เจ็บนะแต่โกรธไม่ลง

เหตุนี้ที่เกิดขึ้นกับผมขณะนั้นผมอยู่ปวช.ปี3 ผมแอบปิ๊งรุ่นน้องคนหนึ่งเรียนแผนกโรงแรมแผนกเดียวกับผมเลย วันแรกที่รู้สึกปิ๊งเป็นวันวาเลนไทน์ซะเดียว  ผมก็แอบมองน้องเขาอยู่บ่อยๆนะ จิงๆเวลาพักของผมกับน้องเขาไม่ค่อยตรงกันเลยแต่ผมก็ชอบไปแถวๆบริเวณที่เขาอยู่แบบว่าอยากเห็นหน้าไรงี้ จนผมอยากรู้จักน้องเขาให้มากขึ้นก็เลยหาๆเฟสบุ๊คดูกว่าจะเจอผมก็เลยแอดน้องเขาไป คราวนี้เราก็เลยได้คุยกัน คุยกันในแชทเฟส ถามนู้นนี่นั่น คุยกันได้อาทิตย์สองอาทิตย์ วันนึงก่อนกลับบ้านผมเห็นน้องเขายืนอยู่กับปู้ชายคนนึงในใจก็คิดแห้วแน่ๆเรา แต่ผมก็ไปถามน้องเขาอีกที่ในแชทเฟส วันนั่นยืนอยู่กับใครอะ คำตอบนี่ชัดเลยยย แฟน!! ในเฟสน้องเขาก็ไม่ได้ขึ้นสถานะด้วย แต่ตอนคุยในแชทเฟสนี่คุยแบบกันเองมากอะ (เศร้าเลยพอรู้ว่ามีแฟน) พอรู้ว่าน้องเขามีแฟนผมก็ไม่ได้คุยกับน้องเขาอีกเลยประมาน3เดือน จนมารู้ว่าน้องเขาเลิกกับแฟน (นั่นแหละโอกาส) ผมก็เลยทักน้องเขาไปถามสารทุกข์สุขดิบเป็นไงบ้าง มีโอกาสก็รีบไปแทคแคร์ อิอิ ก็คุยกันได้อาทิตย์สองอาทิตย์ผมก็ขอเบอร์น้องเขา น้องเขาก็ให้มาด้วย (ในใจคิดพอมีใจให้แหละหว้าาา) พอได้เบอร์มาก็โทรสิครับลุยเลย พอได้ยินเสียงแถบจะละลาย 555 เสียงน่ารัก เอ้อออลืม น่ารักเหมือนหน้าตา หน้ารักมากกกก จริงๆผมก็หน้าตาไม่ค่อยดีเท่าไหร่มีสิวด้วย ไม่มีความมั่นใจไรเลย แต่กับน้องคนนี้ ไม่รู้ความมั่นใจมันมาจากไหน อะอะ พอโทรไปเราก็ได้คุยกันเริ่มรู้จักกัน พอที่วิทยาลัยก็เริ่มรู้ว่าผมคือคนไหน คราวนี้ตอนพักผมนี่จะไปบริเวณที่น้องเขาชอบไปพักตลอดทุกวันเลย 555 แบบอยากเจอหน้าบ่อยๆ ก็เริ่มรู้จักกันมากขึ้นแหละ น้องเขาก็ชวนกลับบ้านด้วยแหละ คือบ้านผมกับน้องอยู่ทางเดียวกัน พอได้ยินน้องเขาชวนกลับบ้านด้วยผมนี่ยิ้นเลยยย ดีใจสึสๆ มันทำให้รู้สึกมีความหวังกับน้องคนนี้อ่ะ อะอะ ตอนกลับบ้านเรานั่งรถตู้กลับด้วยกันสาย มีนบุรี-จตุจักร 555 ก็คุยกันบนรถตู้แหละ คุยไรไม่คุย ถามผมเรื่องสิว 555 (เจ็บดิเจ็บ) น้องเขาก็ถามไปทำไรมาทำไมถึงเป็นนี้เราก็บอกแพ้โฟมล้างหน้าไรงี้ แล้วน้องเขาก็เห็นรอยแดงที่หน้าผมอ่ะ น้องเขาก็เอานิ้วมาลูบที่รอยแล้วก็พูดว่าดูซิเป็นรอยแดงเลยกว่าจะหาย ผมนี่อึ้งไปเลย เขินชิหายยย ทำตัวไม่ถูกเลย (คิดในใจทำไมถึงกล้าทำแบบนี้ถ้าเป็นคนอื่นไม่กล้าหรอกคือคิดแง่ดีอะ) แค่วันนั้นก็รู้สึกสุขสุดๆแล้ว เราก็คุยกันมาได้ประมานเดือนนึงนะ จนมีอยู่วันหนึ่งบรรยากาศฝนตก อารมณ์ตอนนั้นรู้สึกไม่ดีเหมือนมันแย่ๆยังไงก็ไม่รู้ วันนั้นตั้งแต่ที่วิทยาลัยเรากับน้องแถบไม่ได้เจอไม่ได้คุยกันเลย จนตอนกลับบ้านก็ไม่ได้กลับด้วยกัน ความรู้ตอนนั้นยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ อีกอย่างพอเป็นคนคิดมากด้วยแหละ จนผมกลับถึงบ้านผมโทรหาน้องเขาถามว่าอยู่ไหนน้องเขาบอกว่าอยู่บ้านเพื่อนแถวบางกะปิ (อ้าวไม่เห็นบอกตูเลยว่าจะไป) ผมก็โอเคๆแล้ววางสายไป แล้ววันนั้นคืนนั้นผมก็โทรหาน้องเขาไม่รับบ้างโทรไม่ติดบ้าง ผมนี่ใจคอไม่ดีเลย ก็ผ่านไปวันสองวันมันเป็นวันเสาร์อาทิตย์หยุดไม่ได้ไปเรียนก็เลยไม่ได้เจอกัน (ผมก็คิดทำไมไม่รับในใจนี่คิดแง่ลบ)  ผมก็ได้ไปดูๆในเฟสน้องเขา อุตะ แฟนเก่าเขามาขอคืนดี(เห็นแล้วเจ็บ) ที่ผ่านๆมาเดือนนึงละมันคืออะไรที่คุยกันซึ่งดูมีความหมายคือคุยกับน้องเขารู้มีความหวังอาจจะเป็นน้องเขาที่ให้ความหวังมามากๆๆมากมายด้วย มันเลยเจ็บจี๊ดดดด ผมเห็นเท่าไหร่แหละ ลบเบอร์ ลบเฟส ไม่มองหน้า ไม่คุยด้วย ผมเงียบๆหายไปเอง ยังมีอีกตอนนะ