คือผมไม่สามารถลืมผู้หญิงคนหนึ่งได้ ไม่รู้เพราะอะไร ระหว่างคุยกัน
ผมไม่เคยบอกว่าผมไม่มีแฟน ผมคุยกับเธอราวๆ4-5เดือน เขารุ้เรื่องผมทุกเรื่องที่ไม่ดีแต่ทำไมเธอถึงรับได้แล้วผมก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงบอกเขา อาจเป้นเพราะว่าคืนนั้นผมเมาผมถึงได้หลุดปาก ฝนตอนนั้นผมก้พึ่งเลิกกับแฟนมาด้วยเลยมากินเหล้าย้อมใจ ในระหว่างที่เราคุยกันเธอก็บอกผมตลอดไม่ว่าจะไปไหนมาไหนไปเที่ยวกับเพื่อนกับพี่เวลาเธอจะไปไหนผมห้ามก็ดูเหมือนเธอจะเชื่อตลอด อาจดูว่าผมคิดไปเองว่าเธอไม่ได้ไป แต่เธอจะอยู่คุยกับผมตลอดยันดึก ในระหว่างนั้นผมไม่คิดว่าจะเอออ่ออะไรกับใครแต่ผมกับชอบเธอเข้าไปเต็มเปาด้วยเหตุผลอะไรไม่รู้แต่ผมห่วงเธอ ไม่ว่าจะอะไร แต่ผมก็ยังไม่บอกเธอจนวันนึ่งเราทะเลอะกันแล้วเธอก็หายไปพอเช้ามาผมโทรไปขอโทษ ผมบอกกับเธอว่า เรารู้ว่าเราผิดเราแค่หวงแกบางทีเราก็รู้ว่าเราบงการชีวิตแกมากไปเราขอโทษ คบกับเรานะ เธอตอบมาว่าเราคฃคลกัลแกไม่ได้เพราะตอนนี้เราตัดสินใจคบกับอีกคนไปแล้ว เราขอโทษเราคิดว่าแกมีแฟนแล้ว ผมพูดออกเห็นแก่ตัวว่า แกก็บอกปฏิเสธคนนั้นสิ เธอก็บอกว่าเราทำแบบนั้นไม่ได้หรอก ผู้ชายคนนั้นไม่เกี่ยวอะไร เราชอบแกนะแต่เราบอกเลิกคนนั้นไม่ได้หรอกเขาไม่รู้เรื่อง ผมก็บอกแกชอบเราคุยกับเราแต่ไม่เลือกเรา แต่แกกลับเลือกคนที่คุยได้แค่วันสองวันเพราะอะไร เธอไม่ตอบแล้วผมก็ไม่คิดจะทักเธอไปอีกเลย ผมเป็นคนเลือกที่จะออกมาเองเจ็บเอง ผมผิดเองใช่ไหม ? ที่ผมคิดว่าคุยไวไปมันก็แทบไม่รู้อะไรพอจะดูใครที่จริงๆจังๆมันกลับได้ผลลัพอย่างนี้ จากวันนั้นก็ราวๆ3ปีแล้ว ผมยังลืมเธอไม่ได้ ผมไม่ยอมลืมเองรึเปล่า ซึ่งผมก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ แชรประสบการได้ไม่ดีผมก็ขอโทษด้วยนะคับ ถ้าเธอได้อ่านผมก็อยากบอกกลับเธอนะผมรักเธอ แต่ผมก็ต้องเดินต่อไป
3ปีมันก็นานแต่ผมก็ยังไม่ลืม
ผมไม่เคยบอกว่าผมไม่มีแฟน ผมคุยกับเธอราวๆ4-5เดือน เขารุ้เรื่องผมทุกเรื่องที่ไม่ดีแต่ทำไมเธอถึงรับได้แล้วผมก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงบอกเขา อาจเป้นเพราะว่าคืนนั้นผมเมาผมถึงได้หลุดปาก ฝนตอนนั้นผมก้พึ่งเลิกกับแฟนมาด้วยเลยมากินเหล้าย้อมใจ ในระหว่างที่เราคุยกันเธอก็บอกผมตลอดไม่ว่าจะไปไหนมาไหนไปเที่ยวกับเพื่อนกับพี่เวลาเธอจะไปไหนผมห้ามก็ดูเหมือนเธอจะเชื่อตลอด อาจดูว่าผมคิดไปเองว่าเธอไม่ได้ไป แต่เธอจะอยู่คุยกับผมตลอดยันดึก ในระหว่างนั้นผมไม่คิดว่าจะเอออ่ออะไรกับใครแต่ผมกับชอบเธอเข้าไปเต็มเปาด้วยเหตุผลอะไรไม่รู้แต่ผมห่วงเธอ ไม่ว่าจะอะไร แต่ผมก็ยังไม่บอกเธอจนวันนึ่งเราทะเลอะกันแล้วเธอก็หายไปพอเช้ามาผมโทรไปขอโทษ ผมบอกกับเธอว่า เรารู้ว่าเราผิดเราแค่หวงแกบางทีเราก็รู้ว่าเราบงการชีวิตแกมากไปเราขอโทษ คบกับเรานะ เธอตอบมาว่าเราคฃคลกัลแกไม่ได้เพราะตอนนี้เราตัดสินใจคบกับอีกคนไปแล้ว เราขอโทษเราคิดว่าแกมีแฟนแล้ว ผมพูดออกเห็นแก่ตัวว่า แกก็บอกปฏิเสธคนนั้นสิ เธอก็บอกว่าเราทำแบบนั้นไม่ได้หรอก ผู้ชายคนนั้นไม่เกี่ยวอะไร เราชอบแกนะแต่เราบอกเลิกคนนั้นไม่ได้หรอกเขาไม่รู้เรื่อง ผมก็บอกแกชอบเราคุยกับเราแต่ไม่เลือกเรา แต่แกกลับเลือกคนที่คุยได้แค่วันสองวันเพราะอะไร เธอไม่ตอบแล้วผมก็ไม่คิดจะทักเธอไปอีกเลย ผมเป็นคนเลือกที่จะออกมาเองเจ็บเอง ผมผิดเองใช่ไหม ? ที่ผมคิดว่าคุยไวไปมันก็แทบไม่รู้อะไรพอจะดูใครที่จริงๆจังๆมันกลับได้ผลลัพอย่างนี้ จากวันนั้นก็ราวๆ3ปีแล้ว ผมยังลืมเธอไม่ได้ ผมไม่ยอมลืมเองรึเปล่า ซึ่งผมก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ แชรประสบการได้ไม่ดีผมก็ขอโทษด้วยนะคับ ถ้าเธอได้อ่านผมก็อยากบอกกลับเธอนะผมรักเธอ แต่ผมก็ต้องเดินต่อไป