อยากรู้จักพนักงานผู้หญิงประจำสถานีรถไฟบางบำหรุ ทำไงได้บ้างคับ

ดีใจจังคับ นี่เป็นกระทู้แรกที่ผมพิมลงพันทิป ไม่คิดว่าจะมีคนอ่านด้วย แค่นั่งบนรถไฟจากกรุงเทพ กลับบางบำหรุ ใช้เวลาเป็นชั่วโมง คิดถึงเธอคนนั้น พนักงานสถานีเสียงใส เลยแค่อยากพิมระบาย ขอบคุณทุกคนนะคับ สำหรับการแนะนำ ก่อนอื่นผมต้องขอเกริ่นก่อน ผมเป็นคนขี้อายมากๆ แค่จะหันสายตาไปสบตาเวลาเธอคุยด้วย ผมยังไม่มีความกล้าเลย 2เดือนกว่าแล้ว ที่ผมมารอรถไฟสายใต้เข้ากรุงเทพ เพื่อไปทำงานย่านราชเทวี ช่วงเวลาที่ผมต้องไปรอรถไฟคือ 7โมงเช้า ถึง 8 โมง โดยประมาน เป็นแบบนี้ทุกวันครับ ยกเว้นวันอาทิตย์ และวันที่ผมต้องไปออกตวจงานต่างจังหวัด ที่อดเจอเธอ เธอเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เป็นพนักงานขายตั๋ว และประกาศออกไมค์ มีความคิดเห็นนึงบอกจะไปบอกเธอให้ เข้าไปคงหาไม่ยาก เธอสวย เด่นมาก เข้ากะเช้า แต่ไม่เข้าทุกวัน บางวันก็เป็นพนักงานขายเป็นผู้ชาย ช่วยบอกเธอด้วยนะว่ามีใคบางคนเพ้อฝันถึงเธอขนาดไหน มันเป็นความรักที่ไม่ต้องการความเป็นเจ้าของครอบครองผมแค่อยากเห็นหน้าเธอ อยากฟังเสียงใสๆของเธอ ไปทุกๆวันแค่นั้นเอง แค่นี้ผมก็มีความสุขแล้ว คนเราเวลาแอบชอบใคนสักคน มักเข้าข้างให้ความหวังตัวเองอยู่เสมอ ผมเองก้แอบคิดเข้าข้างตัวเองอยู่เหมือนกัน ผมสังเกตุ เวลาผมมาซื้อตั๋วกับพนักงานคนอื่น ผมต้องบอกสถานที่ที่จะไปกับพนักงานขายตั๋วทุกครั้ง แต่ถ้าวันใดที่เธอนั่งขายตั๋ว เมื่อเธอเห็นผมเดินมา เธอจะฉีกตั๋วรอไว้เลยและยื่นมือเพื่อจะรับเงิน  โดยผมไม่ต้องบอกเลยว่าจะไปไหน หรืออาจเป็นเพราะความใส่ใจของเธอกันนะที่จำลูกค้าประจำได้ทุกคน หรือเป็นเพราะความน่ารักของเธอกันน้า ที่มักจะชอบยิ้ม ทำน่าเอียงอายมุ้งมิ้งน่ารักๆให้เห็นิยู่เรื่อย อีกแค่ 4 วัน เธอก็จะหายไปจากชีวิตประจำวันของผมแล้ว ผมไม่มีความกล้าพิ แม้แต่จะถามชื่อเธอเลย นับภาษาอะไรกะจะขอไลน์ขอเบอร์ ขอเฟช พระเจ้าผมแค่อยากมีเฟชของเธอ แค่ไว้มองเธอทุกวันอยู่ห่างๆ ในมุมเงียบๆของคนแอบรัก ก้แค่นั้น คนแบบนี้ก้ยังมีอยู่อีกหรอเนี่ย พรุ่งนี้ผมจะพยายามรู้ชื่อเธอให้ได้ มันน่าจะมีบอร์ดหรืออะไรบ้างล่ะ พรุ่งนี้เป็นไงจะมาอัปเดรตให้ฟังกันนะคับ ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่แอบรักทุกคนนะคับ และเป็นกำลังใจให้ผมได้มีความกล้าพอรู้จักเธอก่อนจะต้องจากกันไปด้วยนะคับ ขอบคุณครับ