มันหน่วงๆ

คือเรื่องของเราก็คือ เราชอบเพื่อนของเพื่อนคนหนึ่ง สมมติว่าชื่อ A นะ คือเพื่อนเเนะนำให้รู้จักกัน ถ้าเจอกันก็กินข้าว ดูหนังตามประสาเพื่อนๆ เรากับ A ถึงเพิ่งรู้จักกันเเต่ก็คุยได้กันสนุกสนานเฮฮาไม่เกร็งว่าเป็นเพื่อนใหม่หรืออะไร คุยปกติเหมือนสนิทกันเลย เราก็เริ่มๆชอบ A เเละเมื่อเดือนก่อนเราได้สารภาพกับ Aว่าชอบนะ อะไรประมาณนี้ A ก็บอกว่าคุยๆเรียนรู้กันก่อน เพิ่งรู้จักกันเลย เรายังไม่รู้จักเธอเเละเธอยังไม่รู้จักเราดีเลย เราก็โอเค คุยๆกับA ไปเรื่อยๆ เราคุยกับA ทางไลน์ทุกวัน ไม่ได้โทรหานะ พิมพ์อย่างเดียว สลับกันทักอ่ะ ไม่ใช่เราทักฝ่ายเดียวนะ  เราคือเเบบชอบเค้ามาก คงจะหักห้ามใจตัวเองไม่ได้จึงทำอะไรผลีผลามไปหน่อยอ่ะ บางครั้งจึงมีบอกคิดถึง เป็นห่วงนะ ทางไลน์ จนรู้สึกได้ว่าA อึดอัดจึงเบรกเรา พิมพ์ตอบว่า เราไม่ชินนะ รุกเร็วเเบบนี้กับทุกคนหรือป่าว เราจึงตอบว่าขอโทษ เราไม่ได้รุกเร็ว เเค่ชอบมากเเละไม่อยากเสียไป จากนั้นA ก็คุยกันปกติ ถามสารทุกข์สุขดิบประจำวันเหมือนปกติ เเล้วมีวันหนึ่งเราชวนA ไปลอยกระทงด้วยกัน ตอนเเรกA ขอเช็คคิวก่อน คือ A จะต้องทำรายงานส่งอาจารย์ ส่วนเราเก็บหมดทุกวิชาเเล้ว เราเหลือฝึกงานอย่างเดียวเราจึงบอกว่าถ้าไม่ว่างไม่เป็นไร เราเข้าใจ สู้ๆนะ ประมาณนี้ จากนั้นA ก็ตอบว่าโกรธเรามั้ย ที่ไม่มีเวลาให้อ่ะ เราก็ตอบไปว่า ไม่โกรธ ก็A ต้องทำรายงานนี่นา อดทนนะเดี๋ยวก็จบ จากนั้นถัดมาอีกสองวันเราก็ถามAอีกว่า สรุปว่างมั้ย  ส่วน A ก็ตอบว่า ยุ่งนะ เเต่อยากหาเวลาให้อ่ะ ประมาณนี้ เราจึงนัดสถานที่กันเเละได้ไปลอยกระทงด้วยกัน เเล้วเนื่องจากเวลาค่อนข้างดึกเเละคอนโดเราเปลี่ยวๆ A จึงนั่งเเท็กซี่ไปส่งเรา เเละA ก็นั่งเเท็กซี่กลับหอ คืนนั้นเรามาถึงคอนโด นั่งฟิน ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่คนเดียว มีความสุขมาก เเละเราก็ทำพลาดอีกครั้งคือ เราทำตามหัวใจ เราผิดที่ไปเร่งรัด A คืนนั้นเราพิมพ์ไลน์ ไปขอA เป็นเเฟน พิมพ์ความรู้สึกทุกอย่างจากหัวใจ พิมพ์ยาวมากๆ เนื้อหา ประมาณว่ารักนะ เป็นเเฟนกันนะประมาณนี้ เราเห็นAเปิดอ่าน เเละซักพักเค้าพิมพ์ตอบมาว่า  เราไม่อยากเป็นคนเห็นเเก่ตัวที่รับรู้ว่าเธอคิดยังไงกับเรา เรายังไม่เคลียร์ตัวเอง เรายังไม่พร้อมดูเเลใครจิงๆ เราคิดว่าถ้าคนเราเริ่มต้นกับอะไรซักวันก็ต้องจบ เรากลังว่าวันหนึ่งเรื่องราวดีๆความรู้สึกดีๆมันจะเปลี่ยนไป วันนี้เราอาจทำให้เธอมีความสุข เเต่วันหน้าเราอาจทำเธอเสียใจ เราชอบเธอในเเบบที่เป็นเพื่อนมากกว่า เธอดีนะ เป็นคนตลก อยู่ด้วยเเล้วสบายใจ เเต่นะเป็นเพื่อนกันดีกว่านะ เราขอโทษนะ พอเราอ่านจบเราอึ้งไปเเปปนึงเเละอยู่น้ำตาก็ไหล พิมพ์ตอบเค้าไปว่า จร้ะ เป็นเพื่อนกันนะ เเต่เราพูดตรงๆเราจะรอ A นะ เรารักใครเเล้วรักนาน เเต่ถ้าA จะเเต่งงานในวันข้างหน้า ห้ามเเจกการ์ดเรา เราทำใจไม่ได้ คือเราคิดเเบบนั้นจริงๆ คือเรารักใครเเบบยาวนานมากอ่ะ คนเเรกที่รักคือรุ่นพี่ในโรงเรียน รักมาตลอด สารภาพรักเเต่เค้าตอบว่าคิดเเค่น้อง เเต่เราก็ยังรักมาตลอด 7 ปี หวังลมๆเเล้งๆมาตลอด เราถึงตัดใจได้ เรามักไปชอบคนที่เค้าไม่ชอบเรามั๊ง มีคนมารักมาชอบเราก็ไม่สนใจ  เล่าต่อนะคะ จากนั้นเค้าพิมพ์กลับมาประมาณว่า ตลกนะเราเนี่ย เเต่ขอบคุณนะที่เข้าใจ เราเป็นเพื่อนกันนะ จากนั้นเราก็ขอไปนอน เเละร้องไห้จนหลับไป เสียใจมากๆเจ็บเเละจุก เเต่ก็พยายามตัดใจนะเเต่ทำไม่ได้คือ เหมือนเราผิดเองที่ทำให้ทุกอย่างเเย่อ่ะ คือเรากับA ยังคุยไลน์ทักทายตามปกติ เเต่เราไม่เเน่ใจว่าที่A ยังคุยปกติเพราะกลัวเราจะเสียใจรึเปล่า เพราะถ้าAหายไปเลย คงกลัวว่าเราจะคิดมาก เราอยากหายไปเลย เเต่ก็กลัวA จะรู้สึกผิดที่ทำให้เราเเย่ เมื่อวานเราจึงโทรหาA คือเรากับA ไม่เคยโทรหากันเลยซักครั้ง เราทั้งสองมีเบอร์กันเเละกันนะเเต่ไม่เคยโทรหากัน เมื่อวานเราตัดสินใจโทรไป คือเราไม่อยากเป็นนักเลงคีบอร์ดที่พิมพ์บอกรักอย่างเดียวอ่ะ เเล้วที่โทรเพราะอยากจะพูดด้วย เเต่ก็เสียใจอีกครั้ง เพราะครั้งเเรกที่กดรับสายเรา เค้าก็ถามเราว่าใคร เราก็บอกว่านี่... นะ เราเสียใจมากคือเราให้เบอร์เค้าไปเเต่เบอร์เราเค้าไม่เคยใส่ใจเมมเลย ฮือๆ พอเราบอกชื่อเค้าก็บอกว่าอ่อ เเล้วเหมือน งงๆ ว่าโทรมาทำไม เราจึงรีบวางก่อนที่บรรยากาศมันจะอึดอัดไปมากกว่านี้ เเต่ตอนนี้ที่เจ็บคือเรายังคุยไลน์ปกติกับ A นะ เเต่อยากหายไป เเต่กลัวA รู้สึกเเย่ เเต่ถ้ายิ่งคุยเรายิ่งตัดใจไม่ได้ เรารู้ว่าเราควรตัดใจเพราะโดนเค้าปฏิเาธมาเเล้วาองรอบ ถ้าเค้าคิดอะไรกับเราเค้าคงคิดไปนานเเล้ว เราต้องยังไงดี เราคิดถึงเค้าตลอดเวลา อยากเจอ อยากเห็นหน้า เเต่คิดว่าถ้าเจอคงจะอึดอัดน่าดู พิมพ์ไปร้องไห้ไปไม่คิดว่าทำไมตัวเองเป็นขนาดนี้ อยากจะลืมเค้า ที่ร้องไห้เพราะอยากลืม เเต่ลืมไม่ได้ หลอกตัวเองว่าซักวันเค้าจะมารัก เรากลัวใจตัวเอง กลัว กลัวว่าจะรอเค้าได้ เรารอได้เสมอถึงไม่ได้รักตอบ เเต่เราไม่อยากทรมาน เราต้องทำยังไง ปีหน้าเราจะไปเรียนอังกฤษซึ่งA ก็เคยบอกว่าจะไปเรียนอังกฤษ เเล้วอากาศหนาวๆกับใจเหงาๆเราจะทนได้มั้ย ไม่อยากวิ่งตามเค้า เราทุเรศตัวเอง ไปตื้อเค้าจนดูไร้ค่าหมดความเป็นกุลสตรีไทย ทำอย่างไรดี รักคนที่เค้าไม่เคยหันมามองเรา เราคงไม่รักใครไปอีกนานเเละจะไม่สารภาพรักใครก่อนอีกเเล้ว เจ็บเหลือเกิน ผิดที่เราเอง T_T