เนื่องจาก เห็นเดี๋ยวนี้มีหลายๆเคส ที่เจอน้องหมาน้องแมวถูกทิ้ง ถูกปล่อย เนื่องจากน้องหมาน้องแมวป่วย หรือมีปัญหาต่างๆซึ่งเจ้าของทอดทิ้งอย่างไร้เยื่อใย และอยากเป็นกำลังใจให้พี่ๆเพื่อนๆที่เลี้ยงสัตว์ทั้งหลาย

       ขอ อธิบายไว้ก่อนเลยว่ามายาพิการเป็นอะไร 1.คือเค้าเกิดมาโดยไม่มีนิ้วเท้าเลย (แต่ที่จริงมีคะ เท้าละ1นิ้ว ซึ่งหงอกออกมา ผิดรูป ซึ่งก็ไม่ต่างจากไม่มีนิ้ว) และไม่มีอุ้งเท้าคะ และกระดูกเจริญเติบโตผิดปกติ ทำให้น้องเค้าตัวเล็ก และยังเป็นโรคข้อสะโพกเสื่อม(คุณหมอบอกไม่มีทางรักษาได้คะ) ทำให้เค้าไม่สามารถเดินได้ และไม่สามารถทรงตัวได้เหมือนหมาตัวอื่น นานๆครั้งเค้าจะพยายามยืนซึ่งเพียงไม่กี่นาทีเค้าก็ยืนไม่ไหว เพราะด้วยขาที่ไม่มีนิ้ว และข้อสะโพกซึ่งผิดรูปทำให้หมอทุกคนต่างบอกว่า เค้าไม่สามารถยืนได้ วิ่งได้ หรือเดินได้ และภูมิคุ้มกันร่างกายต่ำมาก ทำให้น้องไม่สบายง่ายและป่วยง่ายกว่าน้องหมาตัวอื่น สรุปคือตลอดทั้งชีวิตของมายาเค้าไม่มีทางมีร่างกายที่สมบูรณ์ได้ และคุณหมอบอกว่าเค้าน่าจะอายุไม่ยืน แต่ยังมายายังมีบางสิ่งซึ่งทำให้เราตกใจคือ การที่เค้าสามารถพยุงตัวได้ ถึงจะไม่นานมาก เค้าสามารถเดินได้วิ่งได้ แม้จะแปลกๆก็ตาม  ^^  และอย่างนึงที่เรารู้คือตลอดชีวิตที่มีมายาอยู่ คือเค้าจะมีความสุข และมีครอบครัวเราซึ่งรักเค้ามาก แม้ร่างกายผิดปกติ แต่ใจมายาสู้มาก แค่นี้แม่ก็ดีใจแล้วมายา

เริ่มกันเลยดีกว่า..........
       
ณ วันที่20 กันยายน 2556
       ได้ไปเจอโพสๆนึงในเฟซบุ๊ค ซึ่งประกาศหาคนรับอุปการะน้องหมาพันธุ์ไซบีเรียน (ซึ่งพิการแต่กำเนิด) ด้วยความที่ ณ ตอนนั้นกำลังหาซื้อน้องหมาพันไซบีเรียน เราเลยตัดสินใจติดต่อไปสอบถามดู เพราะสงสารน้องหมา สรุปเราก็คุยเรียบร้อย แล้วพี่เค้าก็ส่งรูปน้องหมามาให้ดู แต่บอกว่าเรายังไปรับไม่ได้ เค้าต้องหัดให้กินอาหารเม็ดก่อน เราก็โอเค มาดูรูปเจ้ามายากันหน่อยดีกว่า




     วันที่26กันยายน 2556
          เจอกันครั้งแรก แค่เพียงเห็นก็รู้แล้วคะ ว่าเค้าไม่ปกติ เค้าไปนอนขดตัวแยกจากน้องหมาตัวอื่นๆและโดยลูกหมาตัวอื่นเหยียบ ตัวเค้าเค้าเล็กมากคะ หนักเพียงแค่ประมาณ1กิโลกรัม มายาภูมิตกขนร่วง ตาลืมไม่ขึ้น ตาปิดสนิด เดินได้นิดหน่อยก็ล้มขาแบะ(อย่างน้อยเค้าก็ยังพอเดินได้) หลังจากรับมาเลี้ยง เราได้พาไปหาคุณหมอ ตรวจเช็คร่างกาย ทำวัคซีน









     หลังจากนั้นก็เลี้ยงเค้ามาเรื่อยๆคะ ไม่มีอะไรมาก นอกจากคอยตอบคำถามว่าเลี้ยงทำไม หมาพิการ,หมาจะรอดหรอ,ทำไมมันพิการ เป็นคำถามที่เจอบ่อยมากคะ แล้วมีช่วงนึงน้องขนร่วงกินยากมาก ไปหาคุณหมอคุณหมอบอกภูมิตก แถมที่เท้าเค้าก็เป็นแผลตลอดคะ เพราะไม่มีอุ้งเท้า แต่เค้าซนมาก ต้องคอยทำแผลให้ทุกๆวัน จน ณ ตอนนี้ เนื้อที่ฝ่าเท้าที่เคยเป็นแผลได้ด้านและกลายเป็นอุ้งเท้าไปแล้วคะ
    
   แรกๆที่เลี้ยงเคยท้อนะคะ เพราะน้องเค้าป่วยง่ายมาก ป่วยตลอดเวลา แต่ขนาดเวลาเค้าป่วยเค้ายังมีแรงเดินได้ถึงขาจะไม่ปกติ เค้าก็พยายามเดิน ถึงแม้เดินได้ไม่กี่ก้าว เค้าจะจะล้มลง แต่มายาก็ยังสู้ต่อคะ

   พอเริ่มโตได้ประมาณ 5เดือนเราก็พาเข้าไปที่ รพส.ของรัฐแห่งนึง ซึ่งทางแพทย์ได้แต่บอกว่าเดินไม่ได้หรอกคะ ไม่มีทางเดินได้ คงช่วยอะไรไม่ได้ คงต้องจับเค้าใส่แพมเพิดแล้วให้เค้ากระดึบๆตูด ถัดๆไปกับพื้น จะพาตัดก็คงไม่ช่วยอะไร ซึ่งเราก็บอกคุณหมอคะ ว่าน้องเดินได้นะ แค่แปลกๆและล้มง่ายเพราะไม่มีนิ้วและข้อสะโพกเสีย

    มีครั้งนึงเราพามายาไปเที่ยวครั้งแรกคะ ที่งาน pet expro ที่ศูนย์ประชุมศิริกิต พอไปถึงเนี้ยมายาเจอน้องหมาเยอะแยะเลย เจ้ามยาตื่นเต้นมากเล่นไปทั่ว เรารู้สึกว่าเค้ามีความสุขนะ เค้าดูร่าเริง มีหลายๆคนเข้ามาซักถามว่าน้องเป็นอะไร น้องเดินได้ด้วยหรอ น้องหมาเก่งจังเลย สู้นะลูก บางคนก็มาให้กำลังใจคะ เพราะบางคนก็พอรู้เรื่องมายา เพราะมายาเคยได้ลงในคอลั่มของเว็บ dogilike  http://www.dogilike.com/content/meet/3287/วันนั้นรู้สึกได้รับกำลังใจมากคะ แต่ก็มีบางที่มีคำบางคำบั่นทอนจิตใจ เช่น เอามาไม หมาพิการ ทำไมไม่ให้หมาอยู่บ้าน เกะกะ บางคนทำท่ารังเกียจ (แต่ขอบอกเลยนะคะว่ามายาไปไม่ได้ก่อกวนหรือเกะกะใครเลย เราปล่อยให้น้องวิ่งตรงที่ๆโล่ง แต่เราก็ยังจูงเค้า ส่วนคนแน่นๆเราก็อุ้มเค้า) วันนั้นรู้สึกแย่มากคะ ที่เจอคำพูดต่างๆด้านลบ แต่พอมาคิดอีกที เราจะสนใจทำไมกับคำพูดคนอื่น ถ้ามันทำให้จิตใจเราแย่ และถ้าจิตใจเราแย่ เราท้อ ใครจะดูแลมายา

















   แต่เราก็ยังไม่หยุดคะ หลังจากโดนคำพูดไม่ดีเกี่ยวกับมายาตอนที่พาออกไปข้างนอกครั้งแรก เราก็ยังอยากพาเค้าไปอีกคะ เราไม่อยากให้เค้าอยู่บ้าน เราไม่ได้อายใครที่มีหมาพิการ เราอยากพาเค้าไปเปิดโลกกว้างไปเจอเพื่อนๆหมาแมว  งั้นเราจะท้อได้ไง เราเป็นแม่มายานะ มายายังสู้เลย เค้าพิการแต่เค้าไม่เคยทำตัวอ่อนแอ มายาเป็นหมาที่ซนมากคะ และร่าเริงมาก ทำให้เรามีกำลังใจที่จะสู้เพื่อเค้าคะ หนูเริ่มคิดว่าถ้าน้องได้ออกกำลังกายเพิ่มอีกนิด ถึงจะไม่สมบูรณ์แต่อย่างน้อยก็ยังดีกว่าเฉยๆ (ที่ผ่านมา มายาได้ออกกำลังกายด้วยการวิ่งที่สนามหญ้าวันละไม่กี่นาทีนะคะ เพราะเค้าเหนื่อยงาน)

   เอาหล่ะ เราทำวีลแชร์ให้มายาดีกว่า แต่....ปัญหาอยู่ที่เงินหล่ะ "เงิน" ค่าใช้จ่ายมายาต่อเดือนก็สูงอยู่แล้ว ค่าอาหาร ค่าใช้จ่ายอื่นๆ ซึ่งเรายังเป็นนักศึกษาอยู่ ถามว่าขอที่บ้านได้ไหม ขอได้คะ แต่เราอยากรับผิดชอบเค้าเอง เพราะเราเป็นคนรับเรามาเลี้ยง งั้นเรามาหาทางเก็บตังซื้อวีลแชร์กันดีกว่า เราจะทำอะไรดีๆ คิดสิ คิดๆๆ อ่อ เราวาดรูปได้ เลยตัดสินใจวาดรูปน้องหมาขายคะ วาดมาได้2อาทิตย์ ก็ได้เงินมาซื้อวีลแชร์แล้วคะ ต้องขอบคุณพี่ๆที่ช่วยอุดหนุน จะมีพี่ไม่กี่คนที่รู้ว่าเราขายรูปเพราะเอาเงินไปทำรถให้มายา เพราะเราไม่ได้ประกาศว่า เราขายรูปเอาเงินไปรักษาหมานะ เราอยากให้คนมาซื้อเพราะฝีมือเรา

  เงินครบแล้ว ข้อมูลวีลแชร์ได้แล้ว เราก็เคยได้ติดต่อคุณหมอไปคะ และได้ทำการนัดวันไปรับวีลแชร์ .... คุณหมอใช้เวลาประมาณ 1ชม ในการวัดตัว และแก้ไขวีลแชร์ให้มายาใช้ได้คะ เพราะ รถของมายาจะไซต์ไม่มาตรฐาน เพราะเค้าขาสั้น พอคุณหมอทำการวัดขนาดและแก้ไขเสร็จ เราก็ได้ยลโฉม วีลชแร์ของมายาแล้วคะ ตอนแรกๆที่ใส่วีลแชร์มายายังกลัวๆวีลแชร์อยู่ เพราะคงยังไม่ชินที่ชีวิตจะไปผูกติดกับกับโคลงเหล็กอะไรไม่รู้ วีลแชร์คันนี้เหมือนชีวิตใหม่ของมายาเลยคะ เค้าวิ่งได้นานขึ้น และยืนได้นานคะ มายาสู้ๆนะ เดี๋ยวก็ชินน๊าาา









  มาดูวีดีโอมายาวิ่งๆกันดีกว่าคะ ^^
  

  และคลิปมายา ที่ได้ไปออก รายการทีวี ราายการanimal lulla คนได้พักสัตว์ได้เที่ยว


  ครั้งนี้คงเล่าแค่นี้ก่อนคะ เพราะไม่รู้จะมีใครสนใจเจ้าหมาน้อยตัวนี้ไหม แต่ถ้าใครอยากติดตามเจ้ามายา สามารถติดตามได้ที่ https://www.facebook.com/mayasiberiann


   พิมพ์ผิดพิมพ์ถูกต้องขออภัยด้วยนะคะ