เราเป็นคนที่ถือว่าโชคดีมากเลยค่ะที่ไม่ค่อยได้เจอสิ่งลี้ลับอะไรสักเท่าไหร่..แต่ไม่ใช่ว่าไม่มีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นเลย.และเราก็รู้ว่าเพื่อนๆหลายคนก็คงเคยเจอแบบเราบ้างแหละ อย่างไรก็ตามเราขอเล่าระบายบ้างละกัน เพราะเคยบอกพ่อกะแม่แล้วท่านไม่เชื่อ แถมขำอีก กรรมค่ะ
.....ครั้งแรกที่เจอเรื่องแปลกพันธ์นี้ ก็ต้องย้อนไปตอนสมัยเด็กๆก่อนเข้าอนุบานเลยทีเดียว(จำได้แม่นเพราะกลัวไงฟะ)..บ้านเราอยู่ในชนบท(ชนบลที่จริงจัง)และมีพื้นที่พอประมาณ..หลังบ้านจะรกมากมีต้นไม่เยอะ มีกอไผ่ มีจอมปลวกขึ้นสูงประมาณ 1-2 เมตรอยู่หลายกลอง และบริเวณนี้พ่อของเราก็ได้สร้างบ๊อคอิฐขึ้นเป็นทางยาวประมาณ 10 ช่องไว้เลี้ยงกบ..บ้านป้าข้างๆก็รกและทางเข้าก็น้อย แกมีที่อยู่ลึกพอสมควรก้เลยต้องสร้างบ้านอยู่ข้างในไม่มีทางเข้าที่แน่นอนแต่มีทางเข้าจากการเดินผ่านที่ของป้าอีกคนนึง..แต่มองอีกอย่างก็ถือว่าร่มรื่นแบบเเฉะๆเลยทีเดียว
.....เรื่องมันมีอยู่ว่า..วันนั้นเราไปถามแม่ตอนประมาณหกโมงเกือบทุ้มนึง(มั้ง.เพราะมันสรั่วๆ)ว่าพ่อไปไหน.แม่ตอบว่าอยู่บ่อกบ..เราเดินไปบ่อกบทันที(ตรงที่บอกว่ารกๆ)..เราเรียก"่พ่อ" ด้วยความใสๆ ซื่อๆ แต่เสียงที่ได้ยินตอบกลับมากับไม่ใช่เสียงที่ต้องการ...(เราอธิบายไม่ค่อยถูกสักเท่าไหร่.)มันเป็นเสียงก้องๆ ไม่ใช่ภาษาคน..ดูเหมือนเสียงนั้นจะดังมากๆ..แต่ทุกอย่างกับสงบนิ่ง ไม่มีใคร..เราอึ้งสักพัก(เราเข้าใจเลยว่าคนตกใจและกลัวมากๆเเละวิ่งไม่ออกมันเป็นอย่างไร.) เราเริ่มหันหน้ากลับหลังมองข้างๆด้วย.ซิบหายกลัวแบบมีสติตามประสาเด็กอะนะ..จากนั้นวิ้งหูหลูบค่ะ..พอตกเย็นเล่าให้พ่อกะแม่ฟัง(เรายังนอนกะท่านยุเลย)..ท่านหัวเราะเราเฉยเลย..อธิบายยังไงก็ขำ..
......พอไม่ถึงอาทิตย์..ป้าข้างบ้าน(ที่บอกว่าบ้านแกยุลึกและอยู่ตรงกับบ่อเลี้ยงกบเราด้วย)..ได้มาเล่าให้แม่เราฟังว่าทุกคือจะได้ยินเสียงผู้ชายแก่ๆมาครวนครานและลากไม้เท้าแล้วพรึมพรับรอบบ้านทุกคืนเลย(พิมพ์ไปขนรุกไปอ่า)..แม่กะพ่อถึงกะหน้าซีดเชียวทีนี้...(ฮึฮึฮึ..กะเราบอกท่านแล้วอ่ะ)...จนป้าแกต้องทำพิธีอะไรกะไม่ร็้.เสียงเหล่านั้นจึงหาย...(ตอนนี้แกย้ายไปอยู่ที่อื่นแล้วไม่รู้เพราะอะไร)
.......(และมีอีกหลายเรื่องที่เราคิดว่าแปลกสำหรับเรา)..เหมือนเราจะรู้ว่าจะต้องเกิดขึ้น.เช่นถ้ารุ้สึกแบบนี้จะโดนแมงป่องต่อย(เป็นสิบๆครั้งที่รู้สึกแล้วเจอจริง)และถ้าหากไม่เจอแมงป่องต่อยก็จะเกิดเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแทน..บางครั้งแค่คิดว่าอยากให้บางเรื่องมันเกิดขึ้น มันก็ดันเกิดขึ้นจริงๆ ณ ตรงนั้นเลย(งงค่ะ)..มีช่วงนึงที่ชอบนั่งสมาธิ..ถ้าวันไหนหลับตาแล้วเจอ(ขออนุญาติไม่บอกว่าเจออะไรนะคะ)..วันถัดมาเพื่อนหรือคนใกล้ตัวจะเกิดเรื่อง..ช่วงเเรกๆเรากะแค่เตือนเพื่อนแบบขำๆนะ(ทุกครั้งที่เตือนกะเกิดเรื่องจริงอะนะ)..เราว่ามันกะแปลกดีนะ..เราอาจแค่เดามั่วและถูกมั้ง
....นะตอนนี้..เราก็ยังไม่เคยเจอสิ่งเหล่านี้แบบจริงๆจังๆสักครั้งเลย...
ปล. เราไม่เเน่ใจว่าถ้าเราเจอขึ้นมาจริงๆเราจะกลัวหรือตื่นเต้นแทนนะ...กะลองคิดดูสิคะ..ถ้าเจอจริงๆก็แสดงว่าถ้าเราตายไปก็เป็นแค่การเปลี่ยนมวลสารเท่านั้นทุกอย่างยังมีอยู่..แค่จับต้องไม่ได้..ไม่ต้องกินข้าวเพราะมวลจากร่างกายไม่มี..แต่จิตยังคงอยู่นิน่า..ว้าวววววววว น่าตื่นเต้นจังเลย.....
มาเล่าประสบการณ์ ผีๆ จากเรื่องจริงของคุณกันค่ะ
.....ครั้งแรกที่เจอเรื่องแปลกพันธ์นี้ ก็ต้องย้อนไปตอนสมัยเด็กๆก่อนเข้าอนุบานเลยทีเดียว(จำได้แม่นเพราะกลัวไงฟะ)..บ้านเราอยู่ในชนบท(ชนบลที่จริงจัง)และมีพื้นที่พอประมาณ..หลังบ้านจะรกมากมีต้นไม่เยอะ มีกอไผ่ มีจอมปลวกขึ้นสูงประมาณ 1-2 เมตรอยู่หลายกลอง และบริเวณนี้พ่อของเราก็ได้สร้างบ๊อคอิฐขึ้นเป็นทางยาวประมาณ 10 ช่องไว้เลี้ยงกบ..บ้านป้าข้างๆก็รกและทางเข้าก็น้อย แกมีที่อยู่ลึกพอสมควรก้เลยต้องสร้างบ้านอยู่ข้างในไม่มีทางเข้าที่แน่นอนแต่มีทางเข้าจากการเดินผ่านที่ของป้าอีกคนนึง..แต่มองอีกอย่างก็ถือว่าร่มรื่นแบบเเฉะๆเลยทีเดียว
.....เรื่องมันมีอยู่ว่า..วันนั้นเราไปถามแม่ตอนประมาณหกโมงเกือบทุ้มนึง(มั้ง.เพราะมันสรั่วๆ)ว่าพ่อไปไหน.แม่ตอบว่าอยู่บ่อกบ..เราเดินไปบ่อกบทันที(ตรงที่บอกว่ารกๆ)..เราเรียก"่พ่อ" ด้วยความใสๆ ซื่อๆ แต่เสียงที่ได้ยินตอบกลับมากับไม่ใช่เสียงที่ต้องการ...(เราอธิบายไม่ค่อยถูกสักเท่าไหร่.)มันเป็นเสียงก้องๆ ไม่ใช่ภาษาคน..ดูเหมือนเสียงนั้นจะดังมากๆ..แต่ทุกอย่างกับสงบนิ่ง ไม่มีใคร..เราอึ้งสักพัก(เราเข้าใจเลยว่าคนตกใจและกลัวมากๆเเละวิ่งไม่ออกมันเป็นอย่างไร.) เราเริ่มหันหน้ากลับหลังมองข้างๆด้วย.ซิบหายกลัวแบบมีสติตามประสาเด็กอะนะ..จากนั้นวิ้งหูหลูบค่ะ..พอตกเย็นเล่าให้พ่อกะแม่ฟัง(เรายังนอนกะท่านยุเลย)..ท่านหัวเราะเราเฉยเลย..อธิบายยังไงก็ขำ..
......พอไม่ถึงอาทิตย์..ป้าข้างบ้าน(ที่บอกว่าบ้านแกยุลึกและอยู่ตรงกับบ่อเลี้ยงกบเราด้วย)..ได้มาเล่าให้แม่เราฟังว่าทุกคือจะได้ยินเสียงผู้ชายแก่ๆมาครวนครานและลากไม้เท้าแล้วพรึมพรับรอบบ้านทุกคืนเลย(พิมพ์ไปขนรุกไปอ่า)..แม่กะพ่อถึงกะหน้าซีดเชียวทีนี้...(ฮึฮึฮึ..กะเราบอกท่านแล้วอ่ะ)...จนป้าแกต้องทำพิธีอะไรกะไม่ร็้.เสียงเหล่านั้นจึงหาย...(ตอนนี้แกย้ายไปอยู่ที่อื่นแล้วไม่รู้เพราะอะไร)
.......(และมีอีกหลายเรื่องที่เราคิดว่าแปลกสำหรับเรา)..เหมือนเราจะรู้ว่าจะต้องเกิดขึ้น.เช่นถ้ารุ้สึกแบบนี้จะโดนแมงป่องต่อย(เป็นสิบๆครั้งที่รู้สึกแล้วเจอจริง)และถ้าหากไม่เจอแมงป่องต่อยก็จะเกิดเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแทน..บางครั้งแค่คิดว่าอยากให้บางเรื่องมันเกิดขึ้น มันก็ดันเกิดขึ้นจริงๆ ณ ตรงนั้นเลย(งงค่ะ)..มีช่วงนึงที่ชอบนั่งสมาธิ..ถ้าวันไหนหลับตาแล้วเจอ(ขออนุญาติไม่บอกว่าเจออะไรนะคะ)..วันถัดมาเพื่อนหรือคนใกล้ตัวจะเกิดเรื่อง..ช่วงเเรกๆเรากะแค่เตือนเพื่อนแบบขำๆนะ(ทุกครั้งที่เตือนกะเกิดเรื่องจริงอะนะ)..เราว่ามันกะแปลกดีนะ..เราอาจแค่เดามั่วและถูกมั้ง
....นะตอนนี้..เราก็ยังไม่เคยเจอสิ่งเหล่านี้แบบจริงๆจังๆสักครั้งเลย...
ปล. เราไม่เเน่ใจว่าถ้าเราเจอขึ้นมาจริงๆเราจะกลัวหรือตื่นเต้นแทนนะ...กะลองคิดดูสิคะ..ถ้าเจอจริงๆก็แสดงว่าถ้าเราตายไปก็เป็นแค่การเปลี่ยนมวลสารเท่านั้นทุกอย่างยังมีอยู่..แค่จับต้องไม่ได้..ไม่ต้องกินข้าวเพราะมวลจากร่างกายไม่มี..แต่จิตยังคงอยู่นิน่า..ว้าวววววววว น่าตื่นเต้นจังเลย.....