ออกตัวก่อนเลยนะ ว่านี่เป็นครั้งแรกที่อยากเห็น อยากเล่า อยากระบายสิ่งที่อยู่ในใจออกมาหลังจากที่เฝ้าติดตามอ่านเรื่องราวของท่านอื่นมานาน สมมุตินะ เราขอใช้ชื่อว่านุ่นแล้วนะค่ะ นุ่น ณ ปัจจุบันนี้อยู่ในวัยที่เลยวัยรุ่นมาแล้ว แต่เรื่องที่อยากเขียนลง เป็นเรื่องในอดีตที่ไม่เคยลืม นานมาแล้ว อยากเขียน อยากเล่าเผื่อจะเป็นอุทาหรณ์ เตือนสติใครได้บ้าง ความผิดพลาดมันเกิดแล้ว มันแก้ไขไม่ได้ และมันจะฝังอยู่ในใจเราตลอดไป ไม่มีใครอยากจำ แต่มันลืมไม่ได้จริง ชีวิตวัยรุ่น ถ้าเลือกดีก็ดีไป ถ้าเลือกผิด มันก็ผิดไปเรื่อยๆๆ จนถึงเวลาที่เลยวัย เราจะรุ้เอง ว่าควรทำอย่างไรต่อไป โลกนี้อยุ่ยากนะ แต่เราต้องอยุ๋เพราะเรามีคนที่รักเรา คือพ่อแม่ ที่ไม่ว่าจะเกิดอะไรท่านไม่มีวันทิ้งเรา
.....เริ่มเลยนะนกน้อยในกรงขัง เด็กน้อย อ่อนต่อโลกมากๆในตอนนั้น เข้าไปเรียนในเมืองใหญ่ หลังจากจบ ม.ปลาย ชีวิตที่เคยอยุ่แต่กับบ้าน ไปอาศัยอยุ่ในหอพัก ห่างไกลจากสายตาของผู้ปกครอง น้องใหม่ปี 1 ในรั้ววิทยาลัยแห่งหนึ่งซึ่งมีแต่นักศึกษาชาย 70% ได้ ซึ่งไม่จำเป็นต้องมีหน้าตาสวยก็ย่อมมีคนมาสนใจ
และแล้วรักครั้งแรกก็เกิดขึ้นในเวลาเพียงไม่นาน สมมุติพี่คนนี้ชื่อ D1 แล้วกันนะ พี่เขาที่เป็นเพื่อนของพี่ที่รุ้จักกัน เราเคยเจอกันก่อนนั้นครั้งนึงช่วงก่อนจบ ม. ปลายเกือบปีได้ จนเกือบลืมหน้าตากันไปแล้ว แต่พี่เขาจำได้มาทักก่อน ตั้งแต่วันที่ไปสมัครเรียนครั้งแรกก็บังเอิญไปเจอพี่เขา และพอไปเรียนๆๆจริงๆๆก็ได้เจอกันมากขึ้น จนได้พูดคุยและทักทายกัน ซึ่งเหมือนตามมารยาทนะ แต่ไม่ใช่ เพราะพี่เขาออกตัวว่าจีบตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรกแล้ว แต่ขาดการติดต่อไปนาน เนื่องจากสมัยนั้น โทรศัพท์มือถือยังไม่มี และแล้วเราก็คุยๆๆกันมาตลอด จนเวลาก็ผ่านไปหลายเดือน จนถึงวันเกิดอายุครบ 19 ปีของเรา เรามีโอกาสได้ใกล้ชิดกับพี่เขามากขึ้น จนหลังจากนั้นไม่กี่วัน ก็มีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น.... เพราะความไร้ดียงสาบวกกับอ่อนต่อโลกล้วนๆๆ ทำให้การตัดสินใจผิดเพียงแค่ครั้งเดียวก่อเกิดเป็นปมให้ชีวิตลุกผู้หญิงคนนึงไปตลอด มุมมองทุกอย่างเปลี่ยนไป เจ็บช้ำ เสียใจมากๆๆ เพราะหลังจากนั้นพี่เขาหายไปจากชีวิตเราเลย ตั้งใจหลบหน้า ไม่มาให้เห็นหน้าแม้แต่ครั้งเดียว ขับรถผ่านไปมา ก็ทำเหมือนคนไม่รุ้จักกัน ซึ่งเราก็ไม่รุ้จักเหมือนใคร ใครจะหน้าด้านไปทัก หรือรุ้จักกับเขา แต่ถามว่าในใจยังรักเขาไหม รักนะ รักครั้งแรก ใครจะลืม แต่ก็เก็บอาการ ซึ่งช่วงนั้นก็มีรุ่นพี่หลายๆๆคนเข้ามา เยอะะมากๆๆแต่ก็ไม่มองใคร จนวันนึงบังเอิญเห็นเขาขับรถผ่านหน้าหอพักเราพร้อมด้วยผู้หญิงอีกคนนึง ซึ่งมารุ้ทีหลังว่าเขาเป็นแฟนกัน คบกันมานานแล้ว แต่เรียนคนละที่กัน นานๆๆจะมาหากันทีนึง แบบว่าอึ้งมากๆๆ นี่หรอเหตุผลทั้งหมด บางอ้อเลยค่ะ เจ็บมากไหมตอนนั้น ยอมรับว่ามากค่ะ ได้แต่โทษตัวเอง เรามันโง่เอง สมแล้วที่โดนแบบนี้ ก็ดีเหมือนกันจะได้ตัดใจ เรื่องมันผ่านมานานแล้วนี่ จะมัวรออะไร ทีนี้ก็เลยยอมคุยกับพี่อีกคนนึงซึ่งเข้าเข้ามาสักพักแล้วชื่อD2 แล้วกันนะ พี่เขาเรียนห้องเดียวกันกับพี่ D1เลย แต่คนละกลุ่มกันนะ (ซึ่งเขาไม่รุ้เรื่องเรากับพี่ D1) ในใจตอนนั้นหรอ เล่นแบบนี้แหละ เป็นไงล่ะ สะใจไหม คนใกล้ตัวเขานี่แหละ พี่D2หรอก็มาคุยกับเราเรื่อยๆๆที่หอ มาแบบเนียนๆๆ คุยกันในกลุ่มเพื่อนเราด้วย โดยที่ไม่มีใครรู้ถึงความผิดปกติ เพราะช่วงนั้นมีมือถือแล้ว มีไรเขาโทรหากันสิ ออกสื่อไม่ได้ พี่เขาจะเสีย ไม่ใช่เราเสียนะ เพราะพี่เขาคนรุ้จักเยอะ จนมีวันนึงพี่D1เห็น ว่าพี่ D2 มาหาเราที่ห้อง รุ้ไหมเขาทำยังไง อาการหมาหวงก้างออกในทันทีค่ะ เดินมาหาที่หอเลย มาแบบเราตกใจมากๆๆ ทำไงดีว่ะ เพื่อนเลยเรียก นุ่นมีคนมาหา คิดในใจ งานเข้าแล้วตรู จะมาทำไมว่ะ ตายไปนานแล้วนี่ แต่เราก็เดินมาหาเขาหน้าหอนะ แบบเนียนๆๆ ถามว่ามีอะไรหรอ มาทำไม เขาบอกแวะมาเล่น แล้วก็เนียนตะโกนถามพี่ D2 ว่ามาจีบสาวหอนี้หรอ แหมๆๆรุ้ทั้งรุ้นะ คุณเห็นเขาเคาะห้องฉันแต่แรกแล้วนี่นา พี่D2บอก ป่าวมาเล่นกับน้องๆๆเฉยๆๆ นั่งกับกลุ่มเพื่อนๆๆในหอเรา และสุดท้ายถามเราเขามาจีบนุ่นหรอ เราเลยยิ้มไปตามระเบียบ ป่าวค่ะ อ่อเขามาหาเพื่อนหนุค่ะ คนนั้นนะ ชี้มั่วแระ ซึ่งเพื่อนเรานั่งรับหน้าแทนอยุ่ อิอิอิ
แอบเหล่ๆๆไปดูสถานการณ์ด้วยนะ พี่ D2 ดูท่าทางอึดอัดมากๆๆ ในใจคงจะมีอารมณ์โมโหเราบ้างแหละ แต่เราก็เออนะ แก้ปัญหาตรงหน้าก่อนแล้วกัน ในใจยังแคร์เขาอยู่มากๆๆ แต่ก็อยากเก็บอีกคนไว้นะ ผ่านไปพักใหญ่เลยD1 ขอตัวกลับ คิดในใจโล่งแล้ว แต่จะทำไงต่อดี คิดไม่ออก เดินยิ้มๆๆส่งพี่D1กลับไปก่อน แล้วก็เดินเข้ามาในหอ ไปนั่งเงียบๆๆต่อหน้าพี่ D2 แล้วพี่เขาก็ขอตัวกลับอีกคนในเวลาห่างกันไม่ถึง 10 นาที พอลับหลังเขาแค่นั้นแหละ เพื่อนค่ะ หน้าม้า รีบเลย เป็นไงแก งานเข้าแล้ว ทำไงดี....................................
ออกตัวก่อนนะ ขอบอกว่านุ่นชอบการเขียนมากๆๆ อ่านแล้วเข้าใจกันหรือเปล่าไม่รุ้นะ แต่อยากเขียน....หลังจากพี่ D2 กลับไปถึงห้องเขา มือถือดังขึ้นมาเลยค่ะ โทรมาในทันทีเลย แต่ไม่ถามตรงๆๆ ถามอ้อมๆๆ ให้เราเป็นคนสารภาพเอง ประมาณบอกพี่มาสิ ไอ้นั่นมันมาทำไม.......??????
เราก็นะ ประมาณคนมันผิดอยู่แล้วจะโกหกก็ไม่เนียน เลลยบอกเขาไปแบบไม่ทันคิด พี่เขามาหาหนูเองค่ะ เคยคุยๆๆกัน เลิกไปนานแล้ว อยุ่ดีๆๆเขาก็มา มาทำไมก็ไม่รุ้ เขาบอกจะไม่รุ้ได้ไง (โมโหด้วย) คนมาหากัน มันต้องมีอะไรสิ ไม่มีเขาไม่มาหรอก แล้วเขารุ้ไหมว่าพี่มาหานุ่น เราก็ตอบไปสิ เขาเห็นพี่มาแหละเขาถึงเข้ามา เขาหวงก้างไง เข้าใจไหม มันไม่มีอะไรจริงๆๆ มันจบไปนานแล้ว จะให้หนูทำยังไง พี่ถึงจะเชื่อ คุยกันเริ่มไม่รุ้เรื่องแล้ว เขาไม่ฟังอะไรเลย เราก็โอ๊ย!!!!!!จะบ้าตายเหมือนกัน สับสน D1มาทำไม แล้ว D2ก็ไม่เข้าใจ จนเลิกคุยโทรศัพท์ ตัดสินใจเองเลย วินาทีนั้น ต้องเคลียร์กับพี่ D2 ไปหาเขาสิค่ะ ไม่ไกลกัน พอไปถึงก็เงียบ ไม่รุ้จะพูดอะไร เหมือนไปติดกับดักโจรอีกคนเลยเรา สรุปผิดอีกแล้วฉัน โดนอีกแล้ว................
หลังจากวันนั้นรุ้ไหมเกิดอะไรขึ้นกับชีวิต เราคบคนสองคนพร้อมกัน แบบไม่รุ้ ไม่อยากเสียใครไปสักคน คบพี่ D1 ทั้งๆๆที่รุ้เขามีแฟน แต่นานๆๆมาหาที คบพี่ D2 โดยที่คิดว่าเขาไม่มีใคร จนมาทีหลังมีเพื่อนมาบอก เขาเจ้าชู้นะพี่คนนี้ เขามีตัวจริงอยู่แล้วนะ เราก็ไม่เชื่อ จนไปเห็นกับตาตัวเองที่งานในเมือง เรายืนอยุ่ข้างหลังเขากับเพื่อน เขายืนข้างหน้ากับคนนั้น เราไม่รุ้จะทำไง เลยแกล้งโทรเข้า ในใจตอนนั้นสั่นมากๆๆพูดอะไรก็ไม่ออก คุ่แข่งก็สวยซะด้วย เข้าไปอาละวาดเขาก็คงไม่เลือกเราหรอก คิดในใจ เขาก็กดรับสายนะ เลยถามพี่อยุ่ไหนค่ะ ทำอะไรอยุ่ เขาก็บอกอยุ่ในเมือง มาเที่ยวงานกับเพื่อน เราหรอๆๆ เพื่อน ญ หรือ ช ค่ะ เขาก้อืมๆๆๆ อยากตัดบทวางสายนะ เราเลยทนไม่ได้ หนูอยู่หลังพี่ หนูเห็นหมดแล้ว เขาหันควับมาเลย เจอเราแค่นั้นแหละค่ะ ชวนคนข้างๆๆกลับเลย เราก็ไม่พุดอะไร แต่ขับรถตามเขามา เพื่อจะดูว่าเขาไปไหนกัน ตามจนถึงหน้าหอ แล้วก็กลับหอตัวเอง ไปนั่งร้องไห้ ฟูมฟาย สักพักคิดว่า คนสวยคนนั้นกลับไปแล้ว เขาโทรมา นุ่นตะกี้ทำอะไรลงไป ขับรถตามพี่มาทำไม ประมาณว่าจะด่าเรานะว่าไม่สมควรทำ เราก็เลยบอก ก็อยากเห็นให้เต็มตาไง อยากรุ้ว่าพี่จะไปไหนกัน พูดไป ร้องไห้ไป พี่ทำแบบนี้ได้ยังไง อื่น..............................
คุยกันไม่รุ้เรื่องอีกตามเคย เขาเลยต้องมาเคลียร์ค่ะ เคลียร์แบบเดิมอีกแล้ว สรุปเราเป็นตัวสำรองของทั้งสองคนนี้เลย แล้วเราก็สลับรางรถไฟ คบพี่สองคนนี้จนเรียนจบ 2 ปี โดยที่ไม่มีใครรุ้ เพราะเราบอกแต่ละคนเหมือนๆๆกัน
คือบอกพี่ D1 ว่า แค่อดีต พี่ D2 เขาไม่ได้เป็นอะไรกับเรานะ พี่เขาไม่มีทางมาคบกับนุ่นหรอก ปัจจัยภายนอกหลายๆๆอย่าง ไม่มีความเป็นไปได้เลย ว่าเราจะคบกัน เขาคงต้องเชื่อ เพราะพี่ D2 เขาคือเสาไฟฟ้า เราคือหลักกิโลดีๆๆนี่เอง ที่เพื่อนเปรียบเทียบให้ฟัง แล้วเวลาที่เจอกันในวทยาลัย เราก็ไม่เคยแสดงอาการใดๆๆ นิ่งๆๆกับทั้งสองคน อาจจะมีกลุ่มเพื่อนพี่ D1บางคนที่รุ้และแอบๆๆแซว แต่ไม่ใช่ต่อหน้าพี่ D2
ส่วนพี่ D2 เราก็บอกกับเขาว่า เรากับพี่ D1 แค่คนรุ้จัก ไม่มีอะไรต่อกัน มันจบไปนานแล้ว พี่ก็รู้นี่ เรียนห้องเดียวกัน พี่D1นะเขามีแฟนแล้ว ซึ่งพี่ D2 ก็คงเคยเห็น
ในเรื่องราวเหล่านี้ ลึกๆๆแล้วมันไม่ใช่เรื่องที่สนุกเลย คนเราเวลาคบกับใครสักคน มันมีทั้งรักและผูกพัน ไหนจะต้องมาคอยระแวง กลัวคนใดคนนึงรุ้ว่าเรามีทั้งสองคนในเวลาเดียวกันอีก ต้องทำทุกอย่างให้เนียน แล้วเวลาที่รับรุ้ตัวจริงของแต่ละคนมา เราทำยังไงรุ้ไหม นอนร้องไห้สิ จะทำอะไรได้ เลือกเอง ยอมอยุ่ในสภาพแบบนี้เอง ความเจ็บปวดเวลากินน้ำใต้ศอกคนอื่นเขามันก็แสนจะทรมานเหลือเกิน ถ้าเลือกได้คงไม่มีใครอยากอยุ่แบบนี้ การที่คบคนสองคนพร้อมกันก็เพื่อหลอกตัวเองไปวันๆๆ วันนึงไม่เหลืออีกคน ฉันจะมีอีกคนนะ ฉันรักทั้งสองคนเท่ากัน และกลับกันในความเป็นจริงคนสองคนนี้เขาไม่มีทางเลือกเราเป็นตัวจริงต่างหาก เราเคยเดินออกจากชีวิตพี่ D1 & D2 แต่เขาสองคนนี้ก็ไม่มีใครปล่อยเราสักคน ก็เข้าใจนะผู้ชาย ความรัก ความอ่อนแอของผู้หญิงมันคือจุดอ่อนอยุ่แล้ว เขารุ้ทัน ว่าเราตัดเขาไม่ขาด เราก็จำต้องทนหลอกตัวเองอยุ่เสมอมา ยอมอยุ๋แบบนี้เพื่อให้มีใครอยู่เคียงข้าง สถานะอะไรก็ได้ขอแค่ให้รุ้สึกว่ามี และแอบคิดในใจว่า วันใดที่ฉันเรียนจบ ฉันก็จะไม่มีพวกเขาเอง และเราก็จะห่างๆๆกันไปเอง และก็คือเรื่องจริง เรากับพี่ D1 ตัดขาดจากกันเลย หลังจากที่เขาเรียนจบ เราเรียนจบในเวลาแค่ไม่กี่เดือน ส่วนพี่ D2 เรายังคงติดต่อกันสักพัก จนเรารู้สึกว่าไม่มีประโยชน์อะไรที่ต้องอยุ่ในสภาพแบบนี้ บวกกับเราก็ได้ไปในที่แห่งใหม่ มีอะไรหลายอย่าง ทำให้ลืมได้ และแข็งใจที่จะไม่เจอเขาอีกเลย จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เจอกกัน มันมีลางบอกเหตุว่าคงเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว เราต่างกอดกันนานามากๆๆ ผิดปกติ ดูเขารักและหวงแหนเราสุดๆๆในวันนั้น เราน้ำตาไหล แก้มสองข้างมีมือใหญ่เช็ดให้ หยิบแป้งฝุ่นมาทาหน้าให้ก่อนที่จะเดินออกจากห้อง เพื่อไม่ให้เป็นที่ผิดสังเกตของคนอื่น..........เล่าถึงตอนนี้แล้วก็นะ ใจหายเหมือนกัน ทำไมชีวิตต้องเจออะไรแบบนี้ ทำไมไม่สมหวังกับเขาบ้าง.............
ในวันที่ฉันเป็นเด็ก......18++
.....เริ่มเลยนะนกน้อยในกรงขัง เด็กน้อย อ่อนต่อโลกมากๆในตอนนั้น เข้าไปเรียนในเมืองใหญ่ หลังจากจบ ม.ปลาย ชีวิตที่เคยอยุ่แต่กับบ้าน ไปอาศัยอยุ่ในหอพัก ห่างไกลจากสายตาของผู้ปกครอง น้องใหม่ปี 1 ในรั้ววิทยาลัยแห่งหนึ่งซึ่งมีแต่นักศึกษาชาย 70% ได้ ซึ่งไม่จำเป็นต้องมีหน้าตาสวยก็ย่อมมีคนมาสนใจ
และแล้วรักครั้งแรกก็เกิดขึ้นในเวลาเพียงไม่นาน สมมุติพี่คนนี้ชื่อ D1 แล้วกันนะ พี่เขาที่เป็นเพื่อนของพี่ที่รุ้จักกัน เราเคยเจอกันก่อนนั้นครั้งนึงช่วงก่อนจบ ม. ปลายเกือบปีได้ จนเกือบลืมหน้าตากันไปแล้ว แต่พี่เขาจำได้มาทักก่อน ตั้งแต่วันที่ไปสมัครเรียนครั้งแรกก็บังเอิญไปเจอพี่เขา และพอไปเรียนๆๆจริงๆๆก็ได้เจอกันมากขึ้น จนได้พูดคุยและทักทายกัน ซึ่งเหมือนตามมารยาทนะ แต่ไม่ใช่ เพราะพี่เขาออกตัวว่าจีบตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรกแล้ว แต่ขาดการติดต่อไปนาน เนื่องจากสมัยนั้น โทรศัพท์มือถือยังไม่มี และแล้วเราก็คุยๆๆกันมาตลอด จนเวลาก็ผ่านไปหลายเดือน จนถึงวันเกิดอายุครบ 19 ปีของเรา เรามีโอกาสได้ใกล้ชิดกับพี่เขามากขึ้น จนหลังจากนั้นไม่กี่วัน ก็มีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น.... เพราะความไร้ดียงสาบวกกับอ่อนต่อโลกล้วนๆๆ ทำให้การตัดสินใจผิดเพียงแค่ครั้งเดียวก่อเกิดเป็นปมให้ชีวิตลุกผู้หญิงคนนึงไปตลอด มุมมองทุกอย่างเปลี่ยนไป เจ็บช้ำ เสียใจมากๆๆ เพราะหลังจากนั้นพี่เขาหายไปจากชีวิตเราเลย ตั้งใจหลบหน้า ไม่มาให้เห็นหน้าแม้แต่ครั้งเดียว ขับรถผ่านไปมา ก็ทำเหมือนคนไม่รุ้จักกัน ซึ่งเราก็ไม่รุ้จักเหมือนใคร ใครจะหน้าด้านไปทัก หรือรุ้จักกับเขา แต่ถามว่าในใจยังรักเขาไหม รักนะ รักครั้งแรก ใครจะลืม แต่ก็เก็บอาการ ซึ่งช่วงนั้นก็มีรุ่นพี่หลายๆๆคนเข้ามา เยอะะมากๆๆแต่ก็ไม่มองใคร จนวันนึงบังเอิญเห็นเขาขับรถผ่านหน้าหอพักเราพร้อมด้วยผู้หญิงอีกคนนึง ซึ่งมารุ้ทีหลังว่าเขาเป็นแฟนกัน คบกันมานานแล้ว แต่เรียนคนละที่กัน นานๆๆจะมาหากันทีนึง แบบว่าอึ้งมากๆๆ นี่หรอเหตุผลทั้งหมด บางอ้อเลยค่ะ เจ็บมากไหมตอนนั้น ยอมรับว่ามากค่ะ ได้แต่โทษตัวเอง เรามันโง่เอง สมแล้วที่โดนแบบนี้ ก็ดีเหมือนกันจะได้ตัดใจ เรื่องมันผ่านมานานแล้วนี่ จะมัวรออะไร ทีนี้ก็เลยยอมคุยกับพี่อีกคนนึงซึ่งเข้าเข้ามาสักพักแล้วชื่อD2 แล้วกันนะ พี่เขาเรียนห้องเดียวกันกับพี่ D1เลย แต่คนละกลุ่มกันนะ (ซึ่งเขาไม่รุ้เรื่องเรากับพี่ D1) ในใจตอนนั้นหรอ เล่นแบบนี้แหละ เป็นไงล่ะ สะใจไหม คนใกล้ตัวเขานี่แหละ พี่D2หรอก็มาคุยกับเราเรื่อยๆๆที่หอ มาแบบเนียนๆๆ คุยกันในกลุ่มเพื่อนเราด้วย โดยที่ไม่มีใครรู้ถึงความผิดปกติ เพราะช่วงนั้นมีมือถือแล้ว มีไรเขาโทรหากันสิ ออกสื่อไม่ได้ พี่เขาจะเสีย ไม่ใช่เราเสียนะ เพราะพี่เขาคนรุ้จักเยอะ จนมีวันนึงพี่D1เห็น ว่าพี่ D2 มาหาเราที่ห้อง รุ้ไหมเขาทำยังไง อาการหมาหวงก้างออกในทันทีค่ะ เดินมาหาที่หอเลย มาแบบเราตกใจมากๆๆ ทำไงดีว่ะ เพื่อนเลยเรียก นุ่นมีคนมาหา คิดในใจ งานเข้าแล้วตรู จะมาทำไมว่ะ ตายไปนานแล้วนี่ แต่เราก็เดินมาหาเขาหน้าหอนะ แบบเนียนๆๆ ถามว่ามีอะไรหรอ มาทำไม เขาบอกแวะมาเล่น แล้วก็เนียนตะโกนถามพี่ D2 ว่ามาจีบสาวหอนี้หรอ แหมๆๆรุ้ทั้งรุ้นะ คุณเห็นเขาเคาะห้องฉันแต่แรกแล้วนี่นา พี่D2บอก ป่าวมาเล่นกับน้องๆๆเฉยๆๆ นั่งกับกลุ่มเพื่อนๆๆในหอเรา และสุดท้ายถามเราเขามาจีบนุ่นหรอ เราเลยยิ้มไปตามระเบียบ ป่าวค่ะ อ่อเขามาหาเพื่อนหนุค่ะ คนนั้นนะ ชี้มั่วแระ ซึ่งเพื่อนเรานั่งรับหน้าแทนอยุ่ อิอิอิ
แอบเหล่ๆๆไปดูสถานการณ์ด้วยนะ พี่ D2 ดูท่าทางอึดอัดมากๆๆ ในใจคงจะมีอารมณ์โมโหเราบ้างแหละ แต่เราก็เออนะ แก้ปัญหาตรงหน้าก่อนแล้วกัน ในใจยังแคร์เขาอยู่มากๆๆ แต่ก็อยากเก็บอีกคนไว้นะ ผ่านไปพักใหญ่เลยD1 ขอตัวกลับ คิดในใจโล่งแล้ว แต่จะทำไงต่อดี คิดไม่ออก เดินยิ้มๆๆส่งพี่D1กลับไปก่อน แล้วก็เดินเข้ามาในหอ ไปนั่งเงียบๆๆต่อหน้าพี่ D2 แล้วพี่เขาก็ขอตัวกลับอีกคนในเวลาห่างกันไม่ถึง 10 นาที พอลับหลังเขาแค่นั้นแหละ เพื่อนค่ะ หน้าม้า รีบเลย เป็นไงแก งานเข้าแล้ว ทำไงดี....................................
ออกตัวก่อนนะ ขอบอกว่านุ่นชอบการเขียนมากๆๆ อ่านแล้วเข้าใจกันหรือเปล่าไม่รุ้นะ แต่อยากเขียน....หลังจากพี่ D2 กลับไปถึงห้องเขา มือถือดังขึ้นมาเลยค่ะ โทรมาในทันทีเลย แต่ไม่ถามตรงๆๆ ถามอ้อมๆๆ ให้เราเป็นคนสารภาพเอง ประมาณบอกพี่มาสิ ไอ้นั่นมันมาทำไม.......??????
เราก็นะ ประมาณคนมันผิดอยู่แล้วจะโกหกก็ไม่เนียน เลลยบอกเขาไปแบบไม่ทันคิด พี่เขามาหาหนูเองค่ะ เคยคุยๆๆกัน เลิกไปนานแล้ว อยุ่ดีๆๆเขาก็มา มาทำไมก็ไม่รุ้ เขาบอกจะไม่รุ้ได้ไง (โมโหด้วย) คนมาหากัน มันต้องมีอะไรสิ ไม่มีเขาไม่มาหรอก แล้วเขารุ้ไหมว่าพี่มาหานุ่น เราก็ตอบไปสิ เขาเห็นพี่มาแหละเขาถึงเข้ามา เขาหวงก้างไง เข้าใจไหม มันไม่มีอะไรจริงๆๆ มันจบไปนานแล้ว จะให้หนูทำยังไง พี่ถึงจะเชื่อ คุยกันเริ่มไม่รุ้เรื่องแล้ว เขาไม่ฟังอะไรเลย เราก็โอ๊ย!!!!!!จะบ้าตายเหมือนกัน สับสน D1มาทำไม แล้ว D2ก็ไม่เข้าใจ จนเลิกคุยโทรศัพท์ ตัดสินใจเองเลย วินาทีนั้น ต้องเคลียร์กับพี่ D2 ไปหาเขาสิค่ะ ไม่ไกลกัน พอไปถึงก็เงียบ ไม่รุ้จะพูดอะไร เหมือนไปติดกับดักโจรอีกคนเลยเรา สรุปผิดอีกแล้วฉัน โดนอีกแล้ว................
หลังจากวันนั้นรุ้ไหมเกิดอะไรขึ้นกับชีวิต เราคบคนสองคนพร้อมกัน แบบไม่รุ้ ไม่อยากเสียใครไปสักคน คบพี่ D1 ทั้งๆๆที่รุ้เขามีแฟน แต่นานๆๆมาหาที คบพี่ D2 โดยที่คิดว่าเขาไม่มีใคร จนมาทีหลังมีเพื่อนมาบอก เขาเจ้าชู้นะพี่คนนี้ เขามีตัวจริงอยู่แล้วนะ เราก็ไม่เชื่อ จนไปเห็นกับตาตัวเองที่งานในเมือง เรายืนอยุ่ข้างหลังเขากับเพื่อน เขายืนข้างหน้ากับคนนั้น เราไม่รุ้จะทำไง เลยแกล้งโทรเข้า ในใจตอนนั้นสั่นมากๆๆพูดอะไรก็ไม่ออก คุ่แข่งก็สวยซะด้วย เข้าไปอาละวาดเขาก็คงไม่เลือกเราหรอก คิดในใจ เขาก็กดรับสายนะ เลยถามพี่อยุ่ไหนค่ะ ทำอะไรอยุ่ เขาก็บอกอยุ่ในเมือง มาเที่ยวงานกับเพื่อน เราหรอๆๆ เพื่อน ญ หรือ ช ค่ะ เขาก้อืมๆๆๆ อยากตัดบทวางสายนะ เราเลยทนไม่ได้ หนูอยู่หลังพี่ หนูเห็นหมดแล้ว เขาหันควับมาเลย เจอเราแค่นั้นแหละค่ะ ชวนคนข้างๆๆกลับเลย เราก็ไม่พุดอะไร แต่ขับรถตามเขามา เพื่อจะดูว่าเขาไปไหนกัน ตามจนถึงหน้าหอ แล้วก็กลับหอตัวเอง ไปนั่งร้องไห้ ฟูมฟาย สักพักคิดว่า คนสวยคนนั้นกลับไปแล้ว เขาโทรมา นุ่นตะกี้ทำอะไรลงไป ขับรถตามพี่มาทำไม ประมาณว่าจะด่าเรานะว่าไม่สมควรทำ เราก็เลยบอก ก็อยากเห็นให้เต็มตาไง อยากรุ้ว่าพี่จะไปไหนกัน พูดไป ร้องไห้ไป พี่ทำแบบนี้ได้ยังไง อื่น..............................
คุยกันไม่รุ้เรื่องอีกตามเคย เขาเลยต้องมาเคลียร์ค่ะ เคลียร์แบบเดิมอีกแล้ว สรุปเราเป็นตัวสำรองของทั้งสองคนนี้เลย แล้วเราก็สลับรางรถไฟ คบพี่สองคนนี้จนเรียนจบ 2 ปี โดยที่ไม่มีใครรุ้ เพราะเราบอกแต่ละคนเหมือนๆๆกัน
คือบอกพี่ D1 ว่า แค่อดีต พี่ D2 เขาไม่ได้เป็นอะไรกับเรานะ พี่เขาไม่มีทางมาคบกับนุ่นหรอก ปัจจัยภายนอกหลายๆๆอย่าง ไม่มีความเป็นไปได้เลย ว่าเราจะคบกัน เขาคงต้องเชื่อ เพราะพี่ D2 เขาคือเสาไฟฟ้า เราคือหลักกิโลดีๆๆนี่เอง ที่เพื่อนเปรียบเทียบให้ฟัง แล้วเวลาที่เจอกันในวทยาลัย เราก็ไม่เคยแสดงอาการใดๆๆ นิ่งๆๆกับทั้งสองคน อาจจะมีกลุ่มเพื่อนพี่ D1บางคนที่รุ้และแอบๆๆแซว แต่ไม่ใช่ต่อหน้าพี่ D2
ส่วนพี่ D2 เราก็บอกกับเขาว่า เรากับพี่ D1 แค่คนรุ้จัก ไม่มีอะไรต่อกัน มันจบไปนานแล้ว พี่ก็รู้นี่ เรียนห้องเดียวกัน พี่D1นะเขามีแฟนแล้ว ซึ่งพี่ D2 ก็คงเคยเห็น
ในเรื่องราวเหล่านี้ ลึกๆๆแล้วมันไม่ใช่เรื่องที่สนุกเลย คนเราเวลาคบกับใครสักคน มันมีทั้งรักและผูกพัน ไหนจะต้องมาคอยระแวง กลัวคนใดคนนึงรุ้ว่าเรามีทั้งสองคนในเวลาเดียวกันอีก ต้องทำทุกอย่างให้เนียน แล้วเวลาที่รับรุ้ตัวจริงของแต่ละคนมา เราทำยังไงรุ้ไหม นอนร้องไห้สิ จะทำอะไรได้ เลือกเอง ยอมอยุ่ในสภาพแบบนี้เอง ความเจ็บปวดเวลากินน้ำใต้ศอกคนอื่นเขามันก็แสนจะทรมานเหลือเกิน ถ้าเลือกได้คงไม่มีใครอยากอยุ่แบบนี้ การที่คบคนสองคนพร้อมกันก็เพื่อหลอกตัวเองไปวันๆๆ วันนึงไม่เหลืออีกคน ฉันจะมีอีกคนนะ ฉันรักทั้งสองคนเท่ากัน และกลับกันในความเป็นจริงคนสองคนนี้เขาไม่มีทางเลือกเราเป็นตัวจริงต่างหาก เราเคยเดินออกจากชีวิตพี่ D1 & D2 แต่เขาสองคนนี้ก็ไม่มีใครปล่อยเราสักคน ก็เข้าใจนะผู้ชาย ความรัก ความอ่อนแอของผู้หญิงมันคือจุดอ่อนอยุ่แล้ว เขารุ้ทัน ว่าเราตัดเขาไม่ขาด เราก็จำต้องทนหลอกตัวเองอยุ่เสมอมา ยอมอยุ๋แบบนี้เพื่อให้มีใครอยู่เคียงข้าง สถานะอะไรก็ได้ขอแค่ให้รุ้สึกว่ามี และแอบคิดในใจว่า วันใดที่ฉันเรียนจบ ฉันก็จะไม่มีพวกเขาเอง และเราก็จะห่างๆๆกันไปเอง และก็คือเรื่องจริง เรากับพี่ D1 ตัดขาดจากกันเลย หลังจากที่เขาเรียนจบ เราเรียนจบในเวลาแค่ไม่กี่เดือน ส่วนพี่ D2 เรายังคงติดต่อกันสักพัก จนเรารู้สึกว่าไม่มีประโยชน์อะไรที่ต้องอยุ่ในสภาพแบบนี้ บวกกับเราก็ได้ไปในที่แห่งใหม่ มีอะไรหลายอย่าง ทำให้ลืมได้ และแข็งใจที่จะไม่เจอเขาอีกเลย จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เจอกกัน มันมีลางบอกเหตุว่าคงเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว เราต่างกอดกันนานามากๆๆ ผิดปกติ ดูเขารักและหวงแหนเราสุดๆๆในวันนั้น เราน้ำตาไหล แก้มสองข้างมีมือใหญ่เช็ดให้ หยิบแป้งฝุ่นมาทาหน้าให้ก่อนที่จะเดินออกจากห้อง เพื่อไม่ให้เป็นที่ผิดสังเกตของคนอื่น..........เล่าถึงตอนนี้แล้วก็นะ ใจหายเหมือนกัน ทำไมชีวิตต้องเจออะไรแบบนี้ ทำไมไม่สมหวังกับเขาบ้าง.............