เคยคิดอยากหนีออกจากบ้าน ไปใช้ชีวิตตัวคนเดียวบ้างไหมคะ ทั้งๆที่บ้านมีพร้อมทุกอย่าง
พ่อแม่อยู่ด้วยกันนะคะ เราเป็นลูกคนเดียว
แต่พ่อแม่กลับไม่เคยตามใจอะไรสักอย่าง เราเองก็ไม่เคยร้องขอในสิ่งที่อยากได้
อยากได้อะไร เก็บตังซื้อเองทั้งหมด ตั้งแต่ชีวิตม .ปลาย
คบกับแฟนตั้งแต่ ม.6 คะ - ปัจจุบัน ก็ 6 ปีกว่าแล้ว
ปิดพ่อกับแม่มาตลอด  เค้าเคยบอกว่าเค้าจะไม่ส่งเราเรียนถ้ารุ้ว่ามีแฟน
จบเราเรียนจบได้ใบปริญญาตรีมาแล้วคะ
หางานได้แล้ว เราอยากเปิดตัวกับที่บ้าน แต่ค่อยบอกทีละนิด เริ่มจากคำว่า "เพื่อน"
พ่อกับแม่เค้าชอบถามเสมอว่าทำไมต้องมีผู้ชายคนนี้ไปด้วย
เราก็บอกว่าเพื่อน แม้กระทั่งย้ายหอเนื่องจากเราขึ้นมาทำงานที่กรุงเทพฯ
หอเก่าอันตรายมากและแพง เราจึงย้าย แต่พ่อแม่เรากลับไม่เข้าใจเราสักอย่าง
เค้าแค่พูดอย่างเดียว ว่าเงิดมัดจำที่หอเก่าเป็นเงินของพ่อแม่. ตั้งแต่เราเริ่มทำงาน
เราออกค่าเองทุกอย่าง ไม่เคยให้เค้าช่วยแม้แต่ครั้งเดียว
ตอนนี้เราอายุ 25 แล้วคะ เรารู้สึกเหมือนอยู่ในกรอบตลอดเวลา
ทั้งๆที่เมื่อก่อนเราก็เชื่อฟังพ่อแม่นะคะ แต่ไม่เข้าใจทำไมพ่อแม่ถึงไม่เข้าใจเราบ้าง
ทั้งเรื่องแฟนที่แอบคบมา 6 ปี. เราเกรงใจแฟนคะ พ่อแม่เราไม่เคยรับรู้
เพราะพ่อแม่เราไม่เคยเปิดรับอะไรสักอย่าง รู้สึกอยากออกจากบ้าน
อึดอัดและไม่อยากโกหกแบบนี้ต่อไป
ไม่ทราบว่าเพื่อนๆ เคยมีความรู้สึกแบบนี้บ้างไหมคะ
มีหนทางออกบ้างไหมคะ
ขอบคุณล่วงหน้าคะ