ทางบริษัทที่ดิฉันทำงานได้มาเช่าพื้นที่เพื่อเปิดกิจการแฟนไซส์ ตอนที่ดิฉันไปทำงานวันแรกๆ ก็เริ่มรู้สึกแปลกๆกับกฎระเบียบในองค์กรที่หยุมหยิมมากมาย แต่ไม่ได้สนใจอะไรเพราะคิดว่าแต่ละองค์กรก็ต้องมีกฎ ตอนแรกก็ไม่คิดอะไรมาก จนกระทั่งไปเปิดบัญชีธนาคาร ซึ่งพนักงานธนาคารแอบถามดิฉันว่าทำไมบริษัทน้องคนลาออกกันบ่อยจัง เห็นหลัดๆก็พึ่งมาเปิดบัญชี นี่หายไปไหนแล้วหล่ะ ดิฉันเก็บความสงสัยจนเริ่มรู้งาน ก็เริ่มรู้ว่ากฎมันมากมาย ชวนให้เสียตังค์เพิ่มสำหรับคนที่เพิ่งเริ่มงานอย่างดิฉัน เงินเก็บก็ไม่ได้มีมากมาย
เริ่มจากเริ่มงาน เสื้อขาว กางเกงดำ ติดเน็กผม ถุงเท้าดำ ผจก.บอกแค่นี้คะ ดิฉันไปเดินหาเสื้อขาวซึ่งแถวบ้านร้านก็ปิดสามทุ่มหมด ดิฉันได้งานตอนสองทุ่มสี่สิบนาที แต่มีเวลาเดินหาซื้อของทุกอย่างแค่20นาทีเพื่อเริ่มงานใหม่พรุ่งนี้เช้า ได้กางเกงขายาวสีดำแบบผ้าหนา เสื้อสีขาวแขนยาว เน็กผมน้ำเงิน
วันที่หนึ่ง บอกว่าเน็กผมต้องสีดำ ดิฉันก็ไปซื้อใหม่ ทั้งๆที่อันเก่าเกือบสองร้อย ส่วนเสื้อบอกต้องเอาเสื้อใส่ในกางเกง ห้ามแขนยาว ซึ่งเสื้อที่ดิฉันซื้อมา มันแขนยาว แถมยังยัดใส่กางเกงไม่ได้ ผลปรากฎวันนั้นต้องไปซื้อเสื้อใหม่มาอีกหลายร้อย
วันที่สองกางเกงห้ามพับขานะ ต้องไปตัดออก ....เอิ่มมมม เริ่มรู้สึกไม่ดี ก็ไปตัด
วันที่สาม เรื่องภายใน
วันที่สี่ ทำเอกสาร เสียค่าทำนู้นนี่ไปเกือบ400
วันที่ห้า เปิดบัญชีต้องของธนาคารนี้เท่านั้นธนาคารอื่นไม่ได้ อีกเกือบพัน
วันที่หก เอาใบตรวจสุขภาพ อีกร้อย
วันที่เจ็ด ค่าบัตรและสายห้อย อีกเกือบร้อย
วันที่แปด ซื้อสูท อีกพันสอง
วันที่เก้า กางเกงใช้ไม่ได้ ต้องเป็นแบบ.......ขาห้ามเดฟ ห้ามผ้าหนา ห้ามๆๆๆ ซื้อใหม่อีกเพราะไม่มี
วันที่สิบ อยู่ๆน้องอีกคนก็ขอลาออกไปแบบไม่บอกกล่าว วันนั้นงานยุ่งมาก และโบ้ยงานมาให้ทำคนเดียว ตัวใครตัวมัน
นอกจากนี้ยังมีอีกเยอะเช่นห้ามใช้มือถือ (อันนี้เข้าใจคะ) ห้ามทานข้าวในพื้นที่ แม้กระทั่งลูกอม ไม่งั้นหัก ห้ามเล่นหรือคุยกัน ห้ามใช้อินเตอร์เนท ห้ามสร้างแอคเค้าว์เฟสบุ๊ค หรือเล่นเกมส์ ไอแพด หรืออุปกรณ์สื่อสารทุกชนิดในพื้นที่ มาสายเกิน1ชั่วโมงครึ่ง หักเงิน
มีสายสืบปะปนมาเพื่อเช็คพนักงาน มีการสอบปรนัย อัตนัย เพื่อเลื่อนขั้น มีการทำกราฟ และแข่งทำยอดในแต่ละแฟรนไซส์ ใครได้ไม่ถึง80% ในแต่ละเดือน จะโดนเพ่งเล็งเป็นพิเศษ โดนสายสืบวิจารณ์ ขึ้นชื่อใครโดนพักงาน
ห่ามขาดลามาสาย ไม่หยุดวันนักตฤกษ์ ไม่ได้หยุดปีใหม่ หรืองานเทศกาลอื่นๆ อีกเพียบเลยคะ
อยากบอกว่าดิฉันเคยทำในเครือเดียวกันแต่เป็นบริษัทหลาน ยังไม่ขนาดนี้เลยคะ ที่นั้นอยู่กันแบบครอบครัว ไปไหนไปกันเฮไหนเฮนั้น ทำอะไรได้หมดไม่ห้ามขอแค่งานออกมาดี ไม่เคยมีพนักงานลาออก ไม่เคยมีใครละเมิดกฎ ทั้งๆที่มีกฎเช่นกันแต่ไม่เคร่งจัดแบบนี้ ทุกคนให้ความเคารพกันไม่มีใครเกี่ยงงาน ผิดกับที่นี่ ทุกคนเหมือนหุ่นยนต์....
กฎระเบียบมากมาย จะพัฒนาองค์กรให้มีประสิทธิภาพได้จริงหรือ
เริ่มจากเริ่มงาน เสื้อขาว กางเกงดำ ติดเน็กผม ถุงเท้าดำ ผจก.บอกแค่นี้คะ ดิฉันไปเดินหาเสื้อขาวซึ่งแถวบ้านร้านก็ปิดสามทุ่มหมด ดิฉันได้งานตอนสองทุ่มสี่สิบนาที แต่มีเวลาเดินหาซื้อของทุกอย่างแค่20นาทีเพื่อเริ่มงานใหม่พรุ่งนี้เช้า ได้กางเกงขายาวสีดำแบบผ้าหนา เสื้อสีขาวแขนยาว เน็กผมน้ำเงิน
วันที่หนึ่ง บอกว่าเน็กผมต้องสีดำ ดิฉันก็ไปซื้อใหม่ ทั้งๆที่อันเก่าเกือบสองร้อย ส่วนเสื้อบอกต้องเอาเสื้อใส่ในกางเกง ห้ามแขนยาว ซึ่งเสื้อที่ดิฉันซื้อมา มันแขนยาว แถมยังยัดใส่กางเกงไม่ได้ ผลปรากฎวันนั้นต้องไปซื้อเสื้อใหม่มาอีกหลายร้อย
วันที่สองกางเกงห้ามพับขานะ ต้องไปตัดออก ....เอิ่มมมม เริ่มรู้สึกไม่ดี ก็ไปตัด
วันที่สาม เรื่องภายใน
วันที่สี่ ทำเอกสาร เสียค่าทำนู้นนี่ไปเกือบ400
วันที่ห้า เปิดบัญชีต้องของธนาคารนี้เท่านั้นธนาคารอื่นไม่ได้ อีกเกือบพัน
วันที่หก เอาใบตรวจสุขภาพ อีกร้อย
วันที่เจ็ด ค่าบัตรและสายห้อย อีกเกือบร้อย
วันที่แปด ซื้อสูท อีกพันสอง
วันที่เก้า กางเกงใช้ไม่ได้ ต้องเป็นแบบ.......ขาห้ามเดฟ ห้ามผ้าหนา ห้ามๆๆๆ ซื้อใหม่อีกเพราะไม่มี
วันที่สิบ อยู่ๆน้องอีกคนก็ขอลาออกไปแบบไม่บอกกล่าว วันนั้นงานยุ่งมาก และโบ้ยงานมาให้ทำคนเดียว ตัวใครตัวมัน
นอกจากนี้ยังมีอีกเยอะเช่นห้ามใช้มือถือ (อันนี้เข้าใจคะ) ห้ามทานข้าวในพื้นที่ แม้กระทั่งลูกอม ไม่งั้นหัก ห้ามเล่นหรือคุยกัน ห้ามใช้อินเตอร์เนท ห้ามสร้างแอคเค้าว์เฟสบุ๊ค หรือเล่นเกมส์ ไอแพด หรืออุปกรณ์สื่อสารทุกชนิดในพื้นที่ มาสายเกิน1ชั่วโมงครึ่ง หักเงิน
มีสายสืบปะปนมาเพื่อเช็คพนักงาน มีการสอบปรนัย อัตนัย เพื่อเลื่อนขั้น มีการทำกราฟ และแข่งทำยอดในแต่ละแฟรนไซส์ ใครได้ไม่ถึง80% ในแต่ละเดือน จะโดนเพ่งเล็งเป็นพิเศษ โดนสายสืบวิจารณ์ ขึ้นชื่อใครโดนพักงาน
ห่ามขาดลามาสาย ไม่หยุดวันนักตฤกษ์ ไม่ได้หยุดปีใหม่ หรืองานเทศกาลอื่นๆ อีกเพียบเลยคะ
อยากบอกว่าดิฉันเคยทำในเครือเดียวกันแต่เป็นบริษัทหลาน ยังไม่ขนาดนี้เลยคะ ที่นั้นอยู่กันแบบครอบครัว ไปไหนไปกันเฮไหนเฮนั้น ทำอะไรได้หมดไม่ห้ามขอแค่งานออกมาดี ไม่เคยมีพนักงานลาออก ไม่เคยมีใครละเมิดกฎ ทั้งๆที่มีกฎเช่นกันแต่ไม่เคร่งจัดแบบนี้ ทุกคนให้ความเคารพกันไม่มีใครเกี่ยงงาน ผิดกับที่นี่ ทุกคนเหมือนหุ่นยนต์....