ย้อนกลับไปห้าวันก่อนงานหนังสือที่ศูนย์สิริกิตต์
ผมเดินทางจากเชียงใหม่มากรุงเทพ
ด้วยเงินคงเหลือทั้งชีวิต 70 บาทถ้วน
จากทั้งบัญชีสามัญ บัญชีสำรอง บัญชีฝากลืม
ของทุกธนาคารที่ผมเคยมีประวัติฝากเงิน
พร้อมกับหนี้หนึ่งแสนบาท จากการยืมเพื่อนมาจ่ายค่าโรงพิมพ์
ฟังแล้วโง่__หาย เหมือนผมเอาชีวิตมาทิ้งกับความฝันบ้าๆบอๆ นี้
ผมคงไม่ปฎิเสธ
เพราะถ้าทุกอย่างนี้เป็นการตั้งใจโง่ ผมก็คงโง่มาหนึ่งปีเต็มๆแล้ว
ผมลาออกจากงานในกรุงเทพมาเมื่อหนึ่งปีก่อน ตุลา 56
ด้วยเงินเก็บคงคลังทั้งหมดประมาณสี่หมื่นบาท
กำหนดเวลาให้ตัวเองหนึ่งปีจากนั้น
เพื่อเขียนหนังสือที่ฝันถึงมันมานาน ให้เสร็จ
คนรอบตัวทุกคนต่างห่วง ถามว่าไม่กลัวเหรอ
สี่หมื่นบาทกับหนึ่งปี ไหนจะชีวิตต่อจากนั้น
ไหนจะเรื่องหนังสือ ที่อาจจะขายไม่ได้ด้วยซ้ำ
ผมก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน
รู้แค่ว่าที่รีบหนีออกมาตอนนั้น เพราะมีสิ่งที่กลัวกว่า
กลัวว่ายิ่งโตเป็นผู้ใหญ่ มันจะยิ่งทำให้ผมไม่กล้าไปมากกว่านี้
ผมกลับมาอยู่บ้านที่เชียงใหม่
เพราะรู้ว่าการอยู่กรุงเทพด้วยเงินสี่หมื่น เป็นอะไรที่สิ้นคิด
ไหนจะมลภาวะทางสมาธิ
ที่อาจจะทำให้เสียความเชื่อมั่นในความฝันตัวเองอีก
เหมือนกับที่ผมเจอมาตลอดเจ็ดปี
ครับ ผมเขียนหนังสือเรื่องนี้มาแล้ว 7 ปี
เสียความเชื่อมั่นกับมันไปหลายครั้ง
ทั้งจากตัวเอง และการโดนปฎิเสธจากสำนักพิมพ์
ผมตั้งสมาธิ สร้างความเชื่อใหม่อยู่หลายครั้ง
เขียนแก้หนังสือเล่มนี้ตั้งแต่ต้นใหม่ ไปไม่ต่ำกว่าห้ารอบ
เพียงเพราะผมไม่เชื่อ ว่ามันจะขายไม่ได้
ถ้ามันมีคนชอบ มันก็ต้องขายได้สิวะ ! (ผมคิดอยู่แค่นี้จริงๆ)
แล้วการกลับมาอยู่เชียงใหม่ครั้งนี้ ก็ทำให้ผมคิดอะไรออก
ถ้าผมอยากพิสูจน์ว่าหนังสือมันขายได้
ผมต้องทำให้คนมาอ่านเยอะๆ
ครั้งนี้ผมจึงตัดสินใจเลือกที่จะไม่ส่งสำนักพิมพ์
แต่แปลงตัวหนังสือเป็นไฟล์ภาพโพสลงเฟสบุค
ออกแบบให้อ่านฟรีเป็นหนังสือออนไลน์
ประมาณสิบเดือนที่ผมทำแบบนั้น
กระทั่งวันนี้ผมทำหนังสือเสร็จ
สั่งพิมพ์ หอบมาขายที่งานหนังสือ
เงินเหลือทั้งชีวิต 70 บาท
และหนี้หนึ่งแสนจากค่าพิมพ์หนังสือ
ท่ามกลางความคิดที่ก้ำกึ่งว่า
ถ้าคนอ่านไปหมดแล้วเขาจะซื้อหนังสือไปทำไมกัน
แล้วถ้าหนังสือขายไม่ได้ ชีวิตต่อจากนี้ผมจะไปทำอะไรกิน
…
ผมยืนลุ้นตั่วโก่งตลอดงานหนังสือสิบเอ็ดวัน
ยืนมองบูทตัวเอง...
….
ตลอดเวลาเจ็ดปี ผมมางานหนังสือทุกปีครับ
แต่รู้ไหม ผมไม่ได้มาเพื่อซื้อหนังสือเลยสักครั้ง
ทุกครั้งที่มา ผมมาฝัน
…
ฝันว่าวันหนึ่ง
มันจะมีวันนี้
———
ตลอด 11 วัน
หนังสือผมขายได้ราวๆ 1500 เล่ม จากทุกบูท
และคืนทุนตั้งแต่ 7 วันแรกที่ขายไป
ผมตกใจมากเพราะวันแรกก็เกือบทะลุยอดที่ตั้ง
ขอบคุณทุกคน มากๆ ครับ
มันเกินสิ่งที่คาดไว้จริงๆ
T T
ผมมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง เงิน 70 บาทสุดท้าย กับการมาขายหนังสือที่ตัวเองเขียน ครั้งแรกในชีวิต
ผมเดินทางจากเชียงใหม่มากรุงเทพ
ด้วยเงินคงเหลือทั้งชีวิต 70 บาทถ้วน
จากทั้งบัญชีสามัญ บัญชีสำรอง บัญชีฝากลืม
ของทุกธนาคารที่ผมเคยมีประวัติฝากเงิน
พร้อมกับหนี้หนึ่งแสนบาท จากการยืมเพื่อนมาจ่ายค่าโรงพิมพ์
ฟังแล้วโง่__หาย เหมือนผมเอาชีวิตมาทิ้งกับความฝันบ้าๆบอๆ นี้
ผมคงไม่ปฎิเสธ
เพราะถ้าทุกอย่างนี้เป็นการตั้งใจโง่ ผมก็คงโง่มาหนึ่งปีเต็มๆแล้ว
ผมลาออกจากงานในกรุงเทพมาเมื่อหนึ่งปีก่อน ตุลา 56
ด้วยเงินเก็บคงคลังทั้งหมดประมาณสี่หมื่นบาท
กำหนดเวลาให้ตัวเองหนึ่งปีจากนั้น
เพื่อเขียนหนังสือที่ฝันถึงมันมานาน ให้เสร็จ
คนรอบตัวทุกคนต่างห่วง ถามว่าไม่กลัวเหรอ
สี่หมื่นบาทกับหนึ่งปี ไหนจะชีวิตต่อจากนั้น
ไหนจะเรื่องหนังสือ ที่อาจจะขายไม่ได้ด้วยซ้ำ
ผมก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน
รู้แค่ว่าที่รีบหนีออกมาตอนนั้น เพราะมีสิ่งที่กลัวกว่า
กลัวว่ายิ่งโตเป็นผู้ใหญ่ มันจะยิ่งทำให้ผมไม่กล้าไปมากกว่านี้
ผมกลับมาอยู่บ้านที่เชียงใหม่
เพราะรู้ว่าการอยู่กรุงเทพด้วยเงินสี่หมื่น เป็นอะไรที่สิ้นคิด
ไหนจะมลภาวะทางสมาธิ
ที่อาจจะทำให้เสียความเชื่อมั่นในความฝันตัวเองอีก
เหมือนกับที่ผมเจอมาตลอดเจ็ดปี
ครับ ผมเขียนหนังสือเรื่องนี้มาแล้ว 7 ปี
เสียความเชื่อมั่นกับมันไปหลายครั้ง
ทั้งจากตัวเอง และการโดนปฎิเสธจากสำนักพิมพ์
ผมตั้งสมาธิ สร้างความเชื่อใหม่อยู่หลายครั้ง
เขียนแก้หนังสือเล่มนี้ตั้งแต่ต้นใหม่ ไปไม่ต่ำกว่าห้ารอบ
เพียงเพราะผมไม่เชื่อ ว่ามันจะขายไม่ได้
ถ้ามันมีคนชอบ มันก็ต้องขายได้สิวะ ! (ผมคิดอยู่แค่นี้จริงๆ)
แล้วการกลับมาอยู่เชียงใหม่ครั้งนี้ ก็ทำให้ผมคิดอะไรออก
ถ้าผมอยากพิสูจน์ว่าหนังสือมันขายได้
ผมต้องทำให้คนมาอ่านเยอะๆ
ครั้งนี้ผมจึงตัดสินใจเลือกที่จะไม่ส่งสำนักพิมพ์
แต่แปลงตัวหนังสือเป็นไฟล์ภาพโพสลงเฟสบุค
ออกแบบให้อ่านฟรีเป็นหนังสือออนไลน์
ประมาณสิบเดือนที่ผมทำแบบนั้น
กระทั่งวันนี้ผมทำหนังสือเสร็จ
สั่งพิมพ์ หอบมาขายที่งานหนังสือ
เงินเหลือทั้งชีวิต 70 บาท
และหนี้หนึ่งแสนจากค่าพิมพ์หนังสือ
ท่ามกลางความคิดที่ก้ำกึ่งว่า
ถ้าคนอ่านไปหมดแล้วเขาจะซื้อหนังสือไปทำไมกัน
แล้วถ้าหนังสือขายไม่ได้ ชีวิตต่อจากนี้ผมจะไปทำอะไรกิน
…
ผมยืนลุ้นตั่วโก่งตลอดงานหนังสือสิบเอ็ดวัน
ยืนมองบูทตัวเอง...
….
ตลอดเวลาเจ็ดปี ผมมางานหนังสือทุกปีครับ
แต่รู้ไหม ผมไม่ได้มาเพื่อซื้อหนังสือเลยสักครั้ง
ทุกครั้งที่มา ผมมาฝัน
…
ฝันว่าวันหนึ่ง
มันจะมีวันนี้
———
ตลอด 11 วัน
หนังสือผมขายได้ราวๆ 1500 เล่ม จากทุกบูท
และคืนทุนตั้งแต่ 7 วันแรกที่ขายไป
ผมตกใจมากเพราะวันแรกก็เกือบทะลุยอดที่ตั้ง
ขอบคุณทุกคน มากๆ ครับ
มันเกินสิ่งที่คาดไว้จริงๆ
T T