คือเรื่องมันเกิดจากการที่ช่วงหนึ่ง
จขกท.ติดเกมออนไลน์เกมหนึ่งมากๆ ประกอบกับไม่ค่อยมีเวลาไปเจอกับแฟนมากเท่าไหร่
ขอย้อนความนิดนึง จขกท. คบกับแฟนมาตั้งแต่ปีใหม่ 2010 (เลือกวันคบวันปีใหม่พอดี) โดยสมัยนั้นเรายังเรียนอยู่ชั้นม.3 เป็นป๊อบปี้เลิฟใสๆแบบเด็กๆฟรุ๊งฟริ๊งกันไปเรื่อยจนเริ่มถึงจุดๆหนึ่งที่ทุกคู่ต้องมีตอนช่วงขึ้นมหาลัยปี 2 คือช่วหมดโปร (โปรแกนานจัง) ช่วงปีนี้เราทะเลาะกันบ่อยด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง บางทีถ้าเราไม่เถียงกันหรือไม่ตอบโต้กันเรื่องก็จะไม่บานปลายอะไรใหญ่โต แต่ด้วยวุฒิภาวะของเราทั้งคู่ต่างค่อนข้างจะต่ำติดดินเลยเป็นเหมือนแผลเป็นที่ไม่แห้งสนิท
เข้าเรื่องดีกว่า เมื่อประมาณมีนาคม-เมษายนในปีที่ผ่านมา เจ้าของกระทู้ติดเกมไม่มากแต่เอาเป็นว่าเริ่มเข้าเส้น ได้รู้จักกับเพื่อนคนนึงที่เพื่อนในเกมแนะนำให้รู้จักอีกทีเราต้องคุยไมค์ไปพร้อมกับการเล่นเกมเพื่อให้ผ่านด่านอย่างปลอดภัยด้วยกันทั้งปาร์ตี้ ตอนนั้นก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น จขกท.ก็ยังคงรักแฟนเป็นปกติแต่แล้วเราก็ติดธุระทางบ้านจึงต้องกลับไปตจว.เดือนกว่าๆ ซึ่งก็ไม่ได้เล่นเกมและไม่ค่อยได้โทรหาแฟนและแฟนเป็นพวกขี้งอแงขี้งอนเอาแต่ใจเหมือนเด็กนิดหน่อยชอบอ้อนแต่ไม่ชอบบอกตรงๆ เป็นห่วงก็ชอบใช้น้ำเสียงดุดันใส่แทนที่จะพูดจาดีๆจนเราเริ่มกลับมาทะเลาะกันบ่อยเหมือนเดิม
ช่วงกลางปีที่ผ่านมา จขกท. ได้กลับมาใช้ชีวิตปกติสุข ไปเรียน ไปเที่ยวกับแฟน กลับมาบ้านก็นั่งเล่นเกมคุยไมค์กับเพื่อน แต่มันเริ่มไม่เหมือนเดิมตรงนี้คือเรารู้สึกดีกับเพื่อนในเกมคนนั้น ตอนแรกก็คิดว่าเห้ยแค่ชอบเพราะเขาเล่นดีซัพปาร์ตี้เก่งเป็นห่วงปาร์ตี้รึเปล่า ก็ยังพยายามนิ่งๆเงียบๆไว้ยังดูท่าทีตัวเองอยู่จนกระทั่งเมื่อประมาณเดือน9 คือมันกลายเป็นกิจวัตรที่ขาดไม่ได้ จขกท.ต้องเปิดคอมเข้าไปออนเกมทิ้งไว้เพื่อแอบดูรายชื่อเพื่อนว่าเขาออนอยู่รึเปล่า เขาทำอะไรอยู่ มันกลายเป็นความสุขเล็กๆของตัวเองไปได้ยังไงไม่รู้ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เคย วันไหนที่เขาทักมาก่อนวันนั้นจะเป็นวันที่อารมณ์ดีมากๆ วันไหนที่ได้ยินเสียงเขาคุยสนุกสนานเฮฮาก็จะรู้สึกดี มีช่วงนึงเขาติดงานที่มหาลัยทำให้ไม่ค่อยได้มีเวลาคุยไมค์กันช่วงนั้นจขกท.รู้สึกเหงาๆเป็นพิเศษเหมือนมันขาดอะไรไปจนนอนไม่ค่อยจะหลับซึ่งนี่จขกท.ก็เริ่มรู้ตัวแล้วล่ะว่าเรากำลังเกิดรักครั้งใหม่โดยที่ยังมีรักครั้งเก่าค้างคาอยู่ ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกผิดต่อแฟนที่รักและห่วงเรามากๆแต่เราก็ห้ามใจไม่ให้ชอบเขาไม่ได้ พยายามตัดใจอยู่หลายครั้งแต่แค่ได้ยินเสียงเขาเราก็ดีใจซะงั้น จนมันเริ่มบานปลายหนักคือมีพี่ในเกมคนหนึ่งไม่เชิงคุยเป็นการส่วนตัวแต่คุยสาธารณะกับเราเลยว่า
พี่คนนั้น : น้อง
เรา : คะ
พี่คนนั้น : พี่มีเรื่องจะบอก (คิดในใจจะแกล้งอะไรตรูอีกวะบอกมาแต่ละเรื่องไม่มุขเปลือกหอยก็ปัญหาไก่กา)
เรา : ว่า
พี่คนนั้น : *** มันแอบชอบน้อง
เรา : มุขอะไรอีกเนี่ยยยยย (ทำเป็นงั้นแต่ที่จริงในใจกำลังกรี๊ดอยู่ แบบเห้ยเค้าแหย่เราหรือเรื่องจริงวะ แอบหวังนะเนี่ย) แล้วพี่เขาก็ชิ่งไปอาบน้ำโดยทิ้งให้เราค้างคามากแต่ก็ไม่ได้ติดใจถามอะไรต่อ (วางฟอร์มเหอะๆ)
แล้วเราก็เริ่มมีหวังกับสิ่งที่พี่เขาพูดแบบเออพอเขาทักมาเราก็โคตรจะแฮปปี้แล้วเข้าข้างตัวเองโคตรๆว่าเขาเองก็มีใจให้เราป่าววะ เหมือนกับเขาเองก็พยายามพูดทุกๆครั้งอาจจะเป็นแค่เราคิดไปเองว่าเขาจะเหน็บๆเราเวลาทะเลาะกับแฟนตลอดว่าถ้ามีคนแบบเราเป็นน้องนะไม่ให้คบกันหรอก สั่งให้เลิกเลย เราก็แบบสกิลมโนสูงมโนเองว่า เลิกกะแฟนแล้วมาคบกับแกใช่ปะ ถ้าฉันเลิกมาแกจีบฉันปะ (อย่าเพิ่งด่าฉันเลวนะ T_T)
และแล้วล่าสุดคือเจ้าของกระทู้ทะเลาะกับแฟนเพราะเรื่องของคนที่เราแอบชอบมาแซวแหย่เราในคอมเม้น(แบบแซวเกินเพื่อน)แล้วแฟนเรามาอ่านคอมเม้นทำให้โมโหแล้วเริ่มทะเลาะกันใหญ่โตจนลากสารพัดเรื่องมาทะเลาะกัน ด้วยโทสะกับความรักที่ไม่ควรเกิดทำให้เราเลือกเข้าข้างคนอื่นที่เราแอบชอบมากกว่าแฟนตัวเอง หลังจากวันนั้นมาเราก็ไปเรียนกันตามปกติโดยที่แฟนจขกท.เป็นฝ่ายเริ่มถามว่า "เธอยังรักเราอยู่รึเปล่า" ซึ่งเราตอบกลับไปว่า "ไม่" ตอนที่เราตอบกลับไปสายตาเขาเหมือนไม่อยากจะเชื่อกับคำตอบที่เราตอบไปแต่เขาก็เหมือนฝืนๆยิ้มกับเราอยู่ เราทำได้แต่ขอโทษเขา ขอโทษ โดยที่เราไม่บอกเหตุผลที่แท้จริงว่าเพราะอะไรเราถึงไม่รักเขาแล้ว
มาถึงตอนนี้เรารู้สึกผิดมากๆ ที่เราหมดความรู้สึกดีๆกับคนที่คบมา5 ปีเพราะคนที่เพิ่งเจอ(โดยที่ไม่เคยเห็นหน้ากันและไม่รู้ว่าเขาชอบเรารึเปล่า)เวลาแค่ไม่กี่เดือนที่ทำให้เราเปลี่ยนแปลงไปได้ขนาดนี้ เราควรเลิกกับแฟนแล้วตัดสินใจมาลุยกับทางนี้หรือยอมตัดใจและพยายามหาหนทางกลับไปรักแฟนตัวเองดีคะ
เรากับคนที่เราแอบชอบไม่ได้ติดต่อกันเป็นการส่วนตัวแต่อย่างใด มีเพียงเกมเท่านั้นที่เป็นสื่อกลางในการติดต่อพูดคุยกัน แต่มีช่วงนึงนะที่เราเกือบจะได้เจอกับคนที่เราแอบชอบแต่บังเอิญเวลาว่างเรามันไม่ตรงกันเลยเป็นอันงดไป รบกวนช่วยทีค่ะคาใจมากอยูแบบนี้มันกลุ้มมมม T*T
หมดรักแฟนเพราะไปแอบชอบคนที่ไม่เคยเห็นหน้า
จขกท.ติดเกมออนไลน์เกมหนึ่งมากๆ ประกอบกับไม่ค่อยมีเวลาไปเจอกับแฟนมากเท่าไหร่
ขอย้อนความนิดนึง จขกท. คบกับแฟนมาตั้งแต่ปีใหม่ 2010 (เลือกวันคบวันปีใหม่พอดี) โดยสมัยนั้นเรายังเรียนอยู่ชั้นม.3 เป็นป๊อบปี้เลิฟใสๆแบบเด็กๆฟรุ๊งฟริ๊งกันไปเรื่อยจนเริ่มถึงจุดๆหนึ่งที่ทุกคู่ต้องมีตอนช่วงขึ้นมหาลัยปี 2 คือช่วหมดโปร (โปรแกนานจัง) ช่วงปีนี้เราทะเลาะกันบ่อยด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง บางทีถ้าเราไม่เถียงกันหรือไม่ตอบโต้กันเรื่องก็จะไม่บานปลายอะไรใหญ่โต แต่ด้วยวุฒิภาวะของเราทั้งคู่ต่างค่อนข้างจะต่ำติดดินเลยเป็นเหมือนแผลเป็นที่ไม่แห้งสนิท
เข้าเรื่องดีกว่า เมื่อประมาณมีนาคม-เมษายนในปีที่ผ่านมา เจ้าของกระทู้ติดเกมไม่มากแต่เอาเป็นว่าเริ่มเข้าเส้น ได้รู้จักกับเพื่อนคนนึงที่เพื่อนในเกมแนะนำให้รู้จักอีกทีเราต้องคุยไมค์ไปพร้อมกับการเล่นเกมเพื่อให้ผ่านด่านอย่างปลอดภัยด้วยกันทั้งปาร์ตี้ ตอนนั้นก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น จขกท.ก็ยังคงรักแฟนเป็นปกติแต่แล้วเราก็ติดธุระทางบ้านจึงต้องกลับไปตจว.เดือนกว่าๆ ซึ่งก็ไม่ได้เล่นเกมและไม่ค่อยได้โทรหาแฟนและแฟนเป็นพวกขี้งอแงขี้งอนเอาแต่ใจเหมือนเด็กนิดหน่อยชอบอ้อนแต่ไม่ชอบบอกตรงๆ เป็นห่วงก็ชอบใช้น้ำเสียงดุดันใส่แทนที่จะพูดจาดีๆจนเราเริ่มกลับมาทะเลาะกันบ่อยเหมือนเดิม
ช่วงกลางปีที่ผ่านมา จขกท. ได้กลับมาใช้ชีวิตปกติสุข ไปเรียน ไปเที่ยวกับแฟน กลับมาบ้านก็นั่งเล่นเกมคุยไมค์กับเพื่อน แต่มันเริ่มไม่เหมือนเดิมตรงนี้คือเรารู้สึกดีกับเพื่อนในเกมคนนั้น ตอนแรกก็คิดว่าเห้ยแค่ชอบเพราะเขาเล่นดีซัพปาร์ตี้เก่งเป็นห่วงปาร์ตี้รึเปล่า ก็ยังพยายามนิ่งๆเงียบๆไว้ยังดูท่าทีตัวเองอยู่จนกระทั่งเมื่อประมาณเดือน9 คือมันกลายเป็นกิจวัตรที่ขาดไม่ได้ จขกท.ต้องเปิดคอมเข้าไปออนเกมทิ้งไว้เพื่อแอบดูรายชื่อเพื่อนว่าเขาออนอยู่รึเปล่า เขาทำอะไรอยู่ มันกลายเป็นความสุขเล็กๆของตัวเองไปได้ยังไงไม่รู้ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เคย วันไหนที่เขาทักมาก่อนวันนั้นจะเป็นวันที่อารมณ์ดีมากๆ วันไหนที่ได้ยินเสียงเขาคุยสนุกสนานเฮฮาก็จะรู้สึกดี มีช่วงนึงเขาติดงานที่มหาลัยทำให้ไม่ค่อยได้มีเวลาคุยไมค์กันช่วงนั้นจขกท.รู้สึกเหงาๆเป็นพิเศษเหมือนมันขาดอะไรไปจนนอนไม่ค่อยจะหลับซึ่งนี่จขกท.ก็เริ่มรู้ตัวแล้วล่ะว่าเรากำลังเกิดรักครั้งใหม่โดยที่ยังมีรักครั้งเก่าค้างคาอยู่ ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกผิดต่อแฟนที่รักและห่วงเรามากๆแต่เราก็ห้ามใจไม่ให้ชอบเขาไม่ได้ พยายามตัดใจอยู่หลายครั้งแต่แค่ได้ยินเสียงเขาเราก็ดีใจซะงั้น จนมันเริ่มบานปลายหนักคือมีพี่ในเกมคนหนึ่งไม่เชิงคุยเป็นการส่วนตัวแต่คุยสาธารณะกับเราเลยว่า
พี่คนนั้น : น้อง
เรา : คะ
พี่คนนั้น : พี่มีเรื่องจะบอก (คิดในใจจะแกล้งอะไรตรูอีกวะบอกมาแต่ละเรื่องไม่มุขเปลือกหอยก็ปัญหาไก่กา)
เรา : ว่า
พี่คนนั้น : *** มันแอบชอบน้อง
เรา : มุขอะไรอีกเนี่ยยยยย (ทำเป็นงั้นแต่ที่จริงในใจกำลังกรี๊ดอยู่ แบบเห้ยเค้าแหย่เราหรือเรื่องจริงวะ แอบหวังนะเนี่ย) แล้วพี่เขาก็ชิ่งไปอาบน้ำโดยทิ้งให้เราค้างคามากแต่ก็ไม่ได้ติดใจถามอะไรต่อ (วางฟอร์มเหอะๆ)
แล้วเราก็เริ่มมีหวังกับสิ่งที่พี่เขาพูดแบบเออพอเขาทักมาเราก็โคตรจะแฮปปี้แล้วเข้าข้างตัวเองโคตรๆว่าเขาเองก็มีใจให้เราป่าววะ เหมือนกับเขาเองก็พยายามพูดทุกๆครั้งอาจจะเป็นแค่เราคิดไปเองว่าเขาจะเหน็บๆเราเวลาทะเลาะกับแฟนตลอดว่าถ้ามีคนแบบเราเป็นน้องนะไม่ให้คบกันหรอก สั่งให้เลิกเลย เราก็แบบสกิลมโนสูงมโนเองว่า เลิกกะแฟนแล้วมาคบกับแกใช่ปะ ถ้าฉันเลิกมาแกจีบฉันปะ (อย่าเพิ่งด่าฉันเลวนะ T_T)
และแล้วล่าสุดคือเจ้าของกระทู้ทะเลาะกับแฟนเพราะเรื่องของคนที่เราแอบชอบมาแซวแหย่เราในคอมเม้น(แบบแซวเกินเพื่อน)แล้วแฟนเรามาอ่านคอมเม้นทำให้โมโหแล้วเริ่มทะเลาะกันใหญ่โตจนลากสารพัดเรื่องมาทะเลาะกัน ด้วยโทสะกับความรักที่ไม่ควรเกิดทำให้เราเลือกเข้าข้างคนอื่นที่เราแอบชอบมากกว่าแฟนตัวเอง หลังจากวันนั้นมาเราก็ไปเรียนกันตามปกติโดยที่แฟนจขกท.เป็นฝ่ายเริ่มถามว่า "เธอยังรักเราอยู่รึเปล่า" ซึ่งเราตอบกลับไปว่า "ไม่" ตอนที่เราตอบกลับไปสายตาเขาเหมือนไม่อยากจะเชื่อกับคำตอบที่เราตอบไปแต่เขาก็เหมือนฝืนๆยิ้มกับเราอยู่ เราทำได้แต่ขอโทษเขา ขอโทษ โดยที่เราไม่บอกเหตุผลที่แท้จริงว่าเพราะอะไรเราถึงไม่รักเขาแล้ว
มาถึงตอนนี้เรารู้สึกผิดมากๆ ที่เราหมดความรู้สึกดีๆกับคนที่คบมา5 ปีเพราะคนที่เพิ่งเจอ(โดยที่ไม่เคยเห็นหน้ากันและไม่รู้ว่าเขาชอบเรารึเปล่า)เวลาแค่ไม่กี่เดือนที่ทำให้เราเปลี่ยนแปลงไปได้ขนาดนี้ เราควรเลิกกับแฟนแล้วตัดสินใจมาลุยกับทางนี้หรือยอมตัดใจและพยายามหาหนทางกลับไปรักแฟนตัวเองดีคะ
เรากับคนที่เราแอบชอบไม่ได้ติดต่อกันเป็นการส่วนตัวแต่อย่างใด มีเพียงเกมเท่านั้นที่เป็นสื่อกลางในการติดต่อพูดคุยกัน แต่มีช่วงนึงนะที่เราเกือบจะได้เจอกับคนที่เราแอบชอบแต่บังเอิญเวลาว่างเรามันไม่ตรงกันเลยเป็นอันงดไป รบกวนช่วยทีค่ะคาใจมากอยูแบบนี้มันกลุ้มมมม T*T