ผมพึ้งจะเรียนจบครับ จบมาก็ได้งานเลยเป้นวิศวกรไฟฟ้า start 20000บาท ทำงานได้ได้4เดือนก็ไปมีเรื่องกับผู้จัดการโรงงาน เพราะงานมันไม่พัฒนาครับป้าแกไม่พัฒนาโรงงานอะไรเลย แกอายุ70ครับ กินเงินเดือนไปวันๆผมต้องบอกก่อนว่าเจ้านายผมเค้าบอกผมว่าตั้งใจจะปั้นผมเป็นผู้จัดการแทนป้าแก ผมก็เฉยๆนะครับแค่อยากทำงานเพราะจบใหม่ไฟแรง จึงทำงานขัดกันตลอดจนป้าแกชี้หน้าด่าผมต่อหน้าพนักงานแถมสั่งทุกคนในโรงงานห้ามพูดกับผมห้ามให้ข้อมูลผมอีก ผมเห็นว่าผมคงทำงานให้เจ้านายต่อไม่ได้แล้ว จึงตัดสินใจขอลาออก เจ้านายไม่ยอมครับขอให้ผมอยู่ต่อก่อนและขึ้นเงินเดือนให้ผมเป็น45000บาท ผมก็เลยทำต่อได้2เดือนครับ แล้วผมก็รุ้สึกว่าผมไม่ได้งานเลยเพราะข้อมุลหายากเหลือเกิน ผมเกรงใจเจ้านายครับเลยขอลาออกแบบใครก็ห้ามไม่ได้ครับ ตอนนี้ผมตกงานครับ และผมรู้นะไปหาที่อื่นคงได้แค่18000-20000บาทแต่ผมไม่อยากเอาเปลี่ยบเจ้านายครับ สรุปตอนนี้ผมกลัวครับกลัวการสอบสัมภาทงานกลัวการเริ่มต้นใหม่ จะให้กลับไปของานทำอีกผมก็ไม่กล้าทำครับ ผมตกงานมา3วันแล้วครับ เครียดมากๆ เริ่มรู้สึกหดหู่รู้สึกตัวเองไร้ค่า สาเหตุเพราะกลัวการเริ่มต้นใหม่ครับ กลัวการสัมภาทงาน ทำยังไงดีครับ ผมว่าผมโง่นะที่ลาออกแต่ผมทนสภาพแวดล้อมแบบนั้นไม่ไหวจริงๆครับ ตอนนี้กำลังจะเรียนต่อโทบริหาร ดันลาออกซะได้ ภาระช่วงนี้ก้กลับไปตกที่แม่อีก ผมสงสารแม่ครับ แต่ไม่รู้จะทำยังไง ผมกลัวจริงๆครับใครแนะนำผมได้ช่วยหน่อยนะครับ เกี่ยวกับการสอบสัมภาทก็ได้
ผมเครียดมากครับรู้สึกโง่หรือป่าว