คืออยากขอฟังความเห็นพ่อๆแม่ๆหลายๆท่านน่ะค่ะ หลายคนมักจะบอกว่ามีลูกอายุสามสิบอัพมันช้าไป แต่เรามาคิดดูทีไรก็ดีใจ ที่ได้ใช้ชีวิต วัย 20-30 อย่างคุ้มค่า ไปเที่ยวโน่นนี่ เที่ยวไปเรียนไป หาประสบการณ์ชีวิตสุดๆ แต่พอตอนนี้ 30 กว่า(เลยมาไกลแล้ว) เพิ่งมีลูกคนนึง ก็ได้รู้ว่า วันที่จะเที่ยวไปตามใจฉัน แสวงหาอะไรแบบเสี่ยงตาย มันคงทำไม่ได้ไปอีกไม่ต่ำกว่า 20 ปี ... พอผ่านไป 20 ปีแล้วป่านนั้นก็คงปลงชีวิตแล้ว กลับกันถ้ามีลูกตั้งแต่ 20 เสียเวลาอิสระไปจนถึงอายุ 40 ก็ไม่คล่องตัวแล้วอะ แล้วหน้าที่การงานก็ไม่อำนวยให้ไปไหนไกลๆนานๆได้อีกแล้วด้วย ก็เลยคิดว่าดีแล้วที่ตัดสินใจมีลูกหลังสามสิบ แต่งงานแล้วเที่ยวเล่นกะสามีไปซักพักก่อน ... ดีใจที่มีวันหวานๆโรแมนติคกับสามี เที่ยวจูงมือกันไปหลายประเทศตอนที่งานของเรายังไม่หนัก ยังไม่มีความรับผิดชอบสูงมากเท่าไหร่ เพราะเวลานี้มีทั้งลูกแล้วก็งานที่ถาโถม ทำให้กระดิกไปไหนไม่ได้เลย อีกอย่างที่ดีใจที่มีลูกตอนหลังสามสิบก็คือ เมื่อสาวๆเราเป็นคนเกรี้ยวกราด อารมณ์ร้อน ทำอะไรรีบๆล่กๆลวกๆมากๆ ถ้าเลี้ยงลูกตอนนั้นก็คงไม่ได้ทีเท่าตอนนี้แน่ๆเลย เพราะตอนนี้ใจเย็นขึ้นมาก รู้จักหาวิธีสอน วิธีเลี้ยงลูกอย่างมีตรรกะ ไม่ได้ทำไปแต่ตามเซนส์ตัวเอง ...
แต่ทุกวันนี้ก็มักจะโดนเพื่อนๆที่มีลูกตั้งแต่อายุยี่สิบต้นๆข่มตลอดเลยว่า มีลูกตอนแก่ไม่ทันใช้ แถมท้องตอนแก่ก็อันตราย แล้วนี่กว่าจะมีอีกคน ก้อเฉียดสี่สิบแล้ว ลูกเป็นหนุ่มเป็นสาวก็ไม่ได้ไปช็อปปิ้งกะหนุงกะหนิงกะลูกในวัยที่ไม่แตกต่างกันมาก(อิฉันก็พยายามจะเป็นแม่ที่คงความเป็นวัยรุ่นให้มากที่สุดเลยนะ) ลูกเข้าโรงเรียนช่องว่างระหว่างวัยกับแม่เพื่อนๆน่ะเยอะไป ระวังจะคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง(คือถ้าคนมันศรศิลป์กินกัน ต่อให้อายุห่างกันสิบยี่สิบปีก็คุยรู้เรื่องมั๊ง) กว่าจะถึงวันลูกรับปริญญาจะไปร่วมงานไหวมั๊ย... (ฉันจะพยายามปกปิดอายุไว้นะ...)
แชร์ความคิดของคุณๆให้ฟังหน่อยนะคะ
คุณเคยคิดมั๊ยว่า ถ้าเลือกได้น่าจะมีลูกตอนอายุเท่านี้นะ มีตอนนี้มันเร็วไป หรือช้าไปรึเปล่า
แต่ทุกวันนี้ก็มักจะโดนเพื่อนๆที่มีลูกตั้งแต่อายุยี่สิบต้นๆข่มตลอดเลยว่า มีลูกตอนแก่ไม่ทันใช้ แถมท้องตอนแก่ก็อันตราย แล้วนี่กว่าจะมีอีกคน ก้อเฉียดสี่สิบแล้ว ลูกเป็นหนุ่มเป็นสาวก็ไม่ได้ไปช็อปปิ้งกะหนุงกะหนิงกะลูกในวัยที่ไม่แตกต่างกันมาก(อิฉันก็พยายามจะเป็นแม่ที่คงความเป็นวัยรุ่นให้มากที่สุดเลยนะ) ลูกเข้าโรงเรียนช่องว่างระหว่างวัยกับแม่เพื่อนๆน่ะเยอะไป ระวังจะคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง(คือถ้าคนมันศรศิลป์กินกัน ต่อให้อายุห่างกันสิบยี่สิบปีก็คุยรู้เรื่องมั๊ง) กว่าจะถึงวันลูกรับปริญญาจะไปร่วมงานไหวมั๊ย... (ฉันจะพยายามปกปิดอายุไว้นะ...)
แชร์ความคิดของคุณๆให้ฟังหน่อยนะคะ