สวัสดีเพื่อนๆพันทิปทุกคนนะคะ คือเราก็เขียนอธิบายไม่เก่ง ถ้าไม่ค่อยรู้เรื่องก็ขอโทดด้วยนะคะ
เข้าเรื่องเลยและกัน ก็ตามชื่อกระทู้เลยนะคะ คือ คนที่เรารัก กับ คนที่รักเรา ทุกคนจะเลือกอะไรคะ มันเปนเรื่องที่เกิดขึ้นกับฉันตอนนี้ ซึ้งฉันไม่รู้เลยว่าตัวเองควรที่จะเลือกอะไร เรื่องมันมีอยู่ว่า ฉันรักผู้ชายคนนึง ซึ้งเรา2คนเป็นเพื่อนที่รู้จักกัน เรา2คนอยู่ต่างรรกัน. แต่เราจะคุยกันทุกวันหลังจากที่กลับมาถึงบ้าน ก็ประมาณทุ่ม-2ทุ่ม คุยกันทีก็ดึก ถ้าวันธรรมดาต้องไปรรก็จะคุยจนถึงเที่ยงคืนทุกวัน แต่ถ้าเป็นวันศ-ส เราก็จะคุยกันยันตี2-3 เฮ้อ เป็นช่วงเวลาที่สั้นแต่มีความสุขมากๆเลยนะคะ แต่การที่เราคุยกันมากเกินไปมันเลยทำให้ฉันรักเขามากขึ้นเรื่อยๆ ฉันมีความสุขที่ได้คุยกับเขา ถึงแม้บทสนทนาจะมีแต่สติกเก้อไลน์หรือไมก็คำว่า555555555ก็ตาม แต่อย่างน้อยฉันก็ได้คุยกับเขา ฉันไม่เคยรู้เลยว่าเค้าคิดยังไงหรือคิดอะไรอยู่ บางครั้งเราได้ไปดูหนังด้วยกัน มันเป็นอะไรที่ฟินมากกก ฉันจะรีบไปก่อนเวลาเพื่อไปรอเขาที่หน้าโรงหนัง ทุกครั้งที่เจอเขา เขาหล่อมาก แต่ดูฉันสิ เตี้ยก็เตี้ย สวยก็ไม่มาก บางทีเขาอาจจะอายก็ได้นะ แต่ก็ช่างเถอะฉันไม่แคร์ ฉันมีความสุขที่ได้เจอเขา แค่นี้ก็พอและ เวลาเรานั่งดูหนังข้างๆกัน สิ่งที่ฉันคิดคืออยากให้เขาจับมือฉันตั้งแต่หนังเริ่มจนหนังจบ อยากซบไหล่เขา แต่ก็ได้แค่แขนวางติดกัน แค่นั้น เสียดายทุกครั้งเลยยยยยย แต่มีตอนนึงที่ฉันหันหน้าไปหยิบของอีกข้างนึงซึ่งคนละข้างกับเขา อยู่ๆเขาก็เรียกฉัน ฉันเลยรีบหันหน้าไป แต่แล้วสิ่งที่เจอคือ.....หน้าของเขา จังหวะนั้นหน้าเรา2คนอยู่ใกล้กันมาก ฉันรู้สึกใจเต้นแรงมากจนกำมือแน่น ฉันมองหน้าเขา เขามองหน้าฉัน และอยู่ๆเรา2คนก็ขำ เฮ้อออ เกือบใจขาดตาย ฉันเขินจนทำอะไรไม่ถูกและเอาแต่มองจอหนังซึ่งดูไม่รู้เรื่องเลย555555 ก็มันเขินนี่หน่า เขาก็เอาแต่ยิ้ม อยากให้เวลากยุดไว้แค่นี้จิงๆ พอหนังจบเราก็ออกมาเดินเล่นทำนู้นนี้นั้นและก็แยกย้ายกันกลับ ไปดูหนังแต่ละทีฉันเพ้อไปได้หลายวันเลย ก็เราไม่ได้มีโอกาสเจอกันบ่อยนะสิ น่าเสียดาย แต่เจอแค่นี้ก็มีความสุขมากๆแล้ว หลังจากนั้นเราก็คุยกันทางไลน์ปกติ นี่แหละคือคนที่ฉันรักถึงแม้ฉันจะไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงแต่ฉันก็มีความสุขที่ได้รักเขาได้ทำอะไรแบบนี้ มันอาจจะไม่มีค่าสำหรับเขาแต่มันคือความสุขสำหรับฉัน ถึงบางครั้งมันจะท้อก็เถอะ😅 ส่วนคนที่รักฉันเขาคือเด็กผู้ชายรุ่นน้องคนนึงที่บังเอิญได้รู้จักกันจากเพื่อนของฉัน น้องเขาเป็นผู้ชายที่ดีมาก นิสัยก็โอเค เป็นคนที่คอยเป็นห่วงฉันเสมอไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม เขาจะคอยให้กำลังใจฉันทุกเรื่อง คอยถามว่าอยู่ไหน ทำอะไรอยู่ อยู่กับใคร กินข้าวหรือยัง แต่ทุกอย่างที่เขาทำมันไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกรักเขาเลย ฉันเห็นเขาเป็นน้องชายเป็นเพื่อนคนนึงมาตลอด ฉันจะคอยบอกให้เขาตั้งใจเรียนมาตลอดโดยการบอกว่าถ้าเมื่อไหร่เกรดเขาตกฉันจะเลิกคุยกับเขา เชื่อมั้ยคะจากเด็กที่ได้เกรดแค่2.1ตอนนี้เขาทำได้ถึง3กว่าๆ ฉันดีใจมากที่เขาทำได้ขนาดนี้ ฉันคอยบอกน้องเขาตลอดว่าฉันไม่ได้รักเขาและไม่รู้ด้วยว่าจะมีโอกาสรักมั้ย แต่เขาก็ยืนยันที่จะทำแบบนี้ต่อไป เขาบอกรักฉันทุกคืน แต่ฉันไม่เคยตอบกับไปเลยนอกจากคำว่าฝันดีนะ ฉันรู้สึกแย่มากที่ทนเห็นน้องเขาทำแบบนี้ทั้งๆที่ฉันไม่ได้รักเขาเลย แต่พอฉันหายไปจากเขา น้องเขาทำตัวสิ้นคิดมาก ไม่ตั้งใจเรียน ไม่คุยกับใคร งานไม่ส่ง จนฉันต้องกลับไปคุยปกติเพื่อให้น้องเขาตั้งใจเรียน ฉันรู้ว่สน้องเขาทำเพื่อฉันมากและคงรักฉันมาก ฉันเคยคิดจะลองให้โอกาสเขาแต่ก็กลัวจะเป็นการให้ความหวังและสุดท้ายมันก็ผิดหวัง ฉันไม่อยากทำร้ายใคร ฉันเลยไม่รู้ว่าควรที่จะเลือกใครดี ฉันควรที่จะเลิกพยายามและลองให้โอกาสคนที่รักฉัน หรือฉันควรที่จะมีความสุขกันคนที่ฉันรักถึงแม้จะไม่รู้ว่าเขารักฉันรึป่าว
ฉันตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพื่อขอความคิดเห็นต่างๆจากทุกคน และหวังว่าเขา2คนจะได้อ่านกระทู้นี้ และสำหรับคนที่เจอปันหาแบบฉันอยากให้ลองมาแลกเปี่ยนความคิดกัน ทุกการตัดสินใจมันสำคัญกับฉันมาก ฉันไม่รู้อัไรมันดีกับฉันมากกว่ากัน ฉันไม่ใช่คนสวยที่มีทางเลือกขนาดนั้น ฉันรู้ว่าถ้าฉันเลือกทางใดทางนึง มันต้องเจ็บอยู่แล้ว เพราะถ้าฉันเลือกคนที่ฉันรัก ฉันก็อาจเสียใจบ้างถ้าเขาไม่ได้คิดอะไรกับฉันแต่ฉันก็มีความสุขที่ได้คุยกับเขา ส่วนถ้าฉันเลือกคนที่รักฉัน ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะรักเขาได้เมื่อไหร่อาจต้องใช้เวลานานพอสมควรแต่ก็ไม่รู้อยู่ดีว่าฉันจะรักเขาบ้างรึป่าวและฉันก็คงอึดอัดใจมากถ้าต้องทำเหมือนรักเขาทั้งๆที่จริงๆมันไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย😓
ขอบคุณทุกๆความคิดเห็นและทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
คนที่เรารักvsคนที่รักเรา...คุณจะเลือกใคร?
เข้าเรื่องเลยและกัน ก็ตามชื่อกระทู้เลยนะคะ คือ คนที่เรารัก กับ คนที่รักเรา ทุกคนจะเลือกอะไรคะ มันเปนเรื่องที่เกิดขึ้นกับฉันตอนนี้ ซึ้งฉันไม่รู้เลยว่าตัวเองควรที่จะเลือกอะไร เรื่องมันมีอยู่ว่า ฉันรักผู้ชายคนนึง ซึ้งเรา2คนเป็นเพื่อนที่รู้จักกัน เรา2คนอยู่ต่างรรกัน. แต่เราจะคุยกันทุกวันหลังจากที่กลับมาถึงบ้าน ก็ประมาณทุ่ม-2ทุ่ม คุยกันทีก็ดึก ถ้าวันธรรมดาต้องไปรรก็จะคุยจนถึงเที่ยงคืนทุกวัน แต่ถ้าเป็นวันศ-ส เราก็จะคุยกันยันตี2-3 เฮ้อ เป็นช่วงเวลาที่สั้นแต่มีความสุขมากๆเลยนะคะ แต่การที่เราคุยกันมากเกินไปมันเลยทำให้ฉันรักเขามากขึ้นเรื่อยๆ ฉันมีความสุขที่ได้คุยกับเขา ถึงแม้บทสนทนาจะมีแต่สติกเก้อไลน์หรือไมก็คำว่า555555555ก็ตาม แต่อย่างน้อยฉันก็ได้คุยกับเขา ฉันไม่เคยรู้เลยว่าเค้าคิดยังไงหรือคิดอะไรอยู่ บางครั้งเราได้ไปดูหนังด้วยกัน มันเป็นอะไรที่ฟินมากกก ฉันจะรีบไปก่อนเวลาเพื่อไปรอเขาที่หน้าโรงหนัง ทุกครั้งที่เจอเขา เขาหล่อมาก แต่ดูฉันสิ เตี้ยก็เตี้ย สวยก็ไม่มาก บางทีเขาอาจจะอายก็ได้นะ แต่ก็ช่างเถอะฉันไม่แคร์ ฉันมีความสุขที่ได้เจอเขา แค่นี้ก็พอและ เวลาเรานั่งดูหนังข้างๆกัน สิ่งที่ฉันคิดคืออยากให้เขาจับมือฉันตั้งแต่หนังเริ่มจนหนังจบ อยากซบไหล่เขา แต่ก็ได้แค่แขนวางติดกัน แค่นั้น เสียดายทุกครั้งเลยยยยยย แต่มีตอนนึงที่ฉันหันหน้าไปหยิบของอีกข้างนึงซึ่งคนละข้างกับเขา อยู่ๆเขาก็เรียกฉัน ฉันเลยรีบหันหน้าไป แต่แล้วสิ่งที่เจอคือ.....หน้าของเขา จังหวะนั้นหน้าเรา2คนอยู่ใกล้กันมาก ฉันรู้สึกใจเต้นแรงมากจนกำมือแน่น ฉันมองหน้าเขา เขามองหน้าฉัน และอยู่ๆเรา2คนก็ขำ เฮ้อออ เกือบใจขาดตาย ฉันเขินจนทำอะไรไม่ถูกและเอาแต่มองจอหนังซึ่งดูไม่รู้เรื่องเลย555555 ก็มันเขินนี่หน่า เขาก็เอาแต่ยิ้ม อยากให้เวลากยุดไว้แค่นี้จิงๆ พอหนังจบเราก็ออกมาเดินเล่นทำนู้นนี้นั้นและก็แยกย้ายกันกลับ ไปดูหนังแต่ละทีฉันเพ้อไปได้หลายวันเลย ก็เราไม่ได้มีโอกาสเจอกันบ่อยนะสิ น่าเสียดาย แต่เจอแค่นี้ก็มีความสุขมากๆแล้ว หลังจากนั้นเราก็คุยกันทางไลน์ปกติ นี่แหละคือคนที่ฉันรักถึงแม้ฉันจะไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงแต่ฉันก็มีความสุขที่ได้รักเขาได้ทำอะไรแบบนี้ มันอาจจะไม่มีค่าสำหรับเขาแต่มันคือความสุขสำหรับฉัน ถึงบางครั้งมันจะท้อก็เถอะ😅 ส่วนคนที่รักฉันเขาคือเด็กผู้ชายรุ่นน้องคนนึงที่บังเอิญได้รู้จักกันจากเพื่อนของฉัน น้องเขาเป็นผู้ชายที่ดีมาก นิสัยก็โอเค เป็นคนที่คอยเป็นห่วงฉันเสมอไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม เขาจะคอยให้กำลังใจฉันทุกเรื่อง คอยถามว่าอยู่ไหน ทำอะไรอยู่ อยู่กับใคร กินข้าวหรือยัง แต่ทุกอย่างที่เขาทำมันไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกรักเขาเลย ฉันเห็นเขาเป็นน้องชายเป็นเพื่อนคนนึงมาตลอด ฉันจะคอยบอกให้เขาตั้งใจเรียนมาตลอดโดยการบอกว่าถ้าเมื่อไหร่เกรดเขาตกฉันจะเลิกคุยกับเขา เชื่อมั้ยคะจากเด็กที่ได้เกรดแค่2.1ตอนนี้เขาทำได้ถึง3กว่าๆ ฉันดีใจมากที่เขาทำได้ขนาดนี้ ฉันคอยบอกน้องเขาตลอดว่าฉันไม่ได้รักเขาและไม่รู้ด้วยว่าจะมีโอกาสรักมั้ย แต่เขาก็ยืนยันที่จะทำแบบนี้ต่อไป เขาบอกรักฉันทุกคืน แต่ฉันไม่เคยตอบกับไปเลยนอกจากคำว่าฝันดีนะ ฉันรู้สึกแย่มากที่ทนเห็นน้องเขาทำแบบนี้ทั้งๆที่ฉันไม่ได้รักเขาเลย แต่พอฉันหายไปจากเขา น้องเขาทำตัวสิ้นคิดมาก ไม่ตั้งใจเรียน ไม่คุยกับใคร งานไม่ส่ง จนฉันต้องกลับไปคุยปกติเพื่อให้น้องเขาตั้งใจเรียน ฉันรู้ว่สน้องเขาทำเพื่อฉันมากและคงรักฉันมาก ฉันเคยคิดจะลองให้โอกาสเขาแต่ก็กลัวจะเป็นการให้ความหวังและสุดท้ายมันก็ผิดหวัง ฉันไม่อยากทำร้ายใคร ฉันเลยไม่รู้ว่าควรที่จะเลือกใครดี ฉันควรที่จะเลิกพยายามและลองให้โอกาสคนที่รักฉัน หรือฉันควรที่จะมีความสุขกันคนที่ฉันรักถึงแม้จะไม่รู้ว่าเขารักฉันรึป่าว
ฉันตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพื่อขอความคิดเห็นต่างๆจากทุกคน และหวังว่าเขา2คนจะได้อ่านกระทู้นี้ และสำหรับคนที่เจอปันหาแบบฉันอยากให้ลองมาแลกเปี่ยนความคิดกัน ทุกการตัดสินใจมันสำคัญกับฉันมาก ฉันไม่รู้อัไรมันดีกับฉันมากกว่ากัน ฉันไม่ใช่คนสวยที่มีทางเลือกขนาดนั้น ฉันรู้ว่าถ้าฉันเลือกทางใดทางนึง มันต้องเจ็บอยู่แล้ว เพราะถ้าฉันเลือกคนที่ฉันรัก ฉันก็อาจเสียใจบ้างถ้าเขาไม่ได้คิดอะไรกับฉันแต่ฉันก็มีความสุขที่ได้คุยกับเขา ส่วนถ้าฉันเลือกคนที่รักฉัน ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะรักเขาได้เมื่อไหร่อาจต้องใช้เวลานานพอสมควรแต่ก็ไม่รู้อยู่ดีว่าฉันจะรักเขาบ้างรึป่าวและฉันก็คงอึดอัดใจมากถ้าต้องทำเหมือนรักเขาทั้งๆที่จริงๆมันไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย😓
ขอบคุณทุกๆความคิดเห็นและทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ