เรื่องมีอยู่ว่าวันนี้เพื่อนเราที่ไม่เจอกันมาประมาณ 20 ปีมาหาเราถึงบ้าน เรางง-ดีใจมาก เพราะไม่ได้ติดต่อกันเลยตลอดเวลา 20 ปี เข้ามาคุยกันเพื่อนก็ถามสารทุกข์สุขดิบกันเม้าท์เรื่องครอบครัวเรื่องเพื่อนเก่ากันประมาณ 1 ชั่วโมง ก็มาถึงเรื่องงาน เธอบอกว่าตอนนี้เธอย้ายมาทำงานขายประกัน เราก็ไม่พูดอะไรน่ะก็รับฟัง สักพักเธอเริ่มเข้าเรื่องเลย คือจะมานำเสนอสิ่งทีดีให้เพื่อน(เธอว่างั้น)เราก็อ้าวหรอ มาขายประกันหรอนึกว่าคิดถึงกันซะอีก เธอเริ่มอธิบายเรื่องประกันที่เธอนำเสนอให้เราฟัง เราก็ฟังน่ะฟังจนพูดจบ พอพูดจบเราบอก เพื่อนบอกตรงน่ะ คือเราไม่สนใจ เธอชักสีหน้าทันที บอกเดือนหนึ่งแค่พันว่าบาท ช่วยเพื่อนสัก 1 เล่มไม่ได้หรอ แล้วยังพูดอีกว่าแหมบ้านเธอก็ใหญ่โตน่ะ ไปเทียวต่างประเทศก็บ่อยเงินแค่นี้คงไม่ทำให้เดือดร้อนมั้งอีกอย่างอย่างน้อยทุกเดือนเราคงต้องเอาเงินฝากธนาคารมากกว่า 2000 แน่นอน(แหม เสือกรู้ฐานะการเงินอีก) เราบอก คือมันเป็นภาระระยะยาว เราเอาเงินฝากธนาคารเราจะถอนเมื่อไหร่ก็ได้แต่ประกันมันนึกจะยกเลิกกันได้ง่ายที่ไหน เธอบอกมันเป็นเงินออมน่ะ เราออกเราชอบออมกับธนาคารมากกว่า เธอทำเสียงแข็งใส่เราว่า คนเราบางทีก็โง่เนอะรู้ว่าได้ประโยชน์น้อยกว่าก็ยังเอาเงินไปฝากธนาคารเราพูดไม่ออกเลยแบบเสียใจมากเออไม่เจอกันต้ังนานมาหาเราเพื่อขายประกันเนี่ยน่ะ คือถ้าเธอไม่ทำอาชีพนี้เราคงจะไม่เจอกันจนตายกันไปข้างหนึ่ง เราก็เลยตัดบทเลยว่า เพื่อนบอกตรงน่ะ คือตอนนี้เราไม่ทำเพราะเรามีประกันเยอะแล้ว เธอทำหน้าจ่อยเงียบไปสักพัก เราไม่รู้จะพูดอะไร เลยโกหกไปว่า เรามีนัดตอนเย็นต้องไปแต่งตัวแล้ว เธอก็เลยกลับ ก่อนกลับยังทิ้งท้ายว่าวันหน้าจะเอาเอกสารมาทิ้งไว้ให้เราศึกษา ถ้าเพื่อนมาอีกเราควรพูดว่ายังไงดี ไม่ให้เสียเพื่อน
เมื่อเพื่อนที่ไม่เจอ 20 ปี มาหาที่บ้าน แล้วพูดว่า..............