สวัสดีค่ะ เราเพิ่งเคยตั้งกระทู้ในพันทิปเป็นครั้งแรก ถ้าเกิดข้อผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
เนื้อเรื่องค่อนข้างยาวนะคะ แต่ถ้าไม่เล่ารายละเอียดมันคงไม่เป็นผลดีกับทุกคนที่เรากล่าวถึงแน่นอน
เราขอแทนตัวเราว่า "เรา" แทนแฟนเก่าว่า " ก. " แทนแฟนใหม่ว่า " ข. "
เราเคยคบกับ ก ตอนสมัยม.ปลายค่ะ เรารัก ก. มาก แต่ ก. แทบไม่แสดงออกว่ารักเราเลย
ทะเลาะกันก็หลายครั้ง ขนาดอยู่โรงเรียนเดียวกัน ยังได้เจอหน้าอาทิตย์ละครั้ง แต่ช่วง ม.6 ก็ดีขึ้นมาหน่อย
ที่ได้อยู่ด้วยกัน คุยกันทุกเช้า (แต่ก็ไม่ทุกเย็น) โทรศัพท์จากที่ตอน ก. จีบเรา ก. ชอบโทรมาหาเราและคุยกันแทบทุกวัน
แต่พอเป็นแฟนแล้ว ก. ก็ไม่เคยโทรมาอีกเลย มีแต่เราโทรฝ่ายเดียว ก. ติดเกม เราเคยไปนั่งหิว 3 ชม. รอ ก. เล่นเกมเสร็จ
ก. ทำให้เราเสียน้ำตาหลายครั้ง จากการไม่เข้าใจกัน ความห่างเหิน การกระทำที่เราไม่ชอบ แต่ ก. มีข้อดีอยู่อย่างเดียวคือ เขาไม่เคยนอกใจเรา
ซึ่งเราก็ไม่เคยนอกใจเขาเลยเหมือนกัน
จุดเปลี่ยนมันอยู่ที่การที่เรา จบ ม.6 ก. บอกกับเราว่าอยากไปเรียน ม. ที่หนึ่งในจังหหวัด พ. และสัญญาว่าเราจะเรียนที่เดียวกัน
เราก็ทำทุกอย่าง จนติดมหาลัยนั้น (คณะที่เราชอบนะ) และเราก็ได้เรียนที่นั่นจริงๆ แต่.. ก. ตามมาไม่ได้ เกรดไม่ถึง สุดท้าย ก. ก็ไปเรียนอีกจังหวัดหนึ่ง
ม.เราคณะเราเอกเรา กิจกรรมน้อย ส่วนมากเน้นเรียน แต่ ม. ของ ก. กิจกรรมเยอะมาก ไม่มีเวลาให้เราเลย ไม่โทรหา ไม่คุย
เรากับ ก. ตกลงกันว่า จะให้เราจะขึ้นรถไปหาเขาเดือนละครั้ง (เพราะเราอยู่หอใน ถ้า ก. มาหาก็ไม่รู้จะนอนไหน)
แต่ส่วนมากจะเป็นหลายเดือนต่อครั้งมากกว่า เพราะ ก. ติดกิจกรรม
เราก็ยอมรับกับสภาพนี้มาปีกว่าๆ เหงาก็ทน ไม่เคยสนใจใคร รักเขาคนเดียว มีคนมาจีบก็ไม่เอา
พอขึ้นปี 2 เราก็ยิ่งทะเลาะกันบ่อยขึ้น เพราะความที่ ก. เป็นคนมีเหตุผลมากเกินจะใส่ใจความรู้สึกของเรา
มีปัญหาอะไรปรึกษาเขาแทบไม่ได้เลย เพราะเขาจะซ้ำเติมเราจมดินหนักกว่าเดิม
บางที ก. ก็ติดเพื่อนมากเกินไป ทำอะไรๆ ให้เพื่อนได้แทบทุกอย่าง แต่กับเราซึ่งเป็นแฟนเขาทำให้ไม่ได้
ก. ทำให้เรารู้สึกว่าเพื่อนมาก่อนเสมอ ทุกคนที่ไม่ใช่เรา มาก่อนเราเสมอ เคยมีครั้งหนึ่งที่เขาได้ไปทัศนศึกษา เที่ยวทะเลกันทั้งห้อง
เราก็ขอแค่ให้เขาโทรมาหาบ้าง ก็ไม่โทร พอเรางอน ก็บอกว่า "ก็อยากอยู่กับเพื่อนอะ ไม่ได้อยากคุยกับแฟน ช่วยเงียบๆ ไปสักสองสามวันได้มั้ย"
ปี 2 นี้ เราออกมาอยู่หอนอกแล้ว เราเช่าห้องอยู่คนเดียว ตกลงกันว่าให้เขามาหาเราเดือนละครั้ง
แต่ก็เหมือนเดิม แทบไม่มาเลย ติดกิจกรรมบ้าง ไม่มีเงินบ้าง (บางทีเขาให้เพื่อนยืมเงินเป็นพันๆ จนตัวเองไม่มีอะไร-)
โทรศัพท์ก็ มาแค่บอกว่าจะนอนละนะ ฝันดี ไม่คุยอะไรกันไปมากกว่านี้ หฃายครั้งก็ไม่รับสายเรา เขาทำให้เรารู้สึกว่า เราเป็นแค่เนื้องอกในชีวิตเขาเท่านั้น
คำว่า รัก ก. พูดกับเราปีละครั้ง (บางปีก็ไม่พูด)
บ่อยครั้งมาก ที่เราถูกเขาแกล้งจนโมโห พอเราโมโหเขาก็ตัดสายทิ้งไปเลย
คำว่าขอโทษ ถ้าไม่บอกก็ไม่พูด ถึงแม้เรื่องๆ นั้นเขาเป็นคนผิดก็ตาม
ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เราเป็นคนง้อตลอด ก. แทบไม่ง้อเราเลย
ช่วงปี 3 เป็นช่วงที่เราเริ่มจะรู้ตัวว่า เราไม่มีความรู้สึกอะไรกับ ก. แล้ว มันมีแต่ความผูกพันเท่านั้น
เราเบื่อ เรารู้สึกว่าทำไมเราต้องทนกับ ก. กับการไม่ใส่ใจ หรือเป็นเพราะเราโลภมากเอง และเขาทำให้เราไม่ได้
ทะเลาะกันทีไรเขาจะหนี ไม่คุย ไม่ก็ตะคอก ขอห่างกัน ไม่ให้เราโทรหา ไม่คุยกันเป็นเดือนๆ
หลายครั้งก็บอกเลิกเรา บอกว่า "เลิกๆ กันไปเหอะ จะได้จบเรื่อง สิ้นเรื่อง รำคาญ"
ก. บอกว่า "ถ้าอยากได้คนแบบนี้ๆ แบบที่เธอต้องการ ก็เลิกกันไป แล้วไปหาคนแบบนั้นมาเป็นแฟนสิ"
หลายครั้งเราก็งอแงเกินจนทำให้เขาโมโหและเราก็ทะเลาะกัน แต่บ่อยครั้งเหมือนกัน ที่เขาก็เป็นคนทำผิดเอง (แต่ไม่เคยยอมรับผิดอะ)
เราก็ปรับตัวนะ ปรับตัว ทำใจให้ชิน ชินจนชา จนไม่เป็นตัวของตัวเองเลย
แต่ส่วนดีเขาก็มีนะ เขาพาเราไปให้แม่เขารู้จัก ไปกินข้าวกับแม่เขา
ไม่เคยนอกใจเราสักครั้ง เลิกกินเหล้า เพราะเราไม่ชอบ
แต่มันติดใจตรงที่เขาไม่ใส่ใจเราเลยนี่สิ ความรู้สึกของเรา ก. มองข้ามตลอด
เราเสียใจหลายครั้งเขาก็ไม่เคยปลอบใจ ไม่เคยขอโทษ ไม่เคยรับรู้
เราร้องไห้คนเดียวหลายครั้ง ต้องแอบร้อง ก. ไม่ชอบคนร้องไห้ ถ้าร้องไห้ให้ได้ยินเขาจะหงุดหงิดโมโห พาลใส่
จนวันหนึ่ง เรารู้สึกพิเศษกับเพื่อนสนิท (ข.)ที่อยู่คนละสาขาวิชา
เป็นความรู้สึกที่เราเคยมีให้ ก. แต่ตอนนี้กับก. ความรู้สึกนั้นหายไปแล้ว และเรารู้สึกกับ ข. แทน
ทุกครั้งที่ ข. ทักเฟสมาคุย พาไปเที่ยว พาไปเดินเล่น เรารู้สึกเป็นตัวของตัวเอง
ไม่อึดอัด ไม่ต้องแอ๊บ อยู่ด้วยแล้วสบายใจ ..แต่เราก็คิดว่า นั่นคือมิตรภาพ
ข. ชอบทักเฟสมาหาบ่อยครั้ง แต่ละครั้งคุยกันนานมาก ถามเรื่องโน่นนี่ ด่ากัน จิกกัดกัน ปรึกษาปัญหากัน
เราก็เริ่มสงสัยว่า ข. ชอบเรารึเปล่า เราก็พยายามพิสูจน์มาหลายครั้งเหมือนกัน
ข. เล่าให้ฟังว่า เขาจีบผู้หญิงหลายคน แต่คนที่แอบรัก (ใช้คำว่าแอบรักเลย ไม่ใช่แอบชอบ) เขามีแฟนอยู่แล้ว (และเราก็สงสัยว่าคนคนนั้นคือเรา)
ที่เราคิดแบบนั้นเพราะเราดูจากการกระทำของ ข. หลายครั้งเขาก็หลุด เช่น เราแซวๆ ข.เรื่องรูมเมทเขาที่เป็นผู้ชาย
ว่าเมทนี่เป็นเพื่อนรักหรือรักเพื่อนกันแน่ อีนี่ก็หลุดร้องเพลงมาเลยจ้า ...เพื่อนไม่รักแต่แอบรักเพื่อน แล้วมันก็หยุดร้อง แล้วไปทำอย่างอื่นกลบเกลื่อน
ตอนเราซ้อนท้ายรถมอ'ไซด์มัน แล้วเราแกล้งหลับคาหลังมัน (อ่อยเนอะ 55) ก็ได้ยินมันฮัมเพลงว่า ..ได้แค่เพื่อนก็ดีเท่าไหร่
เราแกล้งแอบหลับในที่ทำงานพิเศษ (มันก็อยู่ด้วย) ก็ได้ยินมันแอบถ่ายรูปเรา แต่ตอนนั้นเราคิดว่า ...อีห่ า นี่ถ่ายรูปไว้แบล็กเมย์กู
ตอนเราโทรไปถามมันเรื่องงาน ก็ได้ยินมันพูดภาษาแปลกๆ มันบอกว่าหัดพูดภาษาญี่ปุ่น แต่เราฟังไม่รู้เรื่อง จับใจความได้ในประโยคนั้น มีคำว่า "รัก" อยู่
เราพยายามห้ามใจไม่ให้คิดกับเพื่อนคนนี้ แต่เราทำไม่ได้จริงๆ ปากบอกว่ากูรักแฟน รักแฟนคนเดียว กูจะไม่นอกใจแฟน
แต่เราก็หวั่นไหวกับ ข. มากจริงๆ แล้วมันก็กลายเป็นการแอบชอบ ข. ตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
แต่สุดท้ายแล้ว ก็เกิดเรื่องขึ้นมา เราทะเลาะกับ ก. (เรื่องอะไรนี่ขออุบไว้หน่อยละกันนะ เรื่องนี้ ก. เราหาเรื่องทะเลาะเอง)
แต่การทะเลาะกันครั้งนี้ เป็นต้นเหตุที่ทำให้เรา ไปถาม ข. ว่า " คิดยังไงกับกู"
ตอนแรก ข. ก็บอกว่า เป็นเพื่อนกันๆ แต่เราคาใจไง มันมีพิรุทหลายอย่าง การพูด การสบถ สุดท้ายแล้ว
เราก็บอกว่า "เห้ย กูคาใจว่ะ กูคาใจจริงๆ กูขอถามแบบแมนๆ เลยนะ เปิดอกคุยกันเลย สรุปแล้ว อะ คิดยังไงกับกู"
มันก็บอกแบบอายๆ ว่า "ที่ คิดอะ ..ถูกแล้ว" เราเห็นว่า มันเป็นการพูดอ้อมๆ และตีความได้หลายอย่าง เราเลยพูดว่า
"กูพูดตรงๆ เลยละกันนะ ที่กูคิดอยู่อะ .....ไม่กูชอบ ก็ชอบกู กูคิดถูกใช่มั้ย" เท่านั้นแหละ เราก็ใจเต้นแรงเลย แล้วเขาก็บอกว่า "เออนั่นแหละ กูก็รู้ว่า คิดยังไงกับกู และกูก็ชอบ "
แต่ ข. บอกว่า " ไม่ต้องเลิกกับแฟนก็ได้นะ ให้กูอยู่ในฐานะไหนก็ได้ เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมก็ได้
แค่นี้กูก็มีความสุขมากแล้ว" ...ใช่ มีความสุขจริงๆ เราก็มีความสุข แต่เราไม่อยากคบซ้อน เราเลยต้องเลือก
สุดท้ายเราเลือก ข. ว่ะ.. เราโทรบอกเลิก ก. วันนั้นเลย
ก. ก็บอกว่าเข้าใจเรา และเราก็ตกลงเป็นแฟน กับ ข.
หลังจากนั้น เราโคตรมีความสุขกับ ข. อะ คือไม่เคยมีความรู้สึกสุขใจ อิ่มใจ สบายใจกับใครที่ไหนเลย แม้กระทั่งกับ ก. ก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้
ข. สารภาพว่าชอบเรามาเกือบปีแล้ว ที่เป็นโสดก็เพราะรอเราอยู่ ตอนคบกันวันแรก เขาสาบานต่อหน้าเจดีย์และวัดใหญ่ว่า
จะรักเราคนเดียว จะไม่ทิ้งเรา ไม่นอกใจเรา ถ้าผิดคำสาบาน ขอให้ชีวิตนี้ ผิดหวังในเรื่องความรักตลอดไป
ข. เล่าให้ฟังว่า ตอนเราถาม ข. ถึงคนที่แอบรัก ข. ตะโกนหน้าคอมตลอดว่า "ก็ ไง อิสั ด ดด กูชอบง "
แล้วตอนที่ ข. ทำเป็นหัดพูดภาษาญีปุ่น จริงๆ แล้ว มันบอกรักเรา
วันต่อมา ก. โทรมาขอคืนดีกับเรา พูดแค่ว่า "กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย" เราก็ปฏิเสธ
ก. เลยขอให้เราบล็อคเฟสเปลี่ยนเบอร์ เราเลยบล็อคเฟส ก. แต่ไม่เปลี่ยนเบอร์ (ขี้เกียจ)
ผ่านไป 10 วัน ก. หายไปจากชีวิตเราเลย แต่เรายังเอาเฟสเพื่อนส่องเฟส ก. อยู่นะ เพ้อแหลกลาญมาก แบบที่ไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้มาก่อน
เราก็รู้สึกสงสาร แต่เราก็คิดว่าเราไม่อยากเดินกลับไป พวกของขวัญ ตุ๊กตตา กระเป๋า เสื้อ ที่ ก. เคยซื้อและทำให้ เราไม่เคยทิ้ง เราเก็บใส่กล่องไว้อย่างดี
เป็นความทรงจำอันล้ำค่าของเรา เป็นของที่มีอยู่ชิ้นเดียวในโลก อย่างน้อย ก. ก็เป็นคนที่เราผูกพัน..
แต่จู่ๆ ก. ก็โทรมาหาเรา ก. เมา และ ก. ก็พูดหมดเปลือกเลยว่า
ยังรักเรา ไม่เคยจืดจาง ตอนแรกที่คบเรา ก. เคยรักแบบเผื่อใจ แต่เวลาผ่านไป ก. ก็ทุ่มใจให้เราเต็มที่
ก. วางแผนในอนาคตร่วมกับเรา บอกแม่ว่าจะขอหมั้นกับเรา พอมีงานทำสร้างเนื้อสร้างตัวได้ ก็จะแต่งกับเลย
ทุกวันนี้นอนไม่หลับ ต้องออกกำลังกายจนเหนื่อยมากๆ ไม่ก็กินเหล้าให้เมามากๆ ถึงจะหลับลง
ก. บอกว่า พอมาคิดๆ ดูแล้ว ก็เป็นความผิดของ ก. เลย ที่ไม่สนใจ ไม่ใส่ใจเรา มีแต่ความสซื่อสัตย์ ความไว้ใจเรา ความรัก ที่ ก. มีให้เท่านั้น
ก. อยากเกลียดเรา แต่ก็ทำไม่ได้ ยังรักเราเสมอ ก. ขอให้เราโชคดี มีความสุขกับคนใหม่ ขอให้คนใหม่ (ข.) มีทุกอย่างที่เราต้องการ
ทั้งความรัก ความซื่อสัตย์ และความเอาใจใส่
เราบอก ก. ว่า "ทำไมเธอเพิ่งมาบอกเราตอนนี้"
เราร้องไห้ว่ะ หนักมาก เราสงสาร เรารู้สึกผิด
ข. ก็บอกว่า .. จะกลับไปหาเขาก็ได้นะ กูไม่เป็นไรหรอก กูก็รู้สึกผิดเหมือนกัน
แต่เราบอก ข. ว่า ความรู้สึกเรามันไม่ใช่แล้ว เรารัก ข. และเราไม่อยากคบกับ ก. เพราะความสงสารด้วย
ตอนนี้เราก็มีความสุขดีกับ ข. นะ มากด้วย แต่ลึกๆ เราก็คิดถึง ก. อยู่เหมือนกัน
เราไม่อยากให้ ก. เจ็บ (ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้) เราอยากให้ ก. เกลียดเราไปเลย (ซึ่ง ก. บอกว่าทำไม่ได้)
เราเป็นห่วง ก. นะ ในฐานะคนที่เคยผูกพันกัน
ถ้า ก. พูด กระทำ แสดงออก ตั้งแต่ที่เรายังรัก ก. อยู่ เราคงไม่หวั่นไหวกับ ข. หรอก (อันนี้เป็นความคิดเรานะ)
ถ้ามือที่ 1 และ 2 จับกันแน่นพอ มือที่ 3 จะเข้ามาแทรกไม่ได้เลย ...แต่เรารู้สึกเหมือนจับมือ ก. อยู่ฝ่ายเดียว จนเหนื่อย
พอมี ข. เข้ามา แล้วเลยสะบัดมือของ ก. ทิ้งอย่างง่ายดาย
เล่าจบแล้ว ขอบคุณที่อ่านจนถึงบรรทัดนี้นะคะ เรื่องอาจจะงงๆ อยู่บ้างเพราะไม่ค่อยสบายสักเท่าไหร่
เราอยากจะถามว่า ...เราผิดมากมั้ยคะ ที่เราทิ้ง ก. มา ทั้งๆ ที่ ก. รักเรามากขนาดนี้
ผิดมากมั้ยคะ ที่เราไม่รับผิดชอบความรู้สึกของก. เราไปทำให้ ก. รัก และเราก็ทิ้งเขาให้เจ็บ
แล้วเราควรจะทำยังไงต่อไปดีคะ เราจะกลับไปดีมั้ย กับ ข. เราก็ยังไม่แน่ใจว่าเขาจะรักเราจริงถึงขั้นวางแผนอนาคตร่วมกัน
เรากลับไปหา ก. คนที่เราแน่ใจว่ารักเราจริงๆ มันจะดีไหม? เราปวดหัวว่ะ เราก็ไม่อยากทิ้ง ข. เหมือนกัน
ตอนนี้คิดอะไรไม่ออกจริงๆ
ทิ้งคนที่คบกันมาหลายปี(แต่ไม่เคยรู้ว่าเขาจริงจังกับเรา)เพื่อไปคบกับคนใหม่ ผิดมากไหมคะ
เนื้อเรื่องค่อนข้างยาวนะคะ แต่ถ้าไม่เล่ารายละเอียดมันคงไม่เป็นผลดีกับทุกคนที่เรากล่าวถึงแน่นอน
เราขอแทนตัวเราว่า "เรา" แทนแฟนเก่าว่า " ก. " แทนแฟนใหม่ว่า " ข. "
เราเคยคบกับ ก ตอนสมัยม.ปลายค่ะ เรารัก ก. มาก แต่ ก. แทบไม่แสดงออกว่ารักเราเลย
ทะเลาะกันก็หลายครั้ง ขนาดอยู่โรงเรียนเดียวกัน ยังได้เจอหน้าอาทิตย์ละครั้ง แต่ช่วง ม.6 ก็ดีขึ้นมาหน่อย
ที่ได้อยู่ด้วยกัน คุยกันทุกเช้า (แต่ก็ไม่ทุกเย็น) โทรศัพท์จากที่ตอน ก. จีบเรา ก. ชอบโทรมาหาเราและคุยกันแทบทุกวัน
แต่พอเป็นแฟนแล้ว ก. ก็ไม่เคยโทรมาอีกเลย มีแต่เราโทรฝ่ายเดียว ก. ติดเกม เราเคยไปนั่งหิว 3 ชม. รอ ก. เล่นเกมเสร็จ
ก. ทำให้เราเสียน้ำตาหลายครั้ง จากการไม่เข้าใจกัน ความห่างเหิน การกระทำที่เราไม่ชอบ แต่ ก. มีข้อดีอยู่อย่างเดียวคือ เขาไม่เคยนอกใจเรา
ซึ่งเราก็ไม่เคยนอกใจเขาเลยเหมือนกัน
จุดเปลี่ยนมันอยู่ที่การที่เรา จบ ม.6 ก. บอกกับเราว่าอยากไปเรียน ม. ที่หนึ่งในจังหหวัด พ. และสัญญาว่าเราจะเรียนที่เดียวกัน
เราก็ทำทุกอย่าง จนติดมหาลัยนั้น (คณะที่เราชอบนะ) และเราก็ได้เรียนที่นั่นจริงๆ แต่.. ก. ตามมาไม่ได้ เกรดไม่ถึง สุดท้าย ก. ก็ไปเรียนอีกจังหวัดหนึ่ง
ม.เราคณะเราเอกเรา กิจกรรมน้อย ส่วนมากเน้นเรียน แต่ ม. ของ ก. กิจกรรมเยอะมาก ไม่มีเวลาให้เราเลย ไม่โทรหา ไม่คุย
เรากับ ก. ตกลงกันว่า จะให้เราจะขึ้นรถไปหาเขาเดือนละครั้ง (เพราะเราอยู่หอใน ถ้า ก. มาหาก็ไม่รู้จะนอนไหน)
แต่ส่วนมากจะเป็นหลายเดือนต่อครั้งมากกว่า เพราะ ก. ติดกิจกรรม
เราก็ยอมรับกับสภาพนี้มาปีกว่าๆ เหงาก็ทน ไม่เคยสนใจใคร รักเขาคนเดียว มีคนมาจีบก็ไม่เอา
พอขึ้นปี 2 เราก็ยิ่งทะเลาะกันบ่อยขึ้น เพราะความที่ ก. เป็นคนมีเหตุผลมากเกินจะใส่ใจความรู้สึกของเรา
มีปัญหาอะไรปรึกษาเขาแทบไม่ได้เลย เพราะเขาจะซ้ำเติมเราจมดินหนักกว่าเดิม
บางที ก. ก็ติดเพื่อนมากเกินไป ทำอะไรๆ ให้เพื่อนได้แทบทุกอย่าง แต่กับเราซึ่งเป็นแฟนเขาทำให้ไม่ได้
ก. ทำให้เรารู้สึกว่าเพื่อนมาก่อนเสมอ ทุกคนที่ไม่ใช่เรา มาก่อนเราเสมอ เคยมีครั้งหนึ่งที่เขาได้ไปทัศนศึกษา เที่ยวทะเลกันทั้งห้อง
เราก็ขอแค่ให้เขาโทรมาหาบ้าง ก็ไม่โทร พอเรางอน ก็บอกว่า "ก็อยากอยู่กับเพื่อนอะ ไม่ได้อยากคุยกับแฟน ช่วยเงียบๆ ไปสักสองสามวันได้มั้ย"
ปี 2 นี้ เราออกมาอยู่หอนอกแล้ว เราเช่าห้องอยู่คนเดียว ตกลงกันว่าให้เขามาหาเราเดือนละครั้ง
แต่ก็เหมือนเดิม แทบไม่มาเลย ติดกิจกรรมบ้าง ไม่มีเงินบ้าง (บางทีเขาให้เพื่อนยืมเงินเป็นพันๆ จนตัวเองไม่มีอะไร-)
โทรศัพท์ก็ มาแค่บอกว่าจะนอนละนะ ฝันดี ไม่คุยอะไรกันไปมากกว่านี้ หฃายครั้งก็ไม่รับสายเรา เขาทำให้เรารู้สึกว่า เราเป็นแค่เนื้องอกในชีวิตเขาเท่านั้น
คำว่า รัก ก. พูดกับเราปีละครั้ง (บางปีก็ไม่พูด)
บ่อยครั้งมาก ที่เราถูกเขาแกล้งจนโมโห พอเราโมโหเขาก็ตัดสายทิ้งไปเลย
คำว่าขอโทษ ถ้าไม่บอกก็ไม่พูด ถึงแม้เรื่องๆ นั้นเขาเป็นคนผิดก็ตาม
ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เราเป็นคนง้อตลอด ก. แทบไม่ง้อเราเลย
ช่วงปี 3 เป็นช่วงที่เราเริ่มจะรู้ตัวว่า เราไม่มีความรู้สึกอะไรกับ ก. แล้ว มันมีแต่ความผูกพันเท่านั้น
เราเบื่อ เรารู้สึกว่าทำไมเราต้องทนกับ ก. กับการไม่ใส่ใจ หรือเป็นเพราะเราโลภมากเอง และเขาทำให้เราไม่ได้
ทะเลาะกันทีไรเขาจะหนี ไม่คุย ไม่ก็ตะคอก ขอห่างกัน ไม่ให้เราโทรหา ไม่คุยกันเป็นเดือนๆ
หลายครั้งก็บอกเลิกเรา บอกว่า "เลิกๆ กันไปเหอะ จะได้จบเรื่อง สิ้นเรื่อง รำคาญ"
ก. บอกว่า "ถ้าอยากได้คนแบบนี้ๆ แบบที่เธอต้องการ ก็เลิกกันไป แล้วไปหาคนแบบนั้นมาเป็นแฟนสิ"
หลายครั้งเราก็งอแงเกินจนทำให้เขาโมโหและเราก็ทะเลาะกัน แต่บ่อยครั้งเหมือนกัน ที่เขาก็เป็นคนทำผิดเอง (แต่ไม่เคยยอมรับผิดอะ)
เราก็ปรับตัวนะ ปรับตัว ทำใจให้ชิน ชินจนชา จนไม่เป็นตัวของตัวเองเลย
แต่ส่วนดีเขาก็มีนะ เขาพาเราไปให้แม่เขารู้จัก ไปกินข้าวกับแม่เขา
ไม่เคยนอกใจเราสักครั้ง เลิกกินเหล้า เพราะเราไม่ชอบ
แต่มันติดใจตรงที่เขาไม่ใส่ใจเราเลยนี่สิ ความรู้สึกของเรา ก. มองข้ามตลอด
เราเสียใจหลายครั้งเขาก็ไม่เคยปลอบใจ ไม่เคยขอโทษ ไม่เคยรับรู้
เราร้องไห้คนเดียวหลายครั้ง ต้องแอบร้อง ก. ไม่ชอบคนร้องไห้ ถ้าร้องไห้ให้ได้ยินเขาจะหงุดหงิดโมโห พาลใส่
จนวันหนึ่ง เรารู้สึกพิเศษกับเพื่อนสนิท (ข.)ที่อยู่คนละสาขาวิชา
เป็นความรู้สึกที่เราเคยมีให้ ก. แต่ตอนนี้กับก. ความรู้สึกนั้นหายไปแล้ว และเรารู้สึกกับ ข. แทน
ทุกครั้งที่ ข. ทักเฟสมาคุย พาไปเที่ยว พาไปเดินเล่น เรารู้สึกเป็นตัวของตัวเอง
ไม่อึดอัด ไม่ต้องแอ๊บ อยู่ด้วยแล้วสบายใจ ..แต่เราก็คิดว่า นั่นคือมิตรภาพ
ข. ชอบทักเฟสมาหาบ่อยครั้ง แต่ละครั้งคุยกันนานมาก ถามเรื่องโน่นนี่ ด่ากัน จิกกัดกัน ปรึกษาปัญหากัน
เราก็เริ่มสงสัยว่า ข. ชอบเรารึเปล่า เราก็พยายามพิสูจน์มาหลายครั้งเหมือนกัน
ข. เล่าให้ฟังว่า เขาจีบผู้หญิงหลายคน แต่คนที่แอบรัก (ใช้คำว่าแอบรักเลย ไม่ใช่แอบชอบ) เขามีแฟนอยู่แล้ว (และเราก็สงสัยว่าคนคนนั้นคือเรา)
ที่เราคิดแบบนั้นเพราะเราดูจากการกระทำของ ข. หลายครั้งเขาก็หลุด เช่น เราแซวๆ ข.เรื่องรูมเมทเขาที่เป็นผู้ชาย
ว่าเมทนี่เป็นเพื่อนรักหรือรักเพื่อนกันแน่ อีนี่ก็หลุดร้องเพลงมาเลยจ้า ...เพื่อนไม่รักแต่แอบรักเพื่อน แล้วมันก็หยุดร้อง แล้วไปทำอย่างอื่นกลบเกลื่อน
ตอนเราซ้อนท้ายรถมอ'ไซด์มัน แล้วเราแกล้งหลับคาหลังมัน (อ่อยเนอะ 55) ก็ได้ยินมันฮัมเพลงว่า ..ได้แค่เพื่อนก็ดีเท่าไหร่
เราแกล้งแอบหลับในที่ทำงานพิเศษ (มันก็อยู่ด้วย) ก็ได้ยินมันแอบถ่ายรูปเรา แต่ตอนนั้นเราคิดว่า ...อีห่ า นี่ถ่ายรูปไว้แบล็กเมย์กู
ตอนเราโทรไปถามมันเรื่องงาน ก็ได้ยินมันพูดภาษาแปลกๆ มันบอกว่าหัดพูดภาษาญี่ปุ่น แต่เราฟังไม่รู้เรื่อง จับใจความได้ในประโยคนั้น มีคำว่า "รัก" อยู่
เราพยายามห้ามใจไม่ให้คิดกับเพื่อนคนนี้ แต่เราทำไม่ได้จริงๆ ปากบอกว่ากูรักแฟน รักแฟนคนเดียว กูจะไม่นอกใจแฟน
แต่เราก็หวั่นไหวกับ ข. มากจริงๆ แล้วมันก็กลายเป็นการแอบชอบ ข. ตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
แต่สุดท้ายแล้ว ก็เกิดเรื่องขึ้นมา เราทะเลาะกับ ก. (เรื่องอะไรนี่ขออุบไว้หน่อยละกันนะ เรื่องนี้ ก. เราหาเรื่องทะเลาะเอง)
แต่การทะเลาะกันครั้งนี้ เป็นต้นเหตุที่ทำให้เรา ไปถาม ข. ว่า " คิดยังไงกับกู"
ตอนแรก ข. ก็บอกว่า เป็นเพื่อนกันๆ แต่เราคาใจไง มันมีพิรุทหลายอย่าง การพูด การสบถ สุดท้ายแล้ว
เราก็บอกว่า "เห้ย กูคาใจว่ะ กูคาใจจริงๆ กูขอถามแบบแมนๆ เลยนะ เปิดอกคุยกันเลย สรุปแล้ว อะ คิดยังไงกับกู"
มันก็บอกแบบอายๆ ว่า "ที่ คิดอะ ..ถูกแล้ว" เราเห็นว่า มันเป็นการพูดอ้อมๆ และตีความได้หลายอย่าง เราเลยพูดว่า
"กูพูดตรงๆ เลยละกันนะ ที่กูคิดอยู่อะ .....ไม่กูชอบ ก็ชอบกู กูคิดถูกใช่มั้ย" เท่านั้นแหละ เราก็ใจเต้นแรงเลย แล้วเขาก็บอกว่า "เออนั่นแหละ กูก็รู้ว่า คิดยังไงกับกู และกูก็ชอบ "
แต่ ข. บอกว่า " ไม่ต้องเลิกกับแฟนก็ได้นะ ให้กูอยู่ในฐานะไหนก็ได้ เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมก็ได้
แค่นี้กูก็มีความสุขมากแล้ว" ...ใช่ มีความสุขจริงๆ เราก็มีความสุข แต่เราไม่อยากคบซ้อน เราเลยต้องเลือก
สุดท้ายเราเลือก ข. ว่ะ.. เราโทรบอกเลิก ก. วันนั้นเลย
ก. ก็บอกว่าเข้าใจเรา และเราก็ตกลงเป็นแฟน กับ ข.
หลังจากนั้น เราโคตรมีความสุขกับ ข. อะ คือไม่เคยมีความรู้สึกสุขใจ อิ่มใจ สบายใจกับใครที่ไหนเลย แม้กระทั่งกับ ก. ก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้
ข. สารภาพว่าชอบเรามาเกือบปีแล้ว ที่เป็นโสดก็เพราะรอเราอยู่ ตอนคบกันวันแรก เขาสาบานต่อหน้าเจดีย์และวัดใหญ่ว่า
จะรักเราคนเดียว จะไม่ทิ้งเรา ไม่นอกใจเรา ถ้าผิดคำสาบาน ขอให้ชีวิตนี้ ผิดหวังในเรื่องความรักตลอดไป
ข. เล่าให้ฟังว่า ตอนเราถาม ข. ถึงคนที่แอบรัก ข. ตะโกนหน้าคอมตลอดว่า "ก็ ไง อิสั ด ดด กูชอบง "
แล้วตอนที่ ข. ทำเป็นหัดพูดภาษาญีปุ่น จริงๆ แล้ว มันบอกรักเรา
วันต่อมา ก. โทรมาขอคืนดีกับเรา พูดแค่ว่า "กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย" เราก็ปฏิเสธ
ก. เลยขอให้เราบล็อคเฟสเปลี่ยนเบอร์ เราเลยบล็อคเฟส ก. แต่ไม่เปลี่ยนเบอร์ (ขี้เกียจ)
ผ่านไป 10 วัน ก. หายไปจากชีวิตเราเลย แต่เรายังเอาเฟสเพื่อนส่องเฟส ก. อยู่นะ เพ้อแหลกลาญมาก แบบที่ไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้มาก่อน
เราก็รู้สึกสงสาร แต่เราก็คิดว่าเราไม่อยากเดินกลับไป พวกของขวัญ ตุ๊กตตา กระเป๋า เสื้อ ที่ ก. เคยซื้อและทำให้ เราไม่เคยทิ้ง เราเก็บใส่กล่องไว้อย่างดี
เป็นความทรงจำอันล้ำค่าของเรา เป็นของที่มีอยู่ชิ้นเดียวในโลก อย่างน้อย ก. ก็เป็นคนที่เราผูกพัน..
แต่จู่ๆ ก. ก็โทรมาหาเรา ก. เมา และ ก. ก็พูดหมดเปลือกเลยว่า
ยังรักเรา ไม่เคยจืดจาง ตอนแรกที่คบเรา ก. เคยรักแบบเผื่อใจ แต่เวลาผ่านไป ก. ก็ทุ่มใจให้เราเต็มที่
ก. วางแผนในอนาคตร่วมกับเรา บอกแม่ว่าจะขอหมั้นกับเรา พอมีงานทำสร้างเนื้อสร้างตัวได้ ก็จะแต่งกับเลย
ทุกวันนี้นอนไม่หลับ ต้องออกกำลังกายจนเหนื่อยมากๆ ไม่ก็กินเหล้าให้เมามากๆ ถึงจะหลับลง
ก. บอกว่า พอมาคิดๆ ดูแล้ว ก็เป็นความผิดของ ก. เลย ที่ไม่สนใจ ไม่ใส่ใจเรา มีแต่ความสซื่อสัตย์ ความไว้ใจเรา ความรัก ที่ ก. มีให้เท่านั้น
ก. อยากเกลียดเรา แต่ก็ทำไม่ได้ ยังรักเราเสมอ ก. ขอให้เราโชคดี มีความสุขกับคนใหม่ ขอให้คนใหม่ (ข.) มีทุกอย่างที่เราต้องการ
ทั้งความรัก ความซื่อสัตย์ และความเอาใจใส่
เราบอก ก. ว่า "ทำไมเธอเพิ่งมาบอกเราตอนนี้"
เราร้องไห้ว่ะ หนักมาก เราสงสาร เรารู้สึกผิด
ข. ก็บอกว่า .. จะกลับไปหาเขาก็ได้นะ กูไม่เป็นไรหรอก กูก็รู้สึกผิดเหมือนกัน
แต่เราบอก ข. ว่า ความรู้สึกเรามันไม่ใช่แล้ว เรารัก ข. และเราไม่อยากคบกับ ก. เพราะความสงสารด้วย
ตอนนี้เราก็มีความสุขดีกับ ข. นะ มากด้วย แต่ลึกๆ เราก็คิดถึง ก. อยู่เหมือนกัน
เราไม่อยากให้ ก. เจ็บ (ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้) เราอยากให้ ก. เกลียดเราไปเลย (ซึ่ง ก. บอกว่าทำไม่ได้)
เราเป็นห่วง ก. นะ ในฐานะคนที่เคยผูกพันกัน
ถ้า ก. พูด กระทำ แสดงออก ตั้งแต่ที่เรายังรัก ก. อยู่ เราคงไม่หวั่นไหวกับ ข. หรอก (อันนี้เป็นความคิดเรานะ)
ถ้ามือที่ 1 และ 2 จับกันแน่นพอ มือที่ 3 จะเข้ามาแทรกไม่ได้เลย ...แต่เรารู้สึกเหมือนจับมือ ก. อยู่ฝ่ายเดียว จนเหนื่อย
พอมี ข. เข้ามา แล้วเลยสะบัดมือของ ก. ทิ้งอย่างง่ายดาย
เล่าจบแล้ว ขอบคุณที่อ่านจนถึงบรรทัดนี้นะคะ เรื่องอาจจะงงๆ อยู่บ้างเพราะไม่ค่อยสบายสักเท่าไหร่
เราอยากจะถามว่า ...เราผิดมากมั้ยคะ ที่เราทิ้ง ก. มา ทั้งๆ ที่ ก. รักเรามากขนาดนี้
ผิดมากมั้ยคะ ที่เราไม่รับผิดชอบความรู้สึกของก. เราไปทำให้ ก. รัก และเราก็ทิ้งเขาให้เจ็บ
แล้วเราควรจะทำยังไงต่อไปดีคะ เราจะกลับไปดีมั้ย กับ ข. เราก็ยังไม่แน่ใจว่าเขาจะรักเราจริงถึงขั้นวางแผนอนาคตร่วมกัน
เรากลับไปหา ก. คนที่เราแน่ใจว่ารักเราจริงๆ มันจะดีไหม? เราปวดหัวว่ะ เราก็ไม่อยากทิ้ง ข. เหมือนกัน
ตอนนี้คิดอะไรไม่ออกจริงๆ