สวัสดีคะ ดิฉันอายุ 40 กว่าาแล้วแต่พึ่งหัดเริ่มเล่นพันทิป เมื่อ 4 เดือนที่แล้ว ลูกได้สมัครเฟสบุ๊คให้ดิฉันคะแต่ตอนนี้ดิฉันไม่ได้เล่นแล้ว
(ทุกท่านอาจจะสงสัยว่าทำไมไม่เล่นหล่ะ ? แต่เดี๋ยวดิฉันจะเล่าให้ฟังทีหลังนะคะ) ดิฉันเป็นคนบ้านนอกคะ เมื่อก่อนตอนมีพ่อ พ่อเป็นผู้ใหญ่บ้านฐานะตอนนั้นค่อนข้างดีเลยทีเดียว ดิฉันมีพี่น้องทั้งหมด 9 คนคะ ดิฉันเป็นคนรองสุดท้อง น้องคนสุดท้องของดิฉันเป็นดาวน์ซินโดม ช่วงชีวิตตอนนั้นที่มีพ่อเสื้อและรองเท้าดิฉันได้ใหม่ทุกเทอมคะ ตอนนั้นแม่ดิฉันไม่ได้ไปนาเลยคะเพราะมีคนงานคอยทำให้พอข้าวหมดเขาก็จะเอามาส่ง ชีวิตตอนนั้นสบายมากเลยคะ แต่แล้วโชคชะตาก็ได้เล่นตลกกับดิฉัน พ่อดิฉันเสียชีวิตด้วยโรคความดันโลหิตสูง ตอนนั้นทางที่บ้านกันดารมากๆและยังมีพวกคอมมิวนิส ไฟฟ้าก็ไม่มี เขาส่งตัวพ่อดิฉันไม่ทัน พ่อเสียชีวิตกลางทาง ซึ่งตอนนั้นดิฉันอายุได้เพียง 7 ขวบคะ เขาจัดงานศพพ่อตัวเองยิ่งใใหญ่มาก คนก็เยอะแต่ดิฉันไม่รู้เลยว่าเป็นงานอะไรเพราะตอนนั้นยังเด็ก ยังไปวิ่งเล่นกับเพื่อนๆอยู่เลย (พ่อดิฉันไม่ค่อยอยู่บ้านเพราะต้องออกไปทำงานเลยไม่ได้สงสัยอะไร) ผ่านไป 3 วัน ดิฉันจึงถามแม่ว่าพ่อไปไหน แม่ดิฉันก็บอกฉันว่าพ่อหนูไปสวรรค์ ตอนนั้นก็ยัง งงๆอยู่ ก็เลยถามแม่อีกว่าสวรรค์อยู่ที่ไหน แม่เลยชี้ไปบนฟ้า เลยรู้ว่าพ่อดิฉันเสียชีวิตแล้ว ดิฉันร้องไห้หนักมากเลยคะ หลังจากนั้นแม่ดิฉันก็เริ่มขายวัวขายควายออกไปทีละตัวเพื่อมาส่งเสียพี่ๆเรียน จากที่แม่ดิฉันไม่เคยไปนา ไม่เคยหาปลา แม่ดิฉันก็ต้องทำ ทำทุกอย่างเลี้ยงลูก 9 คน ด้วยตัวของท่านเอง ตอนนั้นดิฉันลำบากมากคะ จากที่ได้ใส่เสื้อผ้าใหม่ๆมีรองเท้าไปโรงเรียนกลายมาเป็นไม่มีรองเท้าใส่ต้องเดินเท้าเปล่าไปโรงเรียน เป็นระยะทาง 2 กิโล แต่ต้องผ่านลำห้วย กระโปรงดิฉันเปียกทุกวันเลยคะ เสื้อผ้าก็ต้องรอบริจาคจากพี่ๆและหน่วยงานราชการ ซึ่งดิฉันประทับใจที่สุดคือตอนนั้นสมเด็จย่ามาประทับอยู่ีแถวๆหมู่บ้านดิฉันท่านได้มอบเสื้อคอกลมสีเขียวแขนสั้นกับถุงประราชทานให้กับเด็กๆที่นั้น (เดี๋ยวกลับมาเล่าต่อนะคะ ไปกินข้าวแปป)
ขอระบาย
(ทุกท่านอาจจะสงสัยว่าทำไมไม่เล่นหล่ะ ? แต่เดี๋ยวดิฉันจะเล่าให้ฟังทีหลังนะคะ) ดิฉันเป็นคนบ้านนอกคะ เมื่อก่อนตอนมีพ่อ พ่อเป็นผู้ใหญ่บ้านฐานะตอนนั้นค่อนข้างดีเลยทีเดียว ดิฉันมีพี่น้องทั้งหมด 9 คนคะ ดิฉันเป็นคนรองสุดท้อง น้องคนสุดท้องของดิฉันเป็นดาวน์ซินโดม ช่วงชีวิตตอนนั้นที่มีพ่อเสื้อและรองเท้าดิฉันได้ใหม่ทุกเทอมคะ ตอนนั้นแม่ดิฉันไม่ได้ไปนาเลยคะเพราะมีคนงานคอยทำให้พอข้าวหมดเขาก็จะเอามาส่ง ชีวิตตอนนั้นสบายมากเลยคะ แต่แล้วโชคชะตาก็ได้เล่นตลกกับดิฉัน พ่อดิฉันเสียชีวิตด้วยโรคความดันโลหิตสูง ตอนนั้นทางที่บ้านกันดารมากๆและยังมีพวกคอมมิวนิส ไฟฟ้าก็ไม่มี เขาส่งตัวพ่อดิฉันไม่ทัน พ่อเสียชีวิตกลางทาง ซึ่งตอนนั้นดิฉันอายุได้เพียง 7 ขวบคะ เขาจัดงานศพพ่อตัวเองยิ่งใใหญ่มาก คนก็เยอะแต่ดิฉันไม่รู้เลยว่าเป็นงานอะไรเพราะตอนนั้นยังเด็ก ยังไปวิ่งเล่นกับเพื่อนๆอยู่เลย (พ่อดิฉันไม่ค่อยอยู่บ้านเพราะต้องออกไปทำงานเลยไม่ได้สงสัยอะไร) ผ่านไป 3 วัน ดิฉันจึงถามแม่ว่าพ่อไปไหน แม่ดิฉันก็บอกฉันว่าพ่อหนูไปสวรรค์ ตอนนั้นก็ยัง งงๆอยู่ ก็เลยถามแม่อีกว่าสวรรค์อยู่ที่ไหน แม่เลยชี้ไปบนฟ้า เลยรู้ว่าพ่อดิฉันเสียชีวิตแล้ว ดิฉันร้องไห้หนักมากเลยคะ หลังจากนั้นแม่ดิฉันก็เริ่มขายวัวขายควายออกไปทีละตัวเพื่อมาส่งเสียพี่ๆเรียน จากที่แม่ดิฉันไม่เคยไปนา ไม่เคยหาปลา แม่ดิฉันก็ต้องทำ ทำทุกอย่างเลี้ยงลูก 9 คน ด้วยตัวของท่านเอง ตอนนั้นดิฉันลำบากมากคะ จากที่ได้ใส่เสื้อผ้าใหม่ๆมีรองเท้าไปโรงเรียนกลายมาเป็นไม่มีรองเท้าใส่ต้องเดินเท้าเปล่าไปโรงเรียน เป็นระยะทาง 2 กิโล แต่ต้องผ่านลำห้วย กระโปรงดิฉันเปียกทุกวันเลยคะ เสื้อผ้าก็ต้องรอบริจาคจากพี่ๆและหน่วยงานราชการ ซึ่งดิฉันประทับใจที่สุดคือตอนนั้นสมเด็จย่ามาประทับอยู่ีแถวๆหมู่บ้านดิฉันท่านได้มอบเสื้อคอกลมสีเขียวแขนสั้นกับถุงประราชทานให้กับเด็กๆที่นั้น (เดี๋ยวกลับมาเล่าต่อนะคะ ไปกินข้าวแปป)