สวัสดีชาวพันทิปทุกคนนะคะ ก่อนอื่นต้องบอกไว้ก่อนว่า เราไม่ใช่คนดี ): เราเรียนอยู่มอ6. รู้ว่าต้องเจอกับคอมเม้นอะไรบ้าง แต่ขอกำลังใจเพื่อนๆหน่อยนะคะ
เรามาเริ่มเรื่องกันเลยดีกว่า. คะตอนแรกเลยนะคะเราคบกับผู้ชายคนนึงได้ 4เดือนกว่าแล้ว เค้าเป้นคนดีมากๆ ไม่เคยทำให้ผิดหวังหรือเสียเพียงสักครั้งเดียว มีแต่เราที่ชอบงี่เง่างอลเรื่องไม่เป้นเรื่องเค้าก็ง้อเรามาตลอด. จนวันนึงมีผู้ชายอีกคนนึงได้เข้ามาในชีวิต ตอนแรกคุยกันทางเฟช. และต่อมาคุยในไลน์ วันแรกที่คุยรุ้สึกดีมากๆ คุยกับเค้าทั้งที่เราก็มีแฟนอยุ่ ยอมรับว่าตอนนั้นเลวสุดๆ. หลังจากนั้นเราก็คุยกับเค้ามาทุกวันแทบจะตลอดเวลาเลย เอ้อขอบอกก่อน. ผู้ชายคนนั้นเค้าก็มีแฟนนะคะคบกับแฟนมา2ปีปลายๆ. คุยกันทุกวันความสัมพันยิ่งมากขึ้น เราจึงตัดสินใจบอกเลิกแฟนเรา บอกเลิกเค้าทั้งที่เค้าไม่เคยทำผิดไม่เคยนอกใจ. เพื่อมาหาอีกคน. เค้าบอกเราว่า เค้าจะเลิกกับแฟนเราก็ยอมคุยกับเค้าไปเรื่อยๆ จนมาเดือนที่4 เรานัดเจอกันไปดูหนังด้วยกัน จับมือกัน. เหมือนเป้นแฟนกันแต่ไม่ใช่ พอกลับบ้านมาเราก็คิดถึงหัวอกคนเป้นแฟนว่า ถ้าเราโดนทำแบบนี้บ้างเราคงไม่โอเคเราเลยบอกเค้าว่า วันนี้มีความสุขมากนะ แต่เธอจะให้เรารุ้สึกยังไงในเมื่อเราไปดูหนังกับแฟนคนอื่น จับมือแฟนคนอื่นเราไม่โอเคว่ะ เค้าก็บอกว่า. รอหน่อยนะยังไงเราก็เลือกเธออยู่แล้ว. เราก็ยอมเค้ามาตลอด จนพักหลังๆเค้าเริ่มเปลี่ยนไปจากที่ง้อก็ไม่ง้อ เคยโทหาทุกคืนก็บอกขี้เกียจคุย มันเป้นอะไรที่เราไม่เคยคิดมาก่อนว่าเค้าจะเปลี่ยนไปขนาดนี้. แต่มันใกล้วันเกิดเค้าเราจึงพยายามจะอยู่ให้ถึงช่วงนั้นมีรุ่นพี่ที่ รร. มาจีบเรา พอดี เราก็ปฏิเสธเค้านะบอกยังไม่พร้อม เค้าก็บอกจะรอเรา. พอมาถึงวันเกิดเค้าปุ้บเราตัดสินใจ อัดคลิป ร้องเพลงให้ อวยพร และ บอกลา. เสียใจสุดแต่ในเมื่ออะไรมันเปลี่ยนไปเราก็ยอมรับตอนนั้นเราเข้มแข็งมากๆ. ผ่านไปสักพักเราจึงตัดสินใจคบกับรุ่นพี่คนนั้น คบเพราะคิดว่าจะรักได้ และคิดว่าพี่เค้าจะทำให้เราลืมเรื่องต่างๆ. ช่วงแรกๆเรากับพี่เค้ารักกันดีมากหวานจนใครก็อิจฉา จนเค้าทักไลน์มาว่า. ถ้าเธอจะโพสหวานกันขนาดนี้ เราจะบล้อคเธอละนะ. เราก็ทำตามที่เค้าบอกคือไม่โพส คือแคร์ความรุ้สึกเค้าสุดๆ จากนั้นเรากลับมาคุยกับเค้าอีกครั้ง. ไอความรุ้สึกที่ไม่เคยเลิกรักเธอได้เลยก็มา เราจึงตัดสินใจบอกเลิกกับพี่คนนั้นคบมา2เดือนกว่า. เรากลับไปคุยกับเค้าซึ่งตอนนั้นเค้าเลิกกับแฟนแล้วนะ เรานี่คิดว่า คงมีสิทแล้วดิ. แล้ววันนึงเราก็ได้ไปบ้านเค้าจะเอาของขวันวันเกิดไปให้และเค้าบอกมีของขวันวันเกิดย้อนหลังให้เราด้วย ไปถึงก็นอนคุยกันเรื่อยๆเลยคะ พอตอนจะกลับนี่ละ เค้าบอกจะเอาของขวันไหม. เราก็บอกเอา เค้าเข้ามาใกล้เราแล้วก็จูบเรา. ตอนนั้นตกใจมากและเขินมากคะ. เค้าบอกขอกอดหน่อยได้ไหม เราก็ใจง่ายเกิ๊นนให้เค้ากอด 55 และเค้าก็มาส่งฉันหลังจากวันนั้นเราคุยกันดีมากๆเลยคะกลับมาคุยกันแบบเดิม. จนเวลาผ่านไปเค้าก็เปลี่ยนไปอีกจนเราถามว่า ตกลง ระหว่าเรามันคืออะไร เราอยู่ในสถานะไหนของเธอ เค้าบอกไม่อยากมีใครจบนะ เจ็บสุดๆเลยคะวันนั้นร้องไห้กลางห้อมคอมเลยคะพักกลางวันก็ไม่กินข้าวนั่งร้องไห้คาบว่างก็นอนฟังเพลงมองรูปเค้าและร้องไห้จนเพื่อนเข้ามากอดบอกไม่เป้นไรนะ วันนั้นมันเจ้บปวดสุดๆคะ เราร้องไห้จนหน้าชามือชาไปหมดจนเข้าห้องพยาบาลจากวันนั้นเราตัดสินใจบล้อคเฟชเค้าแล้วไม่ติดต่อไปอีก แต่แล้วเวลาผ่านไปประมาน1เดือนเราทนไม่ไหวอึดอัด. เลยทักไลน์ไปหาเค้าว่า. ขอเจอได้ไหม ครั้งสุดท้ายก็ได้อยากพุดในสิ่งที่อยากจะพุดอยากบอก. เค้าก็ยอมให้มาเจอ พอไปถึงบ้านเค้ารอบนี้ต่างคนต่างนอนเฉยไม่มีบทสนทนาระหว่าเรา. เรานั่งดูเค้าที่นั่งตอบไลน์ที่เด้งเข้ามาเรื่อยๆเลยถามว่า. เธอรักใครไปแล้วหรือยัง. เค้าตอบว่า. ยังนะแต่มีคนคุยแต่ก็ยังอยากโสดก่อนเราก็ยิ้มล้มตัวนอนและพุดว่า. ขอกอดหน่อยได้ไหมขอพูดอะไรหน้อยนะ. เค้าก็พุดเลย. เราบอกว่า. เราขอโทดนะที่เราไม่ยอมตัดใจจากเธอสักทีเราขอโทดแต่เราพยายามแล้วนะเราพยายามแล้วเค้าก็ถามว่า มันยากขนาดนั้นเลยหรอเราคุยกันไม่กี่เดือนเองนะ (7-8เดือน) เราตอบว่า. กี่เดือนมันไม่สำคันหรอกมันยุที่รักมากหรือไม่มากมากกว่านะ เรากอดเค้าไปร้องไห้ไปจนเค้าตกใจว่าเราร้องไห้ทำไม. แค่รุ้ว่าวันนี้มันคือวันสุดท้ายเราแค่อยากจะอยู่แบบนี้นานๆ เค้าขยี้หัวแล้วบอกว่า. เปิดใจได้แล้วนะ. จะให้เราเปิดใจยังไงในเมื่อในใจมันยังมีเธอเต้ม100 ยอมรับว่าเค้าคือช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิต เค้าบอกว่า มีไรจะพูดไหมครั้งสุดท้ายละนะ เราหันไปพูดว่า. รัก. คำเดียวแล้วหันหลังกลับเค้าไปส่งเราขึ้นแท้กซี่พอเราแยกกัน. เราก็ร้องไห้เลยน้ำตาไหลอัตโนมัติ. จากวันนั้นพอกลับบ้านเราทักไปหาเค้าละบอกว่า. ขอโอกาสให้เราได้กลับไปคุยกันเหมือนเดิมได้ไหม ตื้อเค้ายุนานจนเค้าตอบมาว่า. เราไม่ได้รุ้สึกอะไรกับเธอแล้ว เรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว. จบนะ. อีกแล้วเธอพุดทำร้ายใจเราอีกแล้วเราเลยเขียนไดอารี่ถึงเค้าทุกวันจนตอนนี้มันหมดหน้ากระดาษแล้ว จะส่งไปให้เค้าดูดีไหมนะ ใจนึงอยากให้เค้ารุ้ว่า ไม่มีเค้าอยุ่ทุกวันมันเจ้บปวดทรมานแค่ไหน. เราร้องไห้เป้นชีวิตประจำวันไปแล้ว ใครจะหาว่าเราเพ้อเจ้อไร้สาระก็ได้ แต่มันเจ้บจริงๆ ทุกวันนี้ได้แต่หวังว่าเค้าจะกลับมาเรายังรอเค้ายุทุกวัน. อยุ่ รร. เราก็ดีหน่อยมีเพื่อนแต่พอกลับบ้านมานอนคิดเรื่องราวต่างๆน้ำตาก็ไหล. เราควรพอหรือรอต่อไปดีคะ. . ฉันจะทำอย่างไรเมื่อวันที่เธอจากไปไม่มีวันกลับมา. ไม่เจ้บอย่างฉันใครจะเข้าใจฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เคยไหมคนดีๆเข้ามาในชีวิตกลับไม่เลือก ไปเลือกคนที่ชอบทำให้เราเจ็บ T^T
เรามาเริ่มเรื่องกันเลยดีกว่า. คะตอนแรกเลยนะคะเราคบกับผู้ชายคนนึงได้ 4เดือนกว่าแล้ว เค้าเป้นคนดีมากๆ ไม่เคยทำให้ผิดหวังหรือเสียเพียงสักครั้งเดียว มีแต่เราที่ชอบงี่เง่างอลเรื่องไม่เป้นเรื่องเค้าก็ง้อเรามาตลอด. จนวันนึงมีผู้ชายอีกคนนึงได้เข้ามาในชีวิต ตอนแรกคุยกันทางเฟช. และต่อมาคุยในไลน์ วันแรกที่คุยรุ้สึกดีมากๆ คุยกับเค้าทั้งที่เราก็มีแฟนอยุ่ ยอมรับว่าตอนนั้นเลวสุดๆ. หลังจากนั้นเราก็คุยกับเค้ามาทุกวันแทบจะตลอดเวลาเลย เอ้อขอบอกก่อน. ผู้ชายคนนั้นเค้าก็มีแฟนนะคะคบกับแฟนมา2ปีปลายๆ. คุยกันทุกวันความสัมพันยิ่งมากขึ้น เราจึงตัดสินใจบอกเลิกแฟนเรา บอกเลิกเค้าทั้งที่เค้าไม่เคยทำผิดไม่เคยนอกใจ. เพื่อมาหาอีกคน. เค้าบอกเราว่า เค้าจะเลิกกับแฟนเราก็ยอมคุยกับเค้าไปเรื่อยๆ จนมาเดือนที่4 เรานัดเจอกันไปดูหนังด้วยกัน จับมือกัน. เหมือนเป้นแฟนกันแต่ไม่ใช่ พอกลับบ้านมาเราก็คิดถึงหัวอกคนเป้นแฟนว่า ถ้าเราโดนทำแบบนี้บ้างเราคงไม่โอเคเราเลยบอกเค้าว่า วันนี้มีความสุขมากนะ แต่เธอจะให้เรารุ้สึกยังไงในเมื่อเราไปดูหนังกับแฟนคนอื่น จับมือแฟนคนอื่นเราไม่โอเคว่ะ เค้าก็บอกว่า. รอหน่อยนะยังไงเราก็เลือกเธออยู่แล้ว. เราก็ยอมเค้ามาตลอด จนพักหลังๆเค้าเริ่มเปลี่ยนไปจากที่ง้อก็ไม่ง้อ เคยโทหาทุกคืนก็บอกขี้เกียจคุย มันเป้นอะไรที่เราไม่เคยคิดมาก่อนว่าเค้าจะเปลี่ยนไปขนาดนี้. แต่มันใกล้วันเกิดเค้าเราจึงพยายามจะอยู่ให้ถึงช่วงนั้นมีรุ่นพี่ที่ รร. มาจีบเรา พอดี เราก็ปฏิเสธเค้านะบอกยังไม่พร้อม เค้าก็บอกจะรอเรา. พอมาถึงวันเกิดเค้าปุ้บเราตัดสินใจ อัดคลิป ร้องเพลงให้ อวยพร และ บอกลา. เสียใจสุดแต่ในเมื่ออะไรมันเปลี่ยนไปเราก็ยอมรับตอนนั้นเราเข้มแข็งมากๆ. ผ่านไปสักพักเราจึงตัดสินใจคบกับรุ่นพี่คนนั้น คบเพราะคิดว่าจะรักได้ และคิดว่าพี่เค้าจะทำให้เราลืมเรื่องต่างๆ. ช่วงแรกๆเรากับพี่เค้ารักกันดีมากหวานจนใครก็อิจฉา จนเค้าทักไลน์มาว่า. ถ้าเธอจะโพสหวานกันขนาดนี้ เราจะบล้อคเธอละนะ. เราก็ทำตามที่เค้าบอกคือไม่โพส คือแคร์ความรุ้สึกเค้าสุดๆ จากนั้นเรากลับมาคุยกับเค้าอีกครั้ง. ไอความรุ้สึกที่ไม่เคยเลิกรักเธอได้เลยก็มา เราจึงตัดสินใจบอกเลิกกับพี่คนนั้นคบมา2เดือนกว่า. เรากลับไปคุยกับเค้าซึ่งตอนนั้นเค้าเลิกกับแฟนแล้วนะ เรานี่คิดว่า คงมีสิทแล้วดิ. แล้ววันนึงเราก็ได้ไปบ้านเค้าจะเอาของขวันวันเกิดไปให้และเค้าบอกมีของขวันวันเกิดย้อนหลังให้เราด้วย ไปถึงก็นอนคุยกันเรื่อยๆเลยคะ พอตอนจะกลับนี่ละ เค้าบอกจะเอาของขวันไหม. เราก็บอกเอา เค้าเข้ามาใกล้เราแล้วก็จูบเรา. ตอนนั้นตกใจมากและเขินมากคะ. เค้าบอกขอกอดหน่อยได้ไหม เราก็ใจง่ายเกิ๊นนให้เค้ากอด 55 และเค้าก็มาส่งฉันหลังจากวันนั้นเราคุยกันดีมากๆเลยคะกลับมาคุยกันแบบเดิม. จนเวลาผ่านไปเค้าก็เปลี่ยนไปอีกจนเราถามว่า ตกลง ระหว่าเรามันคืออะไร เราอยู่ในสถานะไหนของเธอ เค้าบอกไม่อยากมีใครจบนะ เจ็บสุดๆเลยคะวันนั้นร้องไห้กลางห้อมคอมเลยคะพักกลางวันก็ไม่กินข้าวนั่งร้องไห้คาบว่างก็นอนฟังเพลงมองรูปเค้าและร้องไห้จนเพื่อนเข้ามากอดบอกไม่เป้นไรนะ วันนั้นมันเจ้บปวดสุดๆคะ เราร้องไห้จนหน้าชามือชาไปหมดจนเข้าห้องพยาบาลจากวันนั้นเราตัดสินใจบล้อคเฟชเค้าแล้วไม่ติดต่อไปอีก แต่แล้วเวลาผ่านไปประมาน1เดือนเราทนไม่ไหวอึดอัด. เลยทักไลน์ไปหาเค้าว่า. ขอเจอได้ไหม ครั้งสุดท้ายก็ได้อยากพุดในสิ่งที่อยากจะพุดอยากบอก. เค้าก็ยอมให้มาเจอ พอไปถึงบ้านเค้ารอบนี้ต่างคนต่างนอนเฉยไม่มีบทสนทนาระหว่าเรา. เรานั่งดูเค้าที่นั่งตอบไลน์ที่เด้งเข้ามาเรื่อยๆเลยถามว่า. เธอรักใครไปแล้วหรือยัง. เค้าตอบว่า. ยังนะแต่มีคนคุยแต่ก็ยังอยากโสดก่อนเราก็ยิ้มล้มตัวนอนและพุดว่า. ขอกอดหน่อยได้ไหมขอพูดอะไรหน้อยนะ. เค้าก็พุดเลย. เราบอกว่า. เราขอโทดนะที่เราไม่ยอมตัดใจจากเธอสักทีเราขอโทดแต่เราพยายามแล้วนะเราพยายามแล้วเค้าก็ถามว่า มันยากขนาดนั้นเลยหรอเราคุยกันไม่กี่เดือนเองนะ (7-8เดือน) เราตอบว่า. กี่เดือนมันไม่สำคันหรอกมันยุที่รักมากหรือไม่มากมากกว่านะ เรากอดเค้าไปร้องไห้ไปจนเค้าตกใจว่าเราร้องไห้ทำไม. แค่รุ้ว่าวันนี้มันคือวันสุดท้ายเราแค่อยากจะอยู่แบบนี้นานๆ เค้าขยี้หัวแล้วบอกว่า. เปิดใจได้แล้วนะ. จะให้เราเปิดใจยังไงในเมื่อในใจมันยังมีเธอเต้ม100 ยอมรับว่าเค้าคือช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิต เค้าบอกว่า มีไรจะพูดไหมครั้งสุดท้ายละนะ เราหันไปพูดว่า. รัก. คำเดียวแล้วหันหลังกลับเค้าไปส่งเราขึ้นแท้กซี่พอเราแยกกัน. เราก็ร้องไห้เลยน้ำตาไหลอัตโนมัติ. จากวันนั้นพอกลับบ้านเราทักไปหาเค้าละบอกว่า. ขอโอกาสให้เราได้กลับไปคุยกันเหมือนเดิมได้ไหม ตื้อเค้ายุนานจนเค้าตอบมาว่า. เราไม่ได้รุ้สึกอะไรกับเธอแล้ว เรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว. จบนะ. อีกแล้วเธอพุดทำร้ายใจเราอีกแล้วเราเลยเขียนไดอารี่ถึงเค้าทุกวันจนตอนนี้มันหมดหน้ากระดาษแล้ว จะส่งไปให้เค้าดูดีไหมนะ ใจนึงอยากให้เค้ารุ้ว่า ไม่มีเค้าอยุ่ทุกวันมันเจ้บปวดทรมานแค่ไหน. เราร้องไห้เป้นชีวิตประจำวันไปแล้ว ใครจะหาว่าเราเพ้อเจ้อไร้สาระก็ได้ แต่มันเจ้บจริงๆ ทุกวันนี้ได้แต่หวังว่าเค้าจะกลับมาเรายังรอเค้ายุทุกวัน. อยุ่ รร. เราก็ดีหน่อยมีเพื่อนแต่พอกลับบ้านมานอนคิดเรื่องราวต่างๆน้ำตาก็ไหล. เราควรพอหรือรอต่อไปดีคะ. . ฉันจะทำอย่างไรเมื่อวันที่เธอจากไปไม่มีวันกลับมา. ไม่เจ้บอย่างฉันใครจะเข้าใจฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ