สวัสดีค่ะ เป็นเรื่องราวที่ จขกท อึดอัดมากๆค่ะ
เรื่องราวมีอยู่ว่า พ่อของเราแอบมีเมียน้อยค่ะ สามีนางตายเป็นเอดส์ นางมีลูกติด2คน พ่อเราสร้างบ้านให้นาง พานางไปกินร้านอาหาร ไปเที่ยวสุขสบายแบบที่เเม่ของเราไม่เคยได้สิ่งเหล่านี้จากพ่อ ตามไปสืบไปค้นประวัตินางมาทุกอย่าง นางเป็นพวกที่จะไม่จริงจังกับ ผช คนไหน คนไหนมีเงินให้ก็อยู่ด้วยแบบนี้แหละค่ะ นางก็ไม่ได้มีแค่พ่อเราคนเดียวนะ มีคนอื่นๆแวะเวียนไปหาที่บ้านบ่อยๆ
##ประมาณเดือนเมษาที่ผ่านมา มันถึงขีดสุดเเล้วแม่ของเราทนไม่ไหวเพราะค่าน้ำค่าไฟพ่อไม่เคยช่วยเหลือทางบ้านเลยเงินเดือนก็ไม่เคยเห็น ก็ทะเลาะกัน เรากับพี่ก็ทนไม่ไหวเลยบุกไปที่ทำงานของเมียน้อยพ่อ นางทำงานเป็นแม่บ้านโรงแรมแต่ขับรถยนตร์ไปทำงาน เรากะจะไปคุยกับนางดีๆว่าขอให้เลิกยุ่งกับพ่อเราได้เเล้ว นางตอกกลับมาแบบน่าโมโห ยั่วอารมมาก ดิฉันเป็นคนอารมร้อนมากๆ ก็ตบนาง เอาคาราไมล์ราดหัวนาง รปภ.ก็แยกออกไป เเล้วนางก็ไปแจ้งความ พ่อกับเเม่ของดิฉันก็ไปเสียค่าปรับที่โรงพัก ดิฉันก็ไป พอจัดการคดีอะไรเสร็จเเล้วเเยกย้ายกลับ นางหันมาบีนปากใส่ดิฉัน อารมคือปรี๊ดสุดๆ จะวิ่งเข้าไปตบนางอีก พ่อรัดตัวไว้ค่ะเลยไม่ได้ทำไรนาง พอกลับถึงบ้าน ดิฉันก็อาละวาดใส่พ่อ ทำลายข้าวของต่างๆนาๆ ควบคุมอารมตัวเองไม่ได้เลยค่ะ แม่ก็เก็บของทุกอย่างของพ่อโยนจากชั้น2ลงมาพื้น ไล่พ่อให้ไปอยู่กับนาง พ่อก็ร้องไห้ ยอมก้มกราบเท้าแม่ว่า ไม่ไปจะอยู่กับเเม่ ไม่ไปไหนเเล้ว ขอโทษนั่นนี่บลาๆ แม่ก็ร้องแต่ยังไม่ให้อภัย ตอนกลางคืนเราก็คุยกับลูกนางว่า แม่แกมาทำครอบครัวเราพังนะ แม่แกทำแบบนี้ๆๆนะ บอกความชั่วของนางให้ลูกนางรู้ ลูกนางเป็น ผช แอ้บแมน อยู่ชั้นเดียวกะเรา แต่มันเรียนห้องพิเศษด้วยนะ ค่าเทอมหมื่นกว่า เป็นคนที่ถ้าอยุ่ในกลุ่มเพื่อนจะเฮฮา พออยุ่ต่อหน้าเราหรือเจอเราก้จะหลบหน้า ลูกนางก้บอกเราว่า /เราเชื่อว่าแม่เราไม่ใช่คนแบบนั้น/ (เเม่ผู้ประเสริฐของสินะ) พอเราถามอะไรเกี่ยวกับแม่ ก้บอกว่าไม่รู้ไม่ได้สนใจอยู่แต่ในห้อง (ก้อยุ่แต่ในห้องจะรู้อะไรบ้างไหม) พอเช้ามาที่วัดมีบวชการกุศล ป้าข้างบ้านมาบอกว่า พ่อไปบวชนะ ทุกคนในบ้านตกใจว่า ทำไมไม่บอกว่าจะบวช ก็พากันไปวัด ถึงวัดก็เห็นโกนหัวนุ่งจีวรอะไรหมดเเล้ว พอตอนเที่ยง พ่อก็เดินมาที่เรากะเเม่นั่งอยุ่ บอกว่า ขออโหสิกรรมกับสิ่งที่ทำลงไป ขอบิณฑบาตร เราก็ร้องไห้สำนึกผิดที่อาละวาดใส่พ่อ เราก็ก้มกราบเท้าขออโหสิกกรรม พ่อก็ร้องไห้ จากนั้นพ่อก็บวชอยู่วัด 2 อาทิตย์กว่าๆ เเล้วก็ลาสิกขา ตั้งเเต่นั้นมาก็มีคนมาบอกอีกว่า เห็นพ่ออยู่กับนางนั่นอีกเเล้วนะ เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันอีกเเล้วนะ เพื่อนเราอยู่บ้านข้างนางนั่น เพื่อนเราก็บอกว่าเห็นพ่อมาบ้านนางอีกเเล้วนะ เราก็คิดว่ายังไม่หลาบจำอีกใช่มั้ยที่โดนตบไปรอบนั้น จนมาถึงวันที่5เดือนกรกฎา แม่เราฆ่าตัวตวยค่ะ แม่ไม่เคยบอกอะไรเราเลย มีอะไรแม่เก็บไว้คนเดียว แม่เป็นคนคิดมากๆๆๆๆ ก่อนจะตายตอนดึกๆเราทำการบ้านอยู่ แม่เอาดอกมะลิมาให้เราละพูดว่าตั้งใจเรียนนะลูก เราก็ไม่ได้แปลกใจไรก็ทำการบ้านต่อแล้วแม่ก็นอน พอตกเช้ามา พ่อมาเรียกว่าแม่นอนอยู่ในห้องด้วยมั้ย เราก้ครึ่งหลับครึ่งตื่นบอกว่า ไม่ พ่อก็แปลกใจแม่หายไปไหน เรางีบไปได้สักพัก ได้ยินเสียงพ่อตะโกนร้องไห้ เรียกชื่อแม่ ชื่อเรา ชื่อพี่ สลับกัน เราก้รีบวิ่งออกไปดู ก็เห็นแม่นอนน้ำลายไหลออกจมูกกับปาก แม่ชอบแกล้งตาย ทีแรกเราไม่เชื่อนึกว่าแม่แกล้ง ก็น้ำตาไหลหัวเราะว่า แม่ไม่เล่นนะ ในใจก็รู้ว่าแม่ไปจริงๆแต่ก็ฝืนหัวเราะคิกๆเรียกแม่ๆๆ จับดูคือเย็นหมดเเล้ว มือซีด เเต่ยังไม่หยิก ชีพจรนานๆเต้นครั้งนึง ชาวบ้านใกล้ๆก็มา พากันร้องไห้ระงมทั้งบ้าน เเม่เราเป้นคนใจดี ทำอาชีพค้าขาย ซื้อ50 แถมให้อีก50 เป็นคนใจกว้าง ชอบช่วยเหลือผู้อื่น ใครไม่มีเงินหมุนก็มายืมแม่เราไป ไม่คืนแม่เราก็ไม่ทวง เราก็เป็นคนไปทวงมาคืนให้ตลอด เเล้วก็เรียกกู้ภัยไปโรงพยาบาล จัดการเรื่องศพอะไรเรียบร้อย ก็เอาแม่กลับมาบ้าน สวดศพ5วัน แม่ไม่มาหาไม่มาเข้าฝันอะไรเลย พอวันเผาก็ไม่มาหาไม่อะไรเลย จนตอนนี้ก็3เดือนกว่าๆเเล้วค่ะยังไม่ได้ทำบุญ100วัน แม่ก็ยังไม่มาหา เราก้ใช้ชีวิตตามปกติ ที่จริงเรานอนห้องข้างล่าง พอแม่เสียเราก้ขึ้นไปนอนเป็นเพื่อนพ่อ นอนเปิดไฟทุกคืนนะคะ (กลัวแม่มานอนด้วยหรออ) เราจะเปิดพัดลมอีกตัวนึงบ่นว่า เปลืองไฟ พอจะปิดไฟนอนบอกไม่ต้องปิด บางทีก็มีความคิดนะว่าอยากไปหาแม่ เพราะเเม่คือคนเดียวที่เรามีปัญหาเเล้วเราคุยด้วย เคยเครียดมากๆ ใช้ใบมีดกรีดข้อมือ ทำทุกอย่างให้ตัวเองเจ็บ เราเครียดสุดๆค่ะ วันที่ 10ตุลาที่ผ่านมาเราทะเลาะกับพ่อค่ะ เราขอเงินไปสมัครสอบ พ่อก็บ่นว่าใช้เงินเปลืองงั้นงี่ เอ้านี่กำลังของเองนะ เราเพิ่งเลิกจากติวทั้งวันปวดหัวสุดๆ บวกกับอากาศร้อนมากๆ ขอเงินไปสมัครสอบเเล้วก็บ่นใส่ วัยรุ่นใครๆก็ไม่ชอบให้บ่นใช่มั้ยล่ะ ก็โมโหปนน้อยใจว่า ทีกับเมียน้อยพาไปกินร้านอาหาร พาไปเที่ยว บลาๆ แต่เราขอเงินไปสอบอะให้เราไม่ได้หรอ อะไรอยู่ใกล้เราก็ปัดทิ้งหมด เก้าอี้ไม้เราก็ยกทิ้งหมด คือโมโหสุดๆๆๆๆๆๆ ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย นึกหน้าเเม่ก็ควบคุมไม่ได้อยู่ดี เราก็เข้ามาควบคุมสติในห้อง ก้ยังตามมาบ่นอีกว่า มีที่เรียนเเล้วจะสอบอีกทำไมเยอะเเยะ (ก็ที่เรียนมันไม่รู้ว่าจะได้ชัวร์ป่าวเลยหาที่อื่นกันไว้) ละพูดทำนองว่า โทรศัพท์ โน๊ตบุ้คอยากได้ไรก็ซื้อให้ โทรศัพท์กับโน๊ตบุ้คใช้มาได้3-4 ปีเเล้วค่ะ เราก็โมโหอีก จับโทรศัพท์กับโน๊ตบุ้คขว้างลงพื้น จอแตกทั้งคู่ โมโหจนสั่น ร้อนออกหน้าออกตา ละก็ฉีกใบสมัครสอบแกทแพทละพูดว่า ต่อไปอย่ามาหวังพึ่งกู อย่ามาหวังอะไรจากกูอีก เรารู้ว่าบาปที่พูดแบบนี้ออกไป ก็มันโมโหอะ = = ละพ่อก็บอกว่าในเมื่อเลี้ยงละเป้นคนแบบนี้จะไปตายที่ไหนก็ไป ไม่ใช่ลูกกูเราก็ย้อนกลับไปอีก คนจะไปคือนี่มันบ้านเเม่ มาแต่ตัวก็ออกไปแต่ตัว จะออกไปอยู่กับอิ่นั้นก็ไป ตายก็บอกจะไปเผาให้ พ่อก็เงียบไม่เถียงเรา พอตอนกลางคืนเราก็ปีนรั้วออกมานอนหอเพื่อน เรามีแฟนอยู่ต่างจังหวัดค่ะ เราเลยไปหาเขา พ่อเเม่เขาดีกับเรามากๆให้คำปรึกษาทุกอย่าง เราอยู่ได้สักวันนึงเพื่อนก็โทรมาเบอร์แฟนเราบอกว่าพ่อมาตามหาเราที่บ้านเพื่อนจะให้บอกว่าไง ใจเราอยากบอกว่า ไม่ต้องบอกอะไรแต่เราอยู่กับเเม่แฟนจะโกหกก็ไม่ได้ก็เลยให้เพื่อนไปบอกพี่ว่าเราอยุ่บ้านเเฟนที่ต่างจังหวัดหวังว่าพี่จะไม่บอกพ่อ ละคือพ่อจะไปแจ้งความพี่เลยจำเป็นต้องบอกว่าเราอยู่ไหน พอพ่อรู้ให้เพื่อนโทรหาเเฟนเราอีกว่าจะมาตามละพาเรากลับบ้าน เราก้บอกว่า จะกลับเองไม่ต้องมา เราก็อยู่ต่ออีก2วัน ตอนจะกลับแม่แฟนก็เอาเงินให้มาอีก 1000บาท เเล้วเราก็กลับมาติว พอถึงบ้านเจอหน้าก็เฉยๆ พ่อคุยด้วยเราก็ไม่คุย คือเราจำคำที่ว่า จะไปตายที่ไหนก็ไป ไม่ใช่ลูกกู ละพอเราไปจริงๆกลับมาตามหา ตอนนี้ถ้าเราเจอนางนั่นที่ไหนเราก็ตบแหลกค่ะ ใครจะว่าไงก็ช่าง เเม่เราตายทั้งคนจะให้มันสุขสบายก็เป็นไปไม่ได้ เมื่อคืนพี่ก้มาคุยกับเราว่า ได้ยินเสียงพ่อคุยโทรศัพท์ทั้งคืน โทรศัพท์นี่ติดตัวตลอดนะคะ เข้าห้องน้ำก้เอาเข้าด้วย วางทิ้งไว้ไม่มีเลย พอมีโทรศัพท์เข้าละเราอยุ่ด้วยก้จะตัดสายทิ้ง พอเราไปที่อื่นก็โทรกลับ
- เราจะทำยังไงให้พ่อเลิกติดต่อกับนางนั่นดีคะ
- อยากแก้เผ็ดเจ็บๆแสบๆนางนั้น ทำไงดี
- เราควรจัดการกับชีวิตของเรายังไงต่อไปคะ
เมียน้อยสำคัญกว่าลูก
เรื่องราวมีอยู่ว่า พ่อของเราแอบมีเมียน้อยค่ะ สามีนางตายเป็นเอดส์ นางมีลูกติด2คน พ่อเราสร้างบ้านให้นาง พานางไปกินร้านอาหาร ไปเที่ยวสุขสบายแบบที่เเม่ของเราไม่เคยได้สิ่งเหล่านี้จากพ่อ ตามไปสืบไปค้นประวัตินางมาทุกอย่าง นางเป็นพวกที่จะไม่จริงจังกับ ผช คนไหน คนไหนมีเงินให้ก็อยู่ด้วยแบบนี้แหละค่ะ นางก็ไม่ได้มีแค่พ่อเราคนเดียวนะ มีคนอื่นๆแวะเวียนไปหาที่บ้านบ่อยๆ
##ประมาณเดือนเมษาที่ผ่านมา มันถึงขีดสุดเเล้วแม่ของเราทนไม่ไหวเพราะค่าน้ำค่าไฟพ่อไม่เคยช่วยเหลือทางบ้านเลยเงินเดือนก็ไม่เคยเห็น ก็ทะเลาะกัน เรากับพี่ก็ทนไม่ไหวเลยบุกไปที่ทำงานของเมียน้อยพ่อ นางทำงานเป็นแม่บ้านโรงแรมแต่ขับรถยนตร์ไปทำงาน เรากะจะไปคุยกับนางดีๆว่าขอให้เลิกยุ่งกับพ่อเราได้เเล้ว นางตอกกลับมาแบบน่าโมโห ยั่วอารมมาก ดิฉันเป็นคนอารมร้อนมากๆ ก็ตบนาง เอาคาราไมล์ราดหัวนาง รปภ.ก็แยกออกไป เเล้วนางก็ไปแจ้งความ พ่อกับเเม่ของดิฉันก็ไปเสียค่าปรับที่โรงพัก ดิฉันก็ไป พอจัดการคดีอะไรเสร็จเเล้วเเยกย้ายกลับ นางหันมาบีนปากใส่ดิฉัน อารมคือปรี๊ดสุดๆ จะวิ่งเข้าไปตบนางอีก พ่อรัดตัวไว้ค่ะเลยไม่ได้ทำไรนาง พอกลับถึงบ้าน ดิฉันก็อาละวาดใส่พ่อ ทำลายข้าวของต่างๆนาๆ ควบคุมอารมตัวเองไม่ได้เลยค่ะ แม่ก็เก็บของทุกอย่างของพ่อโยนจากชั้น2ลงมาพื้น ไล่พ่อให้ไปอยู่กับนาง พ่อก็ร้องไห้ ยอมก้มกราบเท้าแม่ว่า ไม่ไปจะอยู่กับเเม่ ไม่ไปไหนเเล้ว ขอโทษนั่นนี่บลาๆ แม่ก็ร้องแต่ยังไม่ให้อภัย ตอนกลางคืนเราก็คุยกับลูกนางว่า แม่แกมาทำครอบครัวเราพังนะ แม่แกทำแบบนี้ๆๆนะ บอกความชั่วของนางให้ลูกนางรู้ ลูกนางเป็น ผช แอ้บแมน อยู่ชั้นเดียวกะเรา แต่มันเรียนห้องพิเศษด้วยนะ ค่าเทอมหมื่นกว่า เป็นคนที่ถ้าอยุ่ในกลุ่มเพื่อนจะเฮฮา พออยุ่ต่อหน้าเราหรือเจอเราก้จะหลบหน้า ลูกนางก้บอกเราว่า /เราเชื่อว่าแม่เราไม่ใช่คนแบบนั้น/ (เเม่ผู้ประเสริฐของสินะ) พอเราถามอะไรเกี่ยวกับแม่ ก้บอกว่าไม่รู้ไม่ได้สนใจอยู่แต่ในห้อง (ก้อยุ่แต่ในห้องจะรู้อะไรบ้างไหม) พอเช้ามาที่วัดมีบวชการกุศล ป้าข้างบ้านมาบอกว่า พ่อไปบวชนะ ทุกคนในบ้านตกใจว่า ทำไมไม่บอกว่าจะบวช ก็พากันไปวัด ถึงวัดก็เห็นโกนหัวนุ่งจีวรอะไรหมดเเล้ว พอตอนเที่ยง พ่อก็เดินมาที่เรากะเเม่นั่งอยุ่ บอกว่า ขออโหสิกรรมกับสิ่งที่ทำลงไป ขอบิณฑบาตร เราก็ร้องไห้สำนึกผิดที่อาละวาดใส่พ่อ เราก็ก้มกราบเท้าขออโหสิกกรรม พ่อก็ร้องไห้ จากนั้นพ่อก็บวชอยู่วัด 2 อาทิตย์กว่าๆ เเล้วก็ลาสิกขา ตั้งเเต่นั้นมาก็มีคนมาบอกอีกว่า เห็นพ่ออยู่กับนางนั่นอีกเเล้วนะ เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันอีกเเล้วนะ เพื่อนเราอยู่บ้านข้างนางนั่น เพื่อนเราก็บอกว่าเห็นพ่อมาบ้านนางอีกเเล้วนะ เราก็คิดว่ายังไม่หลาบจำอีกใช่มั้ยที่โดนตบไปรอบนั้น จนมาถึงวันที่5เดือนกรกฎา แม่เราฆ่าตัวตวยค่ะ แม่ไม่เคยบอกอะไรเราเลย มีอะไรแม่เก็บไว้คนเดียว แม่เป็นคนคิดมากๆๆๆๆ ก่อนจะตายตอนดึกๆเราทำการบ้านอยู่ แม่เอาดอกมะลิมาให้เราละพูดว่าตั้งใจเรียนนะลูก เราก็ไม่ได้แปลกใจไรก็ทำการบ้านต่อแล้วแม่ก็นอน พอตกเช้ามา พ่อมาเรียกว่าแม่นอนอยู่ในห้องด้วยมั้ย เราก้ครึ่งหลับครึ่งตื่นบอกว่า ไม่ พ่อก็แปลกใจแม่หายไปไหน เรางีบไปได้สักพัก ได้ยินเสียงพ่อตะโกนร้องไห้ เรียกชื่อแม่ ชื่อเรา ชื่อพี่ สลับกัน เราก้รีบวิ่งออกไปดู ก็เห็นแม่นอนน้ำลายไหลออกจมูกกับปาก แม่ชอบแกล้งตาย ทีแรกเราไม่เชื่อนึกว่าแม่แกล้ง ก็น้ำตาไหลหัวเราะว่า แม่ไม่เล่นนะ ในใจก็รู้ว่าแม่ไปจริงๆแต่ก็ฝืนหัวเราะคิกๆเรียกแม่ๆๆ จับดูคือเย็นหมดเเล้ว มือซีด เเต่ยังไม่หยิก ชีพจรนานๆเต้นครั้งนึง ชาวบ้านใกล้ๆก็มา พากันร้องไห้ระงมทั้งบ้าน เเม่เราเป้นคนใจดี ทำอาชีพค้าขาย ซื้อ50 แถมให้อีก50 เป็นคนใจกว้าง ชอบช่วยเหลือผู้อื่น ใครไม่มีเงินหมุนก็มายืมแม่เราไป ไม่คืนแม่เราก็ไม่ทวง เราก็เป็นคนไปทวงมาคืนให้ตลอด เเล้วก็เรียกกู้ภัยไปโรงพยาบาล จัดการเรื่องศพอะไรเรียบร้อย ก็เอาแม่กลับมาบ้าน สวดศพ5วัน แม่ไม่มาหาไม่มาเข้าฝันอะไรเลย พอวันเผาก็ไม่มาหาไม่อะไรเลย จนตอนนี้ก็3เดือนกว่าๆเเล้วค่ะยังไม่ได้ทำบุญ100วัน แม่ก็ยังไม่มาหา เราก้ใช้ชีวิตตามปกติ ที่จริงเรานอนห้องข้างล่าง พอแม่เสียเราก้ขึ้นไปนอนเป็นเพื่อนพ่อ นอนเปิดไฟทุกคืนนะคะ (กลัวแม่มานอนด้วยหรออ) เราจะเปิดพัดลมอีกตัวนึงบ่นว่า เปลืองไฟ พอจะปิดไฟนอนบอกไม่ต้องปิด บางทีก็มีความคิดนะว่าอยากไปหาแม่ เพราะเเม่คือคนเดียวที่เรามีปัญหาเเล้วเราคุยด้วย เคยเครียดมากๆ ใช้ใบมีดกรีดข้อมือ ทำทุกอย่างให้ตัวเองเจ็บ เราเครียดสุดๆค่ะ วันที่ 10ตุลาที่ผ่านมาเราทะเลาะกับพ่อค่ะ เราขอเงินไปสมัครสอบ พ่อก็บ่นว่าใช้เงินเปลืองงั้นงี่ เอ้านี่กำลังของเองนะ เราเพิ่งเลิกจากติวทั้งวันปวดหัวสุดๆ บวกกับอากาศร้อนมากๆ ขอเงินไปสมัครสอบเเล้วก็บ่นใส่ วัยรุ่นใครๆก็ไม่ชอบให้บ่นใช่มั้ยล่ะ ก็โมโหปนน้อยใจว่า ทีกับเมียน้อยพาไปกินร้านอาหาร พาไปเที่ยว บลาๆ แต่เราขอเงินไปสอบอะให้เราไม่ได้หรอ อะไรอยู่ใกล้เราก็ปัดทิ้งหมด เก้าอี้ไม้เราก็ยกทิ้งหมด คือโมโหสุดๆๆๆๆๆๆ ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย นึกหน้าเเม่ก็ควบคุมไม่ได้อยู่ดี เราก็เข้ามาควบคุมสติในห้อง ก้ยังตามมาบ่นอีกว่า มีที่เรียนเเล้วจะสอบอีกทำไมเยอะเเยะ (ก็ที่เรียนมันไม่รู้ว่าจะได้ชัวร์ป่าวเลยหาที่อื่นกันไว้) ละพูดทำนองว่า โทรศัพท์ โน๊ตบุ้คอยากได้ไรก็ซื้อให้ โทรศัพท์กับโน๊ตบุ้คใช้มาได้3-4 ปีเเล้วค่ะ เราก็โมโหอีก จับโทรศัพท์กับโน๊ตบุ้คขว้างลงพื้น จอแตกทั้งคู่ โมโหจนสั่น ร้อนออกหน้าออกตา ละก็ฉีกใบสมัครสอบแกทแพทละพูดว่า ต่อไปอย่ามาหวังพึ่งกู อย่ามาหวังอะไรจากกูอีก เรารู้ว่าบาปที่พูดแบบนี้ออกไป ก็มันโมโหอะ = = ละพ่อก็บอกว่าในเมื่อเลี้ยงละเป้นคนแบบนี้จะไปตายที่ไหนก็ไป ไม่ใช่ลูกกูเราก็ย้อนกลับไปอีก คนจะไปคือนี่มันบ้านเเม่ มาแต่ตัวก็ออกไปแต่ตัว จะออกไปอยู่กับอิ่นั้นก็ไป ตายก็บอกจะไปเผาให้ พ่อก็เงียบไม่เถียงเรา พอตอนกลางคืนเราก็ปีนรั้วออกมานอนหอเพื่อน เรามีแฟนอยู่ต่างจังหวัดค่ะ เราเลยไปหาเขา พ่อเเม่เขาดีกับเรามากๆให้คำปรึกษาทุกอย่าง เราอยู่ได้สักวันนึงเพื่อนก็โทรมาเบอร์แฟนเราบอกว่าพ่อมาตามหาเราที่บ้านเพื่อนจะให้บอกว่าไง ใจเราอยากบอกว่า ไม่ต้องบอกอะไรแต่เราอยู่กับเเม่แฟนจะโกหกก็ไม่ได้ก็เลยให้เพื่อนไปบอกพี่ว่าเราอยุ่บ้านเเฟนที่ต่างจังหวัดหวังว่าพี่จะไม่บอกพ่อ ละคือพ่อจะไปแจ้งความพี่เลยจำเป็นต้องบอกว่าเราอยู่ไหน พอพ่อรู้ให้เพื่อนโทรหาเเฟนเราอีกว่าจะมาตามละพาเรากลับบ้าน เราก้บอกว่า จะกลับเองไม่ต้องมา เราก็อยู่ต่ออีก2วัน ตอนจะกลับแม่แฟนก็เอาเงินให้มาอีก 1000บาท เเล้วเราก็กลับมาติว พอถึงบ้านเจอหน้าก็เฉยๆ พ่อคุยด้วยเราก็ไม่คุย คือเราจำคำที่ว่า จะไปตายที่ไหนก็ไป ไม่ใช่ลูกกู ละพอเราไปจริงๆกลับมาตามหา ตอนนี้ถ้าเราเจอนางนั่นที่ไหนเราก็ตบแหลกค่ะ ใครจะว่าไงก็ช่าง เเม่เราตายทั้งคนจะให้มันสุขสบายก็เป็นไปไม่ได้ เมื่อคืนพี่ก้มาคุยกับเราว่า ได้ยินเสียงพ่อคุยโทรศัพท์ทั้งคืน โทรศัพท์นี่ติดตัวตลอดนะคะ เข้าห้องน้ำก้เอาเข้าด้วย วางทิ้งไว้ไม่มีเลย พอมีโทรศัพท์เข้าละเราอยุ่ด้วยก้จะตัดสายทิ้ง พอเราไปที่อื่นก็โทรกลับ
- เราจะทำยังไงให้พ่อเลิกติดต่อกับนางนั่นดีคะ
- อยากแก้เผ็ดเจ็บๆแสบๆนางนั้น ทำไงดี
- เราควรจัดการกับชีวิตของเรายังไงต่อไปคะ