สวัสดีครับ นี่เปนกระทู้แรกของผม ผมชื่อบีครับ...เรื่องของผมนั้นอยากให้เป็นอุทาหรของผู้ชายหลายๆคนที่มีแฟนที่ดี...รักษาเธอเอาไว้น่ะครับ
ส่วนตัวของผมนั้น ผมเปนนักกีฬา หน้าตาโอเค เป็นคนนิ่งๆ สูบบุหรี่ กินเหล้าบ้าง ใช้เงินพ่อแม่ไปวันๆ ผู้หญิงมาชอบผมเยอะแต่ผมไม่ชอบใคร แต่พอผมไปจีบใครเธอก็มักจะปฏิเสธแต่ในวันนั้นที่ ctw ครับผมเจอผญคนนึงซึ่งเปนเพื่อนเก่าของผมเมื่อตอนอนุบาล....เธอเข้ามาทักและก็เริ่มจีบผมทันที.....เธอรอผมมานานมาก เธอไม่เคยมีแฟนสักคน! เธอบอกผมว่าเธอชอบผมตั้งแต่เด็กและจะรักคนเดียว เพื่อนๆผมรู้หมดผมโง่อยู่คนเดียวที่ไม่รู้เรื่อง....เธอรอผมมา16ปีครับ...และผมก็มาแพ้ความดีของเธอครับและเราก็ได้เป็นแฟนกันนานถึง8ปีครับ เธอชื่อ โบ นะครับ
เธอน่ารักทั้งหน้าตาและนิสัย
เธอไม่เคยงอนผมเลย
เธอไม่โทรตามผม
เธอไม่เคยโกรธผม
เธอตามใจผมทุกอย่าง
เธอปรับตัวเข้าหาผม
เธอทำกับข้าวเก่ง
เธอเรียนเก่งมาก โดยเฉพาะ เลข
เธอชอบร้องเพลง วาดรูป
เธอยอมผมทุกอย่างแม้กระทั่งเรื่อง...นั้น
เธอมีคนมาจีบเยอะตั้งแต่เด็กครับแต่ถือว่าเปนโชคดีของผมมากที่เธอมั่นคงรักเดียวใจเดียว แต่ผมก็มาทำให้เธอเสียใจจนเธอยอมแพ้และจากผมไปครับ....ตลอดเวลาที่คบกัน เธอเปนคนน่ารักมากๆ ดูแลผม ช่วยผม ทำทุกอย่างเพื่อผม เธอเคยชอบเที่ยวแต่เธอหยุดเพราะผม ผมรักเธอมากนะครับแต่นิสัยของผมที่เธอขอให้ผมปรับ คือ รับโทรศัพเธอ กับตอบไลน์และเฟสเธอบ้าง กินข้าวให้ตรงเวลาบ้าง ครับ.....(ในตอนนั้นผมไม่เข้าใจเลยว่าเธอจะให้ความสำคัญอะไรนักหนาจนวันที่เลิกกันผมถึงเข้าใจ)
เธอชอบโพสอะไรหวานๆหน้าวอลเฟสผม "คิดถึงน้าตัวเอง" "รักน้า" "อย่าทำงานหนักนะค่ะเป็นห่วง"....อีกเยอะ ในตอนนั้นผมคิดอย่างเดียว
----"อายเพื่อนเลยบอกเธอขอได้ไม๊อย่าโพส"-----และเธอก็บอกว่า "ไม่เต็มใจ แต่โบจะไม่ทำอีก"
แต่ผมรู้ว่าเธอเสียใจ)
ผมเป็นคนไม่ค่อยเล่นโซเชี่ยวครับ ไม่ชอบตอบไลน์ ไม่ชอบคุยโทรศัพ จึงไม่ค่อยตอบไม่ค่อยรับสายเธอ จนเธอบอกว่า "นี่บี๋(เธอเรียกผม)จะให้โบไปคุยกับนกพิราบหรอ? ยังรักโบอยู่ไม๊? เปนแฟนกันคุยกันไม่ถึง5นาทีเลย"----------ตอนนั้นผมคิดแค่ว่า ใจถึงใจก็พอไม่ต้องคุยหรอก แค่เข้าใจผมเพราะผมงานหนัก---
ผมบอกเธอว่า "คุยทำไมโบ บี๋ไม่ชอบคุย ไม่ชอบไลน์ บี๋งานหนักโบก็รู้ โบเข้าใจน่ะ?"------
เธอ"เข้าใจแต่ตอนบี๋นั่งขี้ นั่งกินข้าว ก่อนนอน บี๋ไลน์หาโบสักนิด ได้ไม๊...."
ผม"เข้าใจกันบ้างได้ไม๊โบ?"
เธอ"โบบอกบี๋ถึงเหตุผลแล้วนะ บี๋ไม่ปรับโบคงต้องปรับ"
เธอน่ารักมากๆครับเธอปรับทุกอย่างเพราะคำเดียว คือเธอรักผมมากก...ในตอนนั้นผมรู้สึกโชคดีมากที่มีโบในชีวิตครับ เพื่อนๆต่างอิจฉาผม ตามประสาผช ชอบอวดแฟน แฟนน่ารักแฟนสวยแฟนดีก็อารมดีตามปกติครับ...แต่ตลอดเวลา8ปีสิ่งหนึ่งที่ผมละเลย คือ ความรู้สึกของเธอครับ
วันนั้น ตอนตีหนึ่งผมจำได้ เธอมาหาผมที่ห้องครับซื้อเค้กที่เธอชอบมาแล้วบอกว่า
เธอ"บี๋เป่าเค้กกัน นี่วันเกิดโบนะ;)" (ผมไม่เคยใส่ใจวันเกิดเธอหรือวันครบรอบเลยครับ....ผมไม่เหนว่ามันสำคัญ....ซึ่งเธอทำทุกอย่างและทำให้ผมมีความสุขเสมอ)
ผม"โบ บี๋ทำงานอยู่ไว้ก่อนได้ไม๊"
เธอ"บี๋..." แล้วเธอก็นั่งรอครับ
----จำได้แม่น4ชมที่เธอรอผม----
เธอ" บี๋ โบกลับก่อนน่ะอีกนานใช่ไม๊"
ผม" กลับไปเหอะ" (ผมชอบตอบแบบนี้ ห้วนๆแต่ไม่ได้คิดอะไรนะครับ)
เรื่องมันไม่จบครับ(วันนี้เธอแปลกๆเหมือนผมมีเซ้นบอก) ครั้งนี้เธอเดินมาไกล้ๆผม
เธอ"บี๋...รู้ไม๊ว่าเราคบกันมากี่ปีแล้ว บี๋รู้ใช่ไม๊ว่าโบรักบี๋มากนะ"
ผม"อื้อรู้"
เธอ"บี๋รักโบบ้างรึเปล่า....?" เธอร้องไห้ครับ.....ถึงจุดนี้ผมหยุดทำงานและหันไปหาเธอแบบงงๆ
ผม" เปนอะไร..???ไม่เอาสิครับไม่ร้อง"
เธอ"บี๋รักโบบ้างรึเปล่า...?"
ผม"
เป็นคนปากแข็งครับ)" "ถามทำไม"
เธอ" บี๋รู้ไม๊ว่าโบรักแต่โบเหนื่อย เหนื่อยที่บี๋เป็นแบบนี้"
ผม"เปนแบบไหน???"
งงสิครับตอนนั้น)
เธอ"โบบอกบี๋เสมอว่าบี๋เป็นแบบไหน บี๋เคยฟังโบบ้างไม๊...?"
ผม"โบใจเย็นก่อนไม๊กลับไปบ้านไปใจเย็นแล้วค่อยมาคุย"
ผม"ผมกอดเธอจำได้ว่าจูบเธอไป1ครั้งและบอกว่า "รักสิค่ะโบ happy birthday น่ะ บี๋มีความสุขที่มีโบน่ะคะ"
เธอกอดผมแน่น "ถ้าวันนึงโบไม่อยู่ บี๋จะทำอะไรเป็นได้ยังไง"
(คือผม
มากใช่ไม๊ครับ ผมไม่ชอบแก้ปัญหาครับชอบให้เธอเปนคนแก้ เหนแก่ตัวเลวมาก)
หลังจากวันนั้น ผมต้องเสียใจไปตลอดชีวิตครับเพราะเธอประสบอุบัติเหตุ....และจากผมไปTT
ผมไม่มีอะไรจะพูดนอกจาก "บี๋ขอโทษ"
ผมยังจำวันนั้น ภาพเธอ เสียงเธอ กลิ่นเธอ ได้เสมอ ผมไม่เคยได้ดูแลเธอและใส่ใจความรู้สึกและผมก็ไม่มีวันที่จะได้ทำมันอีกแล้ว
ผมไม่เคยใส่ใจในสิ่งที่ผมมี โดนเฉพาะเธอ จนผมรู้ว่าเธอมีค่าในวันที่เธอจากผมไป และผมก็ตายทั้งเป็นเช่นกันครับ
ผมแค่อยากให้เพื่อนๆรักแฟนดูแลแฟนให้มากๆครับ เพราะถ้าเธอจากคุณไป คุณอาจต้องรู้สึกเสียใจแบบผมไปตลอดชีวิต
กระทู้นี้อย่าด่าทอกันนะครับ ผมขอให้กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่ทำให้ใครหลายๆคนหันมาใส่ใจและรักแฟนและคนไกล้ตัว
เรื่องของผมกับแฟนเก่าที่ดีทุกอย่าง~กระทู้ชีวิต
ส่วนตัวของผมนั้น ผมเปนนักกีฬา หน้าตาโอเค เป็นคนนิ่งๆ สูบบุหรี่ กินเหล้าบ้าง ใช้เงินพ่อแม่ไปวันๆ ผู้หญิงมาชอบผมเยอะแต่ผมไม่ชอบใคร แต่พอผมไปจีบใครเธอก็มักจะปฏิเสธแต่ในวันนั้นที่ ctw ครับผมเจอผญคนนึงซึ่งเปนเพื่อนเก่าของผมเมื่อตอนอนุบาล....เธอเข้ามาทักและก็เริ่มจีบผมทันที.....เธอรอผมมานานมาก เธอไม่เคยมีแฟนสักคน! เธอบอกผมว่าเธอชอบผมตั้งแต่เด็กและจะรักคนเดียว เพื่อนๆผมรู้หมดผมโง่อยู่คนเดียวที่ไม่รู้เรื่อง....เธอรอผมมา16ปีครับ...และผมก็มาแพ้ความดีของเธอครับและเราก็ได้เป็นแฟนกันนานถึง8ปีครับ เธอชื่อ โบ นะครับ
เธอน่ารักทั้งหน้าตาและนิสัย
เธอไม่เคยงอนผมเลย
เธอไม่โทรตามผม
เธอไม่เคยโกรธผม
เธอตามใจผมทุกอย่าง
เธอปรับตัวเข้าหาผม
เธอทำกับข้าวเก่ง
เธอเรียนเก่งมาก โดยเฉพาะ เลข
เธอชอบร้องเพลง วาดรูป
เธอยอมผมทุกอย่างแม้กระทั่งเรื่อง...นั้น
เธอมีคนมาจีบเยอะตั้งแต่เด็กครับแต่ถือว่าเปนโชคดีของผมมากที่เธอมั่นคงรักเดียวใจเดียว แต่ผมก็มาทำให้เธอเสียใจจนเธอยอมแพ้และจากผมไปครับ....ตลอดเวลาที่คบกัน เธอเปนคนน่ารักมากๆ ดูแลผม ช่วยผม ทำทุกอย่างเพื่อผม เธอเคยชอบเที่ยวแต่เธอหยุดเพราะผม ผมรักเธอมากนะครับแต่นิสัยของผมที่เธอขอให้ผมปรับ คือ รับโทรศัพเธอ กับตอบไลน์และเฟสเธอบ้าง กินข้าวให้ตรงเวลาบ้าง ครับ.....(ในตอนนั้นผมไม่เข้าใจเลยว่าเธอจะให้ความสำคัญอะไรนักหนาจนวันที่เลิกกันผมถึงเข้าใจ)
เธอชอบโพสอะไรหวานๆหน้าวอลเฟสผม "คิดถึงน้าตัวเอง" "รักน้า" "อย่าทำงานหนักนะค่ะเป็นห่วง"....อีกเยอะ ในตอนนั้นผมคิดอย่างเดียว
----"อายเพื่อนเลยบอกเธอขอได้ไม๊อย่าโพส"-----และเธอก็บอกว่า "ไม่เต็มใจ แต่โบจะไม่ทำอีก"
ผมเป็นคนไม่ค่อยเล่นโซเชี่ยวครับ ไม่ชอบตอบไลน์ ไม่ชอบคุยโทรศัพ จึงไม่ค่อยตอบไม่ค่อยรับสายเธอ จนเธอบอกว่า "นี่บี๋(เธอเรียกผม)จะให้โบไปคุยกับนกพิราบหรอ? ยังรักโบอยู่ไม๊? เปนแฟนกันคุยกันไม่ถึง5นาทีเลย"----------ตอนนั้นผมคิดแค่ว่า ใจถึงใจก็พอไม่ต้องคุยหรอก แค่เข้าใจผมเพราะผมงานหนัก---
ผมบอกเธอว่า "คุยทำไมโบ บี๋ไม่ชอบคุย ไม่ชอบไลน์ บี๋งานหนักโบก็รู้ โบเข้าใจน่ะ?"------
เธอ"เข้าใจแต่ตอนบี๋นั่งขี้ นั่งกินข้าว ก่อนนอน บี๋ไลน์หาโบสักนิด ได้ไม๊...."
ผม"เข้าใจกันบ้างได้ไม๊โบ?"
เธอ"โบบอกบี๋ถึงเหตุผลแล้วนะ บี๋ไม่ปรับโบคงต้องปรับ"
เธอน่ารักมากๆครับเธอปรับทุกอย่างเพราะคำเดียว คือเธอรักผมมากก...ในตอนนั้นผมรู้สึกโชคดีมากที่มีโบในชีวิตครับ เพื่อนๆต่างอิจฉาผม ตามประสาผช ชอบอวดแฟน แฟนน่ารักแฟนสวยแฟนดีก็อารมดีตามปกติครับ...แต่ตลอดเวลา8ปีสิ่งหนึ่งที่ผมละเลย คือ ความรู้สึกของเธอครับ
วันนั้น ตอนตีหนึ่งผมจำได้ เธอมาหาผมที่ห้องครับซื้อเค้กที่เธอชอบมาแล้วบอกว่า
เธอ"บี๋เป่าเค้กกัน นี่วันเกิดโบนะ;)" (ผมไม่เคยใส่ใจวันเกิดเธอหรือวันครบรอบเลยครับ....ผมไม่เหนว่ามันสำคัญ....ซึ่งเธอทำทุกอย่างและทำให้ผมมีความสุขเสมอ)
ผม"โบ บี๋ทำงานอยู่ไว้ก่อนได้ไม๊"
เธอ"บี๋..." แล้วเธอก็นั่งรอครับ
----จำได้แม่น4ชมที่เธอรอผม----
เธอ" บี๋ โบกลับก่อนน่ะอีกนานใช่ไม๊"
ผม" กลับไปเหอะ" (ผมชอบตอบแบบนี้ ห้วนๆแต่ไม่ได้คิดอะไรนะครับ)
เรื่องมันไม่จบครับ(วันนี้เธอแปลกๆเหมือนผมมีเซ้นบอก) ครั้งนี้เธอเดินมาไกล้ๆผม
เธอ"บี๋...รู้ไม๊ว่าเราคบกันมากี่ปีแล้ว บี๋รู้ใช่ไม๊ว่าโบรักบี๋มากนะ"
ผม"อื้อรู้"
เธอ"บี๋รักโบบ้างรึเปล่า....?" เธอร้องไห้ครับ.....ถึงจุดนี้ผมหยุดทำงานและหันไปหาเธอแบบงงๆ
ผม" เปนอะไร..???ไม่เอาสิครับไม่ร้อง"
เธอ"บี๋รักโบบ้างรึเปล่า...?"
ผม"
เธอ" บี๋รู้ไม๊ว่าโบรักแต่โบเหนื่อย เหนื่อยที่บี๋เป็นแบบนี้"
ผม"เปนแบบไหน???"
เธอ"โบบอกบี๋เสมอว่าบี๋เป็นแบบไหน บี๋เคยฟังโบบ้างไม๊...?"
ผม"โบใจเย็นก่อนไม๊กลับไปบ้านไปใจเย็นแล้วค่อยมาคุย"
ผม"ผมกอดเธอจำได้ว่าจูบเธอไป1ครั้งและบอกว่า "รักสิค่ะโบ happy birthday น่ะ บี๋มีความสุขที่มีโบน่ะคะ"
เธอกอดผมแน่น "ถ้าวันนึงโบไม่อยู่ บี๋จะทำอะไรเป็นได้ยังไง"
(คือผม
หลังจากวันนั้น ผมต้องเสียใจไปตลอดชีวิตครับเพราะเธอประสบอุบัติเหตุ....และจากผมไปTT
ผมไม่มีอะไรจะพูดนอกจาก "บี๋ขอโทษ"
ผมยังจำวันนั้น ภาพเธอ เสียงเธอ กลิ่นเธอ ได้เสมอ ผมไม่เคยได้ดูแลเธอและใส่ใจความรู้สึกและผมก็ไม่มีวันที่จะได้ทำมันอีกแล้ว
ผมไม่เคยใส่ใจในสิ่งที่ผมมี โดนเฉพาะเธอ จนผมรู้ว่าเธอมีค่าในวันที่เธอจากผมไป และผมก็ตายทั้งเป็นเช่นกันครับ
ผมแค่อยากให้เพื่อนๆรักแฟนดูแลแฟนให้มากๆครับ เพราะถ้าเธอจากคุณไป คุณอาจต้องรู้สึกเสียใจแบบผมไปตลอดชีวิต
กระทู้นี้อย่าด่าทอกันนะครับ ผมขอให้กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่ทำให้ใครหลายๆคนหันมาใส่ใจและรักแฟนและคนไกล้ตัว