ข่าวฝรั่งถูกฆ่าตายที่เกาะเต่า มันทำให้เราคิดถึงเรื่องหนึ่งที่ประสบมากับตัวเอง คิดอยู่นานว่าจะเล่าดีไหม แต่มันผ่านมาหลายปีแล้ว
ตอนนั้นอายุยังอยู่ในวัยเพิ่งเริ่มทำงาน หยุดงานก้อเที่ยว เที่ยวกลางคืนบ้าง ต่างจังหวัดบ้าง มีทริปหนึ่งเราจำได้จนทุกวันนี้เลย
เรากับเพื่อนสาวทั้งหมดสามคนไปเที่ยวเกาะกัน ไปแค่คืนเดียว กะไปฉลองวันเกิดของเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่ม ไปถึงเกาะก็บ่ายแล้ว
เราเคยมาที่นี่ประมาณสองครั้งก่อนหน้านี้ ก็สะดวกสบายปลอดภัยดี แม้จะมีแต่ผู้หญิงก้อตาม วันนั้นพอไปถึงเราก้อเดินเล่นถ่ายรูป
อะไรกันไปเรื่อยเปื่อย ตอนเย็นก็อาบน้ำแต่งตัว เพื่อมาดินเนอร์ฉลองวันเกิดเพื่อน เพื่อนเราสองคนใส่เสื้อยืด กางเกงขาสั้น
ไม่ใช่สั้นแบบสมัยนี้ใส่นะ สั้นเลยเข่าขึ้นมานิดนึง เราใส่กางเกงเลเสื้อยืดธรรมดา รองเท้าไม่ต้องใส่เพราะร้านที่เราจองไว้อยู่ริมหาดเลย
เดินจากที่พักไปประมาณนิดเดียว คือนั่งอยู่ที่ร้านมองเห็นที่พักได้ ประมาณนั้น เพราะเราค่อนข้างเซฟทุกขั้นตอนอยู่แล้ว ก้อนั่งกินกัน
มีดื่มด้วย ปรกติเพื่อนสองคนไม่ค่อยดื่มเราจะดื่มเวลาไปเที่ยว แต่วันนั้นเธอสองคนดื่ม เราเลยดื่มแค่เป็นพิธี เพราะในกลุ่มเพื่อนเรามีกฎอยู่ว่า
ไม่ว่าจะไปเที่ยวที่ไหนต้องมีคนนึงในกลุ่มที่ห้ามเมา เกิดอะไรขึ้นจะได้ช่วยกันได้ ก้อกินจนประมาณ สี่ทุ่มสองคนนั้นเริ่มมึนและง่วงเราก้อเชคบิลและเดินกลับที่พัก แต่เราพาเพื่อนไปนอนเรียบร้อยตัวเรายังไม่ง่วงก้อเลยมานั่งที่ร้านหน้าที่พักเหมือนบาร์เบียร์ประมาณนี้ กินเบียร์ขวดเล็กหนึ่งขวด
ก้อมีผู้ชายคนหนึ่งมาทักและคุยด้วยสมมติชื่อ เอ เราก้อจำได้ว่าเป็นเจ้าของร้านที่เรานั่งกินข้าวเมื่อเย็นนั่นเอง เราก็คุยปกติ ก้อมีฝร่งอีกคนก็มาแจมคุยกัน
ทีนี้เจ้าของบาร์เบียร์ ก้อมาคุยด้วย ฝรั่งเค้าคุยตลกคือเค้าเป็นคนทำหนังสารคดีพวกทะเล อะไรประมาณนี้เราก้อฝังเค้าเล่าโน่นนี่ คุยกับเอบ้าง
สังเกตว่าเอพยายามจะคุยกับเราคนเดียว เราก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะไม่ได้อยู่ในเสปคอยู่แล้ว สักพักฝรั่งจะกลับ เราก้อเลยจะกลับเหมือนกัน
เดินไปอีกนิดก้อถึงที่พักแล้ว พี่เจ้าของที่พักกะแฟนเค้าเพื่อนเค้ายังนั่งคุยกันอยู่หน้าเคาน์เตอร์ เราก้อไม่กลัวเท่าไร เรากำลังเดินจะถึงทางเข้าที่พักมันมีต้นไม้ใหญ่อยู่ต้นนึง นายเอมาดักรอเราอยู่เราตกใจแต่พยายามใจดีสู้เสือ มันบอกไปเที่ยวบ้านมันเถอะ บ้านมันอยู่ใกล้ๆแค่นี้เอง เราบอกเราจะไปนอนแล้วเพื่อนรออยู่ มันก้อพยายามพูดอะไรไม่รู้ เราจะวิ่งมันกระชากเราเอามือปิดปาก เรารู้ว่าถ้ายิ่งดิ้นมันจะทำร้าย เราก้อเลยบอกว่าปล่อยก่อนเจ็บนะ คือพยามยามพูดดีๆแบบไม่กลัวมันอ่ะ แต่จริงๆกลัวสุดๆ มันก้อปล่อย แต่ยังล้อคข้อมือเรานะ เราก้อคิดสิทำไงดี เราก้อเลยบอกว่า รอแป้ปนะไปบอกเพื่อนก่อน เดี๋ยวเพื่อนเป็นห่วงตามหาเดี๋ยวจะยุ่งไปใหญ่ มันก้อปล่อยนะ เรารีบวิ่งไปหาพี่เจ้าของที่พักที่เราพักอยู่ เล่าให้เขาฟังเขาเลยเดินมาส่งที่ห้องและเดินไปตรงที่นายเอยืนอยู่เราแอบมองทางหน้าต่าง พี่เค้าบอกมันว่า ทำแบบนี้อีกแล้วนะ เดี๋ยวพ่อแม่กลับมากูจะบอกพ่อ คือเรามารู้จากพี่เค้าวันรุ่งขึ้นว่ามันเป็นลูกคนใหญ่คนโตประจำเกาะ มันชอบทำแบบนี้เวลามันเมา วันรุ่งขึ้นจากที่จะไปดำน้ำดูประการังเรากลับเข้าฝั่งเรือเที่ยวแรกเลย ตั้งแต่นั้นไม่ไปเหยียบอีกเลยหาดนั้นเกาะนั้น ก้อคงเป็นความประมาทของเราด้วยแหละที่คิดว่าไม่เป็นไร แต่ก้อเป็นบทเรียนให้กับเราจนทุกวันนี้เลยทีเดียว
เหตุเกิดเพราะไปเที่ยวเกาะ......
ตอนนั้นอายุยังอยู่ในวัยเพิ่งเริ่มทำงาน หยุดงานก้อเที่ยว เที่ยวกลางคืนบ้าง ต่างจังหวัดบ้าง มีทริปหนึ่งเราจำได้จนทุกวันนี้เลย
เรากับเพื่อนสาวทั้งหมดสามคนไปเที่ยวเกาะกัน ไปแค่คืนเดียว กะไปฉลองวันเกิดของเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่ม ไปถึงเกาะก็บ่ายแล้ว
เราเคยมาที่นี่ประมาณสองครั้งก่อนหน้านี้ ก็สะดวกสบายปลอดภัยดี แม้จะมีแต่ผู้หญิงก้อตาม วันนั้นพอไปถึงเราก้อเดินเล่นถ่ายรูป
อะไรกันไปเรื่อยเปื่อย ตอนเย็นก็อาบน้ำแต่งตัว เพื่อมาดินเนอร์ฉลองวันเกิดเพื่อน เพื่อนเราสองคนใส่เสื้อยืด กางเกงขาสั้น
ไม่ใช่สั้นแบบสมัยนี้ใส่นะ สั้นเลยเข่าขึ้นมานิดนึง เราใส่กางเกงเลเสื้อยืดธรรมดา รองเท้าไม่ต้องใส่เพราะร้านที่เราจองไว้อยู่ริมหาดเลย
เดินจากที่พักไปประมาณนิดเดียว คือนั่งอยู่ที่ร้านมองเห็นที่พักได้ ประมาณนั้น เพราะเราค่อนข้างเซฟทุกขั้นตอนอยู่แล้ว ก้อนั่งกินกัน
มีดื่มด้วย ปรกติเพื่อนสองคนไม่ค่อยดื่มเราจะดื่มเวลาไปเที่ยว แต่วันนั้นเธอสองคนดื่ม เราเลยดื่มแค่เป็นพิธี เพราะในกลุ่มเพื่อนเรามีกฎอยู่ว่า
ไม่ว่าจะไปเที่ยวที่ไหนต้องมีคนนึงในกลุ่มที่ห้ามเมา เกิดอะไรขึ้นจะได้ช่วยกันได้ ก้อกินจนประมาณ สี่ทุ่มสองคนนั้นเริ่มมึนและง่วงเราก้อเชคบิลและเดินกลับที่พัก แต่เราพาเพื่อนไปนอนเรียบร้อยตัวเรายังไม่ง่วงก้อเลยมานั่งที่ร้านหน้าที่พักเหมือนบาร์เบียร์ประมาณนี้ กินเบียร์ขวดเล็กหนึ่งขวด
ก้อมีผู้ชายคนหนึ่งมาทักและคุยด้วยสมมติชื่อ เอ เราก้อจำได้ว่าเป็นเจ้าของร้านที่เรานั่งกินข้าวเมื่อเย็นนั่นเอง เราก็คุยปกติ ก้อมีฝร่งอีกคนก็มาแจมคุยกัน
ทีนี้เจ้าของบาร์เบียร์ ก้อมาคุยด้วย ฝรั่งเค้าคุยตลกคือเค้าเป็นคนทำหนังสารคดีพวกทะเล อะไรประมาณนี้เราก้อฝังเค้าเล่าโน่นนี่ คุยกับเอบ้าง
สังเกตว่าเอพยายามจะคุยกับเราคนเดียว เราก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะไม่ได้อยู่ในเสปคอยู่แล้ว สักพักฝรั่งจะกลับ เราก้อเลยจะกลับเหมือนกัน
เดินไปอีกนิดก้อถึงที่พักแล้ว พี่เจ้าของที่พักกะแฟนเค้าเพื่อนเค้ายังนั่งคุยกันอยู่หน้าเคาน์เตอร์ เราก้อไม่กลัวเท่าไร เรากำลังเดินจะถึงทางเข้าที่พักมันมีต้นไม้ใหญ่อยู่ต้นนึง นายเอมาดักรอเราอยู่เราตกใจแต่พยายามใจดีสู้เสือ มันบอกไปเที่ยวบ้านมันเถอะ บ้านมันอยู่ใกล้ๆแค่นี้เอง เราบอกเราจะไปนอนแล้วเพื่อนรออยู่ มันก้อพยายามพูดอะไรไม่รู้ เราจะวิ่งมันกระชากเราเอามือปิดปาก เรารู้ว่าถ้ายิ่งดิ้นมันจะทำร้าย เราก้อเลยบอกว่าปล่อยก่อนเจ็บนะ คือพยามยามพูดดีๆแบบไม่กลัวมันอ่ะ แต่จริงๆกลัวสุดๆ มันก้อปล่อย แต่ยังล้อคข้อมือเรานะ เราก้อคิดสิทำไงดี เราก้อเลยบอกว่า รอแป้ปนะไปบอกเพื่อนก่อน เดี๋ยวเพื่อนเป็นห่วงตามหาเดี๋ยวจะยุ่งไปใหญ่ มันก้อปล่อยนะ เรารีบวิ่งไปหาพี่เจ้าของที่พักที่เราพักอยู่ เล่าให้เขาฟังเขาเลยเดินมาส่งที่ห้องและเดินไปตรงที่นายเอยืนอยู่เราแอบมองทางหน้าต่าง พี่เค้าบอกมันว่า ทำแบบนี้อีกแล้วนะ เดี๋ยวพ่อแม่กลับมากูจะบอกพ่อ คือเรามารู้จากพี่เค้าวันรุ่งขึ้นว่ามันเป็นลูกคนใหญ่คนโตประจำเกาะ มันชอบทำแบบนี้เวลามันเมา วันรุ่งขึ้นจากที่จะไปดำน้ำดูประการังเรากลับเข้าฝั่งเรือเที่ยวแรกเลย ตั้งแต่นั้นไม่ไปเหยียบอีกเลยหาดนั้นเกาะนั้น ก้อคงเป็นความประมาทของเราด้วยแหละที่คิดว่าไม่เป็นไร แต่ก้อเป็นบทเรียนให้กับเราจนทุกวันนี้เลยทีเดียว