ผู้ญ.คนนั้นทำร้ายจิตใจเราได้ขนาดนี้ หรือเธอมาจากนรก
เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อต้นปี 50 เราได้ย้ายกลับมาประเทศไทย เริ่มต้นชีวิตการทำงาน ตอนนั้นมีชีวิตวัยรุ่นที่รุ่งเรืองมาก งานดี เงินดี เพื่อนเยอะ แล้วก็ได้รู้จักผ.ช.คนนึง เป็นเพื่อนของเพื่อน เค้าเป็นคนหน้าตาดี ตลก สนุกสนาน ใครได้อยู่ใกล้ก็มีความสุข คงเป็นผช.ในฝันของผญ.หลายๆคน ในที่สุดความสนิทสนมก็พัฒนาจนกลายเป็นความรักและเราก็คบกันเป็นแฟน คบกันมาเค้าดีกับเราเสมอต้นเสมอปลาย ครอบครัวรู้จักกัน ทั้งคู่เหมือนบุคคลในครอบครัวของอีกฝ่าย เพื่อนและสังคมของทั้งคู่รับทราบว่าเราเป็นแฟนกัน แต่เรามีข้อตกลงกันว่าจะไม่มีงานแต่งงาน เราทั้งคู่ไม่เชื่อในการจัดงานหรือจดทะเบียนค่ะ ไม่มีทางที่กระดาษสองแผ่นจะผูกมัดคนที่หมดใจได้ เราเลยใช้ใจล้วนๆในการคบกัน แล้วเมื่อคบกันมาถึงปีที่7 เคยได้ยินเรื่อง 7 ปีอาถรรพ์ไหมคะ มันจริงอย่างที่เคยได้ยินมาเลยค่ะ...
ปลายปี 56 พ่อเราป่วยหนัก เราเลยต้องเดินทางกลับบ้านที่ต่างประเทศบ่อยครั้ง ไปครั้งนึงก็หลายสัปดาห์ แต่ก็คุยกันกับแฟนตลอด จนผ่านไป 4-5 เดือนเริ่มมีความรู้สึกแปลกๆ ตอนอยู่ด้วยกันเอ๊ะทำไมมีโทรศัพท์มาแล้วต้องไปรับไกลๆ ไปไหนต้องพกโทรศัพท์ไปตลอดแม้กระทั่งเข้าห้องน้ำ แล้วก็ปิดเสียงตลอด บางครั้งเราห่างกันพอโทรไปก็ไม่รับสาย เค้าโทรกลับมาอีกทีก็ผ่านไปนานหลายชม. ด้วยเซ้นส์ ของผญ. อย่างนี้ไม่ปกติแน่นอน เราก็เลย login facebook เค้า เจอจังๆค่ะ ผญ.คนนั้นพูดจาออดอ้อนกับแฟนเรา ชักชวนให้ไปหาที่คอนโด ให้ค้างด้วยกัน ชวนไปทะเลอีกครั้ง ชวนไปดูหนัง ในขณะที่พ่อเราไม่สบาย เราทุกข์มากพอแล้ว นี่ยังจะมีเรื่องอะไรอีก...
ผญ.คนนั้นหน้าตาดีนะคะ รู้มาว่าเคยทำงานที่เดียวกับแฟนเรามาก่อน อายุมากกว่าเรา2-3 ปี ตอนนี้เธอเปิดร้านของตัวเองอยู่ในห้าง เค้าบังเอิญไปเจอกันเลยได้มีโอกาศแลกเบอร์กัน ในตอนที่เรากลับบ้านไปดูแลพ่อ เค้าทั้งสองคนก็ไปเที่ยวระยองด้วยกันมาแล้วครั้งนึง เจ็บมากค่ะพูดเลย ทั้งโกรธ ทั้งแค้น ไม่รักไม่ว่า อย่ามาทำแบบนี้ พูดกันตรงๆเลยดีกว่า ตอนนั้นในใจอยากจะกรี๊ดๆๆๆๆ แต่ที่ทำได้คือน้ำตาไหลเงียบๆ คนเดียว มันไหลจนหมด จนคิดได้ว่าเรามีหน้าที่ที่สำคัญกว่าคือการดูแลพ่อเราที่อาจจะอยู่กับเราอีกไม่นานแล้ว ไม่มีผช.คนไหนในโลกนี้ที่รักเรามากกว่าผช.ที่นอนหลับอยู่ตรงหน้าเราอีกแล้ว ผช.คนนี้ยอมเจ็บแทนเราได้ ยอมเสียสละทุกอย่างให้เราได้มีความสุข แล้วทำไมเราต้องไปเสียน้ำตาให้กับผช.ไร้ค่าที่ทำให้เราเสียใจด้วย ถ้าพ่อตื่นมาเห็นเราร้องไห้พ่อจะเจ็บแค่ไหนนะ น้ำตาแห้งทันที หยุดร้องทันที ทำไงดีล่ะทีนี้ เราต้องทำอะไรไหม หรือเราควรโทรไปเคลียร์ หรือด่าผญ.หน้าด้านคนนั้น ทำไงดี
ของฟรีแลกได้ด้วยเบียร์ขวดเดียว
เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อต้นปี 50 เราได้ย้ายกลับมาประเทศไทย เริ่มต้นชีวิตการทำงาน ตอนนั้นมีชีวิตวัยรุ่นที่รุ่งเรืองมาก งานดี เงินดี เพื่อนเยอะ แล้วก็ได้รู้จักผ.ช.คนนึง เป็นเพื่อนของเพื่อน เค้าเป็นคนหน้าตาดี ตลก สนุกสนาน ใครได้อยู่ใกล้ก็มีความสุข คงเป็นผช.ในฝันของผญ.หลายๆคน ในที่สุดความสนิทสนมก็พัฒนาจนกลายเป็นความรักและเราก็คบกันเป็นแฟน คบกันมาเค้าดีกับเราเสมอต้นเสมอปลาย ครอบครัวรู้จักกัน ทั้งคู่เหมือนบุคคลในครอบครัวของอีกฝ่าย เพื่อนและสังคมของทั้งคู่รับทราบว่าเราเป็นแฟนกัน แต่เรามีข้อตกลงกันว่าจะไม่มีงานแต่งงาน เราทั้งคู่ไม่เชื่อในการจัดงานหรือจดทะเบียนค่ะ ไม่มีทางที่กระดาษสองแผ่นจะผูกมัดคนที่หมดใจได้ เราเลยใช้ใจล้วนๆในการคบกัน แล้วเมื่อคบกันมาถึงปีที่7 เคยได้ยินเรื่อง 7 ปีอาถรรพ์ไหมคะ มันจริงอย่างที่เคยได้ยินมาเลยค่ะ...
ปลายปี 56 พ่อเราป่วยหนัก เราเลยต้องเดินทางกลับบ้านที่ต่างประเทศบ่อยครั้ง ไปครั้งนึงก็หลายสัปดาห์ แต่ก็คุยกันกับแฟนตลอด จนผ่านไป 4-5 เดือนเริ่มมีความรู้สึกแปลกๆ ตอนอยู่ด้วยกันเอ๊ะทำไมมีโทรศัพท์มาแล้วต้องไปรับไกลๆ ไปไหนต้องพกโทรศัพท์ไปตลอดแม้กระทั่งเข้าห้องน้ำ แล้วก็ปิดเสียงตลอด บางครั้งเราห่างกันพอโทรไปก็ไม่รับสาย เค้าโทรกลับมาอีกทีก็ผ่านไปนานหลายชม. ด้วยเซ้นส์ ของผญ. อย่างนี้ไม่ปกติแน่นอน เราก็เลย login facebook เค้า เจอจังๆค่ะ ผญ.คนนั้นพูดจาออดอ้อนกับแฟนเรา ชักชวนให้ไปหาที่คอนโด ให้ค้างด้วยกัน ชวนไปทะเลอีกครั้ง ชวนไปดูหนัง ในขณะที่พ่อเราไม่สบาย เราทุกข์มากพอแล้ว นี่ยังจะมีเรื่องอะไรอีก...
ผญ.คนนั้นหน้าตาดีนะคะ รู้มาว่าเคยทำงานที่เดียวกับแฟนเรามาก่อน อายุมากกว่าเรา2-3 ปี ตอนนี้เธอเปิดร้านของตัวเองอยู่ในห้าง เค้าบังเอิญไปเจอกันเลยได้มีโอกาศแลกเบอร์กัน ในตอนที่เรากลับบ้านไปดูแลพ่อ เค้าทั้งสองคนก็ไปเที่ยวระยองด้วยกันมาแล้วครั้งนึง เจ็บมากค่ะพูดเลย ทั้งโกรธ ทั้งแค้น ไม่รักไม่ว่า อย่ามาทำแบบนี้ พูดกันตรงๆเลยดีกว่า ตอนนั้นในใจอยากจะกรี๊ดๆๆๆๆ แต่ที่ทำได้คือน้ำตาไหลเงียบๆ คนเดียว มันไหลจนหมด จนคิดได้ว่าเรามีหน้าที่ที่สำคัญกว่าคือการดูแลพ่อเราที่อาจจะอยู่กับเราอีกไม่นานแล้ว ไม่มีผช.คนไหนในโลกนี้ที่รักเรามากกว่าผช.ที่นอนหลับอยู่ตรงหน้าเราอีกแล้ว ผช.คนนี้ยอมเจ็บแทนเราได้ ยอมเสียสละทุกอย่างให้เราได้มีความสุข แล้วทำไมเราต้องไปเสียน้ำตาให้กับผช.ไร้ค่าที่ทำให้เราเสียใจด้วย ถ้าพ่อตื่นมาเห็นเราร้องไห้พ่อจะเจ็บแค่ไหนนะ น้ำตาแห้งทันที หยุดร้องทันที ทำไงดีล่ะทีนี้ เราต้องทำอะไรไหม หรือเราควรโทรไปเคลียร์ หรือด่าผญ.หน้าด้านคนนั้น ทำไงดี