ชีวิตนี้อยู่ยาก

ขีวิตนี้อยู่ยากจังเลย เมื่อก่อนเราทำงาน อยากได้เงินเยอะ ๆ อยากมีนั้นมีนี้ แต่มาวันนี้วันที่เป็นจุดเปลี่ยนของทุกอย่าง ฉันไม่เหลือใครเลย แม่จากไปยี่สิบปีก่อน ฉันเคยตั้งคำถาม แม่ประหยัด แม่สะสมทรัพย์มากมาย เพื่อให้พวกเราลูก ๆ ได้อยู่ดี สบาย แต่พอแม่จากไป สิ่งที่ตามมาคือการมีแม่ใหม่เข้ามาในบ้าน สิ่งที่แม่ฉันสะสมทั้งหมดก็โอนเปลียนมือไปยังเมียใหม่ของพ่อ เพราะเวลานั้นพวกเราเด็กมาก ๆ  สุดท้ายก็ไม่มีของแม่ตกถึงพวกเราอย่างที่เค้าตั้งใจไว้ พ่อของเราพึ่งเสียได้ไม่ถึงปี บ้านเราไม่เหลืออะไรเลย มีแต่แม่ใหม่ที่มีฐานะคนเดียว แล้วเค้าก็ออกจากบ้านเราไปวันที่พ่อเราหลับอย่างไม่มีวันกลับ  บ้านที่เราอยู่ก็เช่า เราจึงย้ายออกมาอยู่หอพักคนเดียว ส่วนพี่น้องเรา ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปไม่ได้ติดต่อกันแล้วหลังจากจบงานพ่อ เราหมดแรงทำงาน ไม่รู้ว่าจะทำอะไรเยอะไปทำมั้ยทั้งที่ชีวิตต้องการแค่ข้าวสามมื้อ กับที่นอนสบาย ๆ แถมยังไม่มีภาระต้องเลี้ยงดูใคร อยากตายมาก เหมือนไม่มีใครบนโลกนี้อีกแล้ว ทั่ง ๆ ที่เดินไปไหนมาไหนก็มีคนพลุกพล่าน แต่สุดท้ายก็เหงา คิดถึงพ่อจังเลย อยากเห็นเค้าหัวเราะ อยากเห็นเค้ากินข้าว อยากคุยกับเค้า ไม่ได้เจอเค้ามาหลายเดือน เราจะไม่สะสมอะไรอีกแล้ว จะไปไหนก็ได้ที่อยากไป เพราะชีวิตทุกคนก็ต้องถึงคราวตายไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้ เราบอกตรง ๆ ถ้าเราตาย ก็จะไม่มีใครรู้  คงเป็นแค่ศพอนาถาเท่านั้น เพราะเราไม่เหลือญาติแม้แต่คนเดียว แต่เราก็ดีใจนะที่เราได้ส่งพ่อให้เค้าหลับสบาย เพราะถ้าให้พ่อมาส่งเรา เราคงตายตาไม่หลับ...ลาก่อน