คือขอเกริ่นก่อนนะคะว่าเป็นนักเรียนม.ปลาย ของโรงเรียนในเขตปริมณฑลนี่แหละค่ะ
..เรื่องมันมีอยู่ว่าเมื่อเช้าเข้าแถวเคารพธงชาติตามปกติ เพื่อนเล่าให้ฟังว่าเมื่อสองวันก่อนในตอนเลิกเรียน เพื่อนไปหาขนมกินแถวศูนย์การค้าเปิดใหม่ใกล้โรงเรียนอ่ะค่ะ เพื่อนก็ได้เข้าไปในร้านพวกไอติม,นม,ขนมปังอะไรแบบนี้ เพื่อนบอกว่าก็อร่อยดีราคาไม่แพง เมนูที่เพื่อนสั่งคือปังเย็นอ่ะค่ะ หลายๆคนที่เคยทานคงรู้ว่าส่วนใหญ่จะมาเสิร์ฟแบบถ้วยใหญ่มาก กลุ่มเพื่อนก็เลยสั่งถ้วยเดียว มากินด้วยกันแล้วก็นั่งเม้าท์ตามประสาผู้หญิงไปเรื่อย จุดพีคมันอยู่ที่ตอนจ่ายตังค์ค่ะ คือด้วยความที่กินด้วยกัน กลุ่มเพื่อนเรามันก็หารกันห้าบาทสิบบาทแบบไม่ได้คิดอะไร จู่ๆป้าคนขายก็ถามขึ้นมาว่า "
ถามจริงเหอะหนู นี่(ชื่อรร.)เค้าสอนเด็กกันมาแบบนี้หรอ กินอะไรทีก็ต้องมานับเศษเหรียญหารกันแบบเนี้ย"
เพื่อนบอกพูดตรงๆคือเงิบค่ะ!!!! พวกเพื่อนมันไม่เคยเจอแบบนี้มันก็ตกใจกันเลยไม่ได้พูดอะไร
เลยอยากรู้ว่าการแชร์เงินค่าอาหารหรือขนมกับเพื่อนนี่มันน่าเกลียดด้วยหรอคะ???????



ปล.เพิ่งเขียนกระทู้แรกอ่านยากหรือผิดพลาดอะไรตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ..
แชร์ค่าอาหารกับเพื่อน น่าเกลียดมั้ยค้ะ?
..เรื่องมันมีอยู่ว่าเมื่อเช้าเข้าแถวเคารพธงชาติตามปกติ เพื่อนเล่าให้ฟังว่าเมื่อสองวันก่อนในตอนเลิกเรียน เพื่อนไปหาขนมกินแถวศูนย์การค้าเปิดใหม่ใกล้โรงเรียนอ่ะค่ะ เพื่อนก็ได้เข้าไปในร้านพวกไอติม,นม,ขนมปังอะไรแบบนี้ เพื่อนบอกว่าก็อร่อยดีราคาไม่แพง เมนูที่เพื่อนสั่งคือปังเย็นอ่ะค่ะ หลายๆคนที่เคยทานคงรู้ว่าส่วนใหญ่จะมาเสิร์ฟแบบถ้วยใหญ่มาก กลุ่มเพื่อนก็เลยสั่งถ้วยเดียว มากินด้วยกันแล้วก็นั่งเม้าท์ตามประสาผู้หญิงไปเรื่อย จุดพีคมันอยู่ที่ตอนจ่ายตังค์ค่ะ คือด้วยความที่กินด้วยกัน กลุ่มเพื่อนเรามันก็หารกันห้าบาทสิบบาทแบบไม่ได้คิดอะไร จู่ๆป้าคนขายก็ถามขึ้นมาว่า "ถามจริงเหอะหนู นี่(ชื่อรร.)เค้าสอนเด็กกันมาแบบนี้หรอ กินอะไรทีก็ต้องมานับเศษเหรียญหารกันแบบเนี้ย"
เพื่อนบอกพูดตรงๆคือเงิบค่ะ!!!! พวกเพื่อนมันไม่เคยเจอแบบนี้มันก็ตกใจกันเลยไม่ได้พูดอะไร
เลยอยากรู้ว่าการแชร์เงินค่าอาหารหรือขนมกับเพื่อนนี่มันน่าเกลียดด้วยหรอคะ???????
ปล.เพิ่งเขียนกระทู้แรกอ่านยากหรือผิดพลาดอะไรตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ..