ถึงคุณ "หยิบกล้องมาท่องโลก" & Co.

ผมคิดว่าคุณยังจำความรู้สึกที่คุณ "หยิบกล้อง" มาถ่ายภาพเพื่อแบ่งปันในกับเพื่อนๆในพันทิปเมื่อครั้งแรกได้

คุณยังจำได้มั้ยครับ? .. ถึงความดีใจที่มีคนตอบกระทู้สนทนาของคุณในครั้งแรก

คุณยังจำได้มั้ยครับ? .. ความดีใจที่มีคนกดถูกใจกระทู้ถ่ายภาพท่องเที่ยวของคุณในครังนั้น

ความดีใจเหล่านั้นที่คอยเป็นกำลังใจให้คุณ "หยิบกล้องขึ้นมาอีกครั้ง และ อีกหลายครั้ง" เพื่อส่งกระทู้รีวิวความสวยงามผ่านภาพถ่ายให้กับเพื่อนๆ .. มันหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ?


เช่นเดียวกับเพื่อนๆนัก รีวิว ของคุณ .. ความดีใจที่มีคนมาตอบกระทู้ ความดีใจที่มีคนมาถูกใจและตามไปกินร้านที่พวกกลุ่มคุณรีวิว

.
.

ความรู้สึกดีใจเหล่านั้น .. มันหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ?

ความรู้สึกดีใจเหล่านั้น .. มันแปรเปลี่ยนไป "เป็นเงินตรา/สิ่งตอบแทนอื่น" ตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ?

.
.

ณ วันนี้ที่คุณ "พยายามจะเอาชนะ" สังคมพันทิป ..

สังคมที่เคยสร้างความยินดีให้กับพวกคุณ / สังคมที่เคยสร้างความสุขและความภูมิใจให้กับพวกคุณ




แม้คุณจะ "ได้รับคำขอโทษ" ที่ต้องการไปแล้วในตอนนี้

แต่คุณจะ "ไม่มีวันที่จะได้รับรอยยิ้มและความภูมิใจ" กลับคืนมาสู่หัวใจของพวกคุณอีกครั้งหรอกครับ



ยังไม่สายเกินไปที่จะ "ยอมรับความผิดพลาด" ของตัวเองกับสังคมที่สร้างคุณมา

ไม่มีเพื่อนๆในพันทิป ย่อมไม่มีพวกคุณในวันนี้นะครับ






ณ วันนี้คุณอาจจะดูเหมือน "หนี" ไปยังแฟนเพจตัวเองแต่ละคนได้

แต่ .. คุณไม่สามารถ "เอาความสุข เอารอยยิ่ม และความดีใจ" เหล่านั้นกลับคืนมาให้กับตัวเองได้หรอกครับ


.
.

Note :

ผมรู้ว่าการรีวิวดีๆมันเสียเวลาหลายชั่วโมงจริงๆนะครับ คนที่รีวิวที่กิน ที่เที่ยว ให้เพื่อนๆนั้นเป็นคนที่เสียสละคนหนึ่งครับ

สมัยก่อนรีวิวดีๆตามไปกินแล้วได้รสได้ชาดจริงๆครับ

แม่รสปากอาจไม่เหมือนกัน แต่บรรยากาศที่ได้รับก็เหมือนกับในรีวิวทุกอย่าง

เดี่ยวนี้อ่านดูแล้ว "พวกม้า" รีวิว "อย่างเทพ" น่ากินน่าไปเที่ยวกันทั้งนั้น .. พอไปกินไปเที่ยวแล้ว ไม่อร่อยยังไม่เสียดายเวลาเท่า "บริการต่างกันราวฟ้ากับเหว" จนงงว่ามันมีโรงแรม มีร้านอาหารที่ชื่อซ้ำกันกับที่รีวิวหรือเปล่าวะนี่!

นี่แหละครบคือผลของ"การขายตัวเองให้เงินตรา" ของพวกม้า SR สวมคราบ CR ทั้งหลาย ที่ทำให้บรรยากาษรีวิวดีๆของคนรีวิวดีๆต้องเสียไปอย่างน่าเสียดายครับ