..........ผมพึ่งเคยเข้าครั้งแรกครับ ถ้าพิมอะไรไม่เหมาะสมหรืออ่านไม่ค่อยเข้าใจ ขอโทษด้วยครับ......................................................................................................................................................................................
...................ผมเป็นคนต่างจังหวัดครับ อยู่ทางภาคอีสาน อายุตอนนี้ 26 ครับ ผมใช้ชีวิตปกติทั่วไปก็ไม่น่าจะมีปัญญาอะไรครับ ช่วงที่เรียนมหาลัยผมก็ได้เข้ามาเรียนในกรุงเทพมหาวิทยาลัยรัฐบาลก็อันดับต้นๆของประเทศครับ ผมเข้ามาเรียนคนเดียวแต่ก็ได้มาเจอเพื่อนที่จบมาจากที่เดียวกันตอนมัธยม สามสี่คนครับ ผมก็ทักทายกันปกติ สมัยที่ผมเรียนก็มีคุย msnกันครับก็คุยกันจนสนิทกันแต่ตอนเรียนมัธยมก็แทบไม่ได้คุยกันเลย แต่เวลาเจอกันในมหาลัยก็ไม่เคยคุยกันเลยครับแค่ยิ้มทักกันเฉยๆ พอนานๆไปก็หายกันไปไม่ได้คุยกันครับ
.................ประเด็นสำคัญคือตอนนี้ครับผมเรียนจบแล้ว กลับมาอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดแล้วเพื่อนคนนั้น (สมมุติว่าชื่อ เอ นะครับ ) เอมันก็กลับมาอยู่บ้านเหมือนกันครับ จากที่ผมห่างหายกันไปไม่ได้คุยกันเลยตั้งแต่ช่วงปีสอง จนตอนนี้จบมาได้ซักพัก เอมันก็ทักมาหาผมครับในเฟส ก้คุยกันปกติครับ แล้วมันก้ขอ ไลน์ ผมผมก็ไม่ได้คิดอะไรก็ให้ไปปกติครับ แรกๆเราก็คุยกันปกติเรื่อยๆครับ แต่มันเริ่มไม่ปกติตรงที่ว่า ผมคุยกันทั้งวันเลยครับ ลองคิดดูนะครับคือไม่เคยต้องรอตอบไลน์เกินสองสามนาที เอก็จะตอบไลน์ผมมาตลอด เราเริ่มเป็นห่วงกันมากขึ้นเรื่อยๆครับ เป็นแบบนี้ตั้งแต่ตื่นจนหลับครับ เป็นแบบนี้อยู่ซักสามสี่อาทิดย์ครับ
............อยู่ๆ เอมันก็บอกว่า “เราคุยกันเยอะไปหรือป่าวว่ะ ไม่ต้องห่วงกูมากก้ได้ ”
............ผมก็เลยบอกว่า “แล้วแต่ ถ้าอึดอัด กูก็จะคุยกับน้อยลง”
ก็ตกลงกันตามนี้ครับ ตั้งแต่ที่บอกกันแบบนี้ผมก็พยายามจะไม่ตอบมันครับ ตอบก็จะตอบเฉยๆไม่มีการที่ชวนคุยต่อ เป็นอย่างนี้ได้หนึ่งวันครับ
...........ไอ้เอมันก็มาบอกว่า “กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ป่าวว่ะ กูเหมือนขาดอะไรไปยังไงไม่รู้ว่ะ”
..............ผมก็ตอบมันไปว่า “กูอ่ะยังไงก็ได้กูตามใจ กูก็เหมือนขาดอะไรไปเหมือนกัน แต่กูก็ไม่กล้าคุยเหมือนเดิมว่ะ เพราะบอกกูเองนี่หว่า” หลังจากตกลงกันก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิมครับ คือคุยทั้งวันตอบกันตลอดไม่ต้องรอเกินสองนาทีอีกฝ่ายจะตอบกลับทันที คุยกันจนหลับครับ แต่จะมีเวลาช่วงหนึ่งที่ ไอ้เอมันจะหายไปคือมันก็จะบอกว่า “เห้ยกุไปคุยกับแฟนแปบนะ” หลังจากที่มันคุยโทรศัพท์กับแฟนมันเสร๊จ ผ มจะไปนั่งเล่นบ้านมันก็จะกลับบ้านประมาณ ตีสอง เป้นอย่างนี้ ตลอดครับ ถึงแม้ว่าไอ้เอจะต้องตื่นเช้ามากมันก็จะนั่งเล่น จนประมาณตีสองทุกวันครับ แต่เสาอาทิดผมจะหายไปจากชีวิตมัน หรือไม่ก็มันจะหายไปจากชีวิตผม เพราะมันจะบินไปอยู่กับแฟนมันที่กรุงเทพครับหรือไม่ มันก็จะให้แฟนมันบินมาครับค่าใช้จ่ายทุกอย่างเอเป้นคนจ่ายให้ครับ เราใช้ชีวิตกันอยู่แบบนี้ซักประมาณสองเดือนครับ
...................ผมก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ ครับว่าความรู้สึกมันไม่ใช่และ ผมเริ่มหงุดงิดเวลามันเงียบไป เริ่มรู้สึกแปลกๆเวลามันบอกว่าไปคุยกับแฟน ผมน้อยใจมันเวลามันไม่สนใจผม ผมว่าความรู้สึกนี้เหมือนมันมากกว่าเพื่อนล่ะ ผมเลยตัดสินใจหนีมันกลับมาจะอยู่กรุงเทพโดยไม่ได้บอกไอ้เอเลยครับ ผมบอกมันก็คือตอนที่ผมกำลังนั่งรถกลับกทมครับ มันโวยวายใส่ผมไม่หยุด แล้วมันก็โกดมาก ตอนผมนั่งรถรู้สึกเหมือนน้ำตาผมซึมๆครับ มันก็คุยไลน์กับผมตลอดทางจนผมถึงกรุงเทพครับ แต่ผมมาอยู่กรุงเทพ ผมกับเอยังคุยกันเหมือนเดิมครับ แต่จากที่คุยแต่ไลน์ก็เริ่มมากขึ้น เพราะตอนกลางคืนดึกๆๆ ก็จะโทรคุยกัน ไม่รู้ว่าคุยอะไรกันแต่รู้ว่าคุยเป็นชั่วโมงเลยครับ ผ่านไปประมาณสองสามวัน
.....................ผมกับเอเริ่มคุยกันมากขึ้น เริ่มถามกันว่า “รู้สึกแปลกๆไหม รู้สึกว่าเราคุยกันมากไปกว่าเพื่อนป่าวว่ะ เริ่มค่อยๆ คุยกันไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายเราก็บอกกันว่าเหมือนกูจะคิดกับมากกว่าเพื่อนเลยว่ะ แต่เราก็ตกลงกันว่าเราจะหยุดความสัมพันแบบนี้ ในคืนนี้
..............แต่พอเช้ามาผมก็ทำไม่ได้ ผมก็โทรไปหาเอ แล้วก็บอกมันว่า กูไม่โอเคเลยว่ะผมน้ำตาไหลตลอดที่คุยกับมัน ผมบอกมันว่าทำไมกูรู้สึกอยากกอดจังว่ะ มันก็บอกว่าก็กลับมาดิ มันเลยบอกให้ผมกลับบ้าน แต่จริงๆแล้วงานที่ผมจะมาทำ มันไม่ได้ด้วยครับ เลยกลับบ้าน พอกลับมาถึงคืนแรกผมก็ไปหามันเหมือนเดิม เราต่างคนต่างดีใจที่ได้เจอกันอีก
...........เราเริ่มสนิทกันมากขึ้นจากเมื่อก่อนจะนั่งคุย นั่งเล่นคอมอะไรไปเรื่อย ตอนนี้ผมเรื่มมานอนเล่นมือถือดูอะไรกันในมือถือด้วยกัน ลองคิดภาพตามนะครับเวลาเราดูอะไรในไอโฟนเครื่องเดียวกันมันจะใกล้กันขนาดไหน พอถึงเวลาเดิมครับ ประมาณตีสอผมก้จะกลับบ้าน
............เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นหลังจากที่ผมกลับจาก กทม คืนที่สองครับ ผมก็ไปเล่นที่บ้าน เอ ปกติครับผมก็นอนเล่นบนเตียงครับ เอมันก้มานั่งข้างเตียงใกล้ๆกับผม พอซักพักทุกอย่างมันก็เงียบลงครับ ผมมองหน้ากันซักพักใจผมเต้นแรงมากครับ แล้วเป็นผมครับที่เริ่มขยับหน้าเข้าาไปใกล้เอ แล้วผมก็เป็นคนจูบมันครับ ความรู้สึกตอนนั้นทั้งกลัวทั้งตื่นเต้นบอกไม่ถูกครับ ปกติเคยจูบแต่กับผู้หญิงครับ เราตกใจทั้งคู่ครับ แล้วผมก็ขอตัวกลับบ้านเลยครับ ความรู้สึกตอนนั้นบอกอะไรไม่ถูกครับ กลัวว่าจะเสียเพื่อนกลัวทุกอย่างครับ แต่พอผมถึงบ้านไลน์เอก็เข้ามา ถาม ผม เป็นอะไรหรือป่าว กูไม่ได้เป็นอะไรนะ กูโอเค แต่กูกลัวๆยังไงไม่รู้ พรุ่งนี้เรายังจะเป็นปกติใช่ไหม ผมก็คุยกันไปปกติจนหลับไป
...............ตอนเช้ามันก็ทักมาเหมือนเดิมครับ เราเริ่มสนิทกันมากขึ้น เริ่มเล่นกันมากขึ้นกว่าเดิม หลังจากเหตุการณนั้น วันต่อมาๆๆๆ ความสัมพันธ์มันก็มากขึ้นครับ จนสุดท้ายแล้ว เราสองคนมีอะไรกันครับ มีอะไรกันแทบทุกวันที่เราอยู่ด้วยกันครับ ...........แต่ก็ยังเหมือนเดิมที่เสาอาทิดมันจะขึ้นเครื่องมาหาแฟนมันที่ กทม หรือไม่ก็จะให้แฟนมันบินมาหา เป็นแบบนี้เหมือนเดิมครับ
...........แต่ความรู้สึกผมมันมากกว่าเดิมแล้วครับ เริ่มหวงครับ เริ่มไม่พอใจ ล่ะครับ นานๆๆๆเข้าเริ่มหลายอาทิดจนเป็นเดือนที่ใช้ชีวิตอยู่แบบนี้ครับ ที่ว่าต้องทนกับความรู้สึกที่เอ ต้องอยู่กับแฟนทุกเสาอาทิดครับ ผมเริ่มมากขึ้น จนสุดท้ายเอก็เริ่มมีปันหากับแฟนมันครับ เริ่มไม่คุยด้วย บ้าง สุดท้ายผมบอกให้เอบอกเลิกกับแฟนมันครับ แล้วมันก็บอกเลิกจริงๆครับ
..............แต่แม่ของเอครับ ก็เป้นคนบอกให้เอไปง้อแฟนมันครับ เอมันก็ขอโทษผมแล้วก็บอกว่ามันกำลังจะไปง้อแฟนมัน แล้วก็ขอหยุดความสัมพันของเราครับ แต่หลังจากเหตุการณ์นั้นมันทำให้เราทั้งคู่ไม่โอเคครับ แย่ทั้งคู่ครับ สุดท้ายก็หายกันไปได้ สามสี่วันต่างคนก็ต่างโหยหาครับ เรากลับมาเหมือนเดิมครับ กลับมาใชชีวิตแบบเดิมอีกครั้งครับ แต่จากที่แม่ของเอเคยรักผม หลังจากเหตุการณ์นั้นมาแม่ของเอก้อไม่ชอบผมครับ (แต่แม่ของเอไม่รู้เรื่องของผมกับเอนะครับ) แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงเปลี่ยนไปครับ
.............ผมก็ยังเหมือนเดิมครับ น้อยใจ หงุดหงิดเหมือนเดิมครับ พอเวลาผ่านไปซักระยะ แล้วผมก็ตัดสินใจอีกครั้งครับ ว่าจะหนีจากเอ ครั้งนี้ผมบอกเอครับว่าผมจะไม่กลับมาอีกแล้ว เอมันอาการแย่มากครับร้องไห้ไม่หยุด แต่ขอบอกหน่อยนะครับว่าเอมันเป็นผู้ชายที่จะเย็นๆชาๆนิ่งๆครับ แต่ครั้งนี้มันอาการแย่มากๆๆๆๆๆ จริงๆๆครับ ตอนที่ผมนั่งรถอยู่มันก้ไลน์มาแต่ผมไม่ตอบเลยครับ อ่านแล้วก็ไม่ตอบ อะไร พอตอนเช้ามันก็ไลน์มาง้อให้ผมกลับ ผมใจอ่อนครับมันซื้อตั๋วเครื่องบินให้ผมบินกลับครับ แล้วผมก้กลับมาใช้ชิตแบบเดิมอีกแล้วครับ คือวันที่เออยู่กับผมก้จะอยู่กับผม พอเวลาอยู่กับแฟนมันมันก้จะเงียบไป แต่ครั้งนี้มันจะหาเวลาโทรหาผมไลน์หาผมบ้างงง
.........................แต่ตอนนี้ผมไม่ไหวแล้วครับ ผมไม่อยากอยู่แบบนี้แต่ผมรักมันมากครับ ...........
....... ผมควรทำยังงัยดีครับ??????
ขอคำปรึกษาครับ "ผมกับมันรักกัน แต่มันมีแฟนอยู่แล้ว"
...................ผมเป็นคนต่างจังหวัดครับ อยู่ทางภาคอีสาน อายุตอนนี้ 26 ครับ ผมใช้ชีวิตปกติทั่วไปก็ไม่น่าจะมีปัญญาอะไรครับ ช่วงที่เรียนมหาลัยผมก็ได้เข้ามาเรียนในกรุงเทพมหาวิทยาลัยรัฐบาลก็อันดับต้นๆของประเทศครับ ผมเข้ามาเรียนคนเดียวแต่ก็ได้มาเจอเพื่อนที่จบมาจากที่เดียวกันตอนมัธยม สามสี่คนครับ ผมก็ทักทายกันปกติ สมัยที่ผมเรียนก็มีคุย msnกันครับก็คุยกันจนสนิทกันแต่ตอนเรียนมัธยมก็แทบไม่ได้คุยกันเลย แต่เวลาเจอกันในมหาลัยก็ไม่เคยคุยกันเลยครับแค่ยิ้มทักกันเฉยๆ พอนานๆไปก็หายกันไปไม่ได้คุยกันครับ
.................ประเด็นสำคัญคือตอนนี้ครับผมเรียนจบแล้ว กลับมาอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดแล้วเพื่อนคนนั้น (สมมุติว่าชื่อ เอ นะครับ ) เอมันก็กลับมาอยู่บ้านเหมือนกันครับ จากที่ผมห่างหายกันไปไม่ได้คุยกันเลยตั้งแต่ช่วงปีสอง จนตอนนี้จบมาได้ซักพัก เอมันก็ทักมาหาผมครับในเฟส ก้คุยกันปกติครับ แล้วมันก้ขอ ไลน์ ผมผมก็ไม่ได้คิดอะไรก็ให้ไปปกติครับ แรกๆเราก็คุยกันปกติเรื่อยๆครับ แต่มันเริ่มไม่ปกติตรงที่ว่า ผมคุยกันทั้งวันเลยครับ ลองคิดดูนะครับคือไม่เคยต้องรอตอบไลน์เกินสองสามนาที เอก็จะตอบไลน์ผมมาตลอด เราเริ่มเป็นห่วงกันมากขึ้นเรื่อยๆครับ เป็นแบบนี้ตั้งแต่ตื่นจนหลับครับ เป็นแบบนี้อยู่ซักสามสี่อาทิดย์ครับ
............อยู่ๆ เอมันก็บอกว่า “เราคุยกันเยอะไปหรือป่าวว่ะ ไม่ต้องห่วงกูมากก้ได้ ”
............ผมก็เลยบอกว่า “แล้วแต่ ถ้าอึดอัด กูก็จะคุยกับน้อยลง”
ก็ตกลงกันตามนี้ครับ ตั้งแต่ที่บอกกันแบบนี้ผมก็พยายามจะไม่ตอบมันครับ ตอบก็จะตอบเฉยๆไม่มีการที่ชวนคุยต่อ เป็นอย่างนี้ได้หนึ่งวันครับ
...........ไอ้เอมันก็มาบอกว่า “กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ป่าวว่ะ กูเหมือนขาดอะไรไปยังไงไม่รู้ว่ะ”
..............ผมก็ตอบมันไปว่า “กูอ่ะยังไงก็ได้กูตามใจ กูก็เหมือนขาดอะไรไปเหมือนกัน แต่กูก็ไม่กล้าคุยเหมือนเดิมว่ะ เพราะบอกกูเองนี่หว่า” หลังจากตกลงกันก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิมครับ คือคุยทั้งวันตอบกันตลอดไม่ต้องรอเกินสองนาทีอีกฝ่ายจะตอบกลับทันที คุยกันจนหลับครับ แต่จะมีเวลาช่วงหนึ่งที่ ไอ้เอมันจะหายไปคือมันก็จะบอกว่า “เห้ยกุไปคุยกับแฟนแปบนะ” หลังจากที่มันคุยโทรศัพท์กับแฟนมันเสร๊จ ผ มจะไปนั่งเล่นบ้านมันก็จะกลับบ้านประมาณ ตีสอง เป้นอย่างนี้ ตลอดครับ ถึงแม้ว่าไอ้เอจะต้องตื่นเช้ามากมันก็จะนั่งเล่น จนประมาณตีสองทุกวันครับ แต่เสาอาทิดผมจะหายไปจากชีวิตมัน หรือไม่ก็มันจะหายไปจากชีวิตผม เพราะมันจะบินไปอยู่กับแฟนมันที่กรุงเทพครับหรือไม่ มันก็จะให้แฟนมันบินมาครับค่าใช้จ่ายทุกอย่างเอเป้นคนจ่ายให้ครับ เราใช้ชีวิตกันอยู่แบบนี้ซักประมาณสองเดือนครับ
...................ผมก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ ครับว่าความรู้สึกมันไม่ใช่และ ผมเริ่มหงุดงิดเวลามันเงียบไป เริ่มรู้สึกแปลกๆเวลามันบอกว่าไปคุยกับแฟน ผมน้อยใจมันเวลามันไม่สนใจผม ผมว่าความรู้สึกนี้เหมือนมันมากกว่าเพื่อนล่ะ ผมเลยตัดสินใจหนีมันกลับมาจะอยู่กรุงเทพโดยไม่ได้บอกไอ้เอเลยครับ ผมบอกมันก็คือตอนที่ผมกำลังนั่งรถกลับกทมครับ มันโวยวายใส่ผมไม่หยุด แล้วมันก็โกดมาก ตอนผมนั่งรถรู้สึกเหมือนน้ำตาผมซึมๆครับ มันก็คุยไลน์กับผมตลอดทางจนผมถึงกรุงเทพครับ แต่ผมมาอยู่กรุงเทพ ผมกับเอยังคุยกันเหมือนเดิมครับ แต่จากที่คุยแต่ไลน์ก็เริ่มมากขึ้น เพราะตอนกลางคืนดึกๆๆ ก็จะโทรคุยกัน ไม่รู้ว่าคุยอะไรกันแต่รู้ว่าคุยเป็นชั่วโมงเลยครับ ผ่านไปประมาณสองสามวัน
.....................ผมกับเอเริ่มคุยกันมากขึ้น เริ่มถามกันว่า “รู้สึกแปลกๆไหม รู้สึกว่าเราคุยกันมากไปกว่าเพื่อนป่าวว่ะ เริ่มค่อยๆ คุยกันไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายเราก็บอกกันว่าเหมือนกูจะคิดกับมากกว่าเพื่อนเลยว่ะ แต่เราก็ตกลงกันว่าเราจะหยุดความสัมพันแบบนี้ ในคืนนี้
..............แต่พอเช้ามาผมก็ทำไม่ได้ ผมก็โทรไปหาเอ แล้วก็บอกมันว่า กูไม่โอเคเลยว่ะผมน้ำตาไหลตลอดที่คุยกับมัน ผมบอกมันว่าทำไมกูรู้สึกอยากกอดจังว่ะ มันก็บอกว่าก็กลับมาดิ มันเลยบอกให้ผมกลับบ้าน แต่จริงๆแล้วงานที่ผมจะมาทำ มันไม่ได้ด้วยครับ เลยกลับบ้าน พอกลับมาถึงคืนแรกผมก็ไปหามันเหมือนเดิม เราต่างคนต่างดีใจที่ได้เจอกันอีก
...........เราเริ่มสนิทกันมากขึ้นจากเมื่อก่อนจะนั่งคุย นั่งเล่นคอมอะไรไปเรื่อย ตอนนี้ผมเรื่มมานอนเล่นมือถือดูอะไรกันในมือถือด้วยกัน ลองคิดภาพตามนะครับเวลาเราดูอะไรในไอโฟนเครื่องเดียวกันมันจะใกล้กันขนาดไหน พอถึงเวลาเดิมครับ ประมาณตีสอผมก้จะกลับบ้าน
............เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นหลังจากที่ผมกลับจาก กทม คืนที่สองครับ ผมก็ไปเล่นที่บ้าน เอ ปกติครับผมก็นอนเล่นบนเตียงครับ เอมันก้มานั่งข้างเตียงใกล้ๆกับผม พอซักพักทุกอย่างมันก็เงียบลงครับ ผมมองหน้ากันซักพักใจผมเต้นแรงมากครับ แล้วเป็นผมครับที่เริ่มขยับหน้าเข้าาไปใกล้เอ แล้วผมก็เป็นคนจูบมันครับ ความรู้สึกตอนนั้นทั้งกลัวทั้งตื่นเต้นบอกไม่ถูกครับ ปกติเคยจูบแต่กับผู้หญิงครับ เราตกใจทั้งคู่ครับ แล้วผมก็ขอตัวกลับบ้านเลยครับ ความรู้สึกตอนนั้นบอกอะไรไม่ถูกครับ กลัวว่าจะเสียเพื่อนกลัวทุกอย่างครับ แต่พอผมถึงบ้านไลน์เอก็เข้ามา ถาม ผม เป็นอะไรหรือป่าว กูไม่ได้เป็นอะไรนะ กูโอเค แต่กูกลัวๆยังไงไม่รู้ พรุ่งนี้เรายังจะเป็นปกติใช่ไหม ผมก็คุยกันไปปกติจนหลับไป
...............ตอนเช้ามันก็ทักมาเหมือนเดิมครับ เราเริ่มสนิทกันมากขึ้น เริ่มเล่นกันมากขึ้นกว่าเดิม หลังจากเหตุการณนั้น วันต่อมาๆๆๆ ความสัมพันธ์มันก็มากขึ้นครับ จนสุดท้ายแล้ว เราสองคนมีอะไรกันครับ มีอะไรกันแทบทุกวันที่เราอยู่ด้วยกันครับ ...........แต่ก็ยังเหมือนเดิมที่เสาอาทิดมันจะขึ้นเครื่องมาหาแฟนมันที่ กทม หรือไม่ก็จะให้แฟนมันบินมาหา เป็นแบบนี้เหมือนเดิมครับ
...........แต่ความรู้สึกผมมันมากกว่าเดิมแล้วครับ เริ่มหวงครับ เริ่มไม่พอใจ ล่ะครับ นานๆๆๆเข้าเริ่มหลายอาทิดจนเป็นเดือนที่ใช้ชีวิตอยู่แบบนี้ครับ ที่ว่าต้องทนกับความรู้สึกที่เอ ต้องอยู่กับแฟนทุกเสาอาทิดครับ ผมเริ่มมากขึ้น จนสุดท้ายเอก็เริ่มมีปันหากับแฟนมันครับ เริ่มไม่คุยด้วย บ้าง สุดท้ายผมบอกให้เอบอกเลิกกับแฟนมันครับ แล้วมันก็บอกเลิกจริงๆครับ
..............แต่แม่ของเอครับ ก็เป้นคนบอกให้เอไปง้อแฟนมันครับ เอมันก็ขอโทษผมแล้วก็บอกว่ามันกำลังจะไปง้อแฟนมัน แล้วก็ขอหยุดความสัมพันของเราครับ แต่หลังจากเหตุการณ์นั้นมันทำให้เราทั้งคู่ไม่โอเคครับ แย่ทั้งคู่ครับ สุดท้ายก็หายกันไปได้ สามสี่วันต่างคนก็ต่างโหยหาครับ เรากลับมาเหมือนเดิมครับ กลับมาใชชีวิตแบบเดิมอีกครั้งครับ แต่จากที่แม่ของเอเคยรักผม หลังจากเหตุการณ์นั้นมาแม่ของเอก้อไม่ชอบผมครับ (แต่แม่ของเอไม่รู้เรื่องของผมกับเอนะครับ) แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงเปลี่ยนไปครับ
.............ผมก็ยังเหมือนเดิมครับ น้อยใจ หงุดหงิดเหมือนเดิมครับ พอเวลาผ่านไปซักระยะ แล้วผมก็ตัดสินใจอีกครั้งครับ ว่าจะหนีจากเอ ครั้งนี้ผมบอกเอครับว่าผมจะไม่กลับมาอีกแล้ว เอมันอาการแย่มากครับร้องไห้ไม่หยุด แต่ขอบอกหน่อยนะครับว่าเอมันเป็นผู้ชายที่จะเย็นๆชาๆนิ่งๆครับ แต่ครั้งนี้มันอาการแย่มากๆๆๆๆๆ จริงๆๆครับ ตอนที่ผมนั่งรถอยู่มันก้ไลน์มาแต่ผมไม่ตอบเลยครับ อ่านแล้วก็ไม่ตอบ อะไร พอตอนเช้ามันก็ไลน์มาง้อให้ผมกลับ ผมใจอ่อนครับมันซื้อตั๋วเครื่องบินให้ผมบินกลับครับ แล้วผมก้กลับมาใช้ชิตแบบเดิมอีกแล้วครับ คือวันที่เออยู่กับผมก้จะอยู่กับผม พอเวลาอยู่กับแฟนมันมันก้จะเงียบไป แต่ครั้งนี้มันจะหาเวลาโทรหาผมไลน์หาผมบ้างงง
.........................แต่ตอนนี้ผมไม่ไหวแล้วครับ ผมไม่อยากอยู่แบบนี้แต่ผมรักมันมากครับ ...........
....... ผมควรทำยังงัยดีครับ??????