ตอนนี้ปิดเทอมค่ะ ลูกชายจะอยู่บ้านกับพ่อ บางวันจะพาลูกชายไปเล่นบ้านยาย ไม่ไกลจากบ้านเรามากนักหรอกค่ะ ตอนเย็นๆพี่สาวกับหลานๆ จะมารวมญาติกัน เหตุเกิดเมื่อวานตอนเย็นค่ะ ดิฉันขับรถไปรับลูก เห็นเขาวิ่งเล่นตรงสนามหน้าบ้านอยู่กับหลานเรา ยังไม่ทันจอดรถได้ยินเสียงป้าๆ ตะโกน "อย่าขึ้นไป" หันไปดูปรากฎว่าลูกชายตัวดี วิ่งขึ้นไป เก็บลูกบอลบนถนนตอนนั้นได้ยินเสียงรถยนต์วิ่งมาแล้วด้วย ดิชั้นตัวแข็งทำอะไรไม่ถูก ป้ากับหลานๆวิ่งกรูไป แต่ไม่ทันถึงตัวหรอกค่ะ ลูกชายเก็บลูกบอลวิ่งกลับมาก่อน เขาวิ่งมาหาเรา ยิ้มมาเลย คงไม่รู้ว่าตัวเองผ่านอะไรมา "เพี๊ยะ" ดิฉันตีก้นเค้าอย่างแรง เค้าร้องไห้เลย (ปกติไม่ใช่เด็กขี้ร้อง และดิฉันก็ไม่ค่อยได้ตีด้วย)ทุกคนเงียบ เรารู้ตัวแล้วว่าทำผิดไป เราก็รู้สึกผิดมากเลย เลยกอดเค้า แล้วพูดปลอบว่าอย่าวิ่งขึ้นถนนอีกนะ ตอนค่ำแม่ว่าเราใหญ่เลยว่าเวลาลูกตกใจอย่าตีลูกอีกนะ ตอนนี้รู้สึกผิดมากเลยค่ะ ขอโทษเขาหลายครั้งมาก เขายังบอกว่าไม่เป็นไร น้องวิ่งเร็วกว่ารถ เฮ้อ หัวใจแม่จะวายค่ะ
ผิดไปแล้ว แต่ก็ยังยืนยันว่าฉันไม่ได้ตั้งใจ