รู้เราก็จะยังไม่ถามคะเขาคงไม่อยากให้เรารู้จริงๆไม่งั้นคงบอกไปแล้ว
แต่ยังไง เราก็อยากจะถามว่าถ้าเป็นคุณเองคุณจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดีคะ ควรถามพ่อกับแม่ปัจจุบันของเราตรงๆหรือจะเก็บเอาไว้แล้วปล่อยมันไป หรือคุณอาจจะทำอย่างอื่น เราอยากรู้ความเห็นของทุกคนนะคะ
ขอบคุณคะ