สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิพทุกคนนะคะ เอ่อ คือ นี่เป็นกระทู้แรกของ จขกท ค่ะ ผิดอะไร ขออภัยด้วยนะคะ

จขกท อายุ 28 ปีค่ะ คบกับแฟนมา 4 ปี เป็นเด็กต่างจังหวัดทั้งคู่ มาเรียนในเมือง และคบกันตอนเรียน โท ค่ะ ตอนนี้เรียนจบแล้วทั้งคู่

คุณผู้ชายมีเหตุจำเป็นให้ต้องกลับไปช่วยดูแลงานที่บ้านค่ะ เราจึงต้องอยู่ห่างกันประมาณ 250 กิโลเมตร

มีโอกาสได้เจอกันบ้างตามแต่โอกาสว่าใครมีวันหยุด หรือมีธุระเข้าเมือง ประมาณเดือนละครั้ง ครั้งละ 1-2 วันเอง ยังไม่หายคิดถึงเลยค่ะ ต้องจากกันอีกละ

ช่วงที่ไม่ได้เจอก็จะคุยโทรศัพท์ตอนกลางคืน วันละครั้ง ครั้งละ 10-20 นาทีค่ะ กลางวันไม่ได้คุยเลย ถ้าโทรคือรู้เลยว่ามีธุระแน่นอน

คือกลางวัน ต่างคนต่างต้องทำงานค่ะ เสร็จจากงานประจำ คุณผู้หญิงก็รับจ้อบสอนพิเศษต่อ กลับถึงบ้านก็ราวๆ 3 ทุ่ม อาบน้ำ ทำธุระส่วนตัวเสร็จก็ 4 ทุ่มพอดี

ส่วนคุณผู้ชาย กว่าจะเคลียร์งาน เคลียร์ธุระอะไรเสร็จ อาบน้ำเตรียมตัวนอน ก็ราวๆ 4 ทุ่มเหมือนกัน

ก่อนนอนก็คุยกันนิดหน่อย คุยเรื่องเดิมๆ ทุกวัน บางที 5 นาทีก็วางสาย นอนค่ะ ต่างคนต่างเหนื่อย คุยไป หาวใส่หูกันไป นอนเถอะจ่ะ

ล่าสุดที่ได้เจอกันก็คือตอนกลางเดือน กย ที่ผ่านมา คาดว่าจะได้เจอกันอีกทีก็ต้นเดือน ธค เลยค่ะ

ระหว่างนี้ก็คุยโทรศัพท์กันวันละ 10-20 นาที ไลน์ เฟสบุคอะไร ไม่มีทั้งสิ้นค่ะ วันๆนึง ได้ยินเสียง 10-20 นาที แค่นั้นจิงๆ

คุณผู้หญิงรู้สึกว่ามันจืดชืด ห่อเหี่ยว ไม่มีสีสันในชีวิตคู่เลยอ่ะค่ะ บางทีเจอเสื้อผ้าสวยๆ ขนมแปลกๆน่ากิน ก็จะซื้อส่งไปรษณีย์ไปให้เค้าบ้าง

วาดรูปทำการ์ดส่งไปบอกว่าคิดถึงบ้าง แต่คุณผู้ชายเค้าก็ดูเฉยๆ แค่บอกว่า ได้ของแล้วนะจ๊ะ จบแค่นั้นค่ะ คือคุณชายเค้าชอบ ไม่ชอบ ปลื้ม ไม่ปลื้ม

อันนี้หญิงมิอาจทราบได้เลยค่ะ ถ้าถาม คุณเค้าจะกล้าตอบหรอคะ ว่าไม่ชอบ แต่ก็มีส่งอะไรๆไปเรื่อยๆ สุขใจที่ได้ทำค่ะ

เพื่อนๆคนไหนเป็นแบบนี้บ้างมั๊ยคะ ใครอยู่ห่างๆอย่างห่วงแบบหญิงบ้าง มีวิธีหรือไอเดียอะไรแจ่มๆ ทำให้ชีวิตการอยู่ห่างแฟนมันดูมุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้งขึ้นมาบ้าง

ช่วยแนะนำหน่อยเถอะค่ะ  สุดท้าย ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะ ผิดพลาดอะไรขออภัยด้วยค่ะ แนะนำ ติชมได้เต็มที่ค่ะ แต่อย่าใช้คำพูดรุนแรงนะคะ

หญิงเซ้นซิทีฟค่ะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ^^