(กระทู้นี้ขอเอาใจคนโสด คนไม่เคยมีแฟนแล้วกันนะคะ)
อยากจะบอกว่านี่เป็นกระทู้แรกของเรา อันที่จริงก็เป็นคนอ่านพันทิปมาหลายกระทู้แล้วแหละ แต่พอถึงคราวกระทู้ของตัวเองมันก็มีแบบเขินบ้างอ่ะนะ
กระทู้นี้เป็นกระทู้ระบายมากกว่า แต่ก็อยากจะถามความคิดเห็นของเพื่อนๆด้วยแหละว่าคิดยังไง
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 2 เดือนที่แล้ว
ขอเล่าก่อนเลยว่า ตอนนี้เราอยู่ปี 1 มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคใต้ บอกตามตรงเลยว่าไม่เคยมีแฟนมาก่อนในชีวิต 19 ปีนี้
จะมีก็แต่ไปชอบเขาก่อน แต่เขาก็ไม่ชอบเรา มีบ้างที่จะมาขอเบอร์ แต่ในเมื่อเราไม่ชอบอ่ะให้ทำไง
ฮ่ะๆๆ เศร้าไปเลย แต่ช่างมันเถอะเรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว
เรามีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง เรายอมรับว่าเขาน่ารัก ขาว เป็นสาวหวาน และก็มีแฟนแล้ว ขอสมมติแล้วกันว่าเขาชื่อ "หงส์"
ไปไหนมาไหนกับเขาก็ต้องทำใจ เพราะจะมีคนมองหงส์ตลอด
เราก็แอบคิดในใจ 'ฮ่ะๆๆมองเพื่อนตรูโน่น ไม่ใช่มองตรู อย่าหลงตัวเอง'
เราสองคนอยู่หอในหอเดียวกัน เวลาค่ำๆหงส์ก็จะมานั่งในห้องเราประจำ
แต่เราสองคนไม่ได้เป็นเมทกันนะคะ เมทของหงส์ก็เป็นเพื่อนคณะเดียวกัน แต่คนละสาขา
ส่วนเรามีเมทเป็นรุ่นพี่ก็เลยเรียกติดปากว่า "พี่เมท" แต่พี่เขาไม่เคยนอนที่ห้องเลยจะออกไปอยู่กับแฟนข้างนอกมากกว่า
พี่เมทเรารู้จักกับหงส์เพราะหงส์เขาชอบเข้ามาทำงานในห้องเราประจำ
ในห้องเราจะมีรูปของเรากับเพื่อนคนหนี่งที่เรารักเขามากเรียกได้ว่าเราไม่มีทางลืมเขาได้หรอก แต่ตอนนี้เราสองคนเป็นเพื่อนกันแล้ว คุยกันได้ทุกเรื่อง แถมเรายังเป็นที่ปรึกษาให้แฟนเขาอีก ดีนะ!
เราจะชอบเล่าเรื่องความรักที่ผ่านมาของเราให้หงส์ฟังประจำ จนกระทั่งวันหนึ่งหงส์เขาเข้ามานั่งในเราแล้วถามขึ้นมาว่า
หงส์ : (ชื่อเรา)เคยมีแฟนบ้างป่าว
เรา : ไม่เคยมีอ่ะ
หงส์ : (ชื่อเรา)แล้วเคยมีคนมาจีบบ้างป่ะ?
เรา : ก็เคยมีมาขอเบอร์บ้าง แต่ไม่ได้ให้ไปอ่ะ
หงส์ : (ชื่อเรา)อยู่ได้ยังไงไม่เคยมีแฟน
เรา : (นึกในใจ ตรูผิดเหรอ?)ก็อยู่มาแบบนี้แหละ ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย
หงส์ : แล้วเคยคิดจะมีบ้างป่าว
เรา : ก็ไม่ได้ซีเรียสไร มีก็ได้ ไม่มีก็ได้ ผู้ชายไม่ใช่ปัจจัยหนึ่งของชีวิต
หงส์ : แล้วอยู่ได้เหรอ ไม่มีผัว
...เงิบรับประทานไปเลยตรู
เรา : ก็อยู่ได้ดิ ไม่เห็นจะเป็นไรเลย ดีจะตายไป ไม่ต้องมานั่งกังวลอยู่ว่าใครจะทำอะไร ที่ไหน กับใคร
ขอเล่าอีกอย่างเลยว่าหงส์มีแฟนที่ค่อนข้างจะขี้หึงมากกกกกกก หงส์เป็นคนต่างจังหวัด มีแฟนอยู่ที่จังหวัดบ้านเกิด ถ้าจะมาหาก็ทางเดียวคือรถทัวร์ ซึ่งใช้เวลาประมาณเกือบ 7 ชั่วโมง
หงส์จะโทรหาแฟนทุกครั้งไม่ว่าไปไหน ไปเรียนอะไร คือแบบต้องโทรรายงานทุกชั่วโมง
เราก็คิดอยู่ในใจ เยอะไปไหมวะ?
หงส์ : (แล้วก็เงียบไป)
แล้วมีอยู่อีกวันหนึ่ง ตอนที่เรานั่งเปิด Facebook แล้วจู่ๆภาพรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งโผล่ขึ้นมา
เรา : หงส์ๆพี่คนนี้น่ารักอ่ะ พี่แกเท่มากๆเลย
หงส์ : อ่อพี่คนนี้ที่เป็นแฟนกับ...ใช่ไหม?
เรา : ใช่ๆ
หงส์ : นี่ชอบคนหล่อใช่ไหมถึงยังไม่เคยมีแฟน
...เงิบรับประทานครั้งที่สองกับนางคนนี้
คืออะไร ตรูผิดเหรอที่ตรูชอบมองคนหล่อ ชอบกรี๊ดคนหล่อ นี่ตรูผิดเหรอออออ?
พอย้อนกลับไปนึกดูแล้ว คนที่เราเคยชอบผ่านๆมาก็ไม่ได้ว่าจะหล่อไรเลยนะ หน้าตากูเออพอดูได้อ่ะ
หลังจากประโยคนั้นเราก็ไม่ได้ตอบอะไรไปหรอก เงียบไปเลย
นี่เราผิดใช่ไหมที่เราเป็นของเราอยู่อย่างนี้
อยู่มา 19 ปีไม่เคยมีแฟนนี่ผิดเหรอ?
อยู่มา 19 ปีแล้วชอบกรี๊ดรุ่นพี่หล่อๆนี่ผิดเหรอ?
เฮ้ออออออออ...
ขอบคุณนะคะที่หลงเข้ามา
เมื่อเพื่อนถามว่า "อยู่มาได้ยังไง ไม่เคยมีแฟน"
อยากจะบอกว่านี่เป็นกระทู้แรกของเรา อันที่จริงก็เป็นคนอ่านพันทิปมาหลายกระทู้แล้วแหละ แต่พอถึงคราวกระทู้ของตัวเองมันก็มีแบบเขินบ้างอ่ะนะ
กระทู้นี้เป็นกระทู้ระบายมากกว่า แต่ก็อยากจะถามความคิดเห็นของเพื่อนๆด้วยแหละว่าคิดยังไง
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 2 เดือนที่แล้ว
ขอเล่าก่อนเลยว่า ตอนนี้เราอยู่ปี 1 มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคใต้ บอกตามตรงเลยว่าไม่เคยมีแฟนมาก่อนในชีวิต 19 ปีนี้
จะมีก็แต่ไปชอบเขาก่อน แต่เขาก็ไม่ชอบเรา มีบ้างที่จะมาขอเบอร์ แต่ในเมื่อเราไม่ชอบอ่ะให้ทำไง
ฮ่ะๆๆ เศร้าไปเลย แต่ช่างมันเถอะเรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว
เรามีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง เรายอมรับว่าเขาน่ารัก ขาว เป็นสาวหวาน และก็มีแฟนแล้ว ขอสมมติแล้วกันว่าเขาชื่อ "หงส์"
ไปไหนมาไหนกับเขาก็ต้องทำใจ เพราะจะมีคนมองหงส์ตลอด
เราก็แอบคิดในใจ 'ฮ่ะๆๆมองเพื่อนตรูโน่น ไม่ใช่มองตรู อย่าหลงตัวเอง'
เราสองคนอยู่หอในหอเดียวกัน เวลาค่ำๆหงส์ก็จะมานั่งในห้องเราประจำ
แต่เราสองคนไม่ได้เป็นเมทกันนะคะ เมทของหงส์ก็เป็นเพื่อนคณะเดียวกัน แต่คนละสาขา
ส่วนเรามีเมทเป็นรุ่นพี่ก็เลยเรียกติดปากว่า "พี่เมท" แต่พี่เขาไม่เคยนอนที่ห้องเลยจะออกไปอยู่กับแฟนข้างนอกมากกว่า
พี่เมทเรารู้จักกับหงส์เพราะหงส์เขาชอบเข้ามาทำงานในห้องเราประจำ
ในห้องเราจะมีรูปของเรากับเพื่อนคนหนี่งที่เรารักเขามากเรียกได้ว่าเราไม่มีทางลืมเขาได้หรอก แต่ตอนนี้เราสองคนเป็นเพื่อนกันแล้ว คุยกันได้ทุกเรื่อง แถมเรายังเป็นที่ปรึกษาให้แฟนเขาอีก ดีนะ!
เราจะชอบเล่าเรื่องความรักที่ผ่านมาของเราให้หงส์ฟังประจำ จนกระทั่งวันหนึ่งหงส์เขาเข้ามานั่งในเราแล้วถามขึ้นมาว่า
หงส์ : (ชื่อเรา)เคยมีแฟนบ้างป่าว
เรา : ไม่เคยมีอ่ะ
หงส์ : (ชื่อเรา)แล้วเคยมีคนมาจีบบ้างป่ะ?
เรา : ก็เคยมีมาขอเบอร์บ้าง แต่ไม่ได้ให้ไปอ่ะ
หงส์ : (ชื่อเรา)อยู่ได้ยังไงไม่เคยมีแฟน
เรา : (นึกในใจ ตรูผิดเหรอ?)ก็อยู่มาแบบนี้แหละ ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย
หงส์ : แล้วเคยคิดจะมีบ้างป่าว
เรา : ก็ไม่ได้ซีเรียสไร มีก็ได้ ไม่มีก็ได้ ผู้ชายไม่ใช่ปัจจัยหนึ่งของชีวิต
หงส์ : แล้วอยู่ได้เหรอ ไม่มีผัว
...เงิบรับประทานไปเลยตรู
เรา : ก็อยู่ได้ดิ ไม่เห็นจะเป็นไรเลย ดีจะตายไป ไม่ต้องมานั่งกังวลอยู่ว่าใครจะทำอะไร ที่ไหน กับใคร
ขอเล่าอีกอย่างเลยว่าหงส์มีแฟนที่ค่อนข้างจะขี้หึงมากกกกกกก หงส์เป็นคนต่างจังหวัด มีแฟนอยู่ที่จังหวัดบ้านเกิด ถ้าจะมาหาก็ทางเดียวคือรถทัวร์ ซึ่งใช้เวลาประมาณเกือบ 7 ชั่วโมง
หงส์จะโทรหาแฟนทุกครั้งไม่ว่าไปไหน ไปเรียนอะไร คือแบบต้องโทรรายงานทุกชั่วโมง
เราก็คิดอยู่ในใจ เยอะไปไหมวะ?
หงส์ : (แล้วก็เงียบไป)
แล้วมีอยู่อีกวันหนึ่ง ตอนที่เรานั่งเปิด Facebook แล้วจู่ๆภาพรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งโผล่ขึ้นมา
เรา : หงส์ๆพี่คนนี้น่ารักอ่ะ พี่แกเท่มากๆเลย
หงส์ : อ่อพี่คนนี้ที่เป็นแฟนกับ...ใช่ไหม?
เรา : ใช่ๆ
หงส์ : นี่ชอบคนหล่อใช่ไหมถึงยังไม่เคยมีแฟน
...เงิบรับประทานครั้งที่สองกับนางคนนี้
คืออะไร ตรูผิดเหรอที่ตรูชอบมองคนหล่อ ชอบกรี๊ดคนหล่อ นี่ตรูผิดเหรอออออ?
พอย้อนกลับไปนึกดูแล้ว คนที่เราเคยชอบผ่านๆมาก็ไม่ได้ว่าจะหล่อไรเลยนะ หน้าตากูเออพอดูได้อ่ะ
หลังจากประโยคนั้นเราก็ไม่ได้ตอบอะไรไปหรอก เงียบไปเลย
นี่เราผิดใช่ไหมที่เราเป็นของเราอยู่อย่างนี้
อยู่มา 19 ปีไม่เคยมีแฟนนี่ผิดเหรอ?
อยู่มา 19 ปีแล้วชอบกรี๊ดรุ่นพี่หล่อๆนี่ผิดเหรอ?
เฮ้ออออออออ...
ขอบคุณนะคะที่หลงเข้ามา