ร้อยเรียง ลำนำหวาน ที่คุณครู เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ชื่นชอบ ให้เป็นเรื่องราว

กระทู้สนทนา
พอดี ผมได้มีโอกาสอ่าน
หนังสือ เรียงร้อยถ้อยคำ
โดย คุณครู เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
(๒๕๒๗)

ในเนื้อหาของหนังสือ
นอกจากที่ท่านจะแนะ กลเม็ดเคล็ดลับ
ในการเขียนกลอนแล้ว

ท่านยังได้ยกบทกลอน
จาก คุณครูนักกลอน หลาย ๆ ท่าน
ที่ร่วมสมัยกับท่าน ในขณะนั้น
มาเป็นตัวอย่างด้วย


เมื่อได้อ่านแล้ว
ด้วยความ จับจิต จับใจ
ในความไพเราะทุกถ้อยคำ และถ้อยความ
ของคุณครู หลาย ๆ ท่าน
ที่คุณครูเนาวรัตน์ ฯ
ยกตัวอย่างมา
อย่างหลากหลายอารมณ์

จึงอดไม่ได้
ที่จะต้องนำมาฝากกัน

และ ที่น่าทึ่งไปยิ่งกว่านั้น
คือ พอผมลองเลือกบางบทบางตอน
และลองเรียง ลำดับความ
(ที่ไม่ใช่ตามลำดับ สัมผัสระหว่างบท นะฮะ)
ของแต่ละท่าน
ที่คุณครูยกตัวอย่างมาแล้วนั้น

ปรากฎว่า
กลายเป็น เรื่องสั้น สะเทือนอารมณ์ ได้
เรื่องหนึ่ง ทีเดียวแหละครับ

จึงขออนุญาตเล่าสู่กันบ้าง
ดังนี้ ครับผม.

. . . . . . .



เริ่มต้นจาก รักแรกพบ . . .

ร่างสูงสูง สวยสง่า นัยน์ตาฝัน
ยิ้มขันขัน ชวนให้ หัวใจหวาม
ทักสั้น สั้น คิดถึง ก็ซึ้งตาม
โอ้ . . . นี่หรือ คือนิยาม ของความรัก.

                       มัสยมาศ (จันทร์จำเริญ) ขวัญชื้น

. . .

และเมื่อเริ่ม สนทนา . . .

เพื่อพักผ่อน นอนหลับ ในทับทิพย์
ชมดาววิบ แวมวอม ในอ้อมสรวง
ระรื่นริน กลิ่นผกา บุปผาพวง
ลิ้มผึ้งรวง หวานลิ้น ด้วยยินดี.

                        ประยอม ซองทอง

. . .

บอกความนัย ที่ให้เกียรติ . . .

. . .อ้อมกอดพี่ จะสงวน ไม่ด่วนเสนอ
อ้อมตักเธอ จงถนอม ก่อนยอมสนอง . . .

                        สวัสดิ์ ธงศรีเจริญ

. . .

และแล้ว . . .

น้องเคลียแก้ม เกลือกไว้ ก่อนให้พี่
ซ้ำกราบที่ กลางหมอน เคยนอนหนุน
ยามพี่แนบ หน้านอน หมอนละมุน
จงหอมกรุ่น แก้มและกราบ กำซาบทรวง.

                        สวัสดิ์ ธงศรีเจริญ

. . .

แต่ทว่า . . . ในที่สุด
ความขัดแย้ง ก็บังเกิด . . .


ขณะที่ ปากมีไว้ เพื่อให้พูด
เธอก็ใช้ ลิ้นการทูต พูดเสียหนัก
ส่วนหัวใจ มีไว้ เพื่อให้รัก
เธอไม่ยัก . . . ใช้มัน . . . ฉัน . . . เสียดาย.

                        รังษี บางยี่ขัน

. . .

จึงต้อง โหยไห้ . . .

ดอกรักบาน ในใจ ใครทั้งโลก
แต่ดอกโศก บานใน หัวใจฉัน . . .

                        เฉลิมศักดิ์ ศิลาพร (รงคผลิน)

. . .

และ . . .จำ ตัดหัวใจ . . .

หนึ่ง จะมี รักใหม่ อย่าให้รู้
สอง จะอยู่ กับใคร อย่าให้เห็น
ให้ฉันเถิด ขอร้อง สองประเด็น
แล้วจะเป็น ผู้แพ้ อย่างแท้จริง.

                        สนธิกาญจน์ กาญจนาสน์

. . .


ประมาณนี้ ครับ.




ที่สุดนี้
ขอกราบขออนุญาต
และกราบขออภัย

คุณครู เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

และ คุณครู ทุกท่าน ที่ปรากฎนาม ในข้อเขียนนี้

ที่ได้นำมาเรียงร้อย
โดยพลการ
ด้วยความเคารพยิ่ง ครับ.
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่