แต่ละท่านมีความเห็นอย่างไรบ้าง
................................................................................
ส่วนตัวรู้สึกผิดหวังกับเนื้อหา 9 เล่มครึ่งครับ
ถามว่าสนุกไหม ก็สนุกนะ แต่มันสะดุดตรงเล่ม 10 แบบหัวทิ่มเลย
(ความเห็นบ้านๆ ใช้ความรู้สึกหลังการอ่าน ไม่ได้ใช้ทฤษฎีวรรณกรรมอะไรนะครับ)
ผู้เขียนทิ้งประเด็นไปเยอะมากๆ โอเคนั่นอาจจะเป็นเรื่องปลีกย่อย ช่างเถอะ
แต่ประเด็นหลักผู้เขียนก็ปิดได้ไม่ดี ขาดความสมบูรณ์
คือความหนักแน่นของปมปริศนาที่ปลุกความกระหายใคร่รู้ในใจผู้อ่านให้ติดตามมาตลอด 9 เล่ม
พอเฉลยแล้วกลับเบาหวิว ดุจปุยนุ่น เลื่อนลอยอยู่ในอากาศ
ถ้าพูดง่ายๆ การแต่งเรื่องเป็นซีรีส์ปกติ เมื่อไปขุดสุสานแต่ละแห่ง ก็ควรจะได้ข้อมูลอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน
เหมือนได้จิ๊กซอว์ทีละชิ้นๆ เอามาประติดประต่อกัน แล้วขมวดเรื่องราวให้เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ไปพี๊คสุดในเล่มท้าย
แล้วคลายปมปริศนาให้กระจ่างในตอนจบ เป็นอันจบสิ้นเรื่องราว
แต่บันทึกฯ กลับเขียนเนื้อเรื่องผจญภัยไปเรื่อยๆ จนจบเล่ม 9 แล้วก็ยังไม่ได้สะสมข้อมูล "ที่เป็นชิ้นเป็นอัน" เพื่อคลายปมอะไร
พอถึงเล่ม 10 ที่เป็นไฟต์บังคับต้องตัดจบให้ได้ ผู้เขียนก็เพิ่มตัวละครลับในห้องใต้ดินเข้ามา เป็นผู้เฉลยปม
ก้าวข้ามความยุ่งยากซับซ้อนทั้งมวลตลอด 9 เล่ม ด้วยการรวบรัดจบง่ายๆ ด้วยคำพูดประมาณว่า
"ถึงเวลาแล้วฉันจะบอกแกเอง แกไม่ต้องพยายามอยากรู้อะไรอีก ทุกสิ่งทุกอย่างมันจะจบลงพรุ่งนี้ เวลา xxx" !!
เอาอย่างนี้เลยเหรอ!!!
จริงๆ แล้วผู้เขียนก็เพิ่มรายละเอียดให้อีกเล็กน้อย ผ่านบทบรรยายของตัวละครหลัก (อู๋เสีย) แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ชัดเจน ว่า
- "มัน" หรือองค์กรใหญ่เป็นใครน่ากลัวอย่างไรบ้าง คือเนื้อเรื่องจะบอกตลอดว่า "มัน" นี่น่ากลัวมาก แต่เป็นแค่การพูดลอยๆ ไม่ได้เน้นให้ชัด
- "คลามลับที่ยิ่งใหญ่" โอเค ผมคิดว่านี่อาจจะเป็น "สัญลักษณ์" ในวรรณกรรม ที่ผู้เขียนเจตนาให้ผู้อ่านตีความเอง ก็เป็นด้ายยยย....
แต่ผมคิดว่าผู้เขียนให้ข้อมูลไม่เพียงพอ มันเลื่อนลอยเกินไป อย่างน้อยๆ ผู้เขียนต้องให้เหตุผลที่มีน้ำหนักเพียงพอว่า
ทำไมจางฉี่หลิงต้องแบกรับความลับนี้? มันสำคัญยังไง?
ถ้าเพิกเฉยโยนภาระทิ้งจากบ่าจะเกิดอะไรขึ้น?
การไปนั่งเฝ้าห้องลับ 10 ปี มันทำให้อะไรดีขึ้นมา? แตกต่างจากการลั๊นลาอยู่ข้างนอกอย่างไร?
บรรยายลอยๆ ว่า ความลับนี้สำคัญมาก ซะจนคนๆ หนึ่งต้องแบกรับไปตลอดชีวิต และสืบต่อไปรุ่นต่อรุ่น มันไม่ค่อยน่าเชื่อถือ
การเชื่อมโยงเนื้อหา 9 เล่ม กับตอนจบเป็นอะไรที่ขลุกขลักมากๆ อ่านแล้วสะดุด
อย่างที่บอกไปว่าการลงสุสานตลอด 9 เล่ม เหมือนการผจญภัย เนื้อเรื่องเน้นสนุก แต่ไม่ค่อยได้ข้อมูลเชื่อมโยงไปหาความจริงเท่าไหร่
จนผู้เขียนต้องมาเพิ่มเติมบทอธิบายอย่างยาวเหยียด เกี่ยวกับลำดับการขุดสุสาน ความเชื่อมโยงของการขุดแต่ละครั้ง
และถึงขั้นต้องชี้นำ/ไกด์ให้คนอ่าน ว่าอะไรเป็นเหตุ อะไรเป็นผล อะไรคือเส้นเรื่องหลัก อะไรคือเนื้อหาส่วนที่ "มีไว้เพิ่มจำนวนหน้ากระดาษเท่านั้น"
พูดง่ายๆ ก็คือเนื้อหามีช่องโหว่เยอะ ผู้เขียนถูกวิจารณ์มาหนัก ก็เลยต้องมานั่งไกด์ให้คนอ่านอีกที
แต่จะเอาไปใส่เป็นไกด์ไว้ในเล่มแรกมันก็จะกลายเป็นสปอยล์ เลยต้องเอามาห้อยไว้ที่ท้ายเล่มจบ
อีหลักอีเหลื่อดีแท้!!
::: บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน ::: อ่านจบแล้วมาคุยกัน [spoil บางๆ]
................................................................................
ส่วนตัวรู้สึกผิดหวังกับเนื้อหา 9 เล่มครึ่งครับ
ถามว่าสนุกไหม ก็สนุกนะ แต่มันสะดุดตรงเล่ม 10 แบบหัวทิ่มเลย
(ความเห็นบ้านๆ ใช้ความรู้สึกหลังการอ่าน ไม่ได้ใช้ทฤษฎีวรรณกรรมอะไรนะครับ)
ผู้เขียนทิ้งประเด็นไปเยอะมากๆ โอเคนั่นอาจจะเป็นเรื่องปลีกย่อย ช่างเถอะ
แต่ประเด็นหลักผู้เขียนก็ปิดได้ไม่ดี ขาดความสมบูรณ์
คือความหนักแน่นของปมปริศนาที่ปลุกความกระหายใคร่รู้ในใจผู้อ่านให้ติดตามมาตลอด 9 เล่ม
พอเฉลยแล้วกลับเบาหวิว ดุจปุยนุ่น เลื่อนลอยอยู่ในอากาศ
ถ้าพูดง่ายๆ การแต่งเรื่องเป็นซีรีส์ปกติ เมื่อไปขุดสุสานแต่ละแห่ง ก็ควรจะได้ข้อมูลอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน
เหมือนได้จิ๊กซอว์ทีละชิ้นๆ เอามาประติดประต่อกัน แล้วขมวดเรื่องราวให้เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ไปพี๊คสุดในเล่มท้าย
แล้วคลายปมปริศนาให้กระจ่างในตอนจบ เป็นอันจบสิ้นเรื่องราว
แต่บันทึกฯ กลับเขียนเนื้อเรื่องผจญภัยไปเรื่อยๆ จนจบเล่ม 9 แล้วก็ยังไม่ได้สะสมข้อมูล "ที่เป็นชิ้นเป็นอัน" เพื่อคลายปมอะไร
พอถึงเล่ม 10 ที่เป็นไฟต์บังคับต้องตัดจบให้ได้ ผู้เขียนก็เพิ่มตัวละครลับในห้องใต้ดินเข้ามา เป็นผู้เฉลยปม
ก้าวข้ามความยุ่งยากซับซ้อนทั้งมวลตลอด 9 เล่ม ด้วยการรวบรัดจบง่ายๆ ด้วยคำพูดประมาณว่า
"ถึงเวลาแล้วฉันจะบอกแกเอง แกไม่ต้องพยายามอยากรู้อะไรอีก ทุกสิ่งทุกอย่างมันจะจบลงพรุ่งนี้ เวลา xxx" !!
เอาอย่างนี้เลยเหรอ!!!
จริงๆ แล้วผู้เขียนก็เพิ่มรายละเอียดให้อีกเล็กน้อย ผ่านบทบรรยายของตัวละครหลัก (อู๋เสีย) แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ชัดเจน ว่า
- "มัน" หรือองค์กรใหญ่เป็นใครน่ากลัวอย่างไรบ้าง คือเนื้อเรื่องจะบอกตลอดว่า "มัน" นี่น่ากลัวมาก แต่เป็นแค่การพูดลอยๆ ไม่ได้เน้นให้ชัด
- "คลามลับที่ยิ่งใหญ่" โอเค ผมคิดว่านี่อาจจะเป็น "สัญลักษณ์" ในวรรณกรรม ที่ผู้เขียนเจตนาให้ผู้อ่านตีความเอง ก็เป็นด้ายยยย....
แต่ผมคิดว่าผู้เขียนให้ข้อมูลไม่เพียงพอ มันเลื่อนลอยเกินไป อย่างน้อยๆ ผู้เขียนต้องให้เหตุผลที่มีน้ำหนักเพียงพอว่า
ทำไมจางฉี่หลิงต้องแบกรับความลับนี้? มันสำคัญยังไง?
ถ้าเพิกเฉยโยนภาระทิ้งจากบ่าจะเกิดอะไรขึ้น?
การไปนั่งเฝ้าห้องลับ 10 ปี มันทำให้อะไรดีขึ้นมา? แตกต่างจากการลั๊นลาอยู่ข้างนอกอย่างไร?
บรรยายลอยๆ ว่า ความลับนี้สำคัญมาก ซะจนคนๆ หนึ่งต้องแบกรับไปตลอดชีวิต และสืบต่อไปรุ่นต่อรุ่น มันไม่ค่อยน่าเชื่อถือ
การเชื่อมโยงเนื้อหา 9 เล่ม กับตอนจบเป็นอะไรที่ขลุกขลักมากๆ อ่านแล้วสะดุด
อย่างที่บอกไปว่าการลงสุสานตลอด 9 เล่ม เหมือนการผจญภัย เนื้อเรื่องเน้นสนุก แต่ไม่ค่อยได้ข้อมูลเชื่อมโยงไปหาความจริงเท่าไหร่
จนผู้เขียนต้องมาเพิ่มเติมบทอธิบายอย่างยาวเหยียด เกี่ยวกับลำดับการขุดสุสาน ความเชื่อมโยงของการขุดแต่ละครั้ง
และถึงขั้นต้องชี้นำ/ไกด์ให้คนอ่าน ว่าอะไรเป็นเหตุ อะไรเป็นผล อะไรคือเส้นเรื่องหลัก อะไรคือเนื้อหาส่วนที่ "มีไว้เพิ่มจำนวนหน้ากระดาษเท่านั้น"
พูดง่ายๆ ก็คือเนื้อหามีช่องโหว่เยอะ ผู้เขียนถูกวิจารณ์มาหนัก ก็เลยต้องมานั่งไกด์ให้คนอ่านอีกที
แต่จะเอาไปใส่เป็นไกด์ไว้ในเล่มแรกมันก็จะกลายเป็นสปอยล์ เลยต้องเอามาห้อยไว้ที่ท้ายเล่มจบ
อีหลักอีเหลื่อดีแท้!!