สวัสดีครับ ผมมีเรื่องเล่าที่อยากจะมาแชร์ครับ ว่าจะตั้งกระทู้นานแล้วแต่พึ่งยืนยันตัวตนเสร็จครับ
เรื่องมีอยู่ว่า ผม มีเพื่อนอยู่คนหนึ่งค่อนข้างสนิทเลยล่ะครับ ผมจะเล่าตั้งแต่แรกเลยนะครับ ผมเรียนอยู่ รร มัธยมดังในจังหวัดผมสอบเข้ามาได้ ตอนผมเดินเข้าห้องมาครั้งแรก ผมสังเกตเห็นผู้หญิงคนหนึ่งใส่แว่นตัวเล็ก นั่งอยู่ที่มุมท้ายห้องเรียนผมให้ชื่อว่าแนทละกันครับ ตอนนั้นผมรู้เลยว่าผมกับเธอ ไม่ถูกชะตากันแน่นอนก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน และก็เป็นไปอย่างที่คิดครับ พอเรียนไปได้สัก1-2อาทิตย์ ผมกับแนทเริ่มไม่ลงลอยกันในหลายๆเรื่อง ทะเลาะกันบ้าง ด่ากันบ้าง แต่ส่วนมาก ผมจะเป็นฝ่ายแพ้แนท ผมก็ไม่นึกว่าแนทจะมีพลังอยู่ขนาดนี้ทั้งที่เป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ แต่พอขึ้นมาม.2เทอมที่1ผมกับแนทก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น แต่ก็ยังทะเลาะกันเหมือนเดิม แต่ก็ไม่รุนแรงเหมือนแต่ก่อน พอมาเทอม2มีวันหนึ่ง ผมก็เล่นๆหยอกๆเพื่อนไปตามประสา แต่มือเจ้ากรรมผมก็ดันเผลอไปแตะมือของแนท ผมใจสั่นมาก ไม่รู้ว่าฝ่ายนั้นจะรู้สึกเหมือนหรือเปล่า แต่ก็แปลกทั้งๆที่ผมกับแนทก็เคยจับมือกันหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเหมือนในครั้งนี้ แต่ในที่สุดเวลาผ่านไปทำให้ผมหยุดคิดเรื่องนี้ และกลับไปเล่นกันปกติ พอมาถึงตอนนี้ผมได้แอบชอบผุ้หญิงคนหนึ่งซึ่งเขาสัญญากับผมว่าเขาจะสวยขึ้นให้ได้(ประมาณนั้น) และผมก็สัญญากับเธอว่าถ้าเธอสวยขึ้นผมจีบเธอ และพอเวลาผ่านไปเธอก็สวยขึ้นมากไม่รู้เพราะอะไรอาจจะเป็นเพราะเธอไว้ผมยาวเลยทำให้ดูดีขึ้น เวลาผ่านไปจนมาถึง ม3เทอมแรก ผมก็ยังทะเลาะกับแนทเหมือนเดิม ฮ่าๆๆๆ แต่ก็กลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว แต่เรื่องที่ค้างคาใจคือ ผมจะจีบเธอคนนั้นยังไง(ใช้วายแทนชื่อละกันครับ)ผมคิดเรื่องนี้มาโดยตลอดจนมาถึงวันทำพาน เพื่อนเกือบครึ่งห้องรวมทั้งแนทด้วย ไปทำพานกันที่บ้านของเพื่อนผม ทุกคนอยู่ทำพานกันนานพอสมควร แต่แล้ว!! ขณะที่ผมกำลังเล่นกับเพื่อนอยู่ ผมก็หันมาเห็นวายซึ่งเขากำลังพยายามจะขี่ฟิกเกียเพราะมันขี่ยากสำหรับคนตัวเล็ก ผมเลยเดินไปหาและพูดกับวายว่า"ขอซ้อนหน่อยหดิ"
อย่างหน้าด้าน)วายเลยบอกว่าขับไม่ได้เค้าขับไม่ได้ประมาณนั้นแหละ ผมก็ลืม ผมจึงบอกว่าเดี๋ยวสอน และจับให้วายขึ้น(หล่อเลย ถุ้ย)แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ขี่และก็เดินแบบเร็วๆจากผมไป เข้าไปทำพานต่อ พอวันไหว้ครูมาถึง ทุกคนก็ทำพิธีไหว้ครูเสร็จเรียบร้อยและก็แยกย้ายกลับบ้าน พอผมกลับบ้านผมก็เล่นเฟสบุ๊คตามประสาเด็กมัธยม และแล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็ไม่เกิดขึ้น!!
วายเขาส่งข้อความมาหาผมเป็นภาษาดอกไม้ และผมก็ถามว่าอะไร วายบอกให้ผมแปลเอง แล้วเธอก็ออฟไลน์ แต่บังเอิญพี่ผมพูดภาษาดอกไม้ได้และกรอกหูผมมาแต่เด็ก จึงทำให้ผมแปลได้ มันแปลว่า"เค้าชอบแก"โอ้โห!!ผมนี่อึ้งไป3วิเลยครับ. ผมทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ชวนคุยนู้นนี่นั่น และสุดท้ายผมก็บอกเธอไป ว่าผมก็ชอบเธอ ผมบอกกับเธอว่า"อย่าอายจนหลบหน้าละกัน"และก็คุยกันต่ออีกหน่อย พอวันต่อมา แน่นอนครับวายหลบหน้าผม ผมพยายามเข้าหาแต่ก็ไม่ได้ผลครับ อาจจะเพราะผมเองก็เขินๆอายๆด้วยฮ่าๆๆ แต่วันนั้นคือวันศุกร์ ทั้งวันผมคิดแค่ว่าต้องคุยกับเธอให้ได้ แต่สุดท้าย วันนั้นก็ไม่ได้คุย พอกลับบ้านผมก็ทักแชทเธอไป และนี่แหละครับคือจุดเปลี่ยนชีวิตเลย ผมดันไปทักเธอว่า"คิดถึง"ฮ่าๆๆแน่นอนว่าเธอต้องแหวะ จากนั้นเธอก็เงียบไปเลย.พอผ่านไปได้สักอาทิตย์สองอาทิตย์ ผมหาทางเข้าหาเธออีกครั้ง วันนั้นผมเอาอมยิ้มไปให้เธอแล้วบอกว่า"อะ ให้ กินแล้วยิ้มบ้างนะ" เธอรับไปอย่างงๆแล้วเดินจากไป แต่ก็ไม่ได้ผล พอวันต่อมาผมทักแชทเธอไปว่า กินอมยิ้มช่วยหน่อย(ผมเป็นคนชอบกินอมยิ้ม) เธอบอกว่า กินแล้วเจ็บปาก แต่วันต่อมาผมเห็นเธอนั่งกินอมยิ้มอยู่ในห้องเลยครับ.ไว้มาเล่าต่อนะครับ การบ้านเยอะครับ (ถ้ามีคนรออ่าน)
ประสบการณ์การแอบรักเพื่อน(ดราม่านิดๆ)(มุมมองของผู้ชาย)
เรื่องมีอยู่ว่า ผม มีเพื่อนอยู่คนหนึ่งค่อนข้างสนิทเลยล่ะครับ ผมจะเล่าตั้งแต่แรกเลยนะครับ ผมเรียนอยู่ รร มัธยมดังในจังหวัดผมสอบเข้ามาได้ ตอนผมเดินเข้าห้องมาครั้งแรก ผมสังเกตเห็นผู้หญิงคนหนึ่งใส่แว่นตัวเล็ก นั่งอยู่ที่มุมท้ายห้องเรียนผมให้ชื่อว่าแนทละกันครับ ตอนนั้นผมรู้เลยว่าผมกับเธอ ไม่ถูกชะตากันแน่นอนก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน และก็เป็นไปอย่างที่คิดครับ พอเรียนไปได้สัก1-2อาทิตย์ ผมกับแนทเริ่มไม่ลงลอยกันในหลายๆเรื่อง ทะเลาะกันบ้าง ด่ากันบ้าง แต่ส่วนมาก ผมจะเป็นฝ่ายแพ้แนท ผมก็ไม่นึกว่าแนทจะมีพลังอยู่ขนาดนี้ทั้งที่เป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ แต่พอขึ้นมาม.2เทอมที่1ผมกับแนทก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น แต่ก็ยังทะเลาะกันเหมือนเดิม แต่ก็ไม่รุนแรงเหมือนแต่ก่อน พอมาเทอม2มีวันหนึ่ง ผมก็เล่นๆหยอกๆเพื่อนไปตามประสา แต่มือเจ้ากรรมผมก็ดันเผลอไปแตะมือของแนท ผมใจสั่นมาก ไม่รู้ว่าฝ่ายนั้นจะรู้สึกเหมือนหรือเปล่า แต่ก็แปลกทั้งๆที่ผมกับแนทก็เคยจับมือกันหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเหมือนในครั้งนี้ แต่ในที่สุดเวลาผ่านไปทำให้ผมหยุดคิดเรื่องนี้ และกลับไปเล่นกันปกติ พอมาถึงตอนนี้ผมได้แอบชอบผุ้หญิงคนหนึ่งซึ่งเขาสัญญากับผมว่าเขาจะสวยขึ้นให้ได้(ประมาณนั้น) และผมก็สัญญากับเธอว่าถ้าเธอสวยขึ้นผมจีบเธอ และพอเวลาผ่านไปเธอก็สวยขึ้นมากไม่รู้เพราะอะไรอาจจะเป็นเพราะเธอไว้ผมยาวเลยทำให้ดูดีขึ้น เวลาผ่านไปจนมาถึง ม3เทอมแรก ผมก็ยังทะเลาะกับแนทเหมือนเดิม ฮ่าๆๆๆ แต่ก็กลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว แต่เรื่องที่ค้างคาใจคือ ผมจะจีบเธอคนนั้นยังไง(ใช้วายแทนชื่อละกันครับ)ผมคิดเรื่องนี้มาโดยตลอดจนมาถึงวันทำพาน เพื่อนเกือบครึ่งห้องรวมทั้งแนทด้วย ไปทำพานกันที่บ้านของเพื่อนผม ทุกคนอยู่ทำพานกันนานพอสมควร แต่แล้ว!! ขณะที่ผมกำลังเล่นกับเพื่อนอยู่ ผมก็หันมาเห็นวายซึ่งเขากำลังพยายามจะขี่ฟิกเกียเพราะมันขี่ยากสำหรับคนตัวเล็ก ผมเลยเดินไปหาและพูดกับวายว่า"ขอซ้อนหน่อยหดิ"
วายเขาส่งข้อความมาหาผมเป็นภาษาดอกไม้ และผมก็ถามว่าอะไร วายบอกให้ผมแปลเอง แล้วเธอก็ออฟไลน์ แต่บังเอิญพี่ผมพูดภาษาดอกไม้ได้และกรอกหูผมมาแต่เด็ก จึงทำให้ผมแปลได้ มันแปลว่า"เค้าชอบแก"โอ้โห!!ผมนี่อึ้งไป3วิเลยครับ. ผมทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ชวนคุยนู้นนี่นั่น และสุดท้ายผมก็บอกเธอไป ว่าผมก็ชอบเธอ ผมบอกกับเธอว่า"อย่าอายจนหลบหน้าละกัน"และก็คุยกันต่ออีกหน่อย พอวันต่อมา แน่นอนครับวายหลบหน้าผม ผมพยายามเข้าหาแต่ก็ไม่ได้ผลครับ อาจจะเพราะผมเองก็เขินๆอายๆด้วยฮ่าๆๆ แต่วันนั้นคือวันศุกร์ ทั้งวันผมคิดแค่ว่าต้องคุยกับเธอให้ได้ แต่สุดท้าย วันนั้นก็ไม่ได้คุย พอกลับบ้านผมก็ทักแชทเธอไป และนี่แหละครับคือจุดเปลี่ยนชีวิตเลย ผมดันไปทักเธอว่า"คิดถึง"ฮ่าๆๆแน่นอนว่าเธอต้องแหวะ จากนั้นเธอก็เงียบไปเลย.พอผ่านไปได้สักอาทิตย์สองอาทิตย์ ผมหาทางเข้าหาเธออีกครั้ง วันนั้นผมเอาอมยิ้มไปให้เธอแล้วบอกว่า"อะ ให้ กินแล้วยิ้มบ้างนะ" เธอรับไปอย่างงๆแล้วเดินจากไป แต่ก็ไม่ได้ผล พอวันต่อมาผมทักแชทเธอไปว่า กินอมยิ้มช่วยหน่อย(ผมเป็นคนชอบกินอมยิ้ม) เธอบอกว่า กินแล้วเจ็บปาก แต่วันต่อมาผมเห็นเธอนั่งกินอมยิ้มอยู่ในห้องเลยครับ.ไว้มาเล่าต่อนะครับ การบ้านเยอะครับ (ถ้ามีคนรออ่าน)