ก่อนอื่นต้องเรียนก่อนว่า ผมเรียนในคณะหนึ่งที่เกี่ยวกับเทคโนโลยีและเรียนหนักมากๆ ยิ่งช่วงนี้ต้องทำโปรเจคด้วย
ก่อนหน้านี้ผมเป็นคนชอบส่งผลงานประกวดมากมาย ซึ่งช่วงแรกๆ ปี 1 ปี 2 ก็โอเค ได้มาหลายรางวัล พอมาตอนนี้เริ่มงานเยอะขึ้นและส่งประกวดอะไรก็ไม่ค่อยได้รางวัล ยอมรับว่าช่วงแรกๆ ท้อมาก เพราะว่าเพื่อนผมหลายคนเขาล่ารางวัลแซงหน้าผมไปเยอะแล้ว
แต่พอผมปล่อยว่าง พยายามส่งประกวดน้อยลง ยอมตัดหลายโครงการทิ้งไป ก็จำให้จิตใจดีขึ้นและจะเดินหน้าทำโปรเจคคณะต่อไปให้ได้ดีที่สุด
ซึ่งก็ดำเนินมาได้ 2 เดือนแล้ว ซึ่งมีอยู่ช่วงนึงผมได้หยุดทำไปเป็น 1 สัปดาห์ เนื่องจากอาหารเป็นพิษ และเหตุนี้และทำให้เกิดการเพ่งเล็งจากยาย
เพราะว่าช่วงที่พักฟื้น ผมกินอะไรไม่ได้เลย กินแล้วอ้วกตลอด ทำให้ผมผอมลง
และพอผมกลับมากินและทำงานได้ปกติ แต่เนื่องจากยังไม่ผ่านพ้นจากช่วงที่พักฟื้นมาไม่นาน
และประกอบกับช่วงนี้มีงานเยอะมาก (ทำส่งอาจารย์) อีกทั้งโปรเจคต้องทำงานหนักขึ้น ทำให้กลับบ้านค่ำ เพราะต้องอยู่ทำโปรเจคกับเพื่อน อีกทั้งยังต้องไปปรึกษาอาจารย์ในวันที่ไม่มีเรียน และเก็บชั่วโมงกิจกรรมให้ครบตามกำหนดต่อปี เท่ากับไปมหาลัยเกือบทุกวัน และวันไหนหยุดอยู่บ้านผมก็ใช้เวลาส่วนมากทำงาน บางครั้งมีงานวิชาอื่นอีกจึงนอนดึกบ่อยมากช่วงนี้ และผมก็โดนยายด่าว่าเอาแต่ทำงาน เอาแต่ใช้คอม (ผมเข้าใจนะครับว่าเขาห่วงสุขภาพ) ด่าผ่านแม่ผมและให้แม่ผมพูด อันนี้ไม่เท่าไหร่ แต่เนื่องจากว่ามีความจำเป็นต้องทำงานเป็นอย่างมากในช่วงนี้ อยู่บ้านก็นอนดึก พอทำที่มหาลัยก็กลับบ้านค่ำ ซึ่งผมก็เป็นคนมีเวลาพักผ่อนเหมือนกัน และก็กินข้าว กินอาหารตามปกติ ไม่มีปัญหาอะไร แต่ยายกลับไม่เคยเห็นตอนผมพักผ่อน กับตอนผมกินข้าว หรือกินขนมก็ตาม และที่จะเรียกตัวไปด่านี่มันเกินไปไหมครับ ผมต้องนั่งทนฟัง พูดอะไรไปก็ไม่เข้าใจผม ด่าทั้งเรื่องทำงาน เรื่องไม่ยอมกิน ทั้งที่ไม่ได้อยู่ใกล้ชิดผม เลยไม่ค่อยเห็นว่าทำอะไรบ้าง ส่วนมากก็เห็นแต่ตอนผมทำงานกลับตอนผมกลับบ้านค่ำ คงจะเข้าใจว่าชีวิตผมมีแค่นี้ (เคยโดนมาก่อนเมื่อปีที่แล้ว) และเรื่องที่ผอม มันต้องใช้เวลาสักพัก ไม่ใช่จะกินเยอะๆ ตอนนี้แล้วจะกลับมาดูดีทันที
จริงๆ ผมเคารพยายนะครับ เพราะเคยซื้อของให้ พาไปเที่ยวประจำ แต่การเรียกตัวไปด่าแบบนี้ผมว่ามันเกินไป ขอความเห็นของทุกๆ ท่านทุกด้านและแนวทางปรับตัวหรือจะพูดกับยายอย่างไรให้เข้าใจผม
ขอบคุณครับ
*ขออนุญาติชี้แจงเพิ่มเติม
แต่สิ่งที่ผมรู้สึกไม่ชอบคือ
1. ยายชอบหาว่า "พ่อแม่" ไม่ยอมดูแลผม พ่อแม่ผมโดนยายด่าจนโมโหมาก เพราะว่า พ่อแม่ผม ดูแลผมดีมากๆ เลย แต่ทุกวันนี้ผมโตแล้ว พ่อแม่ เลยปล่อยบ้าง แต่ก็โดนยายว่าอย่างกับไม่ดูแลเลย
2. เวลา แม่ ไปเที่ยวกับเพื่อนเขา หาความสุขของเขา (ไม่ใช่สิ่งมึนเมาหรือผิดกฎหมาย) ก็ชอบโทรตามจิกตลอด โทรถามเกือบทุกๆ 2 ชั่วโมงว่าอยู่ไหน ทำไมไม่ยอมมาดูแลลูก (แม่ผมก็บ่นว่ามันเกินไป แม่ไม่ใช่คนเที่ยวจนลืมบ้าน ลืมพ่อ ลืมลูก)
3. เวลายายรู้ว่าผมตื่นสาย (ทั้งที่เป็นวันหยุด ไม่มีโปรแกรมไปไหน) ยายก็จะด่าผมเละ ทั้งที่มันเป็นวันหยุด ผมก็อยากตื่นสาย วันไปเรียนตื่นเช้าเกือบทั้งสัปดาห์อยู่แล้ว
ที่เล่ามาไม่ใช่ไม่เห็นพระคุณนะ แต่ผมว่าบางอย่างมันเกินไปหรือไม่ ดังเช่นที่กล่าวมา
ผมจะทำอย่างไรดีครับ โดนยายด่าผ่านแม่ผมมา และยายกำลังจะเรียกตัวผมไปด่าแบบนี้ มันเกินไปไหมครับ?
ก่อนหน้านี้ผมเป็นคนชอบส่งผลงานประกวดมากมาย ซึ่งช่วงแรกๆ ปี 1 ปี 2 ก็โอเค ได้มาหลายรางวัล พอมาตอนนี้เริ่มงานเยอะขึ้นและส่งประกวดอะไรก็ไม่ค่อยได้รางวัล ยอมรับว่าช่วงแรกๆ ท้อมาก เพราะว่าเพื่อนผมหลายคนเขาล่ารางวัลแซงหน้าผมไปเยอะแล้ว
แต่พอผมปล่อยว่าง พยายามส่งประกวดน้อยลง ยอมตัดหลายโครงการทิ้งไป ก็จำให้จิตใจดีขึ้นและจะเดินหน้าทำโปรเจคคณะต่อไปให้ได้ดีที่สุด
ซึ่งก็ดำเนินมาได้ 2 เดือนแล้ว ซึ่งมีอยู่ช่วงนึงผมได้หยุดทำไปเป็น 1 สัปดาห์ เนื่องจากอาหารเป็นพิษ และเหตุนี้และทำให้เกิดการเพ่งเล็งจากยาย
เพราะว่าช่วงที่พักฟื้น ผมกินอะไรไม่ได้เลย กินแล้วอ้วกตลอด ทำให้ผมผอมลง
และพอผมกลับมากินและทำงานได้ปกติ แต่เนื่องจากยังไม่ผ่านพ้นจากช่วงที่พักฟื้นมาไม่นาน
และประกอบกับช่วงนี้มีงานเยอะมาก (ทำส่งอาจารย์) อีกทั้งโปรเจคต้องทำงานหนักขึ้น ทำให้กลับบ้านค่ำ เพราะต้องอยู่ทำโปรเจคกับเพื่อน อีกทั้งยังต้องไปปรึกษาอาจารย์ในวันที่ไม่มีเรียน และเก็บชั่วโมงกิจกรรมให้ครบตามกำหนดต่อปี เท่ากับไปมหาลัยเกือบทุกวัน และวันไหนหยุดอยู่บ้านผมก็ใช้เวลาส่วนมากทำงาน บางครั้งมีงานวิชาอื่นอีกจึงนอนดึกบ่อยมากช่วงนี้ และผมก็โดนยายด่าว่าเอาแต่ทำงาน เอาแต่ใช้คอม (ผมเข้าใจนะครับว่าเขาห่วงสุขภาพ) ด่าผ่านแม่ผมและให้แม่ผมพูด อันนี้ไม่เท่าไหร่ แต่เนื่องจากว่ามีความจำเป็นต้องทำงานเป็นอย่างมากในช่วงนี้ อยู่บ้านก็นอนดึก พอทำที่มหาลัยก็กลับบ้านค่ำ ซึ่งผมก็เป็นคนมีเวลาพักผ่อนเหมือนกัน และก็กินข้าว กินอาหารตามปกติ ไม่มีปัญหาอะไร แต่ยายกลับไม่เคยเห็นตอนผมพักผ่อน กับตอนผมกินข้าว หรือกินขนมก็ตาม และที่จะเรียกตัวไปด่านี่มันเกินไปไหมครับ ผมต้องนั่งทนฟัง พูดอะไรไปก็ไม่เข้าใจผม ด่าทั้งเรื่องทำงาน เรื่องไม่ยอมกิน ทั้งที่ไม่ได้อยู่ใกล้ชิดผม เลยไม่ค่อยเห็นว่าทำอะไรบ้าง ส่วนมากก็เห็นแต่ตอนผมทำงานกลับตอนผมกลับบ้านค่ำ คงจะเข้าใจว่าชีวิตผมมีแค่นี้ (เคยโดนมาก่อนเมื่อปีที่แล้ว) และเรื่องที่ผอม มันต้องใช้เวลาสักพัก ไม่ใช่จะกินเยอะๆ ตอนนี้แล้วจะกลับมาดูดีทันที
จริงๆ ผมเคารพยายนะครับ เพราะเคยซื้อของให้ พาไปเที่ยวประจำ แต่การเรียกตัวไปด่าแบบนี้ผมว่ามันเกินไป ขอความเห็นของทุกๆ ท่านทุกด้านและแนวทางปรับตัวหรือจะพูดกับยายอย่างไรให้เข้าใจผม
ขอบคุณครับ
*ขออนุญาติชี้แจงเพิ่มเติม
แต่สิ่งที่ผมรู้สึกไม่ชอบคือ
1. ยายชอบหาว่า "พ่อแม่" ไม่ยอมดูแลผม พ่อแม่ผมโดนยายด่าจนโมโหมาก เพราะว่า พ่อแม่ผม ดูแลผมดีมากๆ เลย แต่ทุกวันนี้ผมโตแล้ว พ่อแม่ เลยปล่อยบ้าง แต่ก็โดนยายว่าอย่างกับไม่ดูแลเลย
2. เวลา แม่ ไปเที่ยวกับเพื่อนเขา หาความสุขของเขา (ไม่ใช่สิ่งมึนเมาหรือผิดกฎหมาย) ก็ชอบโทรตามจิกตลอด โทรถามเกือบทุกๆ 2 ชั่วโมงว่าอยู่ไหน ทำไมไม่ยอมมาดูแลลูก (แม่ผมก็บ่นว่ามันเกินไป แม่ไม่ใช่คนเที่ยวจนลืมบ้าน ลืมพ่อ ลืมลูก)
3. เวลายายรู้ว่าผมตื่นสาย (ทั้งที่เป็นวันหยุด ไม่มีโปรแกรมไปไหน) ยายก็จะด่าผมเละ ทั้งที่มันเป็นวันหยุด ผมก็อยากตื่นสาย วันไปเรียนตื่นเช้าเกือบทั้งสัปดาห์อยู่แล้ว
ที่เล่ามาไม่ใช่ไม่เห็นพระคุณนะ แต่ผมว่าบางอย่างมันเกินไปหรือไม่ ดังเช่นที่กล่าวมา