ชีวิตที่ผิดพลาด ก้อเลยถูกมองว่าผิดตลอด

สวัดดีค่ะ ดิฉันแค่อยากมาระบายเกี่ยวกับปัญหาชีวิตของฉัน ชีวิตของฉันเกิดมาในครับครัวอยากจน. เรียนไม่จบเด็กใจแตกติดยาติดเที่ยวติดเพื่อนออกมาใช้ชีวิตเองตั้งแต่อายุ 17. ดิ้นล้นปากกัดตีนทีปเพื่อปากท้องของตัวเองไม่มีกรอบไม่มีขอบเขตไม่มีจุดหมายใช้ชีวิตสนุกไปวันๆ สวนมากจะใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนมากกว่าเพราะคิดว่า มีแต่เพื่อนที่ค่อยเข้าใจเรา ชีวิตไม่สวยหรูไม่ง่ายดายออกมาใช้ชีวิตเองเรียนรู้เอง ก็เจออะไรมาเยอะไม่ว่าจะเรื่องดีๆหรือร้ายๆก็ผ่านมาแล้ว ไม่มีใครปลอบใจไม่มีใครสั่งสอนยิ่งนับวันยิ่งเดินหลง. สังคมเลวร้ายมีแต่แข่งขันแก่งแย่งชิงดีไม่มีคนจิงใจมีแต่คนใส่หน้ากากเข้าหากัน อยู่ยากขึ้นทุกวัน. เคยอดอยากเคยลำบากเคยไม่มีอะไรเลยพยายามทำทุกอย่างเพื่อไห้ตัวเองอยู่รอดสังคมนั้นแต่ก็ไม่เคยคิดกลับไปบ้านเลย ยิ่งนานวันชีวิตยิ่งถล้ำลึกเมื่อเจอทางเหว. คือท้องไม่มีพอจนทางจะไปต้องกลับมาหาพ่อแม่ ไม่ว่าเราจะเป็นอะไรมาเขาก้อค่อยยอมรับมันเสมอ ถึงแม้เขาจะไม่เข้าใจในสิ่งที่เราเป็นก็ตาม..... ปล.  ขอบคุนที่อ่านจบ