ผมแอบชอบพริตตี้ชงเหล้าคนนึงครับ ตอนแรกก็แค่แอบมองเฉยๆเพราะว่าเป็นคนน่ารัก
แต่จู่ๆเธอก็เดินเข้ามาคุยกับเราเองไอเราก็รู้สึกตื่นเต้นนะแต่ผมก็ต้องเก็บอาการเรานั่งคุยกันซักพักกก็ขอไลน์ เบอร์ไป
แต่ในใจก็คิดว่าอาจจะมีแฟนอยู่แล้วก็ได้ (ร้อยละ90มีหมด)
หลังจากนั้นผมก็แวะไปหาเธอบางเมื่อมีโอกาส เราก็นั่งคุยกันปกติถามสารทุกสุขดิบ
จนผมถามเธอตรงๆว่ามีแฟนรึยัง เธอก็บอกว่าไม่มี
เพราะเธอต้องทำงานช่วยที่บ้าน ไม่ค่อยจะมีเวลาเท่าไหร่ ไหนจะเรียนอีก เธอยังบอกผมอีกว่า จริงๆเธอก็อยากมีคนที่เข้าใจเธอ เพราะส่วนใหญ่
คนที่เข้ามาคุยด้วย เขามักจะหวังแค่...เท่านั้น ไม่มีใครจริงใจกับเธอจริงๆหรอก แถมยิ่งเธอทำงานแบบนี้น้อยคนที่จะรับได้จริง
ผมก็นั่งรับฟังความในใจที่เธอเล่าไปเรื่อยๆ ยิ่งฟังมันก็ทำให้ผมรู้สึกดีกับเธอมากขึ้น ผมเลยคิดว่า เอาวะเราลองจริงใจกับเธอดูซักครั้ง
อย่างน้อยก็ให้เธอเห็นว่าผู้ชายมันไม่ได้คิดอย่างนั้นทุกคน เพราะผมเองก็รับที่เธอทำงานแบบนี้ไม่ได้รังเกียดอะไรเลย
ผมก็ยิ่งทักเธอบ่อยขึ้น แต่ทุกครั้งที่ผมคุยกับเธอ เธอมักจะตอบช้ามาก
บางทีก็ข้ามวันเลยกว่าจะตอบ ตอบแต่ละทีก็เป็นคำสั้นๆ จนคุยต่อยาก แรกๆก็เข้าใจว่าเธอคงไม่ว่างจริงๆ แต่ก็เห็นเธอถ่ายรูปไปเที่ยวกับเพื่อนมาลงตลอด
ตอนนี้มันก็ทำให้ฉุดคิดขึ้นมาครับว่า จริงๆเธอชอบเราจริงรึเปล่า เพราะผมก็เคยชวนไปทานข้าว แต่เธอบอกเธอไม่ค่อยมีเวลา ถ้าจะมาหาก็มาหาที่ร้าน ซึ่งผมคิดว่าถ้าเธอต้องการใครซักคนจริงๆทำไมต้องไปหาที่ร้านอย่างเดียว เจอกันที่อื่นไม่ได้หรอ บางทีผมก็คิดแง่ลบครับ
ว่าจริงๆเธออาจจะมีแฟนแล้วก็ได้แต่ปกปิดไว้ เพราะต้องการให้ลูกค้ามาติด (น่ารักขนาดนั้นไม่มีก็แปลก)
บางทีผมก็ถามพริตตี้คนอื่นว่าเธอเป็นยังไง ก็บอกๆกันว่ามีลูกค้าคนอื่นจีบเยอะมาก มีแขกประจำเยอะ
แต่สิ่งที่ทำให้คิดหนักที่สุดคือ เธอบอกว่า นั่งคุยกับผมแล้วสบายใจเหมือนได้ระบาย เพราะผมไม่ลวนลามเธอเหมือนโต๊ะอื่น
เธอยังบอกกับผมอีกว่า นานๆเธอจะเจอคนแบบผม ซึ่งเธอก็รู้สึกดีกับผมเหมือนกัน แต่ผมก็คิดว่าเธอคงโกหกแน่ๆ เพราะผมก็เชื่อใจคนยากเหมือนกันครับ
ตอนนี้ผมก็ไม่ได้ไปหาเธอเลย เพราะไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อดีครับ