ใครอ่านในโทรศัพท์รบกวนใช้เป้น desktop ver น้าา เพราะถ้าใช้เป้นปกติจะอ่านไม่รู้เรื่อง
   สวัสดีค่ะ เราจะมาเล่าอะไรให้ฟัง เราเป็นผู้หญิงเเละเราก็มีเเฟนเป็นผู้หญิงเคยมีเเฟนที่สวยเเต่ก้ต้องเลิกรากันไปด้วยนิสัยของเราเเละเขาต่างเข้ากันไม่ได้เเละพอวันนึงเราเริ่มพยายามอยากหาตังค์ (ไม่ใช่ที่บ้านเราจนน้ะ เเต่เราใช้ตังเยอะมากกกก) เราก็ใช้ความสามารถเราในการหาเงิน   "สติกเกอร์ไลน์" เราเป็นคนเเรกเเรกในโรงเรียนเลยว่าได้มั้งที่ขาย เราก็มีโปรโมชั่นเพื่อหาลูกค้าเเบบถ้าหาลูกค้าให้ได้คนนึงจะให้ฟรี1ตัวเพื่อนเราก้สนสิน้ะของฟรีนิ 555555555  เเละเนี่ยเเหละคือจุดเริ่มต้นความรักของงเรา เพื่อนเราได้ทักไปบอกพี่ม.6 คนนึงในโรงเรียน (โรงเรียนเราเป็นโณงเรียนหญิงล้วน) พี่เขาก้เเอดไลนเเละทักเรามา  พี่:น้องขายติกเกอร์ใช่ป่าาว
                                                                  เรา:ใช่จ้าาาาาา
            เเละนั้นคือบทสนทนาที่เราเริ่มได้คุยกันพี่เขาซื้อเยอะมมากเพราะเราก็มีโปรโมชั่นซื้อ 10 เเถม 1 พี่เขาก้ไปขายเพื่อนเเละพี่เขาก้เอาของฟรีไป
  เวลาจ่ายตังค์พี่เขาไม่เคยได้เอามาให้กะตัวเลยพี่เขาฝากเพื่อนเรามาตลอด (เราเป็นพวกขี้เกียจลงจากห้อง) เเละพี่เขาก้หายไปพักใหญ๋เลยเเหละ พอหลังจากนั้นเราเริ่มขยับขยสยเพราะสติกเกอร์เริ่มเอาทเราก็เลยมาขายเเอปในไอโฟนใช้เเบบรีดีมมอ่ะเนาะ นั้นก็ทำให้พี่เขากลับมาทักเราจำได้เลยว่าน่าจะเป็นเเอป cute cut hd 55555555 เราก้เลยได้เริ่มคุยกันอีกครั้งนึง ตอนนั้นน้ะพี่เขาบอกจะจ่ายตังเราเเต่นานนนนนนนนมากกกกกจนวันนั้นนอยู่ดีดีก้เดินมาจ่ายตังตอนเรากำลังเหวี่ยงใส่ครูอยู๋ 5555555555 เราน้ะเห็นครั้งเเรกเราน้ะตกใจเลยย (พี่เขาไม่สวยเลยเเหละ)
               -ผ่านไปประมาณ 1 เดือน -
                  คือออ เราเป็นเด็กที่ครูส่วนมากจะรู่จักเราเลยต้องไปโดนยุ่งทุกเรื่องซึ่งครั้งนั้นคือโทรศัพท์เพื่อรเราหายเเละเกิดเรื่องนิดหน่อยก็ต้อวไปห้องฝ่ายปกครองเเล้วเวลาพี่เขาขึ้นเรียนพี่เขาต้องผ่านห้องนั้นเป็นปกติอยู๋เเล้วซึ่งเมื่อพี่เขาเห็นเรา พี่เขาก้ทักไลนเรามาว่า  
                                       พี่: น้องเป็นอะไร
                                       เรา:ป่าววว
                                       พี่:เเล้วเขาไปห้องนั้นทำไม
                                       เรา:อ่ออ(เราก็เลยเล่าให้พี่เขาฟัง)
                                - ซึ่งพอคุยไปคุยมาเราก้เลยไปถามพี่เขาว่า -
                                       เรา:พี่อยู่บ้านคนเดียวไม่เหงาหรอ (เราคุยกันมาก่อนหน้านี้เรื่องอยู๋บ้านคนเดียวเเล้ว
                                       พี่:เหงาเเล้วจะให้ทำไงล้ะ
                                       เรา:เฟสไทมสไกเเทงโก้
                                       พี่:กะใครล้ะเเหมม
                                       เรา:กะหนูไง
                               - นั้นก็คือจุดเริ่มต้นการคุยเฟสไทมของเราสองคน -
          หลังจากคืนนั้นตื่นเช้ามาพี่เขาก็ปลุกเราเเละไปรอเราที่หน้าโรงเรียนเเละเดินไปโรงเรียนพร้อมกัน ว้าววว มันดูเป็นอะไรที่เพอร์เฟค ทั้งทั้งที่ต่างคนต่างไม่เคยรู้จักกันกลับทำให้สนิทกันนั้นก็เเปลกน้ะ 5555555 เราทำยังงี้ไปเรื่อยยคุยเฟสไทมกันทุกวันเเละมารอกันหน้าโรงเรียนกันทุกวันทั้งที่ไม่ได้เป็นเเฟนกัน พอมาถ้าจำไม่ผิดวันศุกร์มั้ง พี่เขาตั้งสเตตัสในไทมไลน์ปะมาณว่า "ถ้าคิดยังไงช่วยบอกที" เเละเอารูปที่เเคปตอนเฟสไทมขึ้น ทำให้เราเริ่มคิดว่าพี่เขาชอบเรา5555555555 (ดูเราหลงตัวเองน้ะ) พอมาหลังจากวันนนั้นเราก็นั่งอ่านหนังสืออยู่เบบวันจันทร์เราจะสอบเราก็นั่งอ่านหนังสือเเละมีพี่เขาเฟสไทมเป็นเพื่อนอยู่ดีดีเราก้บอกให้พี่เขาฟังเพลง เผลอรักหมดใจของ บี้ เเต่เเย่จังบ้านพี่เขาไม่มีวิทยุ เเละเราก้เริ่มที่จะจู่โจมพี่เขาเเละถามไปตรงตรงว่า "ชอบเค้าหรอ" ว้าวว สำหรับคนที่ชอบมันก็ตอบบยากเหมือนกันน้ะก็เข้าใจว่าพี่เขาเขินเเละเเหมมเราจู่โจมขนาดนั้นน 55555555555555 พี่เขาก้งียบไปเเปปเเละเราก็ส่งรัวรัวว่า "ถ้าบอกเราเราจะบอกอะไรยาวยาวให้ฟัง" พี่เขาตอบมาคำเดียวว่า "อือ" เเละเราก็ได้บอกความรู้สึกให้พี่เขา เเต่ตั้งเเต่วันนั้นพี่เขาเปลี่ยนสรรพนามเป็นคำว่า "ตัวเอง" เเต่เรากลับเรียก    พี่เขาว่า "แก" คือเราว่าเราควรรู้สึกมากกว่านี้เราถึงจะเปลี่ยนสรรพนามที่เราเรียกพี่เขาได้ 555555 เเต่ภายในอาทิย์นั้นโรงเรียนเรามมีสอบ เเข่งขันซึ่งนักเรยนทุกคนที่มีต้องไปเเข่งวันละวิชาทุกเที่ยงเเละเราก็มีชื่อทุกวันเลยเเละพี่เขาก็ไปเฝ้าเราทุกวันเลยพี่เขาสัญญากะเราว่าถ้าเราชนะพี่เขาจะเลี้ยงไอติมเราเเละเราก็ชนะเลย55555555 (มันเหมือนท้าทายอ่ะ) พอมาวันนึงเราทะเลาะกะครูที่เราสนิทคนนึงพี่เขาก็คอยปลอบเราเราทะเลาะกันเพราะอะไรรู้ไหมเพราะว่าเรารู้สึกผิดหวังเมื่อเราเเพ้ในวิชาที่เขาสอนเเละเป็นวิชาที่เราถนัดหืออออออ พอเราผิดหวังเราก็กลับบ้านเเละพอเรากลับบ้านครูก็โทมาตามถึงบ้านเลยย เเต่มีคนนึงที่เราทักไลน์ไปบอกว่า เรา : มาหาหน่อย เเละบอกรายละเอียดบ้านไปว่าอยู่ไหน เเละวันนั้นฝนก็ตกเเต่พี่เขาก็ตากฝนมาหาเเละพ่อเราก็พาพี่เขาขึ้นมาบนห้องในขณะที่เรานอนบนเตียงพีเขามานั่งข้างๆเเละเราก็เข้าไปจับมือพี่เขา ว้าววว พี่เขาเขินจนหูเเดงไปหมดเเล้วน้ะ เราก็เขินด้วยเหมือนกัน วันนั้นคือวันศุกร์เเละวันเสาร์เราก็เรียนพิเศษซึ่งพี่เขามารับเราด้วยเเละเเต่รู้ไรไหม เราไม่ได้เรียนพิเศษ วันนั้นเราโดดเรียนไปทำบุญกันเเละไปสวนไปซื้อหนังมาดู 555555 ดูเหมือนเดทเนาะเเละเราก็พาพี่เขากลับบ้านเราขึ้นไปนอนดูหนังที่ซื้อมาอยู่ดีดีพอเราก้ขึ้นมาเเต่เรานอนจับมือพี่เขาอยู่ยังไงเราก็จับอยู่อย่างั้นโยที่ไม่เกรงใจพ่อเเม่เเต่น้อย เเละพอเรานอนดูหนังอยู่ฝนก็ตก มันได้บรรยากาศไรอย่างงี้ เราดูหนังไปสักพักนอนทับเเขนกันไปเเขนกันมาอยู่ดีดีพี่เขาก็ถามเรามาว่า พี่:รักเค้าไหม เราก็อึ้งเเละเราก็ไม่พูดอะไรจนพี่เขาพูดเยอะขึ้นเยอะขึ้นจนเราหันไปมองหน้าพี่เขา 55555 นั้นก้ทำให้เรา จูบบบ กัน จูบเเบบจูบบจิงจิงเเบบ 5555555 เเต่ไม่ได้มีอะไรกัน พอสักพักพี่เขาเล่าให้ฟังว่านี้คือจูบเเรกของพี่เขานั้นก็ทให้เรารู้สึกแปลกก เลยไล่พี่เขากลับบ้านไปเเต่ไม่ใช่เพราะเรารู้สึกไม่ดีเเต่เรากลับทำให้เรารุ้สึกอยากรับผิดชอบเราเลยได้โทไปบอกป้าเราคนหนึ่งป้าว่าเรามีเเฟนเเล้วว นั้นเป็นวันที่เรารู้สึกว่าทำไมเรามีความสุขอย่างงี้หลังจากที่เราจูบกันเราก็เรียกพี่เขาว่า "ตัวเอง" มาตลอดด จนถึงวันที่เราต้องทะเลาะกันด้วความงี่เง่าของเราเอง เเต่เราด่าเราไล่พี่เขาเยอะมากกเยอะมากกกจิงจิงในเดือนเเรกกพี่เขาไม่ไปไหนเลยยมีครั้งนึงพี่เขามาง้อเราหน้าบ้านพร้อมซื้อเค้กมาให้ทั้งทีก็ดึกเเล้วนั้นก็ยิ่งทำให้เรารู้ว่าพี่เขารักเราจิงจิงจนเราเริ่มเปลี่ยนนิสัยขี้โมโหของเราเป็นคนใจเย็นไปปริยาย จนมาถึงวันที่เรามีซัมติ้งกันวันนั้นเราอยากจะบอกว่าเราไม่ได้เเบบพยายามขู๋ให้พี่เขามาเป็นของเราเเต่เราใช้คำว่าสมยอมเเละการให้ดีกว่าเพราะหลังจากที่เรานอนจุ้บนอนจูบกันอยู่ทำให้เราเลื่อนมือไปจับของสงวนเขาเเละได้ถามพี่เขาว่า "เค้าขอน้ะ" พี่เขาไม่ได้พูดอะไรได้เเต่พยักหน้าเเละอมยิ้มกำกับเราก็เลยเริ่มที่จะเล้าโลมเเละเราได้เอาเข้าไปนั้นถือว่าพิเศษมากพี่เขายังบริสุทธฺอยู่เราเริ่มเป็นคนทำเขาเป็นคนเเรกมันทำให้เรารู้สึกถึงความรับผิดชอบในตัวพี่เขาอย่างรุนเเรง หลังจากวันนั้นก็เหมือนคู่รักปกติไปดูหนังกันกิข้าวด้วยกันเราเริ่มควบคุมอารมณ์เราได้มาเจอฉลองกันทุกวันครบรอบเเต่พอมาเดือนที่สี่นั้นก้ทำให้เราเเปลกใจจนตกใจเลยเเหละจาพี่เขาที่เป็นคนยอมเรามาตลอดกับทะเลาะกันหนักขึ้นหนักขึ้นโดยบางทีไม่รู้ว่าทะเลาะกันเรื่องอะไรเเต่ร็ไหมเราเป็นฝ่ายขอโทดมาตลอดเพราะเรากลัวเสียเขาไปจนวันนึงอยู๋ดีดีพี่เขาหายไปเลยไลนไม่ตอบโทไปไม่รับเราก็ร้องไห้เป็นอย่างหนักเเละไปยืนรอที่ป้ายรถเมล์ที่พี่เขาลงรถเป็นประจำเรารอแบบไม่รู้ว่าพี่เขามาถึงก่อนหรือเปล่าหรือจะมาโรงเรียนไหมเราไม่ร็เลยเราเลยยืมโทรศํพท์พี่ผ็ชายเเถวนั้นโทไปหาเเต่พี่เขาก็ไม่รับเเต่พอเราเห็นพี่เขาลงมาจากรถเมล์สาย 63 นั้นทำให้เรารู้สึกอยากวิ่งไปกอดพี่เขามากมากจิงจิงเราวิ่งเขาไปเเละพยายามง้อพี่เขาง้อเเบบไม่มีจุดหมายง้อเเบบไม่รุ้ว่าผิดอะไรนั้นนทำให้เราร็สึกเเบบวันนี้เราต้องเสียเขาไปหรอไม่เอาน้ะเราอยู๋ไม่ได้หรอกเราง้อจนพี่เขายอมไปกินข้าวด้วยเเละเราก็สามารถดีกันภายในพักเที่ยงงนั้นเป็นการทะเลาะครั้งเเรกที่โครตใหญ่ของเราในรอบสี่เดือนเลยยพอหลังจากนั้นเราเริ่มพูดอะไรระวังมาโดยตลอดเรากลัวพี่เขาหายไปอีกเเละมันก้มี่ครั้งที่สองจนได้รู้ไหมวันนั้นเราไม่รอยันเช้าเราไปหาพี่เขาเดียวนั้นโดยเรียกวิ่งเเละให้วินไปจอดที่หน้าบ้านพี่เขาเเละเราก็เดินเขาไปเลยเรานึกว่าเราจะโดนพี่เขาตบซะเเล้วเเต่พี่เขากลับดึงเราเข้าไปกอดเเบบเราดีใจมากกเมือนเเค่เราขอให้พี่เขาม่โกรธเราเราก้ยอมกลับบ้านเเล้วอ่ะะ55555 เหมือนเราบ้าเนาะ
เราได้ไปเที่ยวกันหลายหลายที่ พอถึงช่วงปิดเทอม บ้ารเราเป็นโรงงานรองเท้าเเต่มีคิวซีอยู่ที่บ้าน พี่เขาก้มาทำงานที่บ้านเราเราได้เจอกนทุกวันเป็นเวลาหกเดือน สงกรานต์เเม่เราก็อณูญาติให้ไปเที่ยวบ้านพี่เขาที่ต่างจังหวดด้วยมันเป็นอะไรที่มีความสุขมากกกเเบบมันเหมือนเราเกิดมาเพื่ออยู่ด้วยกันนวันเกิดเราพี่เขาก็มาเซฮร์ไพรสเเบบมันเป็นอะไรที่เรียกว่าสมบูรณ์เเบบได้เลยเเหละ เเต่พอช่วงนี้เราปิดเทอมเเละเรามาอยู่บ้านยายเราห่างกันจากที่เคยคุยกันทั้งวันก็คุยกันเเค่ตอนกลางคืนบางทีเราก็ไม่มีเรื่องจะคุยกันดูเหมือนว่าเราเบื่อกันเเต่จิงจิงเเล้วไม่เลยเราต่างรักกันเเต่ด้วยนิสัยที่เหมือนกันเป็นคนที่ไม่ค่อยเเสดงออกมามากเท่าไรเเต่ก็รักกันน นี้จะถึงวัยเกิดเเฟนนนเเล้วเราอยากไปเซอร์ำพรสเเฟนเราจังเราเก็บตังค์ซ์็ฮกล้องโพลารอยด์ที่เเฟนเราอยากได้ให้ด้วยเราอยากอยู่ใหหล้ๆกับเเฟนเราจังยังไงก็ขอบคุณที่อ่านเรื่อราวของเรามาตั้งเเต่ต้นจนจบน้ะค่ะทุกคนนนน
            จิงจิงเเล้วความรักนั้นมันอันตรายเเต่เราเชื่อน้ะว่ายังไม่มีใครที่ตายเพราะความรักหรอกก บางคนที่ฆ่าตัวตายเเละอางเป็นเพราะผิดหวังจากความรักจิงจิงเเล้วนั้นไม่ได้เเปลว่ารคุณตายเพราะความรักเเต่คุณตายเพราะจิตสำนึกของตัวคุณเอง ทุกคนนบนโลกใบนี้ก็มัวเเต่ใจให้ความรักความหวังคนอื่นทำไมตอนนี้พวกคุณถึงไม่ลองให้ความรักเเก่ตัวคุณเองบ้างรักลองส่องกระจกเเละบอกรักตัวเองดูลองบอกฝันดีตัวเองเเละลองให้กำลังใจตัวเองดูเเล้วคุณจำไว้ว่าเราไม่ได้โดดเดี่ยวหรือไม่มีใครอยู่ตลอดเวลาจิงจิงเเล้วมีคนที่รอคอยอยู่ข้างคุณอยู่เเต่เพียงคุณยังไม่ได้เปิดรับเขามาเดินข้างๆคุณมากกว่า   
             ปล:วันที่ 4 พย. ที่จะถึงนี้ เป็นวันเกิดของเเฟนเราขอให้ทุกคนอวยพรให้เเฟนเราด้วยน้ะ
        ตั้งเเต่ได้อ่านกระทู้นี้เเล้ววคุณลองบอกรักเเละให้กำลังใจตัวเองดูน้ะเวลาคุณทะเลาะกะใครไม่ว่าจะเป็นเเฟนหรือเพื่อนหรือคนในครอบครัวคุณลองหยุดสักพักเเละหายใจปล่อยไปบางบางเเละมาให้กำลังใจตัวเองในกระจกเเละคุณอาจจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้างเวลาที่คุณคิดว่าคุณอยู่คนเดียวคุณลองไปยืนอยู๋ตรงหน้ากระจกเเละคุณจะร็ว่าถึงไม่มีใครก้ยังมีเงาของคุณเองเป็นเพื่อนคุณไม่ทิ้งไปไหนเสมอ  
     ไอจีเรา tnntnp เพื่อพิสูจน์ว่าเราไม่ได่เเต่ง

                                       

                                                                                                                                                            ราตรีสวัสดิ์