แฟนเก่าได้แฟนใหม่แต่งงานไปแล้ว เรายังโสดอยู่เลย ทำไงให้เย้ยมันเจ็บๆมั่งอ่ะ เราเจ็บคนเดียวเลยค่ะ T^T

เราจะพูดถึงในขณะที่คบเขาเลยนะคะ เจอคนๆนี้ ผู้ชายคนนี้เขามีดีที่หน้าตากับความทุ่มเทค่ะ แต่เขามีข้อเสียนะคะ คือเขาดูแลตัวเองไม่เป็น ไม่ค่อยสนใจเราเล่นแต่เกมไรงี้ แต่ถ้าพูดถึงความรัก เขาก็รักเรามากนะคะ เพราะก็ตามใจ ไปรับส่งเสมอไม่ขาดเลย ทำตัวแบบแรกที่คบทุกอย่าง เราว่าเราให้เขามากกว่า เพราะทุกสิ่งทุกอย่างเราเสียสละให้เขาได้ เงิน เวลา อิสระ ทุกๆอย่าง แต่เขากลับไม่ปรับปรุงตัวอะไรสักอย่าง มารร.สาย เจ้าชู้ ติดเกม แม้แต่ผ้ายังรีดไม่เป็น
เราทำให้เขาทุกอย่าง(ตอนนั้น15ค่ะ ตอนนี้จะ17) รีดผ้าซักผ้าหุงข้าวทำกับข้าว ทั้งที่เราก็ไม่ได้อยู่กับเขาเลย


เราอยู่กับครอบครัวเรา ป้า ยาย แต่ต้องหาเวลาทำให้ตลอด เป็นแบบนี้ประมาณปีครึ่งค่ะ เราทนไม่ไหวเพราะความอดทนเรามันมีจำกัด
เราอดทนๆๆๆกับเรื่องนิสัย"ที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงอะไรเลย"มานานมาก ก็เลยเลิกกับเขา แต่จบกันไม่สวยเท่าไหร่ค่ะ
อีก แปดเดือนต่อมา ญาติทางฝ่ายเรา(ยายเรา)ก็บอกเราว่า"รู้หรือยังเรื่องงานแต่งแฟนเก่าเรา?"เรางี้อึ้งเลย! อะไรกัน เขาเพิ่ง17 ผู้หญิงที่แต่ง
ด้วย 12! เด็กบ้านติดเรานี่เอง
พระเจ้า! นี่เขาคิดได้ยังไงคิดอะไรอยู่?
แต่มีพรายกระซิบค่ะว่าจะแต่งเยาะเย้ยเรา เราก็ไม่เคยเจ้าชู้ด้วย ตั้งแต่เลิกกับเขาก็มีหนุ่มมาคุยเยอะแต่ไม่สปาร์คเลย
พอมาคิดดูก็เป็นอย่างที่มันพูดว่าเรายังไม่มีใครหรอก อีกนานกว่าจะตัดใจจากเขา พอรู้ข่าวมันหลายความรู้สึกปนกันไปหมด เสียใจ โกรธ เสียหน้า อายคนแถวบ้านเพราะก็คบมันนานพอที่จะรู้กันในกลุ่มใหญ่พอมาวันนึงมันแต่งงานแต่ไม่ใช่กับเราซะงั้น เป็นพวกคุณจะโอเคมั้ยล่ะ? แต่ที่


เด่นๆเลยนี่คือความรู้สึกหมั่นไส้ อยากให้มันรู้ว่าเราไม่แคร์ ไม่สน แต่เราก็หาวิธีไม่ออกเลย ช่วยหน่อยค่ะ วิธีที่จะทำให้มันรู้ว่ามันพลาดแล้ว มันคิดผิดแล้วที่ดูถูกเรา ช่วยหน่อยนะคะ พลีสสส

(มาแก้ไขกท.มันดูยืดเยื้ออ่านยากและชี้แจงสำหรับคนที่ไม่ทราบ)
ปล.เราอาจจะดูหัวดื้อและงี่เง่า แต่ความรู้สึกแบบนี้มันห้ามกันไม่ได้ค่ะ เข้าใจด้วยนะคะ
ปล.2 เรื่องอนาคต ดีแน่ๆค่ะ จะย้ายไปแคมบริจด์เข้าฮาร์วาร์ด กับคุณพ่อ ที่ทำคืออารมณ์ล้วนๆ  ขอบคุณที่เป็นห่วงอนาคตกันนะคะ