.... " ขวัญคืนตน ! " ....

.... " ขวัญคืนตน ! " ....

คลืนคลืนคลืน เสียงฟ้าร้อง สนั่นไกล
สายฟ้าแลบ ปฐพีไหว ให้ผวา
เมฆเทาดำ คล้ำแผ่กว้าง พรางนภา
หรือไม่ช้า พายุฝน หล่นกระหน่ำมา ?

ให้หวั่นไหว สะเทือนสั่น อกขวัญแขวน
ทั่วเขตแดน สลัวพาด หวาดผวา
กลัวฟ้าฝน พายุบ้า โหมพัดพา
ให้เมืองบ้าน แหล่งหล้า พินาศนอง

เปรี้ยงเปรี้ยงเปรี้ยง เสียงฟ้าฟาด สนั่นฤทธิ์
ประกายฟ้า ว๊าบชิด ขวัญสยอง
เงาทะมึน เมฆดำ แผ่ลำพอง
ภัยผยอง ธรรมชาติ ฤทธิ์ร้ายแรง

แล้วบัดดล พายุแรง โหมกระโชก
ต้นไม้โยก กิ่งหักเอน ฤทธิ์ลมแผลง
ต้นข้าวราบ เกลื่อนท้องทุ่ง เห็นแจ้งแจง
ลมผันผวน พัดทะแยง ให้หวาดกล้ว

เมฆทะมึน เงาดำ แผ่ไพศาล
ทั่วถิ่นฐาน ใต้ม่านเงา เฉาสลัว
ดั่งพายุ ลมฝน จะโหมตัว
ให้หม่นมัว ทั่วแหล่งหล้า ผวานัย

และและแล้ว กลุ่มเมฆเทา คลี่จางหาย
ลมแรงคลาย อ่อนราลง สิ้นสงสัย
หมดเม็ดฝน หยาดสู่ดิน ชลาลัย
สิ้นปัจจัย สั่นสะท้าน .. ขวัญคืนตน !

.... " เสียงรำพึง " ....