***ปัจจุบันฉันอายุ 35 ปี จะ 36 หละ ใกล้จะ 40 แล้วสินะ****
ฉันมีลูกชายที่น่ารัก 2 คน
-คนโตกำลังก้าวเข้าสู่วัยรุ่น 12 แล้วสิ (ไวเหมือนโกหก)
-คนเล็ก กำลังน่ารักน่าชัง 3 ขวบกว่าแล้ว
***ที่สำคัญทั้งคู่เป็นเด็กผู้ชาย***
+++ท้องแรก ฉันมีลูกคนโตตอนอายุ 24 ปี ตอนนั้นเพิ่งเรียนจบ และทำงานได้ไม่เท่าไร ก็ท้อง ถามว่าตั้งใจไหม ไม่หรอก แต่มีแล้วนี่น่า ตอนนั้นสุขภาพ ก็ใช่ว่าจะดี เป็นไฮเปอร์ธัยรอยด์ หรือธัยรอยด์เป็นพิษนั่นเอง แต่ไม่เคยขาดยานะ ไปหาหมอตลอด บอกตามตรง กลัวลูกออกมาไม่สมประกอบ
คนนี้ไม่ได้ฝากพิเศษ ฝากธรรมด๊า ธรรมดา ไปรพ. แต่เช้าตรู่ เสร็จเอาบ่ายโน้น คิวย๊าว ยาว
12 ปีที่แล้วจำได้เลย วันที่ไปคลอดพยายามยังบอกเลยว่าไม่รู้หรอ ว่าเป็นไฮเปอร์ธัยรอยด์น่ะ เขาไม่ให้มีลูกนะ ทำไมถึงปล่อยให้ตัวเองมี (แล้วตรูจะรู้ไหมเนี่ย และมีแล้วนี่น่า ทำไงได้ละ)
ตอนไปคลอดทรมานสุดๆ นึกว่าตัวเองจะไม่รอดซะแล้ว ความดันขึ้นไปเฉียด 200 หรือความดันสูงน่ะเอง หมอไม่ให้คลอดเอง แต่ก็ไม่ยักกะจับฉันผ่านะ
หมอใช้เครื่องดูด (หรือก็คล้ายๆ ที่ดูดส้วมน่ะหล่ะคะ ถ้าคุณๆ นึกภาพกันไม่ออกนะ) ตอนคลอดหรอ ใจสั่น หอบ เหนื่อย ก็เอาอ๊อกซิเจนมาครอบปากไว้ แค่ฉันจะหายใจยังไม่ทันเลย เอาเครื่องนี้ออกไปไกลๆ ฉันได้เปล่าย่ะ 555
สรุปรอดมาได้แหะ อ้อ!!! ก่อนคลอด พยาบายถามว่าจะให้น้องชื่อไร ถ้าเป็น ผญ ให้ชื่อน้องฟ้าประทาน ผช ชื่อ เทพประทาน คะ 555 (คิดไปได้)
ตอนคลอดมานะ จำหน้าสามี ตอนที่เห็นหน้าลูกครั้งแรกนะ ปลื้มปริ่มมากกกกก ^^
พอคลอดเขาเสร็จก็ไปทานน้ำแร่ ช่วงนั้นจำได้ว่าลูกเพิ่งจะ 2-3 เดือน อยู่ใกล้เขาไม่ได้ไป 1-2 อาทิตย์ใจจะขาด น้ำนมของเราก็ไม่ได้ให้ เพราะหมอบอกว่าให้ไม่ได้ มีผลกะเด็ก พอตอนนี้กลับมาเป็น ไฮโปรธัยรอยด์ (ธัยรอยด์ทำงานน้อย) หมอบอกว่าต้องกินยาตลอดชีวิต (ให้กำลังใจฉันหน่อยได้ไหมคะ คุณหมอ)
+++ท้องที่สอง ตอนนั้นอายุ ประมาณ 30-31 ปี เห็นจะได้ คนนี้ตั้งใจหน่อย ผ่านมา 6 ปีแล้วนี่น่า พร้อมได้แล้วมั้ง พอรู้ว่าท้องนะ ประคมประหงมน่าดู ทั้งสามี และตัวเรา แต่สงสัยจะตั้งใจมากไป เขาไม่อยู่กะเราแหะ เขาจากไป ตอน 2 เดือนได้ เสียใจมาก ร้องไห้ เศร้า ผิดหวัง ฉันจะไม่มีลูกอีกแล้ว คนเดียวนี่ละว่ะ
โชคดีที่ตอนนั้นไม่โดนขูดมดลูก บอกตามตรงกลัวมาก อ่านมาเยอะ เรื่องการขูดมดลูกเนี่ย วันที่เขาแท้งสมบูรณ์ บอกเขานะคะ ว่าลูกไหนๆ หนูจะจากแม่ไปแล้ว ไม่อยากอยู่กับแม่ ก็ออกมาให้ครบนะคะ อย่าให้แม่ทรมานมากไปกว่านี้เลย เขาก็จากไปด้วยดี
***เดี๋ยวมาต่อนะคะ***
ฉันผิดหรือที่ฉันท้องตอนอายุ 35 ปี
ฉันมีลูกชายที่น่ารัก 2 คน
-คนโตกำลังก้าวเข้าสู่วัยรุ่น 12 แล้วสิ (ไวเหมือนโกหก)
-คนเล็ก กำลังน่ารักน่าชัง 3 ขวบกว่าแล้ว
***ที่สำคัญทั้งคู่เป็นเด็กผู้ชาย***
+++ท้องแรก ฉันมีลูกคนโตตอนอายุ 24 ปี ตอนนั้นเพิ่งเรียนจบ และทำงานได้ไม่เท่าไร ก็ท้อง ถามว่าตั้งใจไหม ไม่หรอก แต่มีแล้วนี่น่า ตอนนั้นสุขภาพ ก็ใช่ว่าจะดี เป็นไฮเปอร์ธัยรอยด์ หรือธัยรอยด์เป็นพิษนั่นเอง แต่ไม่เคยขาดยานะ ไปหาหมอตลอด บอกตามตรง กลัวลูกออกมาไม่สมประกอบ
คนนี้ไม่ได้ฝากพิเศษ ฝากธรรมด๊า ธรรมดา ไปรพ. แต่เช้าตรู่ เสร็จเอาบ่ายโน้น คิวย๊าว ยาว
12 ปีที่แล้วจำได้เลย วันที่ไปคลอดพยายามยังบอกเลยว่าไม่รู้หรอ ว่าเป็นไฮเปอร์ธัยรอยด์น่ะ เขาไม่ให้มีลูกนะ ทำไมถึงปล่อยให้ตัวเองมี (แล้วตรูจะรู้ไหมเนี่ย และมีแล้วนี่น่า ทำไงได้ละ)
ตอนไปคลอดทรมานสุดๆ นึกว่าตัวเองจะไม่รอดซะแล้ว ความดันขึ้นไปเฉียด 200 หรือความดันสูงน่ะเอง หมอไม่ให้คลอดเอง แต่ก็ไม่ยักกะจับฉันผ่านะ
หมอใช้เครื่องดูด (หรือก็คล้ายๆ ที่ดูดส้วมน่ะหล่ะคะ ถ้าคุณๆ นึกภาพกันไม่ออกนะ) ตอนคลอดหรอ ใจสั่น หอบ เหนื่อย ก็เอาอ๊อกซิเจนมาครอบปากไว้ แค่ฉันจะหายใจยังไม่ทันเลย เอาเครื่องนี้ออกไปไกลๆ ฉันได้เปล่าย่ะ 555
สรุปรอดมาได้แหะ อ้อ!!! ก่อนคลอด พยาบายถามว่าจะให้น้องชื่อไร ถ้าเป็น ผญ ให้ชื่อน้องฟ้าประทาน ผช ชื่อ เทพประทาน คะ 555 (คิดไปได้)
ตอนคลอดมานะ จำหน้าสามี ตอนที่เห็นหน้าลูกครั้งแรกนะ ปลื้มปริ่มมากกกกก ^^
พอคลอดเขาเสร็จก็ไปทานน้ำแร่ ช่วงนั้นจำได้ว่าลูกเพิ่งจะ 2-3 เดือน อยู่ใกล้เขาไม่ได้ไป 1-2 อาทิตย์ใจจะขาด น้ำนมของเราก็ไม่ได้ให้ เพราะหมอบอกว่าให้ไม่ได้ มีผลกะเด็ก พอตอนนี้กลับมาเป็น ไฮโปรธัยรอยด์ (ธัยรอยด์ทำงานน้อย) หมอบอกว่าต้องกินยาตลอดชีวิต (ให้กำลังใจฉันหน่อยได้ไหมคะ คุณหมอ)
+++ท้องที่สอง ตอนนั้นอายุ ประมาณ 30-31 ปี เห็นจะได้ คนนี้ตั้งใจหน่อย ผ่านมา 6 ปีแล้วนี่น่า พร้อมได้แล้วมั้ง พอรู้ว่าท้องนะ ประคมประหงมน่าดู ทั้งสามี และตัวเรา แต่สงสัยจะตั้งใจมากไป เขาไม่อยู่กะเราแหะ เขาจากไป ตอน 2 เดือนได้ เสียใจมาก ร้องไห้ เศร้า ผิดหวัง ฉันจะไม่มีลูกอีกแล้ว คนเดียวนี่ละว่ะ
โชคดีที่ตอนนั้นไม่โดนขูดมดลูก บอกตามตรงกลัวมาก อ่านมาเยอะ เรื่องการขูดมดลูกเนี่ย วันที่เขาแท้งสมบูรณ์ บอกเขานะคะ ว่าลูกไหนๆ หนูจะจากแม่ไปแล้ว ไม่อยากอยู่กับแม่ ก็ออกมาให้ครบนะคะ อย่าให้แม่ทรมานมากไปกว่านี้เลย เขาก็จากไปด้วยดี
***เดี๋ยวมาต่อนะคะ***